Μια ρεαλιστική περιγραφή της εξωτερικής πολιτικής της Ινδίας, είναι χωρίς αμφιβολία ότι πρόκειται για μια περίπλοκη εξίσωση αντιφατικών στόχων, οι οποίοι δεν θα πρέπει να χαρακτηριστούν απλά ως αριθμητική, αλλά και ως ένας ηθελημένος υπολογισμός. Αυτό το περίπλοκο πλαίσιο είναι κάτι το οποίο θα παρουσιαστεί αυτή την εβδομάδα, όταν ο πρωθυπουργός της Ινδίας, Ναρέντρα Μόντι, θα φιλοξενήσει τους ηγέτες της Ομάδας των G20 στο Νέο Δελχί.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη *
Η Σύνοδος Κορυφής του G20, θα διεξαχθεί στη σκιά των δυσεπίλυτων εντάσεων Αμερικής-Κίνας και του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία. Στόχος του πρωθυπουργού της Ινδίας, είναι να τοποθετήσει την Ινδία στο κέντρο της αναδυόμενης παγκόσμιας τάξης.
Απαραίτητη προϋπόθεση, για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο είναι η σφυρηλάτηση για την Ινδία, μιας πορείας η οποία δεν θα την έχει προσκολλημένη στο άρμα, ούτε της Ουάσιγκτον ούτε του Πεκίνου. Μιας Ινδίας η οποία θα είναι ελεύθερη, να επιδιώξει τα δικά της εθνικά συμφέροντα για να οικοδομήσει την οικονομία της, διεκδικώντας έναν μεγαλύτερο παγκόσμιο ρόλο, που αρμόζει στο πολυπληθέστερο έθνος του κόσμου.
Πρόκειται για μια ευκαιριακή προσέγγιση. Η Ινδία αρνήθηκε να καταδικάσει τον πόλεμο ή να συμμετάσχει στις διεθνείς κυρώσεις κατά της Μόσχας, αποθηκεύοντας ρωσικό πετρέλαιο και όπλα, επιδιώκοντας ταυτόχρονα να οικοδομήσει στρατιωτικούς δεσμούς με την Αμερική.
Μέχρι στιγμής το όλο εγχείρημα δουλεύει για την κυβέρνηση Μόντι, η οποία αντιμετωπίζεται από την Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της ως αντίβαρο στην Κίνα.
Το Νέο Δελχί, αναγνωρίζει ότι η πορεία της πολλαπλής ευθυγράμμισης είναι επισφαλής. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο, το κατά πόσο η Ινδία θα έχει τη δυνατότητα να παίξει αυτό τον ενδιάμεσο ρόλο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Για παράδειγμα, οι κατηγορίες για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο εσωτερικό της χώρας, είναι απίθανο να παραβλεφθούν επ ‘αόριστον.
Η απόφαση του προέδρου της Κίνας Σι Ζινπίνγκ να μην παρευρεθεί, στη Σύνοδο Κορυφής του G-20, δείχνει ότι το Πεκίνο δεν είναι έτοιμο να παίξει αυτό παιχνίδι και να ανεχτεί τις επιδιώξεις της Ινδίας, και τις αξιώσεις της, να εκπροσωπήσει το νέο κέντρο της γεωπολιτικής.
Το Νέο Δελχί και ο Μόντι, εφαρμόζουν μια παγκόσμια προσέγγιση, σύμφωνα με την οποία, παίζεις σε πολλαπλά ταμπλό, επιδεικνύοντας την αυτοπεποίθηση και την επιδεξιότητα να μην εγκαταλείπεις κανένα από αυτά.
Η ικανότητα του Ινδού πρωθυπουργού να συνεχίσει να εκτελεί επιδέξια το ρόλο του ζογκλέρ θα καθορίσει, το εάν αυτή είναι η στιγμή της Ινδίας στην παγκόσμια σκακιέρα.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
