Ο εθνικός ποιητής της Σκωτίας, Ρόμπερτ Μπέρνς, είχε εύστοχα επισημάνει, ότι τα καλύτερα σχέδια των ποντικών και των ανθρώπων συχνά πηγαίνουν στραβά. Σήμερα στο δυτικό κόσμο οι περισσότεροι πολίτες είναι συνηθισμένοι να αξιολογούν τις διάφορες αποτυχημένες πρωτοβουλίες των ηγετών των χωρών τους, ως καλοπροαίρετες ενέργειες που εξελίχθηκαν άσχημα. Η οικονομική κατάρρευση του 2008, η υπερβολική αντίδραση στην πανδημία COVID, οι τραγικές πολιτικές της πράσινης ενέργειας και κυρίως η κοινωνική και εκπαιδευτική ατζέντα του woke culture, εκ των υστέρων, μπορούν να θεωρηθούν απλώς ως το ξεδίπλωμα της ανθρώπινης ανοησίας στη διάρκεια του χρόνου. Κατά συνέπεια, είναι κατανοητό πολλοί να αποδέχονται, ότι τα σημερινά σοβαρά προβλήματα του δυτικού κόσμου και της χώρας μας είναι, για άλλη μια φορά, απλώς το αποτυχημένο αποτέλεσμα καλοπροαίρετων πολιτικών.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Παρόλα αυτά, εάν θέταμε το ερώτημα, τι θα γινόταν αν, φαινομενικά μπερδεμένα προγράμματα προορίζονταν να είναι η αρχική δίνη της πολιτισμικής αυτοκτονίας; Τι θα γινόταν αν τα προφανή λάθη είχαν ως στόχο τη σκόπιμη καταστροφή μιας ευημερούσας, ελεύθερης, ασφαλούς και προστατευμένης κοινωνίας;
Καθώς εξετάζουμε τις πολιτικές που προωθούνται από τους δήθεν προοδευτικούς – φιλελεύθερους, από άκρη σε άκρη του δυτικού κόσμου και αίφνης στη χώρα μας, σχετικά με το κλίμα, την εθνική ασφάλεια, το έγκλημα, την οικογένεια και τα σύνορα, μπορούμε να συμπεράνουμε ορθολογικά ότι εφαρμόζονται σκόπιμα για να καταστήσουν την κοινωνία μας ανεπιτυχή, όχι επιτυχημένη, στους παραδοσιακούς στόχους της, προκαλώντας αυτό που θα μπορούσε να είναι η τελική καταστροφή μιας ακμάζουσας, φιλελεύθερης κοινωνίας διαφωτισμού.
Ας πάρουμε τις κλιμακούμενες εντολές για το κλίμα, φτάνοντας σε σόμπες αερίου και ελαστικά, επιδιώκοντας την πλήρη εξάλειψη των ορυκτών καυσίμων. Επειδή τα συστημικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, περισσότερο από αντανακλαστική συμμόρφωση παρά από γνώση και εξακρίβωση στοιχείων, ενισχύουν συνεχώς την κινδυνολογία για το κλίμα, μεγάλη μερίδα των πολιτών πιστεύει ότι τα προγράμματα για το κλίμα έχουν σχεδιαστεί με καλή πίστη για να μας προστατεύσουν από πλανητικές καταστροφές. Οι επιδοτήσεις για το κλίμα στοχεύουν, οδηγούνται να πιστεύουν, στην αύξηση της ευημερίας μέσω καλών «πράσινων» θέσεων εργασίας σε αναδυόμενες «πράσινες» βιομηχανίες, όλες μέρος της υποτιθέμενης βελτιωμένης πράσινης οικονομίας, παρά το γεγονός ότι είναι ξεκάθαρα αντιφατικές.
Εάν είχε υπολογιστεί, ότι η χαμένη ενέργεια από ασφυκτικές πηγές ορυκτών καυσίμων θα μπορούσε πραγματικά να αντικατασταθεί, αυτές οι πρωτοβουλίες, ακόμη και αν ήταν υπερβολικά αισιόδοξες, θα μπορούσαν να θεωρηθούν καλοπροαίρετες.
Ωστόσο, εντός του στρατοπέδου για το κλίμα, είναι ευρέως γνωστό ότι τα ορυκτά καύσιμα, τα οποία τροφοδοτούν το 82% των παγκόσμιων ενεργειακών αναγκών, δεν μπορούν ενδεχομένως να αντικατασταθούν από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας σε σημαντικό βαθμό. Έτσι, καθώς αυτές οι πολιτικές θα τεθούν σε ισχύ τα επόμενα χρόνια, τα νοσοκομεία και τα ιατρικά κέντρα μας, που βασίζονται σε πλαστικά έπιπλα, φωτιστικά και εξοπλισμό με βάση το πετρέλαιο, ενεργειακά εξαρτώμενα εργαλεία από ανοξείδωτο χάλυβα και φυσικές εγκαταστάσεις υψηλής ισχύος, θα πληγούν σκληρά. Το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης θα αυξηθεί, ενώ η θεραπεία θα μειωθεί στα αναδυόμενα κοινωνικά επίπεδα.
Το κόστος των τροφίμων μας, που ήδη αυξάνεται δραματικά, θα εκτοξευθεί στα ύψη καθώς τα λιπάσματα πετρελαίου, που τώρα τριπλασιάζουν τις αποδόσεις, καθίστανται οικονομικά ανέφικτα. Το κόστος στέγασης, που εξαρτάται από τον εξοπλισμό που κινείται με καύσιμα και το σκυρόδεμα και τον χάλυβα που χρειάζονται μαζικές εισροές ενέργειας για την κατασκευή, θα θέσει την ιδιοκτησία σπιτιού μακριά από όλους εκτός από τους πλούσιους και θα μειώσει τη στέγαση σε στενά, τριτοκοσμικά επίπεδα. Και, φυσικά, η μεταφορά θα γίνει μια ακριβή πολυτέλεια τόσο για τους ανθρώπους όσο και για τα προϊόντα.
Οι δήθεν προοδευτικές πολιτικές για τη μετανάστευση και τα σύνορα, χρειάζονται λίγη συζήτηση. Μας λένε ότι θα προστατεύσουν τα σύνορα και θα ελέγξουν την παράνομη μετανάστευση, αλλά θα το κάνουν με ανθρώπινο τρόπο.
Φυσικά, για κάθε λογικό παρατηρητή, είναι πλέον σαφές ότι η μαζική εισβολή στα σύνορα του δυτικού κόσμου, έχει ενορχηστρωθεί από τους δήθεν προοδευτικούς – φιλελεύθερους. Η θεωρία της «μεγάλης αντικατάστασης» δεν χρειάζεται για να αποδείξει ότι αυτή η εισβολή ήταν σκόπιμη, προφανής σε κάθε παρατηρητή. Ξενοδοχεία, και επιδόματα εκατοντάδων εκατομμυρίων το μήνα στους μετανάστες και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ανάμεσα στις πλουσιοπάροχες παροχές, από άκρη σε άκρη του δυτικού κόσμου. Είναι να αναρωτιέται κανείς, εάν αυτές οι πολιτικές δεν αποτελούν θετικό κίνητρο για παράνομη μετανάστευση, και δεν αποκαλύπτουν τη σκοπιμότητα, ενώ την ίδια στιγμή δυσφημίζονται πολιτικές που αποδεδειγμένα διασφαλίζουν τα σύνορα και ελέγχουν την παράνομη μετανάστευση.
Όσον αφορά την εθνική ασφάλεια, η ανάφλεξη της Μέσης Ανατολής δεν προκλήθηκε από τις αποκαλούμενες παράλογες και απομονωτικές πολιτικές, αλλά αντίθετα, από τις προοδευτικές πολιτικές του Ομπάμα τις οποίες συνέχισε η κυβέρνηση Μπάιντεν, στέλνοντας άμεσα μετρητά στο Ιράν, καταργώντας τις πετρελαϊκές κυρώσεις, δίνοντας έτσι στο καθεστώς της Τεχεράνης, οικονομική δύναμη να χρηματοδοτήσει τη Χαμάς, τη Χεζμπολάχ, τους Χούτι και, φυσικά, τις επιθέσεις από το ίδιο το Ιράν εναντίον αμερικανικών στρατευμάτων.
Το γεγονός ότι έχει ξεσαλώσει ο πειρατής της Τουρκίας Ερντογάν, απειλώντας την εθνική ασφάλεια και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας με πλήρη ανοχή και ατιμωρησία, δεν οφείλεται σε πολιτικές, εθνικισμού και πατριδοκαπηλίας, αλλά στην πολιτική του κατευνασμού και των διακηρύξεων φιλίας και συνεργασίας, που δίνουν το μήνυμα στο καθεστώς του και στον υπόλοιπο κόσμο συμμάχους και μη, ότι στην Ελλάδα ζούμε σε παράλληλο κόσμο.
Και βέβαια, το ότι στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του άκρατου δικαιωματισμού, βάλλεται πανταχόθεν και απειλείται θανάσιμα η παραδοσιακή οικογένεια και επιχειρείται απαξίωση της Θρησκείας και της Εκκλησίας, βασικών πυλώνων των δυτικών κοινωνιών και του δυτικού πολιτισμού, διόλου τυχαίο δεν είναι και αποτελεί βασικό όπλο της αποκαλούμενης προοδευτικής πρωτοπορίας.
Έτσι, οι ειλικρινείς, καλοπροαίρετοι φιλελεύθεροι θα έπρεπε, αλλά γενικά δεν το κάνουν, να δουν ότι οδηγούνται σαν πρόβατα στη σφαγή, προς την πολιτισμική αυτοκτονία, από τους δήθεν προοδευτικούς – φιλελεύθερους στους οποίους εδώ και χρόνια έχουν εμπιστευτεί την ηγεσία του δυτικού κόσμου.
Τον δέκατο ένατο αιώνα, ο θρυλικός Γάλλος παρατηρητής του αμερικανικού πολιτισμού, κόμης Alexis de Tocqueville, είπε ότι ο δημοκρατικός δεσποτισμός θα πραγματοποιηθεί, αν όχι καθόλου, όχι από την απροκάλυπτη κρατική τρομοκρατία, αλλά από την παιδαριοποίηση ενός πληθυσμού εμπιστοσύνης. Τα στοιχεία είναι πλέον σαφή. Εάν οι πραγματικά φιλελεύθεροι δημοκράτες δεν αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα, αντιδρώντας και απορρίπτοντας τις πολιτικές της δήθεν προοδευτικής πρωτοπορίας, οι κοινωνίες μας, ο δυτικός κόσμος ευρύτερα και σαν αποτέλεσμα η πατρίδα μας, θα οδηγηθούν σε πολιτισμική αυτοκτονία.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των, πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
