«Μηδενί δίκην δικάσῃς πρίν ἀμφοῖν μῦθον ἀκούσῃς» έλεγε ο αρχαίος πρόγονος, ο Φωκυλίδης. Μην κρίνεις προτού ακούσεις τα επιχειρήματα και των δύο πλευρών, ή, σε περίπτωση δίκης, μην βγάλεις ετυμηγορία αν δεν ακούσεις τις εκδοχές αμφοτέρων των αντιδίκων. Υπέρτατο αξίωμα στον τομέα της Ηθικής, γίνεται κουρελόχαρτο στην καθημερινότητά μας. Σε τα μας τώρα; Που έχουμε διαμορφωμένη άποψη περίπου από τα γεννοφάσκια μας;
Η αρχαία ρήση βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στη δημοσιογραφία, όπου πρέπει να έχεις θέσφατο πως η ενημέρωση από όλες τις πλευρές είναι εκ των ων ουκ άνευ. Αλλιώς, δεν είσαι αντικειμενικός, ούτε και μπορείς να ψάξεις τι είναι αληθινό και τι αποτελεί προπαγάνδα. Ιδιαίτερα στους καιρούς του διαδικτύου, ο δημοσιογράφος ερευνά πίσω από τα όσα γίνονται, παρακολουθώντας άπειρες πηγές. Στην περίπτωση του Ισραήλ και της Γάζας, εφημερίδες, ελληνικές και ξένες, τηλεοπτικά κανάλια ανά την υφήλιο και ιστοτόπους ειδήσεων. Υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι, για να μη λέμε μόνο τα αρνητικά, που όλες αυτές τις μέρες, μάς ενημερώνουν ξεδιπλώνοντας τις γνώσεις και την πείρα τους, και δίνουν τα γεγονότα στις σωστές τους διαστάσεις.
Ναι, αλλά υπάρχουν και κάποιοι στο κοινό, που κατά δήλωσίν τους έχουν κλείσει την τηλεόραση εδώ και χρόνια. Που διαβάζουν συγκεκριμένων ιδεολογικών αποχρώσεων έντυπα και ιστοσελίδες. Που έχουν παγιωμένη άποψη την οποία δεν αλλάζουν με τίποτα. Και που πάντα ένα «ναι μεν αλλά» κρύβεται σε κάθε κουβέντα τους.
Για αυτούς εμείς είμαστε «αρδάκια» (από το Αλήτες, Ρ@@φιάνοι Δημοσιογράφοι) που πληρωνόμαστε από διάφορα κέντρα για να γράφουμε, να λέμε και να υποστηρίζουμε όσα υποστηρίζουμε. Γιατί; Επειδή η γνώμη μας, διαμορφωμένη ύστερα από ατελείωτες ώρες ερευνών, δεν συμπίπτει με τη δική τους. Εφόσον λοιπόν αυτοί είναι οι καθαροί, τα «διαμάντια», εμείς είμαστε τα κάρβουνα.
Δεν διανοούμαι πως μπορεί να ζήσουμε σε έναν κόσμο όπου το Λούβρο και οι Βερσαλλίες θα εκκενώνονται από τον φόβο τρομοκρατικής επίθεσης χωρίς να ανησυχούμε/ εξεγειρόμαστε. Στην 11η Σεπτεμβρίου λέγαμε πως πρέπει να συνεχίσουμε τη ζωή μας, και ιδίως τις πολιτιστικές επισκέψεις και να συμμετέχουμε σε εκδηλώσεις, επειδή αν οι τρομοκράτες μάς αλλάξουν τρόπο ζωής, θα έχουν νικήσει. Μερικά χρόνια μετά, φτάσαμε στην συνειδητοποίηση πως η τρομοκρατία μπορεί να απειλήσει/ διαλύσει/ καταστρέψει τα πάντα. Μην αμφιβάλλετε πως κάποιοι χαίρονται… Ετσι στρεβλά βλέπουν την πραγματικότητα.
«Μα είν’ ένα κάτι πιο βαθύ, που με λερώνει» έγραφε ο Νίκος Καββαδίας στο ποίημά του «Οἱ 7 νάνοι στὸ s/s Cyrenia». Αυτό, που ξεκινά με τον στίχο « Ἑφτά. Σὲ παίρνει ἀριστερά, μὴν τὸ ζορίζεις»- νομίζω συνεννοηθήκαμε, δεν χρειάζεται να πω τίποτα περισσότερο. Μονάχα όπου συναντάτε φανατικούς, που διαβάζουν και παρακολουθούν αποκλειστικά συγκεκριμένα μέσα, μην τους κάνετε ισότιμους συνομιλητές. Κάπως αλλιώς ήταν Αριστερά στα χρόνια μου. Δεν θεωρούσε τους δημοσιογράφους αλήτες και δεν εύρισκε τη γνώση περιττή. Υστερα όμως ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Θα αλλάξουμε μεν θέμα, θα μείνουμε, δε, στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν κρατιέμαι, θα απονείμω το λεμονάκι μυρωδάτο της εβδομάδας εδώ και τώρα. Πάει, δικαίως, στη Θεοδώρα Τζάκρη, για τη ρήση της «η υπομονή που έχει δείξει ξεπερνά και αυτή του Ιώβ στην κοιλιά του κήτους». Καλή μου κυρία, ο Ιώβ είχε υπομονή, στην κοιλιά του κήτους βρέθηκε ο Ιωνάς. Δεν είναι οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης για να τους μεταθέτουμε κατά το δοκούν.
Το χειρότερο είναι πως δεν νομίζω ότι κατάλαβε το μέγεθος του λάθους της…
Θα περάσουμε στα μαργαριταράκια λόγω των δημοτικών εκλογών. Ηταν πολλά και από συναδέλφους δημοσιογράφους και από υποψηφίους.
«Να δούμε πώς διεξάγεται η ζωή» είναι ένα ζητούμενο. Δηλαδή, το ζητούμενο είναι να δούμε πώς ζουν οι άνθρωποι σε συγκεκριμένες περιοχές, πώς περνάνε. Αν θέλεις να το παίξεις μορφωμένος, χρησιμοποιείς το «πώς διεξάγεται η ζωή». Διεξάγονται έρευνες για το επίπεδο των γνώσεών σου.
«Η μεγαλύτερη δυνατή δύναμη του συνδυασμού» πρέπει να φανεί τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών, σήμερα δηλαδή. Δυνατά δυνατά, γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα.
«Απαριθμούσε η ομάδα 120 εθελοντές». Βγάλε το «από» και πέτα το στον γιαλό. Αριθμούσε άνθρωπέ μου, αριθμούσε.
Τραγικά όσα συμβαίνουν στο Ισραήλ, αυτό πάντως δεν δικαιολογεί εκφράσεις του τύπου «μια σορός σε απανθρακωμένη σήψη». Μια απανθρακωμένη σορός σε σήψη έπρεπε να πεις. Αν δεν ήταν στο δελτίο ειδήσεων, θα στη χαρίζαμε.
«Είναι σε εξέλιξη ένα νέο τελεσίγραφο» σύμφωνα με άλλον, πάλι στην τηλεόραση. Διότι, ως γνωστόν, το τελεσίγραφο δεν είναι μπαμ και κάτω, εξελίσσεται ενίοτε.
«Όλα εκτινάχθηκαν στον αέρα». Επηρεασμένος από το κλίμα του πολέμου, εκτινάσσεις κοτσάνες. Τινάζοντας τα νεύρα μας.
Εδώ, να πούμε ότι στη Γάζα έχουν ήδη σκοτωθεί δημοσιογράφοι, φωτορεπόρτερ και κάμεραμαν. Θρηνούμε πάντοτε ως κλάδος νεκρούς σε κάθε πόλεμο, σε κάθε ακραία κατάσταση. Λοιπόν κόψτε το, όσοι δεν έχετε την παραμικρή ευαισθησία να μη συκοφαντείτε αυτούς που σας ενημερώνουν με το ίδιο το αίμα τους. Αρκετά!
Τα τριτόκλιτα αδέρφια, τα τριτόκλιτα! Τι «η κίνηση αυτή συνιστά συνήθης πρακτική» ήταν αυτό σε ιστοσελίδα; Διαβάζει κανένας ή μόνο εμείς για να σχολιάσουμε;
Τα είχαμε όλα, ξεκίνησαν και «τα γυρίσματα της Αντζελίνας Τζολί που κάνει τη ζωή της Μαρίας Κάλλας». Πρώτα το φραστικό λάθος. Δεν κάνει τη ζωή της Μαρίας Κάλλας η Αντζελίνα, τη Μαρία Κάλλας κάνει.
Αυτό δεν είναι το σοβαρότερο λάθος βέβαια. Αδυνατούμε να φανταστούμε την Αντζελίνα ως Κάλλας, συγγνώμη κιόλας. Και σε κάτι φωτογραφίες που δείχνουν τη Τζολί να κάνει περίπατο στο Παρίσι, προσωπικά μού θυμίζουν τη Σωτηρία Μπέλλου, όχι την Κάλλας. Και έχω δει αμέτρητα ντοκιμαντέρ, με σκηνές σαν αυτή, με την ντίβα. Η Κάλλας είχε «κλάση». Η Αντζι θα καταφέρει να το δείξει ή θα είναι μπας- κλας;
Ο Ονόρε ντε Μπαλζάκ μάς είπε τηλεπαρουσιάστρια παιχνιδιού γνώσεων (παρακαλώ) που είναι φανερό πως δεν ξέρει και πολλά- πολλά. Ετσι για το ονόρε, δεν διαβάζετε καλύτερα γλυκιά μου; (δεν θα σχολιάσω ότι δεν γνώριζε πως ο Μπαλζάκ είναι Ονορέ, διότι δεν περίμενα να το γνωρίζει, ούτως ή άλλως).
«Εχει πραγματοποιηθεί κάποιο πολύ σοβαρό λάθος». Θα το εκλάβω ως θέσφατο και αυτό. Πλην, κάτι τρέχει στα γύφτικα για τους περισσότερους.
Ο άνθρωπος μπορεί να πάθει πολλά. Να ξυπνήσει, ας πούμε, πρωί- πρωί στις 12 Οκτωβρίου και σερφάροντας να δει ότι στην τελετή που γίνεται στην Ακρόπολη, στο μπελβεντέρε όπου υπάρχει έπαρση σημαίας με συμμετοχή στρατιωτικών, δεκαπέντε άνθρωποι ενός συλλογάκου έχουν ντυθεί στα μαύρα και πενθούν, σου λέει, για τον πολιτισμό.
Σε λίγη ώρα, όλα τα φωτογραφικά τεκμήρια είχαν αποσυρθεί και σφραγίστηκαν τα χείλη. Ούτε ένας πανηγυρισμός…
Ερώτηση: κοντεύει να γίνει Ζαν ντ’ Αρκ (και ακούει φωνές) ή κάτι άλλο συνέβη;
Όχι εγώ, μια φίλη μου.
Αγγελική Κώττη
