Κατά μία έννοια, η Δύση και στο πλαίσιο αυτό και η Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια πορεύεται με τις αναθυμιάσεις από προηγούμενες και πιθανώς σοφότερες γενιές και θεσμούς. Το 2024, το τίμημα για την τρέχουσα απάθεια, την τοξική πολιτική και την ανικανότητά που επιδεικνύεται στον δυτικό κόσμο θα μετατραπεί σε ληξιπρόθεσμη οφειλή με βαρύ πρόστιμο.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Το επόμενο έτος πιθανότατα θα δούμε την κορύφωση μιας σειράς από τρέχουσες επικίνδυνες ιδέες, γεγονότα και δυνάμεις, οι οποίες τελικά είτε θα μας κατακλύσουν είτε θα αντιμετωπιστούν και θα διορθωθούν. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ανακάμψουμε. Αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να καταλάβουμε πρώτα πώς φτάσαμε εδώ και τη φύση της πορείας αυτοκτονίας στην οποία έχουμε εισέλθει.
Το 2023, έγινε σαφές, ακόμη και σε αυτούς που αρνούνται να το παραδεχθούν, ότι η Αμερική, έχει χάσει αξιοπιστία και τη δύναμη αποτροπής στο διεθνές σύστημα. Οι αντίπαλοι δεν φοβούνται πλέον την Ουάσιγκτον, οι σύμμαχοι δεν την εμπιστεύονται και οι ουδέτεροι δεν ενδιαφέρονται.
Μετά την πανωλεθρία στην Καμπούλ το 2021, τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία το 2022, την αδιαμφισβήτητη πορεία του κινεζικού κατασκοπευτικού μπαλονιού το 2023 στον αμερικανικό εναέριο χώρο, την πρόσφατη εισβολή της Χαμάς στο Ισραήλ, τις κατά συρροή τρομοκρατικές επιθέσεις που στηρίχθηκαν από το Ιράν σε εγκαταστάσεις της Αμερικής, στη Μέση Ανατολή και τον ουσιαστικό έλεγχο της Ερυθράς Θάλασσας από τους τρομοκράτες Χούτι, πολλοί από τους εχθρούς της Αμερικής και της Δύσης, έβγαλαν συμπεράσματα και υιοθέτησαν στρατηγικές που προηγουμένως θα ήταν αδιανόητες.
Είτε οι αντίπαλοι θα ενθαρρυνθούν τόσο πολύ να ξεκινήσουν περιφερειακούς πολέμους, η Τεχεράνη καυχιέται ότι θα μπλοκάρει ολόκληρη τη Μεσόγειο, είτε η Αμερική – Δύση θα αναγκαστεί να αποτρέψει το Ιράν, τους Χούτι και την ισλαμική τρομοκρατία, ενώ ταυτόχρονα θα έχει να αντιμετωπίσει μια οπορτουνιστική Κίνα ,πρόθυμη να προσαρτήσει την Ταϊβάν και τη Ρωσία αποφασισμένη να αποτελειώσει την Ουκρανία.
Λογικά, αυτές οι προκλήσεις θα αναγκάσουν την Ουάσιγκτον να σταματήσει την αιμορραγία στρατολόγησης στις ένοπλες δυνάμεις, να ενισχύσει το χαμηλό ηθικό τους και να τις επανεξοπλίσει. Αλλά και το ΝΑΤΟ να σοβαρευτεί. Μια τέτοια επανεκκίνηση όμως, απαιτεί την απόρριψη της ατζέντας woke, και την επιστροφή σε μια αξιοκρατία επικεντρωμένη στη στρατιωτική ετοιμότητα και την αποτελεσματικότητα στο πεδίο της μάχης.
Από τις αρχές του 2021, η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει καταργήσει κατάφωρα τον ομοσπονδιακό νόμο περί μετανάστευσης. Κατέστρεψε τα σύνορα και έχει ήδη δώσει το πράσινο φως σε περισσότερους από 8 εκατομμύρια παράνομους μετανάστες, ενώ πλέον περίπου 250.000 εισέρχονται κάθε μήνα. Παρόμοια κατάσταση επικρατεί τα τελευταία χρόνια και στην Ευρώπη.
Κανείς, τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, δεν έχει μπει στον κόπο να γνωστοποιήσει κανένα προβλεπόμενο κόστος για το κράτος και τις υπηρεσίες, για την προσφορά επιδοτήσεων υγείας, τροφής, στέγασης, νομικών και εκπαιδευτικών επιδοτήσεων σε εκατομμύρια ανθρώπους, που παραβίασαν το νόμο εισερχόμενοι στις δυτικές χώρες και συνεχίζουν να τον παραβιάζουν ενώ διαμένουν παράνομα εδώ.
Είναι απίστευτο, αλλά σε μια στιγμή που έξαρσης ιώσεων και επιδημιών, κανείς δεν έχει μπει στον κόπο να εξηγήσει καν στους πολίτες του δυτικού κόσμου, γιατί εκατομμύρια παράνομοι αλλοδαποί εξαιρούνται από τις εντολές εμβολιασμού, τους ελέγχους ιστορικού και την τήρηση του νόμου που απαιτείται από τους πολίτες των δυτικών χωρών και τους νόμιμους μετανάστες.
Στην πραγματικότητα, εκείνοι που ανατίναξαν τα σύνορα δεν μπορούν ειλικρινά να εξηγήσουν στις κοινωνίες και τους πολίτες γιατί το έκαναν. Ήταν για να εξασφαλίσουν μελλοντικούς ή ακόμα και σημερινούς πολιτικούς ψηφοφόρους; Φτηνό εργατικό δυναμικό; Να εξασφαλίσουν υψηλότερους φόρους, να πληρώσουν για περισσότερες κυβερνητικές υπηρεσίες και να διανείμουν τον πλούτο; Ή μήπως υπακοή στα λόμπι της διαφορετικότητας, ισότητας και ένταξης;
Το 2024, είτε τα σύνορα θα κλείσουν, είτε ο δυτικός κόσμος θα υποστεί ριζικές πολιτικές ανακατατάξεις, απόλυτο χάος στις μεγάλες πόλεις, διαμαρτυρίες από πολίτες εξοργισμένους για αυτή την επικίνδυνη πολιτική και την αδυναμία των κυβερνήσεων να επιτελέσουν το καθήκον τους που είναι η ασφάλεια της χώρας και η ευημερία των πολιτών.
Η εισβολή της Χαμάς στο Ισραήλ και η σφαγή σχεδόν 1.200 Εβραίων και ο τοξικός αντισημιτισμός που σάρωσε τις ελίτ πανεπιστημιουπόλεις και τις μεγάλες πόλεις στο δυτικό κόσμο, ακόμη και πριν από την επιχείρηση απάντησης των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων στη Γάζα, ήταν ένα κάλεσμα αφύπνισης για το φυλετικοποιημένο μίσος και τον αντισημιτισμό που τώρα ενδημούν στην αριστερά και το δήθεν προοδευτικό κίνημα.
Οι διαδηλωτές στα πανεπιστήμια τώρα παρενοχλούν τους Εβραίους. Βεβηλώνουν τα σπίτια και τις επιχειρήσεις τους, ανεξάρτητα από τις απόψεις τους για τον Σιωνισμό. Οι διαδηλωτές υπέρ της Χαμάς αισθάνονται ελεύθεροι να παρενοχλούν τους Εβραίους και με ατιμωρησία και αλαζονεία φωνάζουν γενοκτονικά συνθήματα που υπόσχονται την καταστροφή του Ισραήλ και του εβραϊκού πληθυσμού του.
Οι κύριοι ένοχοι γιαυτό το απροκάλυπτο μίσος είναι κατά κύριο λόγο, οι εύποροι, κυρίως λευκοί αριστεροί φοιτητές, βαθιά ανίδεοι για την ιστορία και αλαζόνες. Αισθάνονται ότι πληρώνει ψυχολογικά και είναι καλό για την καριέρα τους να εκφράσουν μίσος για το Ισραήλ και de facto να συνταχθούν με τους δολοφόνους της Χαμάς.
Οι περισσότεροι δεν έχουν ιδέα για τον χάρτη της Χαμάς. Οι περισσότεροι δεν θα μπορούσαν ποτέ να βρουν την Ιορδανία, το Ισραήλ, τη Δυτική Όχθη ή τη Γάζα σε έναν χάρτη. Αλλά δεν έχει σημασία. Το να μισείς το Ισραήλ θεωρείται απαραίτητη μόδα.
Το απόγειο αυτού του εξτρεμισμού ήταν εμφανές στις καταθέσεις στο Αμερικανικό Κογκρέσο τριών ηθικά αμφισβητούμενων προέδρων πανεπιστημίων Ivy-League. Υπενθύμισαν, ότι κανένας πρόεδρος πανεπιστημίου δεν θα καταδίκαζε απερίφραστα, πόσο μάλλον θα τιμωρούσε, οποιονδήποτε αντισημίτη σε μια πανεπιστημιούπολη, ο οποίος ανοιχτά καλούσε για την καταστροφή του Ισραήλ και του εβραϊκού πληθυσμού του. Και είπαν ψέματα σχετικά με τους περιορισμούς της ελευθερίας του λόγου και την τιμωρία για την ενσωμάτωση αντισημιτικών και γενοκτονικών απειλών, δεδομένου ότι συστηματικά εκδιώκουν, λογοκρίνουν και τιμωρούν ποικιλοτρόπως κάθε είδους ρητορική μίσους, αλλά μόνο εάν στρέφεται εναντίον των δικών τους δήθεν προοδευτικών απόψεων που στηρίζουν.
Τα κορυφαία πανεπιστήμιά της Δύσης αντιμετωπίζουν μια τέλεια καταιγίδα. Η μείωση των φοιτητικών δεξαμενών, το συντριπτικό χρέος των φοιτητικών δανείων, η εκτίναξη των διδάκτρων και του κόστους διαμονής και διατροφής, η διοικητική διόγκωση, οι δωρητές που αποχωρούν και η δυσπιστία του κοινού για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, θα οδηγήσουν σύντομα σε μια γενική επανεξέταση της ίδιας της ανάγκης ύπαρξης αυτών των πανεπιστημίων κατά πρώτο λόγο, τουλάχιστον όπως λειτουργούν σήμερα.
Οι ρατσιστικές παραδοχές, οι προσλήψεις, η διατήρηση και τα πρωτόκολλα προαγωγής καταστρέφουν την αξιοκρατία. Τα μέτρια προγράμματα σπουδών τους, ο πληθωρισμός βαθμών και η πόλωση των πανεπιστημιουπόλεων, έχουν πείσει το κοινό ότι δεν αξίζουν πλέον τα πολλά συγχωροχάρτια των φορολογουμένων που προστατεύουν τις πανεπιστημιουπόλεις από την πραγματικότητα της αγοράς, όπως μαζικές κρατικές επιχορηγήσεις και επιδοτήσεις έρευνας, αφορολόγητα δισεκατομμύρια σε ιδιωτικές δωρεές, αφορολόγητα έσοδα από κληροδοτήματα δεκάδων δισεκατομμυρίων και επιδοτούμενα από τους φορολογούμενους φοιτητικά δάνεια.
Το 2024, εάν δεν αρχίσουν να γίνονται ριζικές αλλαγές στη διοίκηση και τις αξίες των πανεπιστημίων, η τριτοβάθμια εκπαίδευση θα αντιμετωπίσει μια αμφισβήτηση από τις κοινωνίες και τους πολίτες, αλλά και από νέες κυβερνήσεις που είναι πολύ πιθανό να προκύψουν τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη.
Καθώς βρισκόμαστε στην αυγή του 2024, πολιτικοποιημένοι δικαστές σε διάφορες πολιτείες της Αμερικής, προσπαθούν να αποτρέψουν τη συμμετοχή του πρώην προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου. Στην Ευρώπη το κύμα αμφισβήτησης μεγαλώνει και ένα μετά το άλλο τα εκλογικά αποτελέσματα δείχνουν έντονα συντηρητική στροφή και δίψα για κοινή λογική, με τις μειοψηφικές ελίτ να μιλούν για ακροδεξιά και να κινδυνολογούν.
Αυτή η διχαστική και άκρως επικίνδυνη τακτική, οδηγεί την Αμερική και την Ευρώπη, σε ένα εντελώς νέο και εντελώς επικίνδυνο έδαφος. Ο πιθανός υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων, ο οποίος επί του παρόντος προηγείται στις δημοσκοπήσεις, του νυν προέδρου Τζο Μπάιντεν, θα είναι για το μεγαλύτερο μέρος του 2024 ο σταθερός στόχος μιας συντονισμένης πολιτειακής και τοπικής προσπάθειας να καταστραφεί η υποψηφιότητά του προτού καν οι ψηφοφόροι μπορέσουν να ψηφίσουν υπέρ ή εναντίον του στις εκλογές του Νοεμβρίου. Στην Ευρώπη, ετερόκλητες συμμαχίες αποτρέπουν τα κόμματα που κερδίζουν στις εκλογές να κυβερνήσουν.
Την ίδια στιγμή, το ετήσιο έλλειμμα του προϋπολογισμού της Αμερικής, για το 2023 είναι περίπου 1,7 τρισεκατομμύρια δολάρια. Το εθνικό χρέος, ανέρχεται στα 34 τρισεκατομμύρια δολάρια, παρόλο που η ομοσπονδιακή κυβέρνηση από το 2021 έχει αυξήσει κάθε είδους νέους φόρους εισοδήματος και ειδικούς φόρους κατανάλωσης. Η Ευρώπη οδηγείται σε αποβιομηχανοποίηση και οι μεγάλες οικονομίες της βρίσκονται σε ύφεση.
Η εποχή της εκτύπωσης χρήματος, των μηδενικών επιτοκίων, της σύγχρονης νομισματικής θεωρίας και των ξέφρενων δαπανών πλησιάζει στο τέλος της. Οι αυξανόμενοι τόκοι για το εθνικό χρέος των χωρών παραγκωνίζουν, τις απαραίτητες ετήσιες δαπάνες. Κάποια στιγμή σύντομα, θα πρέπει να υπάρξει περιορισμός των δαπανών ή οι πολίτες και οι κοινωνίες να αποδεχθούν, μια συνεχιζόμενη πτώση του βιοτικού τους επιπέδου.
Εν ολίγοις, το 2024, είναι μια κρίσιμη χρονιά αναμέτρησης ανάμεσα στο δυτικό κόσμο της λογικής, των αξιών και των παραδόσεων και ενός κόσμου αποκήρυξης του νόμου, των αξιών των παραδόσεων και της ηθικής.
Είτε η Αμερική και η Δύση συνολικά θα αποφασίσει να αποτρέψει τον αυξανόμενο αριθμό των οπορτουνιστών εχθρών της, είτε θα κατρακυλήσει σε μια παρακμή, μαστιζόμενη από ιδεολογία, διαφθορά, μετριότητα, άστοχες επενδύσεις και χρεοκοπημένες στρατηγικές.
Εάν δεν υπάρξουν ριζικές αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τα Ivy League πανεπιστήμια και οι αυτοπροσδιοριζόμενες ελίτ πανεπιστημιουπόλεις θα οδηγηθούν στην απαξίωση.
Εάν συνεχιστεί, αυτή η καταστροφική πολιτική στο μεταναστευτικό, θα οδηγηθούμε σε εκρηκτικές καταστάσεις. Η Αμερική και η Ευρώπη, δε μπορούν να αντέξουν αυτήν την ανεξέλεγκτη και κοστοβόρα παράνομη μετανάστευση.
Το 2024, η Αμερική και η Ευρώπη θα αρχίσουν να βλέπουν ότι για να αντιμετωπίσουν το αυξανόμενο χρέος τους, είτε θα συνεχίσουν να διογκώνουν το νόμισμά τους, είτε θα μειώσουν τις δαπάνες, είτε θα αυξήσουν ακόμη περισσότερο τους φόρους στο βαθμό που ακόμη και η κατώτερη μεσαία τάξη θα πρέπει να πληρώσει βαρύ τίμημα.
Εν κατακλείδι, το 2024, είναι το έτος της αναμέτρησης, που είτε θα αντιμετωπίσουμε αυτές τις προκλήσεις ή θα διασφαλίσουμε τη συνεχιζόμενη παρακμή.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
