Τα τελευταία χρόνια στα σπλάχνα της Δύσης βρίσκεται σε εξέλιξη ένας Ψυχρός Πόλεμος ανάμεσα στην αδυσώπητη πορεία της προοδευτικής ιδεολογίας μέσω του πολιτισμού, των θεσμών και της πολιτικής και στην επιβίωση της ηθικής και πολιτισμικής και πολιτικής ταυτότητας της. Το σύνολο του δυτικού κόσμου δίνει μάχη στο εσωτερικό του απέναντι σε έναν θανατηφόρο ιό, ο οποίος έχει πάρει διαστάσεις καταστροφικής πανδημίας. Δυστυχώς, από αυτό τον πόλεμο δεν έχει μείνει αλώβητη και η Ελλάδα.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Σε αυτό τον πόλεμο η κατάρρευση της Δύσης, είναι μέχρι στιγμής εθελοντική. Ειδικά στην Ευρώπη, οι τάσεις πλέον είναι αυτοκτονικές, διότι είναι πλέον ξεκάθαρο ότι έχει δεχθεί σοβαρότατο πλήγμα, και μάλιστα εθελοντικά, η ηθική και πολιτισμική ταυτότητας της γηραιάς ηπείρου. Επικρατεί πλέον μια παραφροσύνη και μια τρομακτική καταστροφική δυναμική των πολιτικών ταυτότητας που έχουν κυριαρχήσει στον δημόσιο λόγο.
Πρόκειται για ένα από τα πιο αξιοσημείωτα φαινόμενα σε όλη τη σύγχρονη ιστορία, μια προφανή φιλοδοξία να δυσφημιστούν και να καταστραφούν πραγματικά, όλα όσα έχουν δημιουργήσει τον δυτικό πολιτισμό. Πρόκειται για μια απειλή πιο αξιοσημείωτη από τις συνηθισμένες, επειδή προέρχεται εξ ολοκλήρου από μέσα.
Είναι ένας πολιτιστικός πόλεμος και διεξάγεται ανελέητα ενάντια σε όλες τις ρίζες της δυτικής παράδοσης και ενάντια σε όλα τα καλά που έχει παράγει η δυτική παράδοση. Ένας πόλεμος εναντίον των λαών της Δύσης.
Ο ρατσισμός υπήρξε σε κάθε κοινωνία στην ανθρώπινη ιστορία. Είναι ένα πολύ άσχημο χαρακτηριστικό, ένα από τα πιο άσχημα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, και έχει υπάρξει στη Δύση, φυσικά, και υπάρχει αναμφίβολα ρατσισμός που συνεχίζεται σήμερα.
Ωστόσο, σήμερα βιώνουμε μια νέα εξαιρετικά επικίνδυνη μορφή ρατσισμού. Το ρατσισμό εναντίον των απόψεων, των ιδεών και των πολιτικών, που υπερασπίζονται την κοινή λογική. Βιώνουμε το ρατσισμό της μειοψηφίας εναντίον της πλειοψηφίας.
Μιλάμε για ένα αδυσώπητο πόλεμο κατά της πλειοψηφίας των πληθυσμών στις δυτικές χώρες, ένας πολύ ανελέητος, πολύ άσχημος, πολύ ταπεινωτικός πόλεμος εναντίον τους με βάση την απαξίωση κάθε έννοιας που έχει να κάνει με τη δημοκρατία, την ελευθερία λόγου και έκφρασης και πάνω από όλα την ανατροπή των ίδιων των κανόνων της φύσης.
Έχουμε τον πόλεμο στις δυτικές ιδέες, τη δυτική θρησκεία, τη δυτική φιλοσοφία, όπου όλοι όσοι δημιούργησαν τόσο τις θρησκευτικές όσο και τις κοσμικές παραδόσεις στη Δύση έχουν τα τελευταία χρόνια κατεδαφιστεί ανελέητα. Είναι πλέον αμαρτία να σέβεσαι το παρελθόν, την ιστορία, το έθνος την πατρίδα, την ίδια τη φύση, και να μην συμμερίζεσαι όλες τις ακραίες απόψεις που υπάρχουν σήμερα.
Έχουμε ένα πόλεμο κατά του δυτικού πολιτισμού, όπου απολύτως τα πάντα στον πολιτισμό, από τις τέχνες, από τη μουσική μέχρι τη λογοτεχνία και πολλά άλλα, διαλύονται.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πόσο παθιασμένος και πόσο έντονος είναι αυτός ο πόλεμος και πόσο επιθετικά διεξάγεται.
Πριν από 30 χρόνια, η Δύση θριάμβευσε. Είχε κερδίσει τον Ψυχρό Πόλεμο. Παρόλα αυτά υπήρχε μια αναγνώριση όσο αφορά τα ελαττώματά. Υπήρχε κριτική και μάλιστα σκληρή. Η Δύση, ο δυτικός πολιτισμός, η φιλελεύθερη δημοκρατία, είχαν επιτύχει μια εξαιρετική πολιτιστική επιτυχία και, επιπλέον, ήταν τόσο επιτυχημένη που όχι μόνο θριαμβεύσαν επί όλων των επερχόμενων, ολοκληρωτικών κρατών και άλλων, αλλά στην πραγματικότητα όλες οι χώρες ήθελαν να προσχωρήσουν σε αυτό τον τρόπο ζωής σε αυτό το πολιτικό μοντέλο.
Αυτό συνέβη μόλις πριν από 30 χρόνια. Τώρα, μια γενιά αργότερα, διδασκόμαστε ότι ο πολιτισμός μας είναι εγγενώς κακός, ότι πρέπει πραγματικά να αποκηρυχθεί, να υποτιμηθεί και να απορριφθεί. Ότι η παραδοσιακή οικογένεια είναι προβληματική και καταπιεστική. ¨ότι η αγάπη και ο σεβασμός για την πατρίδα και το έθνος είναι κάτι κακό και ακραίο.
Σε αυτό τον αδυσώπητο Ψυχρό Πόλεμο στα σπλάχνα της Δύσης η πλειοψηφία των πολιτικών ελίτ και των μέσων μαζικής ενημέρωσης βρίσκονται απέναντι από τη Δύση, το δυτικό πολιτισμό και τη φιλελεύθερη δημοκρατία. Αποκρύπτουν και αποκλείουν κάθε ουσιαστική συζήτηση και αντίθετη άποψη και κριτική εναντίον αυτού του ακραίου κινήματος δικαιωματισμού.
Στην Αμερική και την Ευρώπη, η ζημιά που έχει κάνει αυτός ο ιός έχει προχωρήσει πολύ. Ξαφνικά όμως, η ίωση αρχίζει να πλήττει και την Ελλάδα.
Από το πουθενά και σε μια εξαιρετικά κρίσιμη για την πατρίδα και το έθνος στιγμή, το πολιτικό σύστημα αναλώνεται σε δήθεν αντιπαραθέσεις για ανούσια με τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών και της χώρας θέματα και ταυτόχρονα προωθεί δήθεν μεταρρυθμίσεις οι οποίες στην πραγματικότητα πλήττουν θανάσιμα το μέλλον και την επιβίωση του έθνους και της πατρίδας μας.
Κρίσιμα θέματα όπως το δημογραφικό, το μεταναστευτικό, το αγροτικό και η πρωτογενής παραγωγή, τα οποία αποτελούν υπαρξιακή απειλή για την Ελλάδα, αντιμετωπίζονται με επιδόματα για να πέφτει στάχτη στα μάτια των πολιτών, με αποκλειστικό στόχο να αποφεύγεται η αφύπνιση και η επακόλουθη έκρηξη. Ενώ ταυτόχρονα προωθούνται νομοθετικές πρωτοβουλίες που βάζουν βόμβα στα θεμέλια της χώρας, απαξιώνοντας την παραδοσιακή οικογένεια, καθιστούν την πατρίδα μας χώρο και όχι χώρα, και απαξιώνουν κάθε τι που έχει καταγράψει την πατρίδα μας ως το λίκνο του δυτικού πολιτισμού.
Στα εθνικά θέματα, με αρωγό τη συντριπτική πλειοψηφία των μέσων μαζικής ενημέρωσης, κυριαρχεί μια επικοινωνιακή καταιγίδα άνευ ουσίας εντυπώσεων και απουσιάζει η ουσιαστική συζήτηση.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια ανηλεής προσπάθεια, να πέσουμε στην παγίδα να πιστεύουμε ότι η υπερηφάνεια για τα καλά πράγματα που έχουμε κάνει στο παρελθόν είναι κάποιο είδος κακού. Δεν είναι. Είναι απολύτως φυσικό και τα γεγονότα τυχαίνει να είναι με το μέρος της φύσης και της κοινής λογικής. Είναι στο χέρι όλων μας και καθενός ξεχωριστά, να ανατρέψουμε αυτή την πορεία καταστροφής.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των, πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
