Οι μέρες, που διανύουμε αλλά κι’ αυτές, που ακολουθούν είναι κρίσιμες. Ολόκληρος ο πλανήτης «φλέγεται».
Οι «τεκτονικές πλάκες» της πολιτικής και της διπλωματίας «σείονται» δυνατά από την Ουκρανία ως τη Λωρίδα της Γάζας.
Του Νικήτα Κακλαμάνη *
Σε ένα τόσο εύφλεκτο περιβάλλον, όπου κάθε «σπίθα» μπορεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα και να διαμορφώσει απροσδόκητες εξελίξεις, η Ελλάδα έχει καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τη συνεχώς προκλητική Τουρκία, η οποία ανερυθρίαστα επιχειρεί να εκμεταλλευτεί κάθε «παράθυρο ευκαιρίας», ώστε να ικανοποιήσει τον μεγαλοϊδεατισμό της και να εξελιχθεί σε ηγέτη του μουσουλμανικού κόσμου.
Τα πρόσφατα λεγόμενα-Ερντογάν υπέρ των τρομοκρατών της Χαμάς αποτελούν ένα ελάχιστο δείγμα της πολιτικής, που πορεύεται η Άγκυρα.
Υπό αυτές τις συνθήκες και με έναν τέτοιο συνομιλητή, η Χώρα μας έχει ξεκινήσει να συζητά θέματα τα οποία απαιτούν τεράστια προσοχή και σε κάθε περίπτωση, να μην αφήσουν έστω «χαραμάδα» ανοιχτή, που θα επιτρέψει στη γείτονα να χρησιμοποιήσει ως διπλωματικό ατού τα «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο», όπως είχε γίνει με την άκρως επικίνδυνη, για τα εθνικά μας συμφέροντα, συμφωνία της Μαδρίτης ανάμεσα σε Σημίτη-Ντεμιρέλ.
Διαβάζω προσεκτικά τα «περίφημα» έξι σημεία εκείνης της συμφωνίας, που ως σήμερα επικαλούνται μέχρι σήμερα κάποιοι στη Πατρίδα μας, για να μας πείσουν «θέλοντας και μη», ότι επιβάλλεται να τα τηρήσουμε προκειμένου να αποφύγουμε τα χειρότερα με τη «μεγάλη Τουρκία».
- Αμοιβαία δέσμευση για την ειρήνη, την ασφάλεια και τη συνεχή ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας.
- Σεβασμό της κυριαρχίας της κάθε χώρας.
- Σεβασμό των Αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών.
- Σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία της.
- Δέσμευση αποφυγής μονομερών ενεργειών στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και της επιθυμίας, ώστε να αποτραπούν συγκρούσεις οφειλόμενες σε παρεξήγηση.
- Δέσμευση διευθέτησης των διαφορών τους με ειρηνικά μέσα, στη βάση αμοιβαίας συναίνεσης, και χωρίς τη χρήση βίας ή την απειλή βίας”.
Εύλογα αναρωτιέμαι:
Από τη πλευρά μας, κάνουμε τα πάντα και το μόνο, που ζητάμε είναι η τήρηση των διεθνών συνθηκών και κανόνων.
Από την άλλη, ο Ερντογάν «ονειρεύεται» τη «Γαλάζια Πατρίδα», τη Θράκη τη Κύπρο «μισή-μισή», ενώ έχει μετατρέψει σε… τζαμί, το λίκνο του Χριστιανισμού και του Ελληνισμού, την Αγία Σοφιά.
Ποιος άραγε «δεσμεύεται» και «σέβεται», λοιπόν, για: «…την ειρήνη, την ασφάλεια και τη συνεχή ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας και τη κυριαρχία της κάθε χώρας…», όταν π. χ. θέτει επιτακτικά την αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο, ενώ στη Σμύρνη απέναντι οι Τούρκοι είναι πάνοπλοι και έτοιμοι με «αναμμένες τις στρατιωτικές μηχανές τους»;
Όταν η Ελλάδα απαντά με βάση το Διεθνές Δίκαιο (Συνθήκη Ευρωπαϊκής Ένωσης, Συνθήκη Λειτουργίας της Ε.Ε., Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ), ότι έχει θεμελιωμένο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση αμυντικής θωράκισης ΟΛΩΝ ανεξαιρέτως και δίχως οποιαδήποτε διάκριση, των νησιών της στο Αιγαίο – επιχείρημα, που ενισχύεται περαιτέρω, αφού ως μέλος της Ε.Ε. αποτελεί και το έσχατο σύνορο της – και ο Ερντογάν επιχειρεί να μετατρέψει τη συνθήκη της Λωζάνης σε «κουρελόχαρτο»;
Ο διάλογος Ελλάδας-Τουρκίας θα κορυφωθεί στις 7 Δεκεμβρίου στην Αθήνα ανάμεσα στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Ταγίπ Ερντογάν.
Είμαι βέβαιος, ότι ο Κ. Μητσοτάκης γνωρίζει άριστα τα παραπάνω δεδομένα και τις «παγίδες», που ενδεχομένως θα του «στηθούν», τόσο από την απέναντι όχθη, όσο και από τους «συμμάχους» μας.
Γι’ αυτό και είμαι σίγουρος, πως δεν πρόκειται να «παραχαράξει» τις «κόκκινες» εθνικές γραμμές, που έχουν συνυπογράψει όλοι οι Έλληνες πρωθυπουργοί από το 1974 ως σήμερα.
Όλοι εκτός από έναν, που τις «γκρίζαρε» στις 8 Ιουλίου 1997 στη Μαδρίτη…
* Ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης είναι Βουλευτής Α’ Αθηνών με τη ΝΔ
