Το ΚΚΕ τιμά τα 50 χρόνια από τον ηρωικό φοιτητικό και εργατικό-λαϊκό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η ΚΕ του ΚΚΕ. «Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου ήταν αποκορύφωμα και ώριμος καρπός της αρχικά αργόσυρτης προσπάθειας οργάνωσης της αντιδικτατορικής πάλης, που ξεκίνησε από την επόμενη μέρα της επιβολής της δικτατορίας της 21ης Απρίλη», προσπάθεια στην οποία «τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ, σε συνθήκες βάναυσης κρατικής καταστολής και απαιτώντας θυσίες, αφιέρωσαν όλες τους τις δυνάμεις» εκτιμά.
Σε άλλο σημείο, στη ανακοίνωση επισημαίνεται ότι «από την πρώτη μέρα της δικτατορίας αναδείχθηκε ως προϋπόθεση για την παραπέρα ανάπτυξη της αντιδικτατορικής πάλης, η σύγκρουση του ΚΚΕ με τις αστικές πολιτικές δυνάμεις, που στην πλειοψηφία τους απείχαν από την οργανωμένη μαζική αντιδικτατορική πάλη και με την οπορτουνιστική ομάδα στο εσωτερικό του, που καλλιεργούσε την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία και έθετε εμπόδια στην ανασυγκρότηση των κομματικών οργανώσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η διάσπαση με την οπορτουνιστική ομάδα στην 12η ευρεία ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1968) και στη συνέχεια η τιτάνια προσπάθεια για την εκ νέου συγκρότηση παράνομων κομματικών οργανώσεων και η ίδρυση της ΚΝΕ, έδωσαν νέα πνοή στον αντιδικτατορικό αγώνα».
«Συνιστά διαχρονικό δίδαγμα ότι η ιδεολογική-πολιτική και οργανωτική συγκρότηση και ανάπτυξη του ΚΚΕ αποτελεί όρο για την ανάκαμψη και τη αντεπίθεση του εργατικού-λαϊκού κινήματος σε όλες τις συνθήκες» τονίζει.
Στην ανακοίνωση γίνεται αναφορά στην πορεία και ανάπτυξη του αντιδικτατορικού κινήματος και επισημαίνεται:
«Η ιδιαίτερη σημασία του Πολυτεχνείου έγκειται στο γεγονός ότι ο φοιτητικός και ευρύτερα νεολαιίστικος ξεσηκωμός συγκέντρωσε άμεσα την ενεργητική αλληλεγγύη χιλιάδων εργατοϋπαλλήλων και άλλων λαϊκών δυνάμεων στα σημαντικότερα αστικά κέντρα. Ταυτόχρονα, ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου απέδειξε ότι ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων αλλάζει μόνο από την οργανωμένη δράση του εργατικού -λαϊκού παράγοντα, ενάντια σε κάθε αναμονή και ψευδαίσθηση ότι οι αλλαγές κορυφών μπορούν να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων». Προσθέτει, μεταξύ άλλων, ότι «το Πολυτεχνείο, όχι μόνο ενταφίασε οριστικά τα σχέδια της λεγόμενης φιλελευθεροποίησης της χούντας, αλλά και ‘απονομιμοποίησε’ τη δικτατορία στη συνείδηση ευρύτερων εργατικών – λαϊκών δυνάμεων, που δεν συμμετείχαν έως τότε στο αντιδικτατορικό κίνημα. Μαζί με την τραγωδία της Κύπρου, επιτάχυνε την πτώση της δικτατορίας».
Στην ανακοίνωση τονίζεται, ότι «η στρατιωτική δικτατορία υπήρξε μία από τις εναλλακτικές μορφές της εξουσίας του κεφαλαίου, που επιλέχτηκε στη βάση των τότε προτεραιοτήτων και των αναγκών της σε σχέση με τον εγχώριο και διεθνή συσχετισμό, πάντα με στόχο τη θωράκιση και διαιώνισή της».
Ταυτόχρονα, η ανακοίνωση εξηγεί πού βρίσκονταν οι ρίζες της δικτατορίας των συνταγματαρχών και σε ποιους «μηχανισμούς του μεταπολεμικού κράτους και του αστικού στρατού είχε εκκολαφτεί η ομάδα των πραξικοπηματιών».
«Στις μέρες μας, το σύνθημα του Πολυτεχνείου «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» παραμένει τραγικά επίκαιρο» τονίζει το ΚΚΕ και επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι «αν και πέρασε μισός αιώνας νέων επιστημονικών-τεχνικών επιτευγμάτων, η ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων συνεχίζει να σκοντάφτει στο γεγονός ότι οι καπιταλιστές εξακολουθούν να έχουν στα χέρια τους την ιδιοκτησία των σύγχρονων μέσων παραγωγής, την οργάνωση της παραγωγής και γενικότερα της οικονομίας και της κοινωνίας. Μπορεί η δικτατορία των συνταγματαρχών να παρέδωσε τη σκυτάλη στον αστικό πολιτικό κόσμο, αλλά η δικτατορία του κεφαλαίου παραμένει».
«Επίκαιρα παραμένουν και τα συνθήματα «Έξω αι ΗΠΑ», «Έξω το ΝΑΤΟ», που κοσμούσαν τις πύλες του Πολυτεχνείου, στη διάρκεια του τριήμερου ξεσηκωμού, δίνοντας το αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο των κινητοποιήσεων» αναφέρει η ανακοίνωση, προσθέτοντας ότι «σήμερα, οι αλλαγές που έχουν επέλθει στη διάταξη των καπιταλιστικών κρατών και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών δεν κάνουν τους λαούς λιγότερο ανήσυχους ή περισσότερο ασφαλείς».
«Αυτό δείχνει η συνεχιζόμενη πολεμική σύγκρουση ανάμεσα στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ και αυτές της Ρωσικής Ομοσπονδίας στα εδάφη της Ουκρανίας και η γενικότερη διαμάχη ανάμεσα στο ευρωαμερικανικό ιμπεριαλιστικό κέντρο, με επικεφαλής τις ΗΠΑ και τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη μια και το ευρωασιατικό από την άλλη, με επικεφαλής την Κίνα και τη Ρωσική Ομοσπονδία, που μπορεί να οδηγήσει σε ένα πιο γενικευμένο πόλεμο. Το ίδιο αποδεικνύει η σημερινή σφαγή του παλαιστινιακού λαού από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ και τους συμμάχους του μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου, που ρίχνει κάθε μάσκα του υποκριτικού ενδιαφέροντος των καπιταλιστικών κρατών και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών για τα ανθρωπιστικά δικαιώματα. Όπως και στην περίπτωση της μαζικής εκτόπισης των Αρμενίων από το Ναγκόρνο Καραμπάχ, δεν πρόκειται για ανθρωπιστική κρίση ούτε για κρίση του ανθρωπισμού. Είναι το απάνθρωπο πρόσωπο του καπιταλισμού που σαπίζει» τονίζει το ΚΚΕ.
«Το ελληνικό αστικό κράτος (σήμερα με κυβέρνηση της ΝΔ, πριν του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα παλιότερα του ΠΑΣΟΚ) επιδιώκει πάντα τη γεωστρατηγική αναβάθμισή του σε ανταγωνισμό με τη – σύμμαχο στο ΝΑΤΟ – Τουρκία αναφέρει η ανακοίνωση τονίζοντας ότι «η ύπαρξη στρατιωτικών βάσεων, θαλάσσιων και εναέριων υπερόπλων, η όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, συνιστά μαγνήτη της επιθετικότητας των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών συμμαχιών. Αυτή είναι που καθιστά τη χώρα μας στόχο αντιποίνων και όχι ο νεαρός Παλαιστίνιος που ύψωσε τη σημαία της πατρίδας του για να διαμαρτυρηθεί για τη σφαγή του λαού του».
«Ο πακτωλός χρημάτων, που αντλείται από την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων και δίνεται στο ΝΑΤΟ και στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, όχι μόνο συνευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση των υποδομών σε Παιδεία-Υγεία κλπ, αλλά και δεν θωρακίζει την άμυνα της χώρας, την ασφάλεια και την ειρήνη των λαών της περιοχής» προσθέτει το ΚΚΕ, υπενθυμίζοντας ότι «και στην περίοδο της δικτατορίας, σε συνέχεια της πολιτικής των προδικτατορικών κυβερνήσεων, η εμπλοκή της χώρας στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με στόχο τη γεωπολιτική αναβάθμιση της καπιταλιστικής εξουσίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και οι κατοπινές εξελίξεις, ειδικότερα η τραγωδία της Κύπρου, η τουρκική επέμβαση και η συνεχιζόμενη Κατοχή, απέδειξαν τους κινδύνους που εγκυμονούν για τους λαούς οι αστικοί σχεδιασμοί».
«Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου απέδειξε ότι μέσα στο πλαίσιο της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, είτε σε συνθήκες στρατιωτικής δικτατορίας, είτε σε συνθήκες αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, έρχονται ιστορικές στιγμές απότομων ξεπεταγμάτων και ξεσπασμάτων των ‘κοιμισμένων’ μέχρι χτες εργατικών-λαϊκών δυνάμεων, οι οποίες διεκδικούν, έστω και με μια θολή αντίληψη, γενικότερες αλλαγές που ξεφεύγουν από τις συνηθισμένες διεκδικήσεις και υιοθετούν πιο ανεβασμένες μορφές πάλης. Το κομμουνιστικό και εργατικό-λαϊκό κίνημα και οι φορείς του πρέπει να είναι προετοιμασμένο πολύμορφα για αυτές τις στιγμές» τονίζει το κόμμα στην ανακοίνωσή του και καταλήγει:
«Το ΚΚΕ, αντλώντας διδάγματα, έμπνευση και δύναμη από τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, συνολικά από την υπερεκατοντάχρονη ιστορική πορεία του, την ιστορία των αλύγιστων της ταξικής πάλης, προχωρά μπροστά, δίνοντας το χέρι σε όποιον σηκώνεται, στις μικρές και τις μεγάλες μάχες που δίνει καθημερινά ο λαός μας. Έτσι ώστε, με δυνατό ΚΚΕ και με μαζική εργατική – λαϊκή αντεπίθεση, να ανοίξουμε τον δρόμο για τις ριζικές αλλαγές που απαιτούν οι καιροί, για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας και την κατάκτηση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας».
