Ο ΣΥΡΙΖΑ, «καβαλώντας το κύμα» της κοινωνικής δυσαρέσκειας για την οικονομική (και ηθική θα προσέθετα) χρεοκοπία της χώρας το 2015, κατάφερε να γίνει κυβέρνηση, συμμαχώντας με την ακροδεξιά των ΑΝ.ΕΛ.
Του Ηλία Ψυχογιού *
«Γερμανοτσολιάδες», «δωσίλογοι», «προδότες», πλατείες «αγανακτισμένων», κατάργηση μνημονίων «με ένα νόμο και ένα άρθρο», ταυτόχρονα με το διαχρονικό «στα τέσσερα» τού τότε προέδρου των τότε ΑΝ.ΕΛ., ήταν το σκηνικό το οποίο ανέδειξε στην διακυβέρνηση της χώρας ένα ασυνάρτητο συνονθύλευμα προσωπικοτήτων που σε κάθε άλλη περίπτωση ήταν αδύνατον να παραχθεί. Έλαβε δηλαδή χώρα «το ατύχημα που δεν έπρεπε να συμβεί», σύμφωνα με τα λεγόμενα του Αντώνη Σαμαρά.
Από τότε μέχρι σήμερα, τόσο κατά την περίοδο της διακυβέρνησής του όσο και αργότερα από τη θέση του ως αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτεύτηκε με την ίδια νοοτροπία που τον ανέβασε στην εξουσία: Με τοξικότητα, «όχι σε όλα» και στείρο αρνητισμό. Να επαναλάβω εδώ και να διευκρινίσω: Ο ΣΥΡΙΖΑ αδιαλείπτως, ο Αλέξης Τσίπρας μερικώς και κατά περίπτωσιν. Ο τελευταίος μάλιστα, αντιλαμβανόμενος πού θα οδηγηθεί το κόμμα του αν συνεχίσει να ακολουθεί τη συγκεκριμένη πολιτική πρακτική, προσπάθησε να στρίψει το καράβι σε πιο κεντρώα, πιο «αστικά» λιμάνια.
Στην αριστερά του λιθοβολισμού της αντίθετης άποψης και της καρατόμησης των ηγετών της όμως, ούτε καν ο Τσίπρας, ο άνθρωπος που κατάφερε να κάνει τη ριζοσπαστική αριστερά κυβέρνηση, δεν μπόρεσε να πετύχει ούτε την ελάχιστη πολιτική μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ και, σοφά πράττοντας, αποχώρησε.
Και έφτασε αισίως ή μη για πολλούς το 2019, οπόταν ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε από τον Μητσοτάκη. Διευκρινίζω: Από τον Μητσοτάκη, όχι από τη Νέα Δημοκρατία.
Το 2019, τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε και να «διαβλέπει» την «πλήρη καταστροφή» της χώρας, πριν καν ο Μητσοτάκης μπει στο Μέγαρο Μαξίμου. Οι ιστορίες από «τα τυριά του Σκλαβενίτη» στο twitter έγιναν το viral trend ανέκδοτο στα social media και οι «δεκάρικοι» στη Βουλή για τον «δικτάτορα Μητσοτάκη» ξεπέρασαν σε γραφικότητα ακόμα και το Μέτσοβο.
Με την κρίση στον Έβρο το 2020 και τη διαχείριση της πανδημίας, παρά λάθη που έγιναν, ο Μητσοτάκης έχτισε μια «αδιαμεσολάβητη», κατά την αγαπημένη φράση του Σ. Κασσελάκη, σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες. Για τον ΣΥΡΙΖΑ όμως αυτό δεν είχε καμία σημασία. Οι δημοσκοπήσεις άλλωστε ήταν «πετσωμένες», οι δημοσιογράφοι ήταν «αρδάκια» και όλος ο κόσμος «περίμενε πώς και πώς την αποκαθήλωση Μητσοτάκη».
Όταν όμως συγκρούεται η φαντασία με την πραγματικότητα, συνήθως, για να μην πω πάντα, ευτυχώς ή δυστυχώς υπερισχύει η πραγματικότητα.
Γι΄αυτό και τον Ιούλιο του 2023 η πραγματικότητα επικράτησε πανηγυρικά, αφήνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε μία κατάσταση πολιτικού «μουδιάσματος», από την οποία δεν έχει καταφέρει ακόμα να ξεφύγει.
Και αφού δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα μέσα στη χώρα, αποφάσισαν να επεκταθούν με εξαγωγή φαντασιώσεων στην Ευρώπη με τη βοήθεια των φίλιων δυνάμεών τους στην Ευρωβουλή καταγγέλοντας την ελληνική κυβέρνηση για «κατάργηση του κράτους δικαίου» και «έλεγχο των ΜΜΕ».
Στην Ελλάδα όπου κυκλοφορούν εφημερίδες με εμετικά πρωτοσέλιδα, ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει «έλεγχο των ΜΜΕ»!
Στην Ελλάδα όπου ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση έστησε τη σκευωρία Novartis για να «μπουν ορισμένοι στη φυλακή μπας και κερδίσουμε τις εκλογές», κατηγορείται η ΝΔ για «καταστρατήγηση του κράτους δικαίου».
Και επειδή οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσαν να κάνουν ντόρο κατά μόνας στο ευρωκοινοβούλιο, έβαλαν την Ολλανδή ευρωβουλευτή Σοφί Ιντ Βελτ, με τις μόνιμες εμμονές κατά της ΝΔ, υπέρ των λαθρομεταναστών κ.λπ., για να το πράξει.
Είναι όμως αυτές ακριβώς οι εμμονές του ιδεολογικού χώρου της συγκεκριμένης πολιτικού που έφεραν «στον αφρό» της Ολλανδικής πολιτικής σκηνής τον Βίλτερς και ο ως συνήθως ανεπίδεκτος μαθήσεως ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζει να «τσαλαβουτάει στο βούρκο» τους.
Λένε πως «τρέλα είναι να επαναλαμβάνεις το ίδιο πείραμα με τις ίδιες παραμέτρους και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα». Επειδή όμως πιστεύω πως οι του ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά παράφρονες είναι, μπορώ να ισχυριστώ ότι είναι απλώς φανατικοί και ως εκ τούτου ανίκανοι να παραδεχτούν ότι έσφαλαν.
Γιατί αν παραδεχθούν το σφάλμα τους, θα πρέπει είτε να προσπαθήσουν να το διορθώσουν είτε να ζητήσουν απλώς μια συγγνώμη.
Η συγγνώμη όμως δεν συνάδει με την ιδιοσυγκρασία τους. Και αυτό ακριβώς εκμεταλλεύεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
* Ο Ηλίας Ψυχογιός σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο ΤΕΙ Πειραιά, Τεχνολογία της Πληροφορίας & Web Technology στο Πανεπιστήμιο του Paisley (Σκωτία) και Τεχνολογίες Έξυπνων Πόλεων & ΙοΤ στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Έχει εργαστεί σε εταιρείες του τουρισμού, της πληροφορικής και των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών σε Ελλάδα και Λουξεμβούργο.
