Πριν από δέκα ημέρες περίπου έγραψα ένα κείμενο για την αποτύπωση του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου, από τα δικά μου μάτια και ανάλυση. Δεν είμαι αναλυτής. Ζω στη Σόφια και ασχολούμαι με έναν διαφορετικό τομέα. Ωστόσο βλέπω κάποιες βασικές σταθερές και θεωρώ μερικά γεγονότα ως πιθανή φυσική εξέλιξη αυτών που συμβαίνουν σήμερα. Βλέποντας λοιπόν τι γίνεται στη Μέση Ανατολή, θεωρώ ότι η μεγάλη τρομοκρατική ενέργεια εναντίον του Ισραήλ, που είναι και η πλέον αιματηρή μετά το Ολοκαύτωμα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, γεννάει μια αυτονόητη αντίδραση την οποία βλέπουμε να εξελίσσεται.
Του Χρήστου Ν. Μουρούτη *
Τι βλέπουμε πιο συγκεκριμένα: Το Ισραήλ, στη Λωρίδα της Γάζας επιδιώκει να πιέσει τους Παλαιστινίους να εγκατασταθούν στο νότιο μέρος χωρίς πιθανότητα επιστροφής, κατά τη γνώμη μου. Στόχος τους είναι αφενός να καθαρίσουν το βόρειο μισό από τη Χαμάς και τις εγκαταστάσεις της και κατόπιν να φτιάξουν μια νεκρή ζώνη χωρίς κατοίκους ή με λίγους, υπερβολικά ελεγχόμενους κατοίκους. Τα 2,3 εκατομμύρια θα πάνε στο νότο της Γάζας και φυσικά θα υπάρξει μια τεράστια και πολύ δύσκολη ανθρωπιστική κατάσταση, η οποία θα πρέπει να αντιμετωπιστεί είτε ειρηνικά είτε με πολέμους. Το Ισραήλ στο μεταξύ θα καθαρίσει τελείως το βόρειο τμήμα της Γάζας, θα βρει τα τούνελ και θα τα αδειάσει και κατόπιν καταστρέψει και φυσικά θα αναγκάσει επιτακτικά τον λαό της Γάζας να κυνηγά τους τρομοκράτες της Χαμάς και των άλλων ομάδων τρομοκρατικής δράσης “με τις πέτρες”. Κάτι τέτοιο επιχείρησε το Ισραήλ και παλαιότερα αλλά δεν είχε αποτέλεσμα, δηλαδή να χρησιμοποιηθεί ο λαός εναντίον των τρομοκρατών.
Μετά από κάποιο διάστημα και εφόσον η κατάσταση στη νότια Γάζα γίνει ανυπόφορη για μεγαλύτερο διάστημα, μεγάλο μέρος των εγκλωβισμένων πολιτών, θα αναζητήσει νέα ασφαλή μέρη. Αυτά μπορεί να είναι η χερσόνησος του Σινά (στην οποία ευδοκιμούν εξτρεμιστές από τους αδελφούς Μουσουλμάνους) στην Αίγυπτο και η Ιορδανία που είναι de facto ένα κράτος Παλαιστινίων (70 με 75% του πληθυσμού της). Φανταζόμαστε πώς είναι δυνατόν, ένα με ενάμιση εκατομμύριο ανθρώπων να οδηγηθεί σε νέα μέρη. Κάτι τέτοιο δε συνέβη στα μέρη της Αζοφικής που κατέλαβαν οι Ρώσοι; ή αντίστοιχα στο Ναγκόρνο Καραμπάχ; Πριν μερικές δεκαετίες στην Κύπρο μετά την εισβολή της Τουρκίας; Κάτι τέτοιο επιδιώκει ως λύση απέναντι στην τρομοκρατία, και το Ισραήλ.
Φυσικά μια τέτοια επιλογή δεν μπορεί να περάσει σε ήρεμα νερά. Ποιά θα είναι τα διάφορα γεγονότα που πιθανότατα θα συμβούν; Πρώτα απ’ όλα θα καταρρεύσει κάθε συμφωνία επιπέδου Αβραάμ, με τις διάφορες Αραβικές χώρες και το Ισραήλ θα καταστεί και πάλι ένας εχθρός. Στις χώρες αυτές πρέπει να προσθέσουμε το Ιράν, την Τουρκία και το Πακιστάν. Όλοι αυτοί θα είναι πλέον δυναμικοί ενάντιοι του Ισραήλ.
Κίνδυνο πολεμικής κλιμάκωσης, ίσως να συναντήσει το Ισραήλ με τον άμεσο ενδιαφερόμενο, την Αίγυπτο. Αν η Αίγυπτος, αρχίσει να γεμίζει με ένα εκατομμύριο πρόσφυγες, ίσως και παραπάνω, μιλάμε για μια σημαντική επίπτωση στην οικονομία της χώρας και στα προβλήματα που ήδη έχει στη χερσόνησο του Σινά. Υπάρχει μεγάλο ρίσκο μερικής ή και ολικής εκτροπής με το Ισραήλ. Ερώτημα βέβαια είναι αν το φιλοαμερικανικό βασίλειο της Ιορδανίας θα παρασυρθεί σε μια εκτροπή ή απλά θα απορροφήσει τους νέους πρόσφυγες. Ο λαός πολύ πιθανόν να ανατρέψει τον βασιλιά και να αναγκάσει την αμερικανική βάση που σταθμεύει εκεί, σε αποχώρηση. Ενάμιση εκατομμύρια Παλαιστινίων στην γενικότερη περιοχή θα δημιουργήσει αφόρητο πρόβλημα και ανατροπές που χρειάζονται μισό αιώνα για να κλείσουν.
Σε εμάς τους Έλληνες, το μεγάλο μας ενδιαφέρον εστιάζεται στην Τουρκία και πώς αυτή θα κινηθεί. Ήδη η Τουρκία, σε επίπεδο ηγεσίας διάλεξε στρατόπεδο, ενώ σε επίπεδο ανθρώπων, το 75% είναι έντονα αντιαμερικανικό και πολύ αντιεβραϊκό ακόμα και σε επίπεδο ρατσισμού. Όλο αυτό το κλίμα έχουν οδηγήσει την Τουρκία σε ενεργό συμπαραστάτη της Χαμάς και των στελεχών της, που ταξιδεύουν με τουρκικά διαβατήρια και έχουν για πάνω από 15 χρόνια, γραφεία στην Τουρκία. Η Τουρκία έχει επιλέξει να εγκαταλείψει τη Δύση• παραμένει ωστόσο για να δημιουργεί εμπόδια στο ΝΑΤΟ όπου έχει βέτο και είναι αδύνατο να εξέλθει χωρίς τη δική της συμφωνία.
Η Τουρκία είναι πολύ πιθανόν να αναμιχθεί σε πόλεμο ενάντια στο Ισραήλ αλλά και να ανοίξει και άλλες εστίες για να αποσπάσει την προσοχή, στο Αιγαίο, εναντίον της Ελλάδας, στα ανατολικά εναντίον του Ιράκ και στο νότο εναντίον της YPG (Κούρδοι Συρίας) αλλά και πιο ενεργά εναντίον των ΗΠΑ, απευθείας ή μέσω αντιπροσώπων.
Θα πρέπει να είμαστε εθνικά έτοιμοι για ένα τέτοιο γεγονός στα νησιά μας και στην Κύπρο. Δεν προβλέπω μεγάλα γεγονότα αλλά τόσα ώστε να δημιουργηθεί παρεκτροπή της προσοχής και να στηθεί πολυπλευρικό κλίμα διαπραγματεύσεων. Με μια τέτοια στάση, η Τουρκία θα προχωρήσει de facto εκτός της συμμαχίας ΝΑΤΟ, στην οποία συμμαχία ήδη προκαλεί αφόρητα προβλήματα σε επίπεδο αποφάσεων.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, η στάση του ελληνισμού είναι ιδιαίτερα σημαντική. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, διάλεξε για ακόμα μια φορά την σωστή πλευρά της ιστορίας όπως έκανε και με την Ουκρανία. Το ίδιο και ο πρόεδρος της Κύπρου. Θα πρέπει να προσπαθήσει η ελληνική πλευρά, να κεφαλαιοποιήσει τη σχέση της με τη Δύση και το σταδιακό κενό που αφήνει, από μόνη της, η Τουρκία, ακόμα και αν η τελευταία δεν δημιουργήσει πολεμικά γεγονότα σε βάρος μας. Με άλλα λόγια είναι η στιγμή που η Ελλάδα μπορεί να πρωτοστατήσει σε ΝΑΤΟ και ΕΕ τοποθετώντας την θετική ατζέντα στήριξης του Ισραήλ αλλά και μεταπολεμικής διευθέτησης στο θέμα των πολιτών της Γάζας και συνολικά του Παλαιστινιακού με βάση την συμφωνία για ένα ξεχωριστό κράτος, μετά την εξαφάνιση των τρομοκρατών που μάλιστα θα έπρεπε να είχε γίνει νωρίτερα. Μετά τα γεγονότα της Ουκρανίας, τη στάση της Τουρκίας αλλά και την κατάσταση στη Γάζα και γενικότερα στη Μέση Ανατολή, ανοίγεται ένα παράθυρο σημαντικής ευκαιρίας για εμάς αλλά και τα υπόλοιπα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ στη Βαλκανική. Δεν πρέπει να χάσουμε αυτό το momentum. Πρέπει να σταθούμε ηγετικά στα πλαίσια της ομάδας Δύσης & Ισραήλ χωρίς να χάσουμε τη σχέση μας με την Αίγυπτο και τις άλλες μετριοπαθείς χώρες. Γενικά, είμαι απαισιόδοξος για την επόμενη μέρα καθώς φοβάμαι έναν γενικότερο πόλεμο με τη συμμετοχή πολλών κρατών όπως ανέφερα και παραπάνω. Εμάς μας ενδιαφέρει η Ελλάδα και η Κύπρος και η θέση τους στην επόμενη φάση της γεωπολιτικής εξέλιξης που πρέπει να είναι κερδοφόρα.
* Ο Χρήστος Μουρούτης είναι διαχειριστής επενδύσεων και ζει μόνιμα στη Βουλγαρία
