Φυσικά, ναι, η ποίηση είναι τα Αγια των Αγίων μας. Φυσικά, ναι, δεν πρέπει να παίζει κανείς μαζί της και να τη λοιδορεί. Όμως, αν σκεφτούμε τον Αριστοφάνη να «καταχεριάζει» και να σατιρίζει τον Ευριπίδη, θα δεχτούμε πως βεβαίως και προσφέρεται για τα πάντα. Αρκεί να είναι τέχνη. Διότι ο ίδιος ο Αριστοφάνης, που υποτίθεται πως κοροϊδεύει τον Ευριπιδάκι (αχ μάνα μου!) θεοποιεί τους ποιητές όταν βάζει τον Αισχύλο, στους «Βατράχους» να νικά στον ποιητικό διαγωνισμό προκειμένου να ανέβει στον πάνω κόσμο και να συμμαζέψει τους συμπατριώτες του.
Στους δικούς μας, αντι-πνευματικούς και συχνά ανόητους καιρούς πάλι, η ποίηση μικρή σημασία έχει. Ή και καμία. «Τι θέλει να πει ο ποιητής;» είναι η ρητορική ερώτηση για κάτι δυσνόητο. Μαγκιά να μην σε ενδιαφέρει η ποίηση. Προφανώς, ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν μάγκας που κοιμόταν και ξυπνούσε με την Ιλιάδα του Ομήρου στο προσκεφάλι του. Και τόσοι άλλοι, δηλαδή…
Πριν από πάρα πολλά (ω ναι!) χρόνια, ο Διονύσης Σαββόπουλος είχε γράψει τη μουσική για τους «Αχαρνής» που η γράφουσα λάτρευε. Και είχε κάνει και τη μετάφραση των στίχων- θεία μουσική και θεία μετάφραση. Παρωδώντας κάπου, (για αρχαία κωμωδία μιλάμε, άρα θεμιτόν και επιθυμητόν) τον Μίκη Θεοδωράκη («το χρέος») και τον Γιάννη Ρίτσο (‘’ άντε να σε χαίρεται η μανούλα σου που καθαρίζει φρέσκα φασολάκια»). Ο στίχος του Ρίτσου που παρωδεί είναι από το γραμμένο στην εξορία «Καπνισμένο τσουκάλι» όπου ο ποιητής έλεγε: «ξέρουμε πως ο ίσκιος μας/ θα μείνει πάνω στα χωράφια/ (…) / «πάνω στην ποδιά της μητέρας/ που καθαρίζει φρέσκα φασολάκια στη δροσερήν αυλόπορτα». Μιλούσε για τους εξόριστους και τους εκτελεσμένους. Αλλά και για όσους έπεσαν σε μάχες εναντίον των Γερμανών.
Ο Ρίτσος έπαιρνε πολύ στα σοβαρά την ποίησή του και την Ποίηση γενικά. Οπότε, φανταστείτε την έκπληξη της υπογράφουσας όταν αμήχανα τού ανέφερα το γεγονός με τον Σαββόπουλο και γέλασε ξεκαρδιστικά. Με έβαλε να επαναλάβω αρκετές φορές τι έλεγε και πώς το έλεγε ο Νιόνιος και ευφραινόταν διαρκώς. Προφανώς διότι εκτός από χιούμορ, το οποίο διέθετε, θεωρούσε πως η Τέχνη μπορεί να σατιρίσει την Τέχνη. Και πως εφόσον γίνονται όλα με ποιότητα, είναι δεκτά.
Σαράντα- μπορεί και περισσότερα- χρόνια μετά, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Αστειάκια με τον ποιητή και εκδότη («Σαιξπηρικόν») Γιώργο Αλισάνογλου επιχείρησαν να κάνουν στο «Ράδιο Αρβύλα» εκχυδαΐζοντας την ανάγνωση από τον ίδιο του ποιήματος «Σκούπισμα» του σημαντικού ποιητή Ρον Πάτζετ. «Δεν είναι πλακίτσα, δεν είναι σάτιρα» γράφει στα σόσιαλ μίντια ο ποιητής Κώστας Καναβούρης (γενικώς χαμηλών τόνων). «Είναι ξέσκισμα της αξιοπρέπειας και της ιδιότητας ενός ανθρώπου. Δεν είναι απλώς εξοργιστικό, είναι επικίνδυνο και επίσης μηνύσιμο, άσε που άπτεται και των ενδιαφερόντων του ΕΣΡ. Κατά τα άλλα ο οχετός επιστρέφεται στους κακοποιητές της ποίησης. Άλλωστε συνηθισμένοι είναι στις κακοποιήσεις. Χρέος όλων να αντιδράσουμε. Ως εδώ με τους συστημικούς γελωτοποιούς.»
Προσυπογράφω.
«Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε»
έγραφε, άλλωστε ο Κώστας Καρυωτάκης. Τα είπε όλα.
Συνεχίζω. Διότι κάνατε απίστευτες πατάτες όσο έλειπα και δεν μου έφτανε ο κόβιντ, είχα και εσάς.
-«Είναι κι αυτά απαστράπτουσα» είπε ένας, διότι δεν πάει ο απαστράπτων η απαστράπτουσα το απαστράπτον, είναι όλα απαστράπτουσα, σαν τη σφαλιάρα που θα πέσει στο σβέρκο του.
Ενημερώστε, σας παρακαλώ, τους ραδιοτηλεοπτικούς ότι λέμε “διήρκεσαν” και όχι “διήρκησαν”, γιατί -προς το παρόν- περιορίζομαι στο στολισμό του χριστουγεννιάτικου δέντρου μας και δεν μπορώ να ασχοληθώ με άλλου είδους γιρλάντες γράφει φίλος του FB. Αδικο έχει;
Γυναικοκτονία στη Σαλαμίνα: Αμετανόητος ο κατ’ ομολογίαν δολοφόνος της 43χρονης – Σήμερα θα οδηγηθεί στον Εισαγγελέα. Η ΕΡΤ αυτά. Η ΕΡΤ. Που είναι αδιανόητο να μην έχει διορθωτές. Καθ’ ομολογίαν, εφόσον η ομολογία δασύνεται. Τι λέω εγώ τώρα ε;
Λύσσαξε ο ρεπόρτερ στις ειδήσεις του Σκάι: η εθνική οδό και ξανά μανά η εθνική οδό. Έρχεται μετά και μια άλλη με τα τεσσερισήμισυ χιλιόμετρα. Η εθνική οδός της εθνικής οδού την εθνική οδό και τεσσεράμισι χιλιόμετρα. Δεν είναι τέσσερις το χιλιόμετρο είναι τέσσερα.
Πέθανε ο Εμμανουήλ Ξανθός λέει ο εκφωνητής του «σαν σήμερα» και απορώ πώς δεν σηκώνεται ο Ξάνθος από τον τάφο. Τρεις έστησαν τη Φιλική Εταιρεία, ανάμεσά τους και ο ίδιος. Πόσο δύσκολο να μάθεις το όνομά του σωστά;
Αφήστε τώρα, να μη ρωτήσω τα μικρά ονόματα του Σκουφά και του Τσακάλωφ. Μόνο με τα επίθετα τους γνωρίζουμε, ως ονόματα οδών. Αυτούς που τα έδωσαν όλα για την πατρίδα. Αίσχος.
