Είμαι τεταρτοετής φοιτήτρια στη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών (ΣΕΜΦΕ) του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Αποφάσισα να συντάξω το παρόν κείμενο διότι θεωρώ υποχρέωση μου να καταγράψω τα γεγονότα που συνέβησαν την Τρίτη 23 Ιανουαρίου, στην «Συνέλευση του Φοιτητικού Συλλόγου» της ΣΕΜΦΕ. Η ΣΕΜΦΕ, αυτήν την στιγμή, είναι υπό κατάληψη.
Τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε «Συνέλευση του Φοιτητικού Συλλόγου»; Πρόκειται για συνάθροιση όλων των φοιτητών της σχολής στην οποία, θεωρητικά, συζητάμε θέματα που αφορούν τις σπουδές μας. Ύστερα από ψηφοφορία, καταλήγουμε σε κοινή γραμμή για την δρομολόγηση των εκάστοτε προβλημάτων. Όλα τα παραπάνω είναι μόνο θεωρητικά.
Της Αικατερίνης Γεωργάνα *
Στην πραγματικότητα, στην συνέλευση συμμετέχουν ελάχιστοι φοιτητές, 250 κατά μέγιστον, από σύνολο 1600 εγγεγραμμένων. Ως επί το πλείστον, μέλη από νεολαίες διαφόρων κομμάτων, με αποτέλεσμα η συνέλευση να μετατρέπεται σε διαμάχη μεταξύ των παρατάξεων αυτών, οι οποίες κάθε φορά εξυπηρετούν την γραμμή του κόμματος από το οποίο χρηματοδοτούνται. Στην δική μας σχολή, παρουσιάζονται τακτικά στις συνελεύσεις η ΠΚΣ (Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας), η ΑΝΑΡΠΑ (ΑΝεξάρτητη ΑΡιστερή ΠΑρέμβαση) και η ΡΑΦ-ΕΑΑΚ (Ριζοσπαστική Αριστερή Φωνή – Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση). Τα μέλη των παραπάνω παρατάξεων, τα οποία έχουν λόγο στην συνέλευση, χθες υπερψήφισαν την συνέχιση της κατάληψης. Αυτοί, ως επί το πλείστον, δεν έχουν καμία ουσιαστική σχέση με τη σχολή. Δεν παρακολουθούν τα μαθήματα, απουσιάζουν από τα εργαστήρια, όπου η παρουσία των φοιτητών είναι υποχρεωτική, αντιγράφουν στίς εξετάσεις και πίνουν καφέ, καπνίζοντας έξω από τά αμφιθέατρα όλη την ημέρα. Ευελπιστούν, όμως, να εξασφαλίσουν μία θέση στο πολιτικό στερέωμα, ξεκινώντας την πολιτική τους καριέρα στην πλάτη των δικών μας σπουδών. Οι ίδιοι δεν κρύβουν ότι είναι στελέχη κομμάτων, ενώ μέλη από το αυτοαποκαλούμενο «ανεξάρτητο σχήμα» της ΑΝΑΡΠΑ ήταν υποψήφια με το ΜέΡΑ25 στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές.
Γιατί η πλειοψηφία των φοιτητών αποφεύγει να εμπλακεί σε οποιοδήποτε πολιτικό σχήμα και απουσιάζει τακτικά από στις συνελεύσεις ; Η απόφαση αυτή για τους περισσότερους είναι συνειδητή και σχετίζεται με γεγονότα σαν αυτά που περιγράφω παρακάτω, ενώ παρόμοια περιστατικά διαδραματίζονται σχεδόν σε κάθε συνέλευση της σχολής μας.
Κατέφθασα στον χώρο της συνέλευσης αρκετά αργοπορημένη, ωστόσο η συζήτηση δεν είχε ξεκινήσει ακόμα. Δεν υπάρχει χρονικό όριο στις συζητήσεις, προφανώς για να υπερισχύουν οι αργόσχολοι, που έχουν χρόνο να χάσουν. Το κυριότερο θέμα συζήτησης ήταν (πέρα από την Παλαιστίνη και τα παραδοσιακά παράπονα για υποχρηματοδότηση) το νομοσχέδιο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, που δεν έχει ακόμη παρουσιασθεί. Δύο πλαίσια τέθηκαν σε «συζήτηση» : ένα ενιαίο πλαίσιο υποστηριζόμενο από όλες τις κομματικές παρατάξεις, το οποίο τασσόταν υπέρ της κατάληψης, και ένα δεύτερο, από ομάδα ανεξάρτητων φοιτητών που υποστήριζε την άμεση διακοπή της.
Ωστόσο, πριν την έναρξη της συζήτησης, ομάδα αγνώστων (εξωπανεπιστημιακών ; ) απείλησε, πιάνοντας από τον λαιμό, έναν φοιτητή, ο οποίος επρόκειτο να παρουσιάσει το πλαίσιο εναντίον της κατάληψης. Τον πίεσαν να το αποσύρει, και απείλησαν ότι, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, ο ίδιος θα έτρωγε ξύλο μετά το τέλος της διαδικασίας. Σημάδια από τα κτυπήματα στον λαιμό του φοιτητή είδα εγώ η ίδια. Ο εκφοβισμός, με την άσκηση και την απειλή άσκησης βίας, έφερε αποτέλεσμα, διότι ο συγκεκριμένος φοιτητής δεν μίλησε στὴν συνέλευση. Συνεπώς, έχουμε και δημοκρατικώτατη φίμωση όσων έχουν διαφορετική άποψη. Διότι, απλά, ένας φοιτητής αποφάσισε να εκπροσωπήσει μία ομάδα φοιτητών που δεν ήθελε να χάσει την εξεταστική τού χειμερινού εξαμήνου εξαιτίας μίας παρατεταμένης κατάληψης. Ο τραμπουκισμός ( = εκφοβισμός συν βία ) ωστόσο δεν σταμάτησε εκεί. Μέλη της ΑΝΑΡΠΑ, που είχαν δει το βίαιο αυτό περιστατικό και επέλεξαν να μην κάνουν τίποτα για να αποτρέψουν τους «αγνώστους», συνέχισαν, στο υπαίθριο πάρκινγκ της σχολής, να βρίζουν και να γιουχάρουν το ίδιο πρόσωπο, τονίζοντας ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουν να τεθεί σε ψηφοφορία ένα πλαίσιο που τάσσεται ανοιχτά κατά της κατάληψης. Τόσο δημοκρατικά ! Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη παράταξη ισχυρίζεται ότι μάχεται κατά του φασισμού. Ο διαπληκτισμός θεωρητικά έληξε, όταν παρενέβη κάποιο μεγαλόσωμο στέλεχος της ΠΚΣ, με ξυρισμένο κεφάλι και μούσια, γύρω στα τριάντα, και είπε την μαγική φράση : «Είμαι στέλεχος του ΚΚΕ και, όσο είμαι εγώ, εδώ δεν πρόκειται να σε πειράξει κανείς. Θα έρθεις στην συνέλευση κανονικά και θα παρουσιάσεις το πλαίσιο σας». Ούτε νονός της Μαφίας να ήταν … Τώρα ποια δουλειά είχε το στέλεχος του ΚΚΕ στην συνέλευση της ΣΕΜΦΕ είναι άλλο θέμα. Η συνέλευση ξεκίνησε, σε μια ατμόσφαιρα αποπνικτική από των καπνό των τσιγάρων (και χημικός πόλεμος … ), ενώ η συζήτηση εμπλουτιζόταν συχνά με βρισιές και χαρακτηρισμούς, γιουχαΐσματα και φωνές.
Το αποκορύφωμα της «συζήτησης» ήταν όταν ένα μέλος της ΠΚΣ διαπληκτίστηκε τόσο έντονα με κάποιο μέλος της ΑΝΑΡΠΑ ώστε αποφάσισαν να βγουν από τον χώρο της συνέλευσης για να λύσουν τις διαφορές τους με μπουνιές. Τον «υγιή» αυτό διάλογο απέτρεψαν τα υπόλοιπα μέλη των παρατάξεων και έτσι η διαδικασία συνεχίστηκε. Όταν κάποιος φοιτητής δίπλα μου αποπειράθηκε να βγάλει βίντεο τον καυγά, τα υπόλοιπα μέλη των δύο πλευρών που διαπληκτίζονταν του τράβηξαν το κινητό. Πάντως, το βίντεο υπάρχει. Με το πέρας της συζήτησης, ήρθε η ώρα της ψηφοφορίας. Μια ψηφοφορία στην οποία, για να συμμετάσχεις, δεν απαιτείται να έχεις κάποιο αποδεικτικό στοιχείο ότι είσαι φοιτητής της σχολής (π.χ.: ακαδημαϊκή ταυτότητα) ενώ ταυτόχρονα δεν υφίσταται καμία διαδικασία ταυτοποίησης. Με τον «δημοκρατικότατο» αυτό τρόπο καταλήξαμε να διανύουμε την τρίτη εβδομάδα με την σχολή κλειστή λόγω κατάληψης. Τα συμπεράσματα δικά σας …
Για όσους αναρωτιούνται τι κάνει η διοίκηση της ΣΕΜΦΕ για όσα προαναφέραμε : Πολύ πιθανό, στην περίπτωση που ενημερωθεί για το βίαιο περιστατικό, να το καταδικάσει με μία ανακοίνωση. Αυτό και μόνο. Προφανώς δεν τους περνάει από το μυαλό ότι η εφαρμογή μηχανισμού ελέγχου εισόδου στο ίδρυμα (όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλα τα άλλα πανεπιστήμια του κόσμου) είναι μια κάποια λύση για την εξασφάλιση και της σωματικής μας ακεραιότητας σε μέρες σαν την χθεσινή. Παράλληλα η επιβολή πειθαρχικών ποινών, ακόμα και διαγραφών, σε φοιτητές οι οποίοι αποδεδειγμένα και επανειλημμένως έχουν παρεμποδίσει την εκπαιδευτική διαδικασία στο ίδρυμα, πιθανότατα να ανοίξει τον δρόμο, το κρατικό πανεπιστήμιο να πάψει να είναι το μέρος, όπου καθένας, στον βωμό μίας μελλοντικής πολιτικής καριέρας, θα μπορεί να καταπατά και να θυσιάζει τον κόπο των συμφοιτητών του. Δυστυχώς το περιστατικό που αναφέραμε δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός. Αποτελεί μία από τις πολλές παθογένειες του κρατικού πανεπιστημίου, οι οποίες ελπίζουμε να περιοριστούν όταν πλέον θα παρέχεται και στην Ελλάδα η δυνατότητα επιλογής μεταξύ σπουδών στο κρατικό και το μη κρατικό πανεπιστήμιο.
* Η Αικατερίνη Γεωργάνα είναι προπτυχιακή Φοιτήτρια ΣΕΜΦΕ
