Όπως ήταν φυσικό η σταλινικού τύπου ετυμηγορία, εναντίον του πρώην Αμερικανού Προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, από δικαστήριο του Μανχάταν στη Νέα Υόρκη, έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, που ξεπερνούν και τα σύνορα της Αμερικής. Υπάρχουν δύο πλευρές, αυτοί που χάρηκαν για την καταδίκη και μισούν θανάσιμα τον Τραμπ, και αυτοί που ανησυχούν για τις επιπτώσεις από αυτό το γεγονός. Δεν υπάρχει λόγος να εισέλθει κανείς, στις διαφορές μεταξύ των δυο στρατοπέδων, διότι η ουσία ξεπερνά κατά πολύ τον Τραμπ.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη *
Αν και ο πρώην Αμερικανός πρόεδρος, είναι σαφώς ο πρωταγωνιστής σε αυτό το μακροχρόνιο δράμα, στο τέλος, αυτή η ιστορία αφορά κάτι άλλο ή κάτι περισσότερο σημαντικό. Στην πραγματικότητα το προσδιόρισε με ακρίβεια ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ, επιμένοντας, ότι πρόκειται για κάτι που στην ουσία δεν αφορά τον ίδιο, αλλά όλους τους Αμερικανούς, και ο ίδιος είναι απλά εμπόδιο.
Οι έντονες αντιδράσεις που έχει προκαλέσει, η κυνικά προκατειλημμένη δίκη και η ασυνήθιστη ετυμηγορία επιβεβαιώνουν αυτή τη ζοφερή παρατήρηση. Ακόμη και αυτοί που δεν υπήρξαν και δεν είναι οπαδοί και υποστηρικτές του, το αντίθετο μάλιστα, αντιλαμβάνονται ότι αυτό που μόλις συνέβη, υπερβαίνει κατά πολύ τη μοίρα ενός μόνο ατόμου. Διότι, πολύ απλά, το αμερικανικό σύστημα που όλοι γνωρίζαμε και κυριάρχησε στη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εποχή, ενσάρκωνε το κράτος δικαίου, το στιβαρό υπόβαθρο μιας ελεύθερης, ευημερούσας, πλουραλιστικής κοινωνίας. Σήμερα, δυστυχώς, ακόμα και στα καλύτερά του, μοιάζει ένα σόου κλόουν. Στην άσχημη και επικίνδυνη εκδοχή του, η οποία δυστυχώς κυριαρχεί, έχει μετατραπεί σε ένα πολιτικό όπλο.
Αυτό το όπλο έχει δύο ξεχωριστές λειτουργίες. Η μια είναι να πληγούν, μέχρι εξόντωσης, οι εχθροί του καθεστώτος. Εξ ου και οι αναρίθμητες δίκες παρωδία με πρωταγωνιστή τον πρώην Αμερικανό Πρόεδρο, ως επικεφαλής κατηγορούμενο και τους συμμάχους και υποστηρικτές του. Η δεύτερη, είναι η προστασία φίλων και συμμάχων του καθεστώτος. Εξ ου και η μεταχείριση με το γάντι, μέχρι στιγμής, στον Χάντερ Μπάιντεν, τη Χίλαρι Κλίντον, τους απαράτσικ του βαθέος κράτους, από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, το FBI και άλλες κυβερνητικές υπηρεσίες.
Ο τεράστιος καταιγισμός σχολίων σχετικά με αυτή την εκπληκτική εφαρμογή του νόμου για την επίτευξη της ανομίας μετατρέπεται σε ένα ευρύτερο συναγερμό, με αντιπαράθεση που φτάνει στα άκρα. Η ακρότητα της ρητορικής καταγράφει τη σοβαρότητα της κατάστασης. Αλλά θα μπορούσε επίσης, να λειτουργήσει και αποτρεπτικά, με στόχο να υπάρξει ησυχία και συνέχεια. Η ζημιά είναι τόσο μεγάλη, που δεν μπορεί αυτό να ξεπεραστεί και να προχωρήσουν τα πράγματα πιο κάτω.
Είναι δύσκολο σε αυτό το στάδιο της κατάστασης που έχει βρεθεί πλέον η πιο σημαντική δημοκρατία του δυτικού κόσμου και στυλοβάτης του διεθνούς συστήματος, το φάρμακο να είναι απλά λόγια και αγανάκτηση. Δεν είναι δυνατόν και θα είναι λάθος, η απάντηση σε αυτή τη μετωπική και θανατηφόρα επίθεση στο κράτος δικαίου να καταλήξει στην έκφραση ενός θυμού και στην απειλή μιας, έστω και επίσημης, διαμαρτυρίας. Διότι, εάν συμβεί κάτι τέτοιο, το αποτέλεσμα θα είναι σαν να πέφτει η δημοκρατία και το κράτος δικαίου σε μια δεξαμενή με πεινασμένα πιράνχας, που απλά θα την καταβροχθίσουν. Δεν πρόκειται για κάτι αστείο. Και δυστυχώς, η Αμερική βρίσκεται σήμερα σε αυτό ακριβώς το σημείο.
Και για να μην εθελοτυφλούμε, απόψεις όπως αυτή του υποψήφιου των Ρεπουμπλικάνων, στην Πολιτεία του Μέριλαντ, απέναντι στην ετυμηγορία, που εκφράζουν, ένα ήδη ξεπερασμένο, τρόπο σκέψης στο Κόμμα των Ρεπουμπλικάνων, δεν μπορούν πλέον να επικρατήσουν. Απαντώντας στην επικείμενη ετυμηγορία στην υπόθεση Τραμπ, ο Χόγκαν με ανάρτησή του στο X, δήλωσε ότι, «Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, καλώ όλους τους Αμερικανούς να σεβαστούν την ετυμηγορία και τη νομική διαδικασία. Σε αυτή την επικίνδυνα διαιρεμένη στιγμή της ιστορίας μας, όλοι οι ηγέτες – ανεξαρτήτως κόμματος – δεν πρέπει να ρίχνουν λάδι στη φωτιά με περισσότερο τοξικό κομματισμό. Πρέπει να επαναβεβαιώσουμε αυτό που έχει κάνει αυτό το έθνος σπουδαίο: το κράτος δικαίου».
Σίγουρα η παραπάνω τοποθέτηση ακούγεται λογική, αλλά ισχύει στην περίπτωση που θα επικρατούσε κράτος δικαίου στην Αμερική. Δυστυχώς, σήμερα κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Αντιθέτως, υπάρχει μόνο η εξουσία του κόμματος του καθεστώτος.
Η ετυμηγορία της περασμένης Πέμπτης στην Αμερική, όπου καταδικάστηκε ο πρώην πρόεδρος, για ένα έγκλημα που κανείς δεν γνωρίζει ποιο ακριβώς είναι, αποτελεί ένα σημείο καμπής για τη χώρα και όχι μόνο. Είναι ένα γεγονός που δεν μπορεί έτσι απλά να ξεπεραστεί. Αρέσει δεν αρέσει σε κάποιους, σε όλα τα επίπεδα βρισκόμαστε σε μια στιγμή που αυτό που χρειάζεται είναι πραγματικοί μαχητές, για να δώσουν την μάχη έτσι ώστε να επιστρέψουμε στην εποχή που το κράτος δικαίου και οι αρχές και αξίες της φιλελεύθερης δημοκρατίας ήταν υπαρκτές.
Και όσο να ακούγεται και κάτι αρκετά μακρινό, για την Ευρώπη και τη χώρα μας, αυτό που συνέβη στην Αμερική και οι επιπτώσεις του, εάν περάσουν χωρίς αντίδραση, πολύ σύντομα θα έρθουν και εδώ. Διότι, δυστυχώς, οι νοοτροπίες και αυτού του είδους οι πολιτικές που οδήγησαν και συνεχίζουν να οδηγούν την Αμερική σε αυτό το επικίνδυνο μονοπάτι, κυριαρχούν και στην από εδώ πλευρά του Ατλαντικού.
Η επανάσταση για την επαναφορά στο αυτονόητο, είναι επιτακτική και δεν πρόκειται να έρθει με την επίκληση ξεπερασμένων, δυστυχώς, σλόγκαν.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
