Τα ανθρώπινα όντα έχουν ανάγκη την επαφή και την αλληλεπίδραση μεταξύ τους. Ο καθένας όμως έχει την δίκη του προσωπικότητα και τρόπο να επικοινωνεί. Το διδάσκεται αυτό από μικρή ηλικία στα πλαίσια της οικογένειας τους, στη συνέχεια στο σχολείο, με τις παρέες και σύμφωνα με την τάση της εποχής στην οποία ζει. Επικρατεί όμως συχνά το ίδιο παράπονο από τους ανθρώπους, δεν ήσουν ειλικρινής, γιατί δεν λες αυτό που θες, κρυβόσουν, πιεζόσουν ενώ ήθελες κάτι άλλο, δεν περίμενα να μου φερθείς έτσι και πολλές παρόμοιες ατάκες.
Της Μίκας Πανάγου *
Κάποιος θα έχει τον ρόλο του θύματος και άλλος του θύτη, κάποιος θα νιώθει προδομένος και άλλος προδότης, κάποιος θα είναι ψεύτης και ο άλλος ειλικρινής. Τελικά όμως αναρωτιόμαστε μας έχουν μάθει να δείχνουμε αυτό που είμαστε χωρίς να νιώθουμε άσχημα; Άλλο ένα εύλογο ερώτημα είναι μας βγάζουν όλοι το ίδιο πρόσωπο;
Ο βαθμός της αυτοεκτίμησης συμβάλλει στο αν θα δείχνουμε αυτό που πραγματικά είμαστε. Πολλοί δυσκολεύονται να είναι αυθόρμητοι και ειλικρινής. Δεν θέλουν να στεναχωρήσουν τον άλλον ή να τον απογοητεύσουν για τις προσδοκίες που έχει. Συχνά θα του πουν αυτά που θέλει να ακούσει ώστε να μην χρειαστεί να συγκρουστούν. Είναι και η άλλη μεριά που έχει μάθει να μην ακούει αλήθειες και να δυσκολεύεται να αποδεχτεί αυτό που έχει μπροστά της. Εδώ θα συνδέσουμε και τον ρόλο της οικογένειας όπου συχνά βλέπουμε ζευγάρια να ζουν μαζί συμβιβαστικά και να το προάγουν ως αγάπη και νοιάξιμο στα παιδιά. Αυτόματα γίνεται εγγραφή μέσα του ότι συμβιβάζομαι και δεν κάνω αυτό που πραγματικά θέλω, μένω σε κάτι που δεν είμαι καλά, λέω ψέμματα σε δικά μου άτομα και αυτό όλο μεταφράζεται φροντίδα και αγάπη. Πάνω απ’ όλα οι άλλοι και μετά εγώ. Επίσης όταν τιμωρούμαι αυτό που είναι ο άλλος πάλι θα θελήσει να το θάψει μέσα του και να δείχνει κάτι άλλο. Η αποδοχή είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής μας.
Επίσης δεν λειτουργούμε το ίδιο με όλους. Μπορεί στο πρόσωπο κάποιου να δούμε κάτι πολύ οικείο και να χαλαρώσουμε ή μπορεί να μας θυμίσει κάτι από το παρελθόν και να βγάλουμε άμυνα ή επίθεση απέναντι του. Μην ξεχνάμε όλοι έχουμε ένστικτο και επηρεαζόμαστε από την ενέργεια που παίρνουμε από τους γύρω μας. Η δύναμη της επιθυμίας να κατακτήσουμε κάτι θα δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι πρέπει να δείξουμε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε. Η επιτυχίες που νιώθουμε ότι είχαμε μέχρι σήμερα με αυτό που παρουσιάζουμε σαν χαρακτήρα επίσης συντηρεί να κρατάμε θαμμένο μέσα αυτό που είμαστε.
Η ειλικρίνεια πρώτα απ όλα προάγει ψυχική και σωματική υγεία σε εμάς τους ίδιους. Οι ρόλοι είναι για το θέατρο και όχι για τη ζωή. Κανείς δεν επιθυμεί να ζει στο σώμα του κάτι άλλο από αυτό που είναι. Με την αναζήτηση του εαυτού θα υπάρξουν και απώλειες. Δεν ταιριάζουμε με όλους, ούτε μας ταιριάζουν όλα. Είναι καλύτερο να μην σε πάρουν σε μια δουλειά γιατί είπες την αλήθεια, είναι προτιμότερο να μην προχωρήσει μια ερωτική επαφή γιατί ήσουν ειλικρινής από το να μπαίνεις σε ξένα καλούπια που δεν χώρας, να κοιτάς τον άλλον στα μάτια και να λαχταράς μια αλήθεια.
Σκεφτείτε τελευταία φορά ποτέ ήσασταν απόλυτα ειλικρινής, τι αντίκτυπο είχε, τι συναίσθημα κυριάρχησε και αντίστοιχα μια φορά που δεν ήσασταν. Η μεγαλύτερη πρόβα στη ζωή είναι μας χειροκροτούν για την ερμηνεία του πρωταγωνιστικού μας ρόλου.
* Η Μίκα Πανάγου είναι κοινωνική λειτουργός με εκπαίδευση στη συστημική οικογενειακή θεραπεία – Facebook – Instagram
