Αυτό που βιώνει σήμερα ο πλανήτης και ειδικά ο δυτικός κόσμος, είναι κάτι απόκοσμο, κάτι ανατριχιαστικό. Η σκοτεινή διάθεση που προκαλείται από τα ελίτ πανεπιστήμια, τη βιομηχανία της διαφορετικότητας, της ισότητας και της ένταξης και τη μαζική μετανάστευση από ανελεύθερα έθνη και κοινωνίες κατά του Διαφωτισμού, ξεπερνάει κάθε λογική και απειλεί να οδηγήσει σε καταστάσεις που θυμίζουν ένα εφιαλτικό παρελθόν.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη *
Μόλις πριν λίγες ημέρες οι πρόεδροι τριών ελίτ πανεπιστημίων της Αμερικής, του Harvard, του MIT, και του Penn State, καταθέτοντας ενώπιον Επιτροπής του Κογκρέσου, απαντώντας σε ερώτηση, εάν όταν κάποιος καεί για τη γενοκτονία των Εβραίων, αυτό αποτελεί παράβαση του κώδικα για bullying ή παρενόχληση, απέφυγαν να απαντήσουν και ημέρες μετά τη θύελλα των αντιδράσεων έτρεχαν να μαζέψουν τα αμάζευτα.
Εκατοντάδες είναι πλέον τα περιστατικά που συμβαίνουν σε καθημερινή βάση, με καθηγητές και δασκάλους να ξεχωρίζουν Εβραίους φοιτητές και μαθητές σε μαθήματα. Με φοιτητές που στηρίζουν τη Χαμάς να γκρεμίζουν αφίσες, να κατακλύζουν δημόσια κτίρια και να διακόπτουν την κυκλοφορία.
Τα απαξιωμένα πλέον μέσα ενημέρωσης αξίζουν μεγάλο μέρος της ευθύνης. Καθημερινά μεταδίδουν τους αριθμούς των ύποπτων θυμάτων της Χαμάς, λες και αυτή η τρομοκρατική οργάνωση ήταν ποτέ ικανή να πει την αλήθεια. Οι ειδήσεις στο δυτικό κόσμο, αναμασούν πλαστές ειδήσεις και προπαγάνδα των δολοφόνων τρομοκρατών της Χαμάς. Εξωραΐζουν τις φρικαλεότητες της Χαμάς, αντιμετωπίζοντάς την σαν να ήταν μια συνηθισμένη κυβέρνηση, όχι μια δολοφονική τρομοκρατική κλίκα που αποκεφαλίζει αμάχους, παίρνει παιδιά ως ομήρους και ακρωτηριάζει όσους σφαγιάζει. Εστιάζουν στην ισραηλινή απάντηση στις μαζικές δολοφονίες, αλλά σπάνια στη μαζική δολοφονία 1.200 ισραηλινών αμάχων που προκάλεσε τον σημερινό πόλεμο. Κανείς δεν δίνει σημασία στο ότι σχεδόν όλη η βία στις διαδηλώσεις για τον τρέχοντα πόλεμο προέρχεται από την πλευρά υπέρ της Χαμάς που φωνάζει “από το ποτάμι στη θάλασσα” απειλές γενοκτονίας, κατακλύζει τη ροτόντα του Καπιτωλίου στην Αμερική και το φράχτη του Λευκού Οίκου, διακόπτει την κυκλοφορία, καταλαμβάνει γέφυρες σε μέγιστη κυκλοφορία, καταστρέφει ιδιωτική και δημόσια περιουσία, φωνάζει κάτω από τα ηχεία στην πανεπιστημιούπολη, παρενοχλεί τους περαστικούς και συχνά μάχεται την αστυνομία.
Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν διορίσει το Ιράν – μια θεοκρατική, τρομοκρατική κυβέρνηση που σκοτώνει αντιφρονούντες και παίρνει ομήρους – ως προεδρεύουσα χώρα του Κοινωνικού Φόρουμ του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Ξεπερνάει και το αστείο.
Τα τελευταία 40 χρόνια, ενώ η αριστερά και οι αποκαλούμενοι προοδευτικοί στη Δύση, έχουν υποστηρίξει αφελώς τους Παλαιστίνιους τρομοκράτες, οι κυβερνήσεις τους έχουν κατευνάσει τις κυβερνήσεις της Μέσης Ανατολής που υποστηρίζουν την τρομοκρατία για πολύ πρακτικούς λόγους. Το παλιό υπόβαθρο αυτού του κατευνασμού, ήταν ότι 500 εκατομμύρια εξοργισμένοι Άραβες μουσουλμάνοι και μια Μέση Ανατολή με το 40% των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου, με ρεαλιστικούς όρους, απλώς επιχειρηματολογούσαν ενάντια στα συμφέροντα 10 εκατομμυρίων Ισραηλινών.
Σήμερα η κατάσταση έχει ξεπεράσει ακόμα και αυτή τη λογική και έχει πολύ πιο δηλητηριώδη στοιχεία.
H ρατσιστική βιομηχανία της διαφορετικότητας, της ισότητας και της ένταξης, υποθέτει ότι όλες οι μη λευκές κοινότητες είναι θύματα των λευκών προνομίων και υπεροχής. Ως εκ τούτου, ως μόνιμα καταπιεσμένοι, κηρύσσονται ανίκανοι να είναι ρατσιστές οι ίδιοι. Και έτσι μπορούν να παρενοχλούν ατιμώρητα τους υποτιθέμενους θύτες. Με βάση αυτή τη λογική, οι καταπιεσμένοι, δεν είναι δυνατόν να είναι αντισημίτες και ρατσιστές, αν και πολλοί σίγουρα είναι. Και προφανώς δεν μπορούν να λογοδοτήσουν για το μίσος ή τη συχνή βία που συχνά εξασκούν.
Επίσης, τις τελευταίες δύο δεκαετίες υπήρξε μια επιδημία μετανάστευσης στα δυτικά έθνη από τη Μέση Ανατολή. Σε συχνά διαιρεμένες δημοκρατίες, οι πολιτικοί επιδιώκουν να κατευνάσουν όσο το δυνατόν περισσότερες ομάδες πίεσης, είτε πρόκειται για ψηφοφόρους είτε απλώς για διαδηλωτές κατοίκους, για να αποκτήσουν και να διατηρήσουν την εξουσία.
Τέτοιοι διαδηλωτές υπέρ της Χαμάς, που προέρχονται από μια ελεύθερη, ευημερούσα και ασφαλή Δύση, δεν περιμένουν καμία επίπληξη για την προφανή υποκρισία τους να επευφημούν μια αυταρχική, δικτατορική Χαμάς που έχει καταστρέψει την οικονομία της Γάζας, πυροβολεί αντιφρονούντες και δεν επιτρέπει καμία ελεύθερη έκφραση. Και κανείς δεν υπενθυμίζει στους επισκέπτες και μετανάστες από τη Μέση Ανατολή, ότι οι διαδηλώσεις τους βασίζονται στο ότι δεν είναι φυσικά παρόντες στις πατρίδες τους, όπου μπορεί να πυροβοληθούν για αυτά που λένε και κάνουν ελεύθερα στη Δύση.
Δυστυχώς, βρισκόμαστε σε μια τροχιά παρόμοια με εκείνη της Γερμανίας της δεκαετίας του 1930.
Μόλις οι δυτικές κοινωνίες, ενσωματώσουν τις αξίες των κακοποιών μελανοχιτώνων και αγνοήσουν τα συνθήματα εξάλειψης “από το ποτάμι στη θάλασσα” και τις κραυγές τους “χτυπήστε τον βασιλιά Εβραίο”, τότε το επόμενο ενθαρρυμένο βήμα είναι προκαθορισμένο.
Αν οι πολίτες στον δυτικό κόσμο, δεν απαιτήσουν, από τα πανεπιστήμιά τους να επιβάλουν στην πανεπιστημιούπολη τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων και το δικαίωμα να κυκλοφορείς ελεύθερα με ασφάλεια, ότι η αστυνομία πρέπει να επιβάλει νόμους κατά της βίας του όχλου στους δρόμους και στα σχολεία, και ότι θα σταματήσει να δίνεται το πράσινο φως για μαζική μετανάστευση από αντιδυτικά έθνη, και να επεκτείνονται οι βίζες σε κατοίκους αντιδυτικών, και αυταρχικών καθεστώτων που υποστηρίζουν την τρομοκρατία, τότε με αυτοκτονικό τρόπο οδεύουμε προς έναν εφιάλτη της δεκαετίας του 1930.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
