«Τα παιδιά είναι παιδιά» λέει η Φιλουμένα Μαρτουράνο (του Εντουάρντο ντε Φιλίππο, μην ξεχνιόμαστε) επί σκηνής. Παιδιά, επομένως μη τα μπλέκεις στους καυγάδες, στην καθημερινή τριβή. Αλλά και παιδιά, τουτέστιν ευλογία για ένα σπιτικό.
Δεν τα λένε τυχαία οι σπουδαίοι του πνεύματος, κυρίες και κύριοι. Δεν ψάχνουν εκεί που κάθονται τι εξυπνάδα θα πετάξουν για να τους σχολιάσουν οι άλλοι- αυτά τα κάνουν στις χαζοεκπομπές. Μιλάνε όταν έχουν να πουν κάτι που θα βρει ανταπόκριση, επειδή το έχουν ψάξει. Όχι σαν κάτι σαλεμένες κυριούλες που γράφουν βιβλία και νομίζουν πως σώζουν την ανθρωπότητα.
Τα παιδιά είναι παιδιά. Πείτε μου λοιπόν τώρα, τα παιδιά του παλαιοχριστιανού δεν είναι παιδιά; Το πρώτιστο δικαίωμα των παιδιών και καθήκον της κοινωνίας δεν είναι να μεγαλώνουν με αγάπη, ειρήνη και ασφάλεια μέσα σε καλές συνθήκες;
Για να δω λοιπόν όσους από το πρωί ως το βράδυ σκέφτονται πώς θα ζει το βλαστάρι τους σε συνθήκες σωστής καθαριότητας, φωτισμού, αερισμού και καλής ατομικής υγιεινής, πώς και δεν τους πειράζει που η συγκεκριμένη οικογένεια ζει χωρίς ηλεκτρισμό, άρα χωρίς τα στοιχειώδη; Διότι, έτσι λέει, γινόταν στην επαρχία την δεκαετία του ’60. Μάλιστα! Εστω ότι ισχύει. Είναι όμως επιχείρημα αυτό; Εξι δεκαετίες μετά, δεν έχουν αλλάξει τα πάντα; Ε, δεν πρέπει να αλλάξουν και μερικά μυαλά;
Θέλω επίσης να μας πούνε τι σκέφτονται όσοι έβαζαν βάζουν και θα βάζουν ως προτεραιότητα στη ζωή τους τη μόρφωση των απογόνων τους. Και πολύ καλά κάνουν, διότι είναι κι αυτό ένα από τα πρώτιστα καθήκοντα ενός γονιού. Για τα συγκεκριμένα παιδιά που δεν πηγαίνουν σχολείο, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα; Επειδή δεν πηγαίνουν τα παιδιά κάποιων μειονοτήτων, εντάξει δεν έγινε και τίποτα; Αντί να φωνάξουμε να διασφαλιστεί η φοίτηση ΟΛΩΝ των παιδιών, θα δώσουμε συγχωροχάρτι στον «φτωχοδιάβολο»; Σοβαρά τώρα;
Αμ μόνο άφεση του δίνουνε; Και συγχαρητήρια, όπως βλέπουν τα ματάκια μου σε σχόλια σε διάφορους ιστότοπους. Γιατί λέει δικαίωμά του να μη γουστάρει το κράτος. Δικαίωμα της δικαιοσύνης να μην επιτρέπει καταπάτηση νόμων αναγνωρίζει κανένας ή μπα;
Ένα έχω να πω: από τα σημαντικότερα καθήκοντα και υποχρεώσεις είναι να βγαίνουν σωστοί άνθρωποι μέσα στην κοινωνία, σωστοί πολίτες. Όταν αποκόπτεις τους νεώτερους από κάθε κοινωνική συμμετοχή συμβαίνει το αντίθετο.
Μεγαλώνουν με φόβο αν όχι μίσος προς τα πάντα. Μέσα σε περιβάλλοντα φανατισμού και αιρέσεων. Αυτό δεν πρέπει να το ανεχόμαστε. Μπορεί να μην αρέσει σε κάποιους η κυβέρνηση. Δεν θα επιστρατεύσουμε όμως άκυρες αντιλήψεις, παραβλέποντας τα εμβόλια, τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, την επαφή με την τέχνη, τη μάθηση κάθε μορφής, την ενημέρωση για να της κάνουμε αντιπολίτευση. Γιατί τον συνέλαβαν; Επειδή έτσι λένε οι νόμοι. Τελεία και παύλα.
Οποιος δεν το βλέπει αυτό, και κλαψουρίζει για τον κακόμοιρο, δεν έχει σταθμίσει καλά τα πράγματα. Παρακαλώ πολύ!
Ξεκινώ τις κοτσάνες από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων:
«Η έναρξη του Έτους Πολιτισμού και Τουρισμού Ελλάδας-Ιαπωνίας δόθηκε επίσημα χθες στην εκδήλωση της Ιαπωνικής Πρεσβείας, με την ευκαιρία του εορτασμού των γενεθλίων της Α.Μ. Αυτοκράτορα Ναρουχίτο της Ιαπωνίας, στην οποία είχε προσκληθεί η υπουργός Τουρισμού κα Όλγα Κεφαλογιάννη.»
Από πότε, άραγε, δίδεται η έναρξη; Από πότε κύριε συντάκτα και αρχισυντάκτα; Για πείτε και σε εμάς!
«Στους πέντε ηπείρους θα ψάχνουμε» είπε παίκτρια παιχνιδιού μόδας. Πάει και η ήπειρος, έγινε αρσενικιά. Τι επιφυλάσσει το μέλλον για την Ηπειρο;
Οι «Σφήκες» του Αριστοφάνη σατιρίζουν τους;;;;
Τους δικαστές φυσικά.
Δεν το ήξερε ο παίκτης και δεν είναι προς θάνατον. Εκεί επάνω όμως πετάγεται ο ειδικός και λέει: Υπάρχει και κωμωδία με βασικό πρωταγωνιστή τον Δικαιόπολη. Και τους μπερδεύει όλους. Κι εμένα βέβαια, που ξέρω πως υπάρχει κωμωδία με τον Δικαιόπολη, αλλά δεν είναι δικαστής, ένας απλός αγρότης είναι, που προσπαθεί να κλείσει χωριστή ειρήνη με τους Σπαρτιάτες για τον ίδιο και την οικογένειά του. Είναι δίκαιος ή ζητά το δίκιο του τέλος πάντων, μέσω της τέχνης:
«Καλοί μου θεατές, μη με φθονήσετε,
που ᾽μαι φτωχός και πρόκειται, Αθηναίοι μου,
να σας μιλώ μέσα στην κωμωδία για την πόλη.
Κι η κωμωδία ξέρει να μιλάει για το δίκιο.
Και θα σας πω πράγματα φοβερά μα δίκαια.»
Αυτοί είναι οι Αχαρνής και καμία σχέση δεν έχουν με το σύστημα της Δικαιοσύνης. Αντε να σε χαίρεται η μανούλα σου που καθαρίζει φρέσκα φασολάκια (κατά τον Σαββόπουλο).
«Δεν κατάλαβε ότι τα άτομα αυτά ήταν ακαταλόγιστα». Είχαν το ακαταλόγιστο άμα θέλετε να μιλάτε κάπως καλύτερα. Αλλιώς, πείτε το με δικά σας λόγια.
«Ερκος οδόντων». Εχει καμιά σχέση με το «οξυδερκής»; Όχι βέβαια. Με τίποτα. Το οξυδερκής δεν προέρχεται και ούτε σχετίζεται με το «έρκος» που σημαίνει φραγή, φράκτης, κλοιός. Προέρχεται από το «δέρκομαι» που πάει να πει βλέπω. Ποίον σε έπος ‘φυγεν έρκος οδόντων άνθρωπέ μου; (ποιος λόγος -και στην περίπτωσή μας βλακεία- σου ξέφυγε από τον κλοιό των δοντιών σου;).
«Εφεραν με ασφάλεια στον κόσμο τα δύο νεογνά, άρρεν, βάρους περίπου 1300 γραμμαρίων (έκαστο), πραγματοποιώντας καισαρική τομή.» Δύο νεογνά έφεραν στον κόσμο, πλην στον ενικό αριθμό. Αρρεν. Όπως λέμε δύο σε ένα.
Λεμονάκι μυρωδάτο της εβδομάδας: «Ωστόσο, η ελεύθερη διαβίωση τον πρόλαβε πριν από το Ολλανδικό Γκραν Πρι, αναγκάζοντάς τον να κάνει μια δίαιτα τρακαρίσματος για να χάσει βάρος, τόσο κρίσιμη για τον χρόνο γύρου στη F1.
Όπως έγραψε ο Μποστ, μελοποίησε ο Λουκιανός και τραγούδησε η Αννα Παναγιωτοπούλου, ήταν ένας πολύ ευσυνείδητος τροχονόμος που δεν χάριζε κλήσεις. Κάποτε νυμφεύθηκε και εκείνη πάρκαρε όπου εύρισκε κοντά στο σπίτι τους.
Και παρά τας συμβουλάς του
Και τας προειδοποιήσεις
Έπαιρνε τον αριθμόν της
Και της έδινε τας κλήσεις
Έπαιρνε αυτή τας κλήσεις
Που συμπλήρωνε γραπτώς
Κι επειδή την αγαπούσε
Τας επλήρωνεν αυτός
Μη υποχωρών εκείνη
Διαρκώς παρανομών
Κατεστράφη ο τροχονόμος
Κι εκρεμάστη απ’ τον λαιμόν
Άλλο κακό να μη μας βρει.
Αγγελική Κώττη
