“Πρέπει να είμαστε δυνατοί στο εσωτερικό, αν θέλουμε να είμαστε ισχυροί στο εξωτερικό. Το κατανοούμε αυτό. Θέλουμε λοιπόν να είμαστε δυνατοί στο ηθικό μας ή στο πνεύμα μας, θέλουμε να είμαστε ισχυροί πνευματικά, στην εκπαίδευσή μας, στην οικονομία μας και, όπου χρειάζεται, στρατιωτικά“.
Ντουάιτ Αϊζενχάουερ (Ike)
Τα παραπάνω λόγια του πρώην Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών και στρατηγού της νίκης του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη, εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας, αποτελούν μια ιδανική βάση ανάλυσης για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα μας, λίγες ώρες πριν την κρίσιμη επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών, κ. Γιώργου Γεραπετρίτη, στην Τουρκία για να συναντήσει τον τούρκο ομόλογό του, Χακάν Φιντάν.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη *
Όποιος πιστεύει ότι μια χώρα, η οποία σε διαρκή βάση αντιμετωπίζει επιβουλή και αμφισβήτηση της εθνικής της κυριαρχίας από μια γειτονική χώρα, μπορεί να επιβιώσει και να την αντιμετωπίσει επιτυχώς, χωρίς να έχει αρραγές και ισχυρό εσωτερικό μέτωπο, και να εκμεταλλεύεται στο έπακρο, τα πλεονεκτήματα τα οποία διαθέτει στη διεθνή σκακιέρα, πλανάται πλάνην οικτράν. Εξαιρετική η πολιτική στον τομέα των εξοπλισμών, και χρειάζεται ακόμη πολύ δουλειά. Αλλά δεν φτάνει.
Κάνοντας λοιπόν μια ψυχρά ρεαλιστική ανάλυση του σκηνικού το οποίο επικρατεί, καθώς ο κ. Γεραπετρίτης, αναχωρεί για τη Τουρκία, είναι να αναρωτιέται κανείς ποιο ακριβώς είναι το νόημα αυτής της επίσκεψης, αλλά και της οποιαδήποτε συζήτησης για διαδικασία προσέγγισης με την γείτονα.
Αναχωρεί λοιπόν σε λίγες ώρες για την Τουρκία, ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών, και η κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό της χώρας πραγματικά προκαλεί μια βαθιά απογοήτευση.
Για περίπου δυο εβδομάδες, μια εκ των κρισιμότερων για την εθνική ασφάλεια περιοχή της χώρας, ο Έβρος, έχει παραδοθεί στο έλεος του πυρός, και εκτός από δακρύβρεχτες αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα, η χώρα, το πολιτικό της σύστημα, και πάνω από όλα η κοινωνία ζει το μύθο της.
Πλήρης αδυναμία καταπολέμησης της πύρινης λαίλαπας και πλήρης αφασία. Οι μόνοι που πραγματικά αξίζουν συγχαρητήρια και απόλυτη στήριξη είναι οι άνθρωποι των πυροσβεστικών δυνάμεων, των σωμάτων ασφάλειας και των ενόπλων δυνάμεων, που με πραγματικά ελλιπή και αστεία μέσα υπερβάλλουν εαυτόν και θέτουν σε κίνδυνο τη ζωής τους, κάνοντας ότι καλύτερο μπορούν.
Κυβέρνηση και πολιτικό σύστημα σε παράλληλο κόσμο. Από τη μια το φάρμακο, κρατικές επιδοτήσεις και αποζημιώσεις, χωρίς να ακούγεται τίποτα για μια διαμόρφωση στρατηγικής.
Και μια εύλογη απορία που θα έπρεπε να υπάρχει σε κάθε Έλληνα πολίτη. Αναμφισβήτητα είναι σωστό να υπάρξουν επιδοτήσεις και αποζημιώσεις. Κάθισε όμως να σκεφτεί κανείς, από πού θα προέλθουν αυτά τα κονδύλια, που στην τελική πρόκειται όχι για επούλωση της πληγής, αλλά για τσιρότα.
Σκέφτηκε κανείς, ότι προέρχονται από τη φορολογία (την ιδιαίτερα υψηλή για τα δεδομένα) των πολιτών σε μια χώρα που ήδη είχε πρόβλημα παραγωγής και θα έχει ακόμα μεγαλύτερο μετά από την ανείπωτη καταστροφή των τελευταίων εβδομάδων. Δηλαδή, το φάρμακο είναι να δώσουμε στους κατεστραμμένους από την ανικανότητα σχεδιασμού και εκπόνησης στρατηγικής πρόληψης και αντιμετώπισης, πίσω, λίγα από τα δικά τους χρήματα, τα οποία εισπράχτηκαν από τη φορολόγηση. Τεράστια επιτυχία.
Αναχωρεί ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών για την Τουρκία, και εάν αναλύσει με προσοχή κανείς τα αποτελέσματα των πρόσφατων εισαγωγικών εξετάσεων στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, πολύ απλά πρέπει να κλαίει με μαύρο δάκρυ.
Όσο για το ηθικό στην κοινωνία, αποτελεί απλούστευση να πει κανείς ότι είναι χαμηλό και ο λόγος είναι ότι οι συνθήκες παράλληλου κόσμου που επικρατούν είναι τέτοιες, που είναι πολύ δύσκολο στο να εντοπίσεις πόσο μάλλον να αξιολογήσεις ηθικό.
Στο μέτωπο της οικονομίας, εάν δεν υπήρχαν οι σκληρές ρυθμίσεις των μνημονίων για το τεράστιο χρέος της χώρας, σήμερα θα κλαίγαμε με μαύρο δάκρυ. Και είναι πραγματικά λυπηρό να πιστεύουν και να διαφημίζουν κάποιοι, ότι η χώρα μπορεί να σταθεί στο διηνεκές μόνο με τον τουρισμό, τη στιγμή που και σε αυτόν τον τομέα αρχίζουν να γίνονται εμφανείς οι πρώτες ανησυχητικές ενδείξεις. Ανύπαρκτη πρωτογενής παραγωγή σε ήδη πρώτης ανάγκης, αποβιομηχανοποίηση, και ο χορός καλά κρατεί.
Αλλά καθώς ο Υπουργός Εξωτερικών αναχωρεί για την Τουρκία, ας πάμε και στο σκληρό πυρήνα της εθνικής ασφάλειας. Πηγαίνει για να συζητήσει διαδικασία εξομάλυνσης και προσέγγισης. Με ποιόν;
Με αυτόν που ενορχήστρωσε τα προκλητικά γεγονότα στα κατεχόμενα της μαρτυρικής Κύπρου; Με αυτόν που ξεδιάντροπα φτύνει κατάμουτρα το διεθνές δίκαιο, μετά από 49 χρόνια παράνομης εισβολής και κατοχής στη Μεγαλόνησο, μιλώντας για δυο ανεξάρτητα κράτη; Με αυτόν που πανηγυρίζει για τη Μικρασιατική Καταστροφή, εκτοξεύοντας ταυτόχρονα ευθέως απειλές για την εθνική μας κυριαρχία και εδαφική μας ακεραιότητα.
Και το πρόβλημα δεν σταματάει εκεί. Επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο, όταν μια επιτυχημένη στρατηγική στην εξωτερική μας πολιτική, που είχε ξεκινήσει επί πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά, πλήττεται καθημερινά όλο και περισσότερο. Συμμαχίες που είχαν μπει σε ένα σταθερό μονοπάτι και αποτελούσαν σοβαρό πρόβλημα για την Τουρκία, έχουν αρχίσει να παρουσιάζουν τριγμούς και ας κάνουν κάποιοι ότι δεν καταλαβαίνουν, για το τι συμβαίνει π.χ. με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σημαντικές στρατηγικά χώρες στη γειτονιά μας, θέλουν, αλλά πλέον έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται εάν εμείς θέλουμε και κυρίως εάν μπορούμε. Γιατί δεν μπορεί να επικαλείσαι ότι είσαι στρατηγικά ισχυρός και την ίδια στιγμή να σε αγνοεί προκλητικά, με την υπόθεση Μπελέρη, η Αλβανία και εσύ απλά να μιλάς για ηθική και δίκαιο. Δεν μπορεί να επικαλείσαι ότι είσαι το προπύργιο της Δύσης, έχοντας και καλά στρατηγική συνεργασία με την ηγέτιδα δύναμη της Δύσης, και να πηγαίνεις επίσκεψη για έναρξη διαδικασίας διαλόγου και προσέγγισης, με αυτόν που καθημερινά υποσκάπτει τα συμφέροντα της Δύσης, αλλά κυρίως απειλεί ανοικτά την εθνική σου κυριαρχία και την εδαφική σου ακεραιότητα. Αυτά τα λες στους συμμάχους, στην πέρα πλευρά του Ατλαντικού και απαιτείς αυτά που αρμόζουν. Μόνο έτσι ε σέβονται.
Και κάτι σημαντικό κλείνοντας. Τη στιγμή που επικρατεί αυτό το σκηνικό, η χώρα βρίσκεται χωρίς ουσιαστική αντιπολίτευση. Από τη μία η συζήτηση περιστρέφεται στις αναρτήσεις, τα βίντεο και τις φωτογραφίες διεκδικητή της προεδρίας κόμματος, από την άλλη η Βουλή απέκτησε μαφία και οι υπόλοιποι, άραγε υπάρχουν;
Δυστυχώς, αυτή είναι η πικρή αλήθεια και ας πονάει.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
