Η χάραξη και εξάσκηση εξωτερικής πολιτικής για να μην είναι όχι απλώς επιζήμια, αλλά επικίνδυνη για την εθνική ασφάλεια και εδαφική ακεραιότητα μιας χώρας, πρέπει να διακρίνεται από ανεξάρτητη εθνική στρατηγική και κυρίως στρατηγική. Το μόνο σίγουρο είναι, ότι στην εξωτερική πολιτική η οποιαδήποτε προσέγγιση και μάλιστα με αντίπαλο, ο οποίος ξεδιάντροπα δεν κρύβει την επιθετική του πρόθεση εναντίον της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής σου ακεραιότητας, όχι μόνο δεν επιβάλλεται, αλλά αποτελεί επικίνδυνη και εθνικά επιζήμια ψευδαίσθηση.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη *
Αυτό που παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα, μετά την τραγελαφική υπογραφή της Διακήρυξης Φιλίας των Αθηνών, με τον πειρατή του διεθνούς δικαίου, υποστηρικτή της τρομοκρατίας, και έχων στραμμένο το βλέμμα της επιβουλής της εθνικής μας κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας, Ταγίπ Ερντογάν πρόεδρο της Τουρκίας, ξεπερνά το θέατρο του παραλόγου.
Η τελευταία δήλωσή του αναφορικά με την παράνομη εισβολή και κατοχή της Μεγαλονήσου, της Κύπρου, συνιστά ξεκάθαρη απειλή, η οποία επιβεβαιώνει με τον πλέον ωμό τρόπο, ότι στόχος του θιασώτη – υποστηρικτή της τρομοκρατίας και πειρατή του διεθνούς δικαίου Ερντογάν, είναι η επανένωση όλου του νησιού με την Τουρκία και δυστυχώς έρχεται να προστεθεί σε ανάλογες δηλώσεις γύρω από τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου και όχι μόνο.
Την ίδια στιγμή, η αντίδραση από την πλευρά της Αθήνας, δεν είναι απλά καταθλιπτική, με το σαθρό που αγγίζει πλέον τα όρια του γελοίου και του εθνικά επικίνδυνου επιχειρήματος, ότι τάχα μου γίνεται προεκλογική εκμετάλλευση ενόψει των εκλογών στην Τουρκία. Είναι απεμπόληση ιστορικής ευθύνης έναντι της πατρίδας και του έθνους, μοιρολατρία και εγκατάλειψη της βασικής αποστολής που είναι η προάσπιση του εθνικού συμφέροντος και της εδαφικής κυριαρχίας, και πάνω από όλα επιβεβαιώνει την παντελή απουσία εθνικής στρατηγικής.
Πραγματικά, αυτή η τρεχάλα για προσέγγιση με την Τουρκία του Ερντογάν, με δηλώσεις από μέλος της ηγεσίας του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, ότι δεν συζητούνται κρίσιμα θέματα για την εθνική ασφάλεια, αλλά προετοιμασία συνάντησης των ηγετών των δυο χωρών, αναφέροντας, θέματα Αιγαίου, μειονοτήτων, το μεταναστευτικό, βίζα σε Τούρκους για δέκα κρίσιμα Ελληνικά νησιά, συνεργασία για θέματα τρομοκρατίας και διεθνή θέματα, ξεπερνάει τα όρια του παραλογισμού. Εάν όλα αυτά δεν είναι κρίσιμα για την εθνική ασφάλεια και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας θέματα, το μόνο που μένει είναι ανοικτή συζήτηση για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και διαπραγμάτευση επί της μακροσκελούς λίστας του πειρατή και προέδρου της Τουρκίας, Ερντογάν.
Η Κύπρος αποτελεί ζωτικό και κρίσιμο για την εθνική ασφάλεια και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας έδαφος, αλλά και ευρύτερα η στρατηγική της σημασία για τη Δύση, της οποίας η Τουρκία του Ερντογάν, δεν αποτελεί μέλος, είναι τεράστια. Οποιαδήποτε προσπάθεια διαχωρισμού της, από την ατζέντα με την Τουρκία, στοιχειοθετεί απροκάλυπτη παραβίαση καθήκοντος απέναντι στην πατρίδα και το έθνος.
Όπως αντιβαίνει κάθε είδους κοινή λογική και πρακτική εξωτερικής πολιτικής και διεθνών σχέσεων, η υιοθέτηση του ρόλου του πλυντηρίου, στα μάτια της διεθνούς κοινότητας και σημαντικών συμμάχων, της Τουρκίας του Ερντογάν.
Εάν αυτή η επιβαλλόμενη, όπως λέγεται, προσέγγιση, δεν αποτελεί επικίνδυνη και εθνικά επιζήμια ψευδαίσθηση, η γη είναι επίπεδη και δεν περιφέρεται γύρω από τον εαυτό της.
*Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
