Υπάρχουν δύο αλήθειες που συνολικά η Δύση και ο πολιτισμένος κόσμος πρέπει να ακούσει και σε καμία περίπτωση να μην πέσει θύμα της προπαγάνδας, η οποία διεθνώς, προσπαθεί ενορχηστρωμένα να δέσει τα χέρια του Ισραήλ, κάτι το οποίο θα έχει τραγικές συνέπειες για τη Δύση γενικότερα. Η πρώτη είναι ότι η υποστήριξη της Δύσης και ιδίως της Αμερικής, δεν θα πέσει θύμα της προπαγανδιστικής εκστρατείας της Χαμάς σχετικά με την έκρηξη στο νοσοκομείο. Η δεύτερη έχει να κάνει με τους νόμους του πολέμου, γιατί το Ισραήλ βρίσκεται σε πόλεμο, μετά από μια απάνθρωπη, δολοφονική τρομοκρατική επίθεση, η οποίος απειλεί την εθνική του ασφάλεια και την επιβίωσή του. Κάποιοι στη Δύση κινούνται σε ένα πρότυπο ότι οι όποιες απώλειες αμάχων στον πόλεμο είναι πάρα πολλές. Αν αυτός είναι ο νόμος του πολέμου, τότε το Ισραήλ θα στερηθεί το δικαίωμα της αυτοάμυνας να καταστρέψει έναν εχθρό ενσωματωμένο σε σχολεία, τζαμιά ή πυκνές αστικές γειτονιές. Σύμφωνα με αυτό το πρότυπο, κανένα δυτικό έθνος, δεν θα ήταν σε θέση να αντεπιτεθεί στους τρομοκράτες εάν σκοτώνονταν άμαχοι. Αυτό δεν είναι ο νόμος του πολέμου. Είναι ο νόμος του δυτικού μονομερούς αφοπλισμού. Το Ισραήλ αξίζει την υποστήριξη της Δύσης στον αμυντικό πόλεμο που διεξάγει. Η σταδιακή υποχώρηση της Δύσης και κυρίως της Αμερικής, σε μια στρατηγική παθητικότητα οδήγησε στην ξαφνική αποσταθεροποίηση του διεθνούς συστήματος, με συνέπεια σήμερα να απειλείται συνολικά ο δυτικός κόσμος.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη *
Ξαφνικά, η Δύση και η ηγέτιδα δύναμη της, η Αμερική, αντιμετωπίζουν μια τεράστια και περίπλοκη κρίση στη Μέση Ανατολή. Ο πόλεμος στη Γάζα είναι σε εξέλιξη και θα ενταθεί. Η Σαουδική Αραβία επικρίνει δριμύτατα την απάντηση του Ισραήλ στις θηριωδίες της Χαμάς και μεγάλο μέρος του αραβικού και ισλαμικού κόσμου είναι οργισμένο απέναντι στο Ισραήλ. Διαδηλώσεις έχουν ξεσπάσει σε δυτικές πρωτεύουσες και αλλού και οι πρεσβείες της Αμερικής και του Ισραήλ γίνονται στόχος τους. Το Ιράν απειλεί το Ισραήλ με περισσότερες επιθέσεις και η Χεζμπολάχ διατηρεί την πίεση στα βόρεια σύνορα του Ισραήλ.
Το ταξίδι του Αμερικανού Προέδρου, Τζo Μπάiντεν, και η αταλάντευτη στάση που επέδειξε όσο αφορά τη στήριξη στο Ισραήλ, είναι στη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν πρέπει να μείνει μόνο σε αυτό. Πρέπει να αντιμετωπίσει την οδυνηρή αλήθεια ότι το βασικό πρόβλημα της Αμερικής και της Δύσης, στη Μέση Ανατολή είναι η πορεία ενός ανενόχλητου Ιράν, στο να εξελιχθεί σε περιφερειακή δύναμη.
Και δυστυχώς, αυτό δεν είναι το μόνο πράγμα που η Ουάσιγκτον και ο δυτικός κόσμος, φαίνεται να μην έχουν κατανοήσει. Η κρίση στη Μέση Ανατολή είναι απλώς ένα καυτό σημείο σε ένα διεθνές σύστημα που ξεφεύγει από τον έλεγχο. Η αιματηρή επιτυχία της τρομοκρατικής επίθεσης της Χαμάς, προκάλεσε κύματα ενθουσιασμού σε τζιχαντιστικές ομάδες και τρομοκρατικούς πυρήνες στην Αφρική, την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και ευρύτερα. Οι ταραχές στη Γαλλία, η επίθεση στο Βέλγιο, οι αντισημιτικές πορείες στο Βερολίνο και άλλες εξεγέρσεις σε όλη την Ευρώπη δείχνουν μια αναζωπύρωση του ριζοσπαστισμού. Η Αφρική, όπου οι αδύναμες κυβερνήσεις έχουν χάσει την ικανότητα να ελέγχουν τις τζιχαντιστικές ομάδες σε τμήματα της επικράτειας και όπου η ρωσική ομάδα Wagner υποστηρίζει πολλά διεφθαρμένα και βίαια στρατιωτικά καθεστώτα, προετοιμάζεται για περισσότερη τρομοκρατία σε περισσότερα μέρη της ηπείρου. Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας σχεδιάζει την επιστροφή του, ακόμη και όταν ο Ψυχρός Πόλεμος μεταξύ των ΗΠΑ και των ρεβιζιονιστικών δυνάμεων θερμαίνεται.
Επισκεπτόμενος το Πεκίνο, ο Πούτιν εξήρε, την αυξανόμενη φιλία μεταξύ Ρωσίας και Κίνας και κόμπασε για το ιστορικό υψηλό στο διμερές τους εμπόριο. Το εμπόριο μεταξύ Ρωσίας και Βόρειας Κορέας έχει επίσης αυξηθεί. Ο Λαβρόφ, επισκέπτεται τη Βόρεια Κορέα. Η Κίνα, γίνεται, όλο και περισσότερο απειλητική, με την πίεση στην Ταϊβάν, να αυξάνεται.
Και το αμείλικτο ερώτημα είναι. Γιατί τόσοι πολλοί παράγοντες αμφισβητούν την αμερικανική ισχύ σε τόσα πολλά μέρη του κόσμου; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Επειδή η Αμερική χάνει τη δύναμή αποτροπής. Στις διεθνείς σχέσεις, η διάβρωση της αποτροπής συνήθως αρχίζει σταδιακά και τελειώνει ξαφνικά. Ενθαρρυμένοι από τις αμερικανικές αποτυχίες να απαντήσουν αποτελεσματικά, όπως όταν ο Πούτιν εισέβαλε στη Γεωργία το 2008 και στην Ουκρανία το 2014, όταν ο πρόεδρος Ομπάμα απέτυχε να επιβάλει την κόκκινη γραμμή του στη Συρία ή όταν η Κίνα έχτισε και στρατιωτικοποίησε τεχνητά νησιά στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, οι αντίπαλοί της Αμερικής και της Δύσης, σταδιακά άρχισαν να γίνονται επιθετικοί και να αμφισβητούν πιο άμεσα και με πιο επιζήμιους τρόπους, τη δομή και τη σταθερότητα του διεθνούς συστήματος.
Η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, αψηφώντας τις άμεσες αμερικανικές προειδοποιήσεις ήταν ένα σημαντικό βήμα. Η υποστήριξη του Ιράν στην τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ είναι μια ακόμη πιο τολμηρή επίθεση εναντίον της Δύσης και της σταθερότητας του διεθνούς συστήματος. Εάν η απάντηση της Ουάσιγκτον και του δυτικού κόσμου, στη Χαμάς και τον προστάτη της, το Ιράν, αποτύχει να αποκαταστήσει τον σεβασμό για την Αμερική και τη Δύση, και τη δομή του διεθνούς συστήματος, ο άξονας της απολυταρχίας και της τρομοκρατίας, θα βγάλει συμπεράσματα και θα προχωρήσει σε δράσεις που δεν θα αρέσουν και θα προκαλέσουν μεγάλο κόστος στη Δύση συνολικά.
Οι ημέρες που διανύουμε είναι εξαιρετικά κρίσιμες για το μέλλον του δυτικού κόσμου και τη σταθερότητα του διεθνούς συστήματος. Καθώς αναλύονται οι επιλογές για την υποστήριξη που είναι διατεθειμένη η Ουάσιγκτον και η Δύση ευρύτερα, να προσφέρει στο Ισραήλ, πρέπει αυτοί που λαμβάνουν αποφάσεις και τοποθετούνται δημόσια, να έχουν κατά νου, ότι ο κόσμος παρακολουθεί. Η συνέχιση της στρατηγικής παθητικότητας, καθώς συνεχίζεται η διάβρωση της αποτροπής, είναι μια συνταγή για κλιμάκωση κρίσεων και, τελικά, μερικές φορές εντελώς ξαφνικά, πολέμου.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
