Η Ελλάδα και η πίστη στο, πρώτα η Πατρίδα, στις δύσκολες εποχές που ζούμε διεθνώς και ειδικά στην ευρύτερη γειτονιά μας, είναι κάτι πολύ σοβαρό και ιερό για να αντιμετωπίζεται ελαφρά και πάνω από όλα με προκλητικό τρόπο. Και πραγματικά αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες εβδομάδες γύρω από τη διαδικασία για την εκλογή προέδρου στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ξεπερνά τα όρια του αστείου, εισέρχεται στη σφαίρα του προκλητικού και καταλήγει σε κάτι επικίνδυνο για τη χώρα, την πατρίδα μας, την Ελλάδα.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη *
Τα γεγονότα που διαδραματίζονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στην ελληνική κοινωνία είναι απλά αποκαρδιωτικά και αυτό αποτελεί ένα πολύ ευγενικό χαρακτηρισμό.
Το γεγονός ότι ένα πρόσωπο το οποίο μέχρι πριν λίγες εβδομάδες ήταν σχεδόν άγνωστο στο πανελλήνιο και ξαφνικά εμφανίζεται ως σωτήρας και ως ελπίδα για τη σωτηρία του τόπου, με έκανε να επαναφέρω στη μνήμη μου τα χρόνια που εργάστηκα ως ανταποκριτής στην αμερικανική πρωτεύουσα, την Ουάσιγκτον και ένα πολύ χαρακτηριστικό περιστατικό.
Ένας πολύ καλός φίλος ο οποίος έκανε την ίδια εποχή με μένα τις σπουδές του σε πολύ καλό πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, ενώ, όπως και εγώ, εργάζονταν ταυτόχρονα, ολοκληρώνοντας τις σπουδές του και αρκετά χρόνια επιτυχημένης εργασίας, μια ημέρα μας ανακοίνωσε, ότι αποφάσισε να επιστρέψει και να δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά στην Ελλάδα. Όλοι μας εκφράσαμε έκπληξη για την απόφαση να φύγει από την πρωτεύουσα του κόσμου για να επιστρέψει στην ελληνική αβεβαιότητα. Θυμάμαι να του κάνω την ερώτηση: καλά και τι θα κάνεις στην Ελλάδα; Θα πουλήσω αέρα, ήταν η αποστομωτική του απάντηση. Και μου εξήγησε με γλαφυρό τρόπο τη λογική και το σχέδιο του. Σήμερα αρκετά χρόνια μετά μπορώ να επιβεβαιώσω ότι πέτυχε το στόχο του.
Η παράθεση της ιστορίας δεν είναι καθόλου τυχαία γιατί κουμπώνει απόλυτα σε αυτό που ζούμε εδώ στην πατρίδα μας τις τελευταίες εβδομάδες. Δυστυχώς, μιλάμε για μια χώρα όπου άμα πουλάς έξυπνα αέρα κοπανιστό, διαπρέπεις. Και καλά να το κάνεις έχοντας προσόντα, όπως συνέβη με το φίλο που ανέφερα παραπάνω. Να το κάνεις και η εικόνα να είναι επιεικώς θολή ξεπερνά κάθε όριο λογικής και σοβαρότητας.
Η Αμερική είναι κάτι πολύ σοβαρό για να προσπαθείς να την πουλήσεις χωρίς ουσία και βάθος. Και πάνω από όλα, για όσους πραγματικά γνωρίζουν την Αμερική, η Νέα Υόρκη και το Μαϊάμι, απέχουν έτη φωτός από την Ουάσιγκτον.
Καλό είναι να διαφημίζεις την παρουσία σου, σε ένα από τα χιλιάδες γραφεία της Goldman Sachs, αλλά είναι τραγικό μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, των μέσων μαζικής ενημέρωσης και του πολιτικού προσωπικού της χώρας, όχι μόνο να το καταπίνει αμάσητο, αλλά να το προωθεί και ως πλεονέκτημα. Προφανώς ξεχνούν, ότι ο εν λόγω οργανισμός φέρει μεγάλες ευθύνες για τη διεθνή οικονομική κρίση του 2008, που ο ελληνικός λαός και η πατρίδα μας την έχει πληρώσει ακριβά και ακόμα την πληρώνει. Όπως επίσης και το γεγονός, ότι πρόσωπα με πολύ πιο υψηλόβαθμες θέσεις από τον ξαφνικό σωτήρα, στο συγκεκριμένο οργανισμό, όπου έχουν κυβερνήσει και κυβερνούν έχουν οδηγήσει τις χώρες τους στα βράχια.
Η Ελλάδα, η Πατρίδα, είναι κάτι πολύ σοβαρό και ιερό, για να της σερβίρουν σωτήρες, που ιδέα δεν έχουν για τα εθνικά θέματα και για τις ένοπλες δυνάμεις, ειδικά σε μια εποχή, όπου οι διεθνείς γεωπολιτικές εξελίξεις και οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει η χώρα μας, δεν αφήνουν περιθώρια για εκπαίδευση στο πηδάλιο. Και κάποιοι που είχαν την τιμή να φορέσουν τη στολή στις ένοπλες δυνάμεις και να φτάσουν στα ανώτατα αξιώματα, ας έχουν λίγο φιλότιμο, να σιωπούν αντί να προκαλούν με δηλώσεις, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Πέρα από τις τεκτονικές γεωπολιτικές αλλαγές και τους κινδύνους που δημιουργούν, η μεγάλη σύγκρουση της εποχής μας θα γίνει ανάμεσα στη σοβαρότητα, την ιστορία, τις αξίες, της παραδόσεις της Δύσης και του Woke Culture (κουλτούρα της ακύρωσης), η οποία απειλεί να καταστρέψει το δυτικό κόσμο και τις αξίες του. Κάποιοι αποφάσισαν, μέσω ενός μεσσία από το πουθενά, να φορέσουν καπέλο στην Ελλάδα, το Woke Culture σε μια νύχτα. Αυτό δεν πρέπει να περάσει σε καμία περίπτωση.
Δυστυχώς, αυτό το οποίο ζούμε τις τελευταίες εβδομάδες με τον εκλεκτό από το πουθενά, αναδεικνύει με ένα αποκρουστικό και επικίνδυνο τρόπο, τη διάβρωση που με ευθύνη όλων μας έχει υποστεί η κοινωνία μας και ο λαός μας.
Είναι μια διάβρωση που δεν έγινε μέσα σε μια νύχτα. Έχει ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες. Ανακαλώντας και πάλι τα χρόνια της θητείας μου ως ανταποκριτής στην Ουάσιγκτον, θυμάμαι το σοκ που μου είχε προκαλέσει το γεγονός ότι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ιερά τέρατα της ελληνικής πολιτικής, επισκεπτόμενοι την αμερικανική πρωτεύουσα, παρακαλούσαν και διαγωνίζονταν για μια φωτογραφία με τον Αμερικανό πρόεδρο. Εάν μάλιστα κατάφερναν να είναι και στο Οβάλ Γραφείο την ώρα που υπέγραφε τη Διακήρυξη για την 25η Μαρτίου και τους έδινε και έναν από τους πλαστικούς μαρκαδόρους που χρησιμοποιούσε για να την υπογράψει, τότε ο κοπανιστός αέρας χτύπαγε ταβάνι.
Ας μαζευτούν λοιπόν κάποιοι. Η Πατρίδα, δεν σηκώνει φούμαρα και αέρα κοπανιστό. Και εάν αυτοί δεν μαζευτούν, έχουμε όλοι μας ευθύνη να τους μαζέψουμε πριν να είναι πολύ αργά.
*Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
