Βρισκόμαστε στη μέση μιας θλιβερής και επικίνδυνης, κοινωνικής, πολιτικής, οικονομικής και ηθικής αποσύνθεσης, η οποία δεν έχει ιστορικό προηγούμενο στην μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εποχή. Είναι τόσο εκτεταμένη και επικίνδυνη η παρακμή που εάν δεν υπάρξει φρένο και αναστροφή, αυτό που έρχεται θα είναι αβάστακτα οδυνηρό. Κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής και κουλτούρας δέχεται επίθεση, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων των διαδικασιών με τις οποίες κυβερνάμε τους εαυτούς μας και του τρόπου με τον οποίο ζούμε.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη *
Όλοι οι πυλώνες της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής, οι οποίοι παρά τα ελαττώματά τους, αποτελούσαν τη ραχοκοκαλιά της καθημερινότητας του δυτικού κόσμου, δέχονται μια ανηλεή επίθεση.
Ξεκινώντας από την ελεύθερη έκφραση, σε μεγάλους τομείς της κοινωνία, ιδιαίτερα στις εταιρείες, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, την κυβέρνηση, τα δημόσια σχολεία και το πανεπιστήμιο, είναι ξαφνικά επικίνδυνο να μιλάς ελεύθερα.
Εάν κάποιος τολμήσει να πει ότι, η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή και οι πολιτικές για αυτήν, είναι κάτι που είναι υπό συζήτηση, η καριέρα και τα προς το ζην του κινδυνεύουν. Όποιος τόλμησε το 2020 να εκφράσει την άποψη ότι τα lockdown του Covid θα έκαναν περισσότερη, ενδεχομένως, ζημιά από τον ιό, η καριέρα του απειλήθηκε ή τελείωσε. Εκφράστε αντίθεση στην άποψη ότι υπάρχουν περισσότερα από δυο βιολογικά φύλα και θα αντιμετωπίσετε σοβαρό πρόβλημα.
Τα «φιλελεύθερα» πανεπιστήμια συχνά απαιτούν πρώτα δηλώσεις «διαφορετικότητας» τύπου Μακάρθι για να προσληφθεί κάποιος. Οι κομισάριοι εξετάζουν τα προγράμματα σπουδών για να εντοπίσουν λανθασμένες ή ανάρμοστες, για τα δικά τους δεδομένα, απόψεις.
Από άκρη σε άκρη του δυτικού κόσμου κυβερνήσεις και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, λογοκρίνουν τις ειδήσεις που αμφισβητούν το επιτρεπόμενο αφήγημα.
Στη Μητρόπολη του δυτικού κόσμου, την Αμερική, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, έχει μετατραπεί σε εργαλείο επιβολής του επιτρεπόμενου αφηγήματος και όπλο δίωξης, οποιουδήποτε κρίνεται ότι αποτελεί απειλή για το αφήγημα και τις πολιτικές του. Σύντομα κοντά μας στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο.
Και πάλι στην Αμερική και σύντομα κοντά μας, η επίθεση εναντίον των δημοκρατικών θεσμών όπως το Ανώτατο Δικαστήριο, είναι πλέον απροκάλυπτη. Δικαστές απειλούνται και υπάρχει παρότρυνση για μη εφαρμογή των αποφάσεων που δεν βολεύουν το αφήγημα και τις πολιτικές εφαρμογής του, σε οργισμένες διαδηλώσεις των οποίων ηγούνται, πολιτικοί σε διατεταγμένη υπηρεσία.
Για πρώτη φορά στη μεταπολεμική εποχή, υπάρχει μια απροκάλυπτη και επικίνδυνη για τη δημοκρατία συγχώνευση της συντριπτικής πλειοψηφίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης και της αποδεκτής στα πλαίσια του αφηγήματος, “δημοκρατίας”. Ο ρόλος της πλειοψηφία των ΜΜΕ, είναι πλέον να δυσφημίσουν τους αντιπάλους του αφηγήματος, και να τροφοδοτήσουν την κοινή γνώμη με πράγματα τα οποία δεν είναι και δεν μπορούν να είναι αληθινά, αλλά προωθούν το σκοπό και τις πολιτικές του αφηγήματος.
Η προώθηση της αποχρηματοδότησης και η απαξίωση της αστυνομίας, έχει ως αποτέλεσμα, αργά αλλά σταθερά, τα κέντρα των μητροπολιτικών πόλεων να μοιάζουν με θέατρα μάχης. Οδηγούνται σε ερήμωση, καθώς καταναλωτές και επιχειρήσεις, δεν βρίσκουν ασφάλεια για να λειτουργήσουν.
Η διάβρωση των ενόπλων δυνάμεων είναι πλέον γεγονός. Ο κυρίαρχος παράγοντας ανέλιξης, δεν είναι πλέον η πίστη στην πατρίδα και η επιτυχία της αποστολής, αλλά το πόσο πιστός είσαι στο αφήγημα και τις πολιτικές του. Δεν είναι τυχαίο, ότι πλέον δεν συμπληρώνονται οι προβλεπόμενοι αριθμοί στις στρατιωτικές σχολές, και στην Αμερική έχει μειωθεί τρομακτικά η κατάταξη στις ένοπλες δυνάμεις.
Πλέον, αποτελεί αίρεση τα πανεπιστήμια να είναι χώροι ανιδιοτελούς έρευνας και επαγωγικής έρευνας. Έχουν μετατραπεί σε πολύτιμο εργαλείο, απαλλαγής της κοινωνίας, από ρατσιστικές και σεξιστικές δυνάμεις, κοινοτυπίες σχετικά με την ελευθερία του λόγου και την ισότητα ενώπιο του νόμου και τη τυραννία της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, την καπιταλιστική κερδοσκοπία και τη λευκή, αρσενική ετερόφυλη, χριστιανική καταπίεση.
Ο ρόλο των πανεπιστημίων σήμερα, είναι να δημιουργήσει ένα σύντομο ασφαλή χώρο στον οποίο οι απόφοιτοι θα γαλουχηθούν στην απαξίωση των ιδεών, αξιών, αρχών και παραδόσεων του δυτικού κόσμου. Οι παραπλανημένοι φιλελεύθεροι και η γραφική προσήλωσή του, σε μια αρχαϊκή Διακύρηξη των Δικαιωμάτων, δεν πρέπει να έχουν θέσει σε αυτές τις κοιτίδες προοδευτικής αντίστασης.
Αυτή είναι η αποσύνθεση και η παρακμή που βιώνουμε πλέον σε καθημερινή βάση. Μια αποσύνθεση και μια παρακμή η οποία έχει οδηγήσει σε μια αποχαύνωση την κοινωνία και τους πολίτες, με αποτέλεσμα να μη υπάρχει αντίσταση. Ας μην εκπλαγούμε λοιπόν όταν όλο αυτό θα σκάσει στην αγκαλιά μας και θα αδυνατούμε να μαζέψουμε τα συντρίμμια.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
