Παρέα παιδιών κάθεται κυκλικά. «Έχω μια κολοκυθιά που κάνει 4 κολοκύθια» λέει αυτό που έχει επιλεγεί για να κάνει τη «μάνα». Τότε το παιδί που έχει αυτόν τον αριθμό πρέπει να ρωτήσει «Και γιατί να έχει 4;». Η μάνα θα πρέπει να ξαναρωτήσει «Και πόσα θέλεις να έχει;» και το παιδί με τον αριθμό να απαντήσει δίνοντας ένα άλλο νούμερο, διαφορετικό από το δικό του και από τον αριθμό που έχει η μάνα. Τότε το λόγο παίρνει το παιδί που έχει το νέο νούμερο και λέει με τη σειρά του «Έχω μια κολοκυθιά που κάνει [τόσα]… κολοκύθια».
Ωραίο, παιδικό παιχνίδι της εποχής μου, τότε που δεν υπήρχε διαδίκτυο, ούτε καν κομπιούτερ, η τηλεόραση μόλις έκανε την εμφάνισή της και ήταν κρατική, και το ραδιόφωνο επίσης. Απαιτούσε την προσοχή των παικτών, ώστε μόλις ακούσουν τον αριθμό που τους αντιστοιχούσε, να αντιδράσουν. Σε αντίθετη περίπτωση, υπήρχε τιμωρία, που αποφασιζόταν ομαδικά.
Το παιχνίδι έχει ξεπεραστεί, μη σας πω και ξεχαστεί, εδώ και πολλά χρόνια. Το κουσούρι όμως να παίζουμε την κολοκυθιά, μάς έχει μείνει. Ας δούμε την εφαρμογή του, σε σχέση με την Ελλάδα και την μετατροπή της Μονής της Χώρας (Κωνσταντινούπολη) σε τζαμί. Κάνει την προκλητική του κίνηση ο Ερντογάν, ξεσηκώνεται η Ελλάδα. Ως εδώ, όλα εντάξει.
Ξεκινά μια ατέλειωτη ανταλλαγή απόψεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και κυρίως, ρεσιτάλ πλειοδοσίας. Ο Ερντογάν το διέπραξε, η ελληνική κυβέρνηση… φταίει. Γιατί φταίει; Κατά τους αυτόκλητους εισαγγελείς, πρώτα- πρώτα διότι δεν αντέδρασε το υπουργείο Πολιτισμού. Αλλά τι να περιμένει κανείς από τη Μενδώνη; Η μόνιμη επωδός.
Πράγματι, στο συγκεκριμένο θέμα από τη Λίνα Μενδώνη δεν πρέπει να περιμένει κανείς τίποτα. Διότι το χειρίζεται το υπουργείο Εξωτερικών, (πάντοτε σε συνεννόηση με το ΥΠΠΟ, όμως επίσημα ΜΟΝΟ το ΥΠΕΞ δικαιούται δια… να ομιλήσει).
Και τι πειράζει να αντιδράσει και το ΥΠΠΟ; Ξεσπά η επόμενη σειρά ερωτήσεων. Λοιπόν, αντίθετα με ό,τι γινόταν στις αλάνες, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει σήμερα στις παιδικές χαρές, ένα κράτος έχει οργάνωση και σοβαρότητα. Δεν μπορεί να πετάγεται κάθε υπουργείο και να κάνει ό,τι του καπνίσει. Ιδίως η Λίνα Μενδώνη, που πολύ καλά γνωρίζει από πρωτόκολλο, δεν θα το έκανε ποτέ. Η (αρχαιολογική και θρησκευτική) ψυχή της προφανώς πάσχει, αλλά το θέμα δεν είναι να δημιουργούμε εντυπώσεις. Είναι να κάνουμε κάτι που να έχει αποτέλεσμα. Μόνο συντονισμένες κινήσεις θα το φέρουν αυτό.
Όπως θα φανταζόταν κανείς, ενώ η τουρκική κυβέρνηση παίρνει τη διαμαρτυρία του ελληνικού ΥΠΕΞ (και πρέπει να την πάρει στα σοβαρά, άλλο τι θα κάνει) δεν πρόκειται να δώσει, όπως και καμιά κυβέρνηση στον κόσμο, την παραμικρή σημασία σε διαμαρτυρία, επιστολή ή ό,τι άλλο, τρίτου υπουργείου. Αν έκανε κάτι το ΥΠΠΟ, θα το έκανε για τα μάτια του κοινού και αυτό, συγχωρέστε με, όμως λέγεται λαϊκισμός.
Εκανε το ΥΠΕΞ τη διαμαρτυρία, πλην δεν τελειώσαμε, η οχλαγωγία συνεχίστηκε. Και γιατί δεν πήγαμε στην ΟΥΝΕΣΚΟ;
Αν ήταν να παραθέσουμε την εμπειρία μας από τον διεθνή αυτό οργανισμό, δεν θα βάζαμε και στοίχημα ότι σκοπεύει να κάνει πολλά. Ηδη, έχουμε τα αποτελέσματα από τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, η οποία, μάλιστα, δημιούργησε πάμπολλα προβλήματα στο μνημείο. Η ΟΥΝΕΣΚΟ βρήκε ότι εντάξει, δεν υπάρχει και μεγάλο ζήτημα… Φυσικά, αφού έστειλαν ειδικό (expert δηλαδή) ένα πρώην στέλεχος, που γνωρίζει πολύ καλά τα μνημεία και τα προβλήματά τους. Πλην, είναι μουσουλμάνος. Δύσκολα, επομένως, θα μπορούσε να θεωρήσει πως η λειτουργία ως τζαμιού ενός μνημείου που μετρά πάνω από μια χιλιετία, και που ξεκίνησε ως χριστιανική εκκλησία, εγκυμονεί κινδύνους και το προσβάλλει.
Παρόλα ταύτα, η χάβρα συνεχίστηκε. Το τι άκουσε η κυβέρνηση που δεν πάτησε το κουμπί να στείλει επιστολή στην ΟΥΝΕΣΚΟ, δεν περιγράφεται. Ξέρετε, σας έχω νέα: δεν είναι δυνατόν μέσα σε μια ημέρα να απευθυνθούμε στην ΟΥΝΕΣΚΟ. Αν είμαστε σοβαροί. Που είμαστε. Ο αντιπρόσωπός μας, πάντως, που γνωρίζει καλά τη δουλειά του, τα πρωτόκολλα, τις γραφειοκρατίες των οργανισμών κλπ έστειλε τρεις μέρες μετά. Οσες του χρειάστηκαν για να συντάξει το κείμενο όπως πρέπει.
Σταμάτησαν οι διαμαρτυρίες; Όχι βέβαια. «Και τι θα κάνει η ΟΥΝΕΣΚΟ;» είναι το επόμενο ερώτημα. Τότε γιατί καλοί μου άνθρωποι μάς τσακίσατε τα νεύρα;
Τέλος, ο πρωθυπουργός δήλωσε εγκαίρως ότι καθώς η επίσκεψή του συμπίπτει με τη μετατροπή του μνημείου σε τζαμί, θα θέσει το θέμα στον κ. Ερντογάν. Ο,τι πρέπει να κάνει ένας πρωθυπουργός.
Πώς είπατε; Δεν φτάνει;
Τελικά, η μεν χώρα μας έκανε τα σωστά βήματα, οι δε… τουρκοφάγοι επιμένουν ακόμα πως… πουλήσαμε τη Μονή. Οι πιο τουρκοφάγοι δε, πρότειναν να μην γίνει η επίσκεψη του πρωθυπουργού, αλλά και να σταματήσουν οι επισκέψεις των Ελλήνων στην Πόλη. Διπλωματία από τα σκουπίδια, δηλαδή! Ο,τι του φανεί του καθενός πικραμένου, που αν τον κάναμε μια μέρα πρωθυπουργό, (τον πικραμένο) θα μας έδειχνε αυτός! Αχ κανείς να μη καταλαβαίνει αυτόν που νομίζει πως τα ξέρει όλα…
Πάμε τώρα στα μαργαριτάρια. Πολλά και διαφόρων κατηγοριών. Θα ξεκινήσουμε από την τάχα μου και δήθεν καθαρεύουσα. «Προειπώθηκε» λέει η άλλη. Εξεζητημένο, όπως άλλωστε και το σωστότερο «προελέχθη». Πες προαναφέρθηκε, να συνεννοηθούμε. Είναι το άλλο άκρο της δημοτικιάς (να δευτερομιλήσω όπως έλεγε μία και το γράψαμε σε προηγούμενη στήλη).
Δεν είναι κακό να μην ξέρεις κάτι. Κακό είναι να μην ενδιαφέρεσαι να το μάθεις ή να το ελέγξεις. «Το μικρό όνομα του Ντεγκάρντ» λέει τηλεπερσόνα σε παιχνίδι γνώσεων. Ρενέ Ντεκάρτ ή Εντγκάρ Ντεγκά καλή μου. Εξαρτάται, ποιον από τους δύο εννοείς.
«Το ξέρω πως μονάχος πορεύεται ο καθένας στον έρωτα» αναφέρει η εν λόγω τον γνωστό στίχο του Γιάννη Ρίτσου από τη «Σονάτα του σεληνόφωτος». Ο, πράγματι γνωστός, στίχος είναι: «Το ξέρω πως καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα». Ετσι τον έγραψε ο ποιητής. Ετσι τον ήθελε. Όχι όπως κατεβαίνει στον καθένα.
Επί τη ευκαιρία να πω και ότι δεν έγραψε μοναχός, γιατί το βλέπω και αυτό συνέχεια στο διαδίκτυο και όταν τους διορθώνεις, σε βρίζουν. Στην ποίηση η ακρίβεια των τονισμών και των λέξεων παίζουν ρόλο. Όχι όπως του φανεί του λωλοστεφανή.
Τρίτο και φαρμακερό για την ίδια παρουσιάστρια: επιτέλους θα της πει κανείς ότι το «δια της ατόπου» είναι μέγα (ή και ΜΕΓΚΑ) λάθος; «Δια της εις άτοπον απαγωγής» λέμε, τι τηλεπαιχνίδι λέξεων παρουσιάζετε;
«Το όπλο έπαθε συμπλοκή» κατά τον αστυνομικό συντάκτη. Εμείς, πάλι, εμπλοκή… Εγκεφάλου.
«Οργανικά αυγά» αγαπητέ σεφ, θα πει στην καθομιλουμένη αγγλική από την οποία το μεταφράσατε αυτομάτως (organic eggs) βιολογικά αυγά. Οργανική ύλη έχει το εσωτερικό των αυγών. Ανόργανη, το εξωτερικό τους. Ναι, ξέρετε, υπάρχουν και αυτοί οι όροι της χημείας, που εφαρμόζουν στη μαγειρική.
Και… Δημήτρη μου, Δημήτρη μου, μη μου το κλείνεις το σπίτι μου. Μην «ντεκοράρεις» το γλυκό, μπορείς και να το διακοσμήσεις. Απλώς.
«Οι Ηνωμένες πολιτείες είναι παρόν». Πώς είπατε; Παρούσες; Το παρόν; Και το μέλλον τι; Τα Ηνωμένα Πολιτεία είναι παρόντα κατά τους δικαιωματικούληδες;
Τι είναι οι δικαιωματικούληδες; Δείτε παράδειγμα: «τα αμέτρητα κλικ των παπαράτσι που θα συλλάβουν τα ρούχα τους πάνω σε αγαπημένα σελέμπριτι.» Τα σελέμπριτι πλέον. Αφήστε το θα συλλάβουν τα ρούχα τους. Η αστυνομία γλώσσας να κάνει συλλήψεις παρακαλώ!
Και το μυρωδάτο λεμονάκι της εβδομάδας. Από τηλεπαιχνίδι γνώσεων (έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να λέμε προσοχή. Τίποτα…):
«Αγγελος πρωτοστάτης οϋρανόθεν επέμφθη» ακούω και λέω δεν μπορεί, παράκουσα. Το γυρίζω πίσω (η τηλεόρασή μου διαθέτει αυτή την λειτουργία). Ξανά. Οϋρανόθεν. Τρίτη φορά. Χωριστά τα φωνήεντα του διφθόγου. Πώς και γιατί ο ουρανός, αυτή η θεσπέσια λέξη, εκφέρεται με ερασμιακή προφορά; Δηλαδή τον Ακάθιστο Υμνο θα αρχίσουμε να ψάλουμε «Χάιρε κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά Σοϋ;» Ανεξήγητο. «Κέλομαί σε Γογγύλα».
«Καί γάρ αύτα δή
Τόδε μέμφεταί σοι κυπρογένηα»
«ξέρω καλὰ
πὼς ἡ ἴδια ἡ θεὰ η Κυπρογένεια
θὰ σὲ ψέξει»
Πάει και η Αφροδίτη, που γεννήθηκε στην Κύπρο, πάνε όλα. Ποιος να ψέξει ποιον τώρα;
Τα τα τα τα
Αγγελική Κώττη
