Ενας μήνας και δέκα ημέρες πέρασαν από τότε που το Βρετανικό Μουσείο παραδέχτηκε δημόσια πως εκθέματα από το τμήμα Ελληνικής και Ρωμαϊκής αρχαιότητας, έχουν κλαπεί ή ίσως και καταστραφεί. Μόλις σήμερα, το μουσείο δημοσιοποιεί ένα μέσον για την ανάκτησή τους. Πρόκειται για την ιστοσελίδα https://www.britishmuseum.org/our-work/departments/recovery-missing-items στην οποία παρουσιάζονται τύποι και παραδείγματα των περίπου 2.000 αρχαιοτήτων που έχουν απωλεσθεί.
Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με το Theartnewspaper.com, το μουσείο αποκαλύπτει ότι 60 αντικείμενα έχουν πλέον ανακτηθεί και άλλα 300 έχουν ταυτοποιηθεί και «πρόκειται να επιστραφούν άμεσα». Δεν δίνονται λεπτομέρειες για τα αντικείμενα που έχουν ανακτηθεί μέχρι στιγμής, αλλά δεν αποκλείεται κάποια από αυτά να επιστραφούν από τον δράστη της ύποπτης κλοπής ή από τρίτους που εντοπίσθηκαν. Αυτό αφήνει περίπου 1.600 αντικείμενα προς ανάκτηση.
Η νέα ιστοσελίδα του Βρετανικού Μουσείου δεν καταγράφει λεπτομέρειες των χαμένων αντικειμένων αλλά απλώς «τους τύπους αντικειμένων που λείπουν», συμπεριλαμβανομένων φωτογραφιών, έτσι ώστε το κοινό «να είναι καλύτερα σε θέση να τα αναγνωρίσει εάν τυχόν έρθει σε επαφή με τυχόν κλεμμένα αντικείμενα». .
Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι δεν δημοσιοποιούνται λεπτομέρειες και φωτογραφίες των μεμονωμένων κλεμμένων αντικειμένων, καθώς αυτό γίνεται συνήθως μετά από κλοπές έργων τέχνης, προκειμένου να μεγιστοποιηθούν οι πιθανότητες ανάκτησης. Όταν η Theartnewspaper.com ρώτησε σχετικά, ένας εκπρόσωπος του μουσείου τούς παρέπεμψε στο Art Loss Register με έδρα το Λονδίνο, το οποίο βοηθά στην ανάκτηση.
Eκπρόσωπος του Art Loss Register, το οποίο διαχειρίζεται τη μεγαλύτερη βάση δεδομένων κλεμμένων έργων στον κόσμο, εξήγησε ότι η δημοσίευση μπορεί να «επιτρέψει σε όσους κρατούν τέτοια κομμάτια και ενεργούν κακόπιστα να αποφύγουν τον εντοπισμό». Αυτό μπορεί να συμβεί με δύο τρόπους: «είτε πουλώντας μέσω καναλιών όπου γίνονται λιγότερες ερωτήσεις» είτε «καταστρέφοντας το κομμάτι». Στην περίπτωση των κοσμημάτων του Βρετανικού Μουσείου, η αναγνώριση συγκεκριμένων αντικειμένων θα μπορούσε να αυξήσει τις πιθανότητες οι κάτοχοι να «λιώσουν το χρυσό» το οποίο έχει αξία ως πολύτιμο μέταλλο.
Το μουσείο δεν έχει αποκαλύψει δημόσια πόσα από τα υπόλοιπα 1.600 αντικείμενα που λείπουν έχουν ταυτοποιηθεί. Τα αρχεία ορισμένων από τα αντικείμενα που έχουν χαθεί πιστεύεται ότι είναι ελλιπή – δεν έχουν φωτογραφηθεί ή δεν περιγράφονται πλήρως. Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί αυτά τα συγκεκριμένα αντικείμενα έγιναν στόχος του κλέφτη. Η έλλειψη λεπτομερών αρχείων μπορεί επίσης να οφείλεται εν μέρει στην απροθυμία του μουσείου να δημοσιεύσει λεπτομέρειες για τυχόν μεμονωμένες απώλειες.
Σε μια περαιτέρω προσπάθεια να βοηθήσει την ανάκτηση, το Βρετανικό Μουσείο έχει δημιουργήσει μια ομάδα κορυφαίων ειδικών για να βοηθήσει στον εντοπισμό και την ανάκτηση των χαμένων αρχαιοτήτων. Μέλη είναι ο James Ratcliffe, διευθυντής του Art Loss Register, και η Lynda Albertson, επικεφαλής της Ένωσης Έρευνας για Εγκλήματα κατά της Τέχνης με έδρα τη Ρώμη.
Τα άλλα 12 μέλη είναι κυρίως ειδικοί σε αρχαίους πολύτιμους λίθους και κοσμήματα. Είναι ενδιαφέρον ότι από τα 14 μέλη, μόνο δύο έχουν έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, το ένα βρίσκεται στις ΗΠΑ και τα υπόλοιπα στην Ευρώπη. Οι συναντήσεις θα πραγματοποιούνται στο Λονδίνο, αλλά ορισμένα μέλη αναμένεται να συμμετάσχουν εξ αποστάσεως.
Το μουσείο συνεργάζεται με τη Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου για την επιχείρηση ανάκτησης. Επίσης, παρακολουθεί ενεργά την αγορά τέχνης, συμπεριλαμβανομένης της διαδικτυακής. Η ηλεκτρονική διεύθυνση είναι: [email protected]
Τα κλεμμένα είδη χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: χρυσά δαχτυλίδια, σκουλαρίκια και άλλα κοσμήματα, και κλασικοί ελληνικοί και ρωμαϊκοί πολύτιμοι λίθοι.
Τα χρυσά δαχτυλίδια, σκουλαρίκια και άλλα κοσμήματα περιγράφονται από το μουσείο ως εξής: «Χρονολογούνται από όλη την αρχαιότητα, ιδιαίτερα την Ύστερη Εποχή του Χαλκού (περίπου 15ος έως 11ος αιώνας π.Χ.) και την ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο».
Τα δαχτυλίδια και τα άλλα κοσμήματα διακοσμούνται από πολύτιμους ή ημιπολύτιμους λίθους και τα δαχτυλίδια φέρουν συχνά σφραγιδόλιθους, μικρές χάντρες σκαλισμένες με εξαίσιες παραστάσεις προσωπικοτήτων, ζώων, αντικειμένων ή μυθολογικών σκηνών.
Η συντριπτική πλειονότητα προέρχεται από το Τμήμα Ελληνικών και Ρωμαϊκών αρχαιοτήτων, σύμφωνα με το Βρετανικό Μουσείο.
