Πίπτω εκ των νεφών. Αλήθεια χρειάζεται συντήρηση ένα μεταλλικό δημιούργημα περί τα είκοσι χρόνια μετά την κατασκευή του; Και τώρα ας κάνουμε την κανονική ερώτηση. Μα ποιος πίστευε πως ένα στέγαστρο θηριώδες, όπως του Καλατράβα, δεν χρειαζόταν έλεγχο τουλάχιστον ανά έτος; Ποιος έκρυψε/ ξέχασε/ συνέδεσε με Κάιρο τις οδηγίες του δημιουργού του που έλεγε ότι το στέγαστρο χρειαζόταν συντήρηση κάθε δύο χρόνια;
Από το 2004 οπότε και ολοκληρώθηκε (ακόμα θυμάμαι την κομμένη ανάσα της Φάνης Πάλλη- Πετραλιά, η οποία παρέλαβε το έργο προς το τέλος του αν θα είναι έτοιμο εγκαίρως) μάλλον μόνο κάνα- δυο φορές το κοίταξε κάποιος. Στο ενδιάμεσο έπεφταν σίδερα, σκούριαζαν οι βίδες, χαλούσαν όλα, σημασία δεν έδιναν οι υφυπουργοί και οι γενικοί γραμματείς αθλητισμού. Δεκαεννιά χρόνια χρειάστηκαν για να διαπιστώσει επιτέλους κάποιος πως το στέγαστρο Καλατράβα στο Ολυμπιακό Στάδιο έχει προβλήματα. Και μάλιστα μεγάλα, αφού πρόκειται για στατικά προβλήματα.
Εν τω μεταξύ είχαν ρημάξει όλες ανεξαιρέτως οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, σε όλη την Αττική. Στους Θρακομακεδόνες, στο Ελληνικό, στο Μαρούσι, γενικώς παντού.
Τι δείχνει αυτό; Απουσία σχεδίου, σπατάλη χρήματος και το κυριότερο: ανικανότητα. Ποιος φαντάζεστε ότι θα μας δώσει ξανά ευκαιρία να φιλοξενήσουμε Ολυμπιακούς Αγώνες; Πώς θέλουμε να πιστεύουμε πως θα τους πάρουμε ξανά μονίμως, όταν ενδιαφερθήκαμε να συντηρήσουμε και να αξιοποιήσουμε τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις που τόσα δισ. στοίχισαν;
Χρόνια στο ρεπορτάζ του υπουργείου Πολιτισμού, ακούω πολλούς φίλους να γκρινιάζουν: γιατί πηγαίνουν τόσα λεφτά στις αρχαιότητες και δεν μένουν για τον σύγχρονο πολιτισμό; Ιδού γιατί, είναι η απλή απάντηση που δίνουμε τώρα. Διότι τα αρχαία συντηρούνται διαρκώς. Και πάλι, οι ερειπιώνες είναι απέραντοι, και δεν βρίσκονται πάντοτε κονδύλια. Ευτυχώς όμως, στις πολιτικές ηγεσίες του ΥΠΠΟ υπάρχουν συχνότατα άνθρωποι που έχουν καταλάβει τη μεγάλη, την τεράστια σημασία της συντήρησης. Στα Ολυμπιακά Ακίνητα τίποτα; Στη διοίκηση του σταδίου; Όχι;
Βέβαια, θα πείτε, αν πέσει αρχαίο, έστω και χωρίς υπαιτιότητα των θεραπόντων την Αρχαιολογία (πχ βυζαντινό εκκλησάκι, ύστερα από έντονη βροχή- αληθινό γεγονός) ο εισαγγελέας θα παραπέμψει αμέσως τα στελέχη της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Ενώ, όσο δεν συμβαίνει κάτι σε κάποια κατασκευή για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι εισαγγελείς δεν δείχνουν ενδιαφέρον.
Θα παρέμβει τώρα, λέει. Πολύ καλά θα κάνει. Τι θα γινόταν όμως αν είχε πέσει το στέγαστρο ή μέρος του και είχαμε θύματα; Σε αυτή τη χώρα πόσο θα συνεχίζουμε να τη γλυτώνουμε από τύχη; Μυαλό θα βάλουμε ποτέ; Θα πληρώσουν κάποτε όσοι φταίνε; Το κυριότερο: θα πάρουμε μέτρα ώστε να μην επαναληφθεί αυτή η πλήρης αδιαφορία;
Να το πάρετε χαμπάρι, σε μερικά χρόνια θα μιλάμε αγγλικά. Όχι ελληνο-αγγλικά, αυτό ήδη το κάνουμε. Κανονικά αγγλικά και μόνο. Και να τη βράσω «την πιο ωραία γλώσσα της οικουμένης» που λένε μερικοί. Ακόμα και στους τίτλους οι αγγλικές λέξεις πάνε σύννεφο. Αφήστε, δε, το τι αγγλικό πετάνε κάποιοι πολιτικοί.
Όχι, δεν εννοώ τον Στέφανο. Τον κυρ – Πάνο εννοώ με το «αφουμιγκέισον». Είναι σπάνιος ναυτικός όρος που σημαίνει πως εξοντώνονται τα τρωκτικά του πλοίου με καπνό. Ναι, θα μου πείτε, και πώς να το πει ελληνικά; Να βρει άλλη έκφραση; Να το πει περιφραστικά; Να μην το πει καθόλου;
Φαρδύ – πλατύ, με ελληνικό αλφάβητο, σε όλα τα site. Τι να πω κι εγώ;
«Λοιπόν εγώ θα το πω και πείτε με μούφα Έλληνα του πληκτρολογίου και λοιπά» γράφει φίλος. «Σταματήστε να αντιγράφετε αυτολεξεί αγγλικές ρήσεις στα ελληνικά. To Take your time δεν μεταφράζεται σε “Πάρε τον χρόνο σου”. Τόσες αντίστοιχες φράσεις έχουμε για αυτό πχ με το πάσο σου. Λέει ο άλλος “Μη Πυροβολείτε τον Αγγελιαφόρο” Όχι ρε βλάκα άξεστε “μη πυροβολείτε το πιανίστα” είναι στα ελληνικά γελοίε wannabe Αμερικάνε»
Κατάπιε στραβά τον καφέ του ύστερα από όλα αυτά ο άνθρωπος.
“Γωνιακό πρώτο Ρετιρέ 5ος & 6ος, σκεπτόμενη γειτονιά του Λυκαβηττού κοντά στον διάτρητο δρόμο, νέο 7όροφο πολυτελές κτίριο Α ενεργειακής κλάσης, έναρξη κατασκευής σύντομα, ιδανικό για επένδυση ή κύρια κατοικία, πολυτελές παρδαλό, ευάερο, θέα στον Λυκαβηττό μέχρι τον Πειραιά , απολαμβάνοντας πολυτελή φινιρίσματα και έξυπνη διαρρύθμιση, μεγάλα μπαλκόνια και γενναιόδωρους εξωτερικούς χώρους με κύρια βεράντα 50 τμ με τζακούζι, υπόγειο γκαράζ & αποθήκη, σκαλιά προς την πλατεία Κολωνακίου και μουσεία.”
(Προσπαθώ να καταλάβω τι έβαλαν στο Google translate για να έχουν αυτό το απίθανο αποτέλεσμα.)
Το ανωτέρω αντιγράφηκε αυτολεξεί από γκρουπ του Facebook με τίτλο «Μεταφραστές στα πρόθυρα νευρικής κρίσης». Εμένα πάλι, κάτι κρίσεις με πιάνουν ήδη.
«”Let’s make a toast” λέει ο ιππότης σηκώνοντας το ποτήρι.
“Ας φτιάξουμε τοστ” λέει ο υπότιτλος.
Ποτέ δουλειά νηστικοί, λέω εγώ.» Από το ίδιο γκρουπ. Για τους μη αγγλομαθείς, toast εκτός από το τοστάκι είναι και η πρόποση. Στις προπόσεις πίνουμε. Τρώμε μετά. Αν δεν μας έχει πιάσει πόνος στομάχου από όσα θα ακουστούν.
«Αλλά όταν το σχολείο είναι το Lambrook, ακόμα και μια μέρα ρεπό μπορεί να είναι πολύ, καθώς έχει τόσες πολλές δραστηριότητες που είναι η τέλεια επιλογή για τα βασιλικά παιδιά». Τα βασιλικά σύκα, τα βασιλικά προνόμια, αλλά τα παιδιά της βασιλικής οικογένειας.
«Εάν πάρω σκύλο ενώ κατοικώ στο εξωτερικό και έρθω στην Ελλάδα θα μπορεί να συνεννοηθεί με τα άλλα σκυλιά;» ρωτάει. Για τρολ φαίνεται, αλλά δεν ξέρουμε, μπορεί και να μην είναι. Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και το κενό του μυαλού.
«Απάντησε σχεδόν μονολεκτικά Δεν ξέρω κατά πόσον μπορώ να το κάνω». Οκτώ λέξεις δεν είναι σχεδόν μονολεκτικά καμάρι μου!
«Κάνω μια εξ απαλών ονύχων κουβεντούλα» πετάει το φιντάνι πρωινής εκπομπής. Διορθώνει ο Ανδρέας Μικρούτσικος- που το έχουμε πει, ελληνικά ξέρει. Δεν έδωσε και μεγάλη σημασία η κοπελίτσα. Καλά πάει.
«H Ραφήνα ενδεικνύεται» λέει παίκτρια ριάλιτι μόδας. Ενδειξη ότι πρέπει να ξαναδιαβάσεις λογοτεχνία κορίτσι μου.
«Για όσους βρέθηκαν κοντά μου, ξέρετε πόσο συναισθηματικά ένιωθα και επίσης πόσο περήφανη ήμουν για την ομάδα μας» λέει άλλη. Πόσο συναισθηματικά ένιωθες δηλαδή;
«Ο Στέφανος Κασσελάκης ξαφνικά ως κομήτης ενέσκηψε». Να ξέρουμε τι λέμε μεγάλε. Ενσκήπτω, προκύπτω, εγκύπτω, δεν σημαίνουν όλα το ίδιο. Ενσκήπτουν οι κακοκαιρίες και οι καταστροφές, άμα θες να ξέρεις. Λέω εγώ τώρα…
«Η παλαιά εθνική οδός και ένα κομμάτι της νέας εθνικής οδός εεε οδόν» Πες άλλη μια πτώση, μπορεί με την τρίτη να πετύχεις το σωστό: οδού.
«Ο οδηγός έτρεχε στην λεωφόρο Πόρτου Ράφτη» γράφει εκνευρισμένος διαδικτυακός φίλος. Και του έρχεται η απάντηση:
«Η λεωφόρος Σπατών; που έχω βαρεθεί να το ακούω;»
Λεμονάκι μυρωδάτο της εβδομάδας:
«Βλέπουμε ότι είναι ημιτελής και η φωτογραφία, σιγά σιγά στήνεται η κατασκευή» (Ημιτελής ήταν η κατασκευή, η φωτογραφία δεν γίνεται να είναι ημιτελής. Αλλά πού μυαλό να το σκεφτεί αυτός που το πέταξε;)
-Μένω ενεή
-Κι εγώ ημιτελής
