«Είναι τάχα η καταγωγή από την ωραιότερη πόλη του κόσμου την πόλη που ύμνησαν οι ποιητές αυτό που κάνει τον κάτοικο της Πόλης ξεχωριστό; Κάτι τέτοιο θα ήταν μάλλον αερολογία. Ποιήματα έχουν γραφτεί και για άλλες πόλεις, έρωτες έχουν γεννηθεί και σε άλλες πόλεις, και εν τέλει, απέραντες ομορφιές που προκαλούν θαυμασμό έχουν κι άλλες πόλεις.»
Με αυτές τις φράσεις ξεκινά το νέο του βιβλίο με τίτλο «Η Πόλις, η πρωτεύουσα του μη ανήκειν» ένας ξεχωριστός συνάδελφος, ο Αρης Αμπατζής. Το βιβλίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Κομνηνός» και παρουσιάζεται σήμερα Σάββατο στις 7μμ στη Θεατρική Στέγη, Παραμυθίας 36-38, στον Κεραμεικό (πίσω από το βιβλιοπωλείο “THE RED BOOK”)
Θα μιλήσουν:
-Η επίκουρος Καθηγήτρια Φιλοσοφίας του Ε.Κ.Π.Α., Άννα Λάζου
-Ο Φιλόλογος και διδάκτωρ Φιλοσοφίας, Δημήτρης Γρηγορόπουλος
-Ο Δημοσιογράφος, Πολιτικός Επιστήμονας και Κοινωνιολόγος, Αλφόνσος Βιτάλης
Εισαγωγή και συντονισμός: Νίκος Παπανικολάου, εκδότης.
Ο Αρης Αμπατζής έχει γράψει βιβλία με πολλές αναφορές στην Πόλη (Κωνσταντινούπολη), από την οποία κατάγεται και στην Τουρκία, στην οποία ζει με διαλείμματα ολόκληρη τη ζωή του. Αν η μισή του καρδιά βρίσκεται εκεί, (κατά τον στίχο του Χικμέτ) η άλλη μισή βρίσκεται στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στην Αθήνα, όπου έχει σπουδάσει και έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος. Όλα αυτά, θα ήταν απίθανο να μην καθρεφτίζονται στα γραπτά του, και μάλιστα με τρόπο που κερδίζει αμέσως τον αναγνώστη.
«Από την άλλη κάποιοι λένε εγκαταλείπω την Πόλη δεν την αντέχω πια. Οσοι τα λένε αυτά όμως δεν είναι Πολίτες ή δεν έχουν καταλάβει τι πάει να πει να είσαι από κει» συνεχίζει ο συγγραφέας στον πρόλογό του. «Πρώτα από όλα η πράξη της εγκατάστασης είναι κάτι που δεν υπάρχει στη φύση του πολίτη. Το «κατάγομαι από την Πόλη» μπορεί να ειπωθεί και ως αδυνατώ να εγκατασταθώ κάπου. […]
Οποιος κατάγεται από την Πόλη δεν ξέρει τι σημαίνει εγκατάσταση. Και δεν πρέπει να ξέρει άλλωστε. […]
Τι είναι λοιπόν αυτά που κάνουν την πόλη και τους κατοίκους της sui generis; για να γίνει αυτό θα πρέπει να προηγηθεί ένας περίπατος στα λημέρια της αλλά με γοργούς βηματισμούς ξυλοπόδαρου αφού θα είναι ταξίδι σε ένα παρελθόν εκατοντάδων χιλιάδων ετών.»
Και να η Ιστορία της όχι όπως αφηγήθηκε από ιστορικούς και περιηγητές, αλλά από έναν άνθρωπο που ζει στο Σήμερα, γνωρίζοντας όμως πολύ καλά το Χθες. Παραφράζοντας ελαφρώς τον Καβάφη, θα λέγαμε: «Η Πόλις (με κεφαλαίο Πι) θα σ’ ακολουθεί», αφού τον ακολουθεί σε όλες τις περιπλανήσεις που κάνει. Ξεδιαλύνειτην ομίχλη, γεφυρώνει τις εποχές, και άλλοτε αποκόπτει γέφυρες. Όλα ταιριαστά και όλα βαθιά από το ταλέντο του συγγραφέα. Θα το απολαύσετε αυτό το βιβλίο και δεν θα μπορείτε να το αφήσετε από τα χέρια πριν το τελειώσετε. Αυτό που λέμε: διαβάζεται απνευστί. Χωρίς καμία αναφορά να βασίζεται σε στερεοτυπικές σκέψεις, σε τουριστικές προθέσεις ή σε τετριμμένες αναφορές. Όλα καινούργια, όλα συναρπαστικά.
Ο τόπος θεωρείται συνήθως σημείο αναφοράς για τον άνθρωπο και τον αυτοπροσδιορισμό του. Αν μάλιστα πρόκειται για έναν τόπο που ταυτίζεται με την ιστορία, την πίστη και τις παραδόσεις, το σημείο αναφοράς γίνεται ακόμη πιο έντονο. Τι θα γινόταν όμως αν συνέβαινε το αντίστροφο και ένας από τους τόπους αυτούς, η Βασιλεύουσα των πόλεων, επιχειρούσε να τακτοποιήσει το δικό του υπαρξιακό ζήτημα; Σε ποιον ανήκει η Πόλις, γνωστή στην Ελλάδα και την Τουρκία ως Κωνσταντινούπολις ή Ινσταμπούλ; Ποια είναι η πραγματική ιστορία της που δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό της ως «η πρωτεύουσα του μη ανήκειν;» Ιδού τα ερώτηματα του βιβλίου.
Ο Άρης Αμπατζής γεννήθηκε το 1962 στην Κωνσταντινούπολη. Το 1988 άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στην Ελληνική Ραδιοφωνία. Την περίοδο 1988-1989 ήταν ανταποκριτής της τουρκικής εφημερίδας “Gunes” στην Αθήνα. Από το 1991 ήταν ανταποκριτής της εφημερίδας “Ελευθεροτυπία” στην Τουρκία και από το 1997 και του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων. Εργάστηκε ως ανταποκριτής σε διάφορους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς.
Τη διετία 2002- 2003 εξέδωσε δύο ετήσιες ειδικές εκδόσεις υπό τον τίτλο “Ελληνοτουρκικές σχέσεις”, με περιεχόμενο τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό (εκδ. Κούριερ). Έχει μεταφράσει από τα τουρκικά στα ελληνικά το βιβλίο αναμνήσεων του Αζίζ Νεσίν “Κρεμάστε τους σαν τα τσαμπιά” -μαζί με τον Σωκράτη Τραγότση- και το έργο του “κλασικού” του τουρκικού εθνικισμού Ζιγιά Γκιοκάλπ “Οι αρχές του Τουρκισμού” (εκδ. Κούριερ).
Αγγελική Κώττη
