Ναι καιγόμαστε. Κάθε χρόνο καιγόμαστε. Κάθε χρόνο ζούμε την ίδια αγωνία, την ίδια τραγωδία και το ίδιο άγχος. Κάθε χρόνο χάνονται άνθρωποι, περιουσίες, ζώα, δάση. Κάθε χρόνο είμαστε στο ίδιο έργο θεατές.
Της Αλίκης Τσίκα
Φωνάζουμε, ουρλιάζουμε, ρίχνουμε ευθύνες ο ένας στον άλλον και όλοι σε όλους. Κλαίμε πάνω από τις στάχτες για αυτούς που φεύγουν και για αυτά που χάνονται. Η φύση κλαίει ασταμάτητα και καλείται ξανά και ξανά να γεννηθεί μέσα από τις στάχτες της. Οι άνθρωποι κλαίνε για τις περιουσίες τους που πιθανότατα δεν θα ξαναγεννηθούν ποτέ. Τα ζώα κλαίνε γιατί πολλές φορές καίγονται ζωντανά αφημένα στην τύχη τους.
Και κάθε χρόνο βλέπουμε το ίδιο πανηγύρι. «Φταίει το Κράτος», «Ανύπαρκτος ο κρατικός μηχανισμός», «δεν έχουμε δει ούτε ένα όχημα, ούτε έναν πυροσβέστη». Και το Κράτος απαντά κάθε φορά ότι κάνει ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό, όλα τα μέσα πυρόσβεσης είναι στα μέτωπα, εκκενώθηκαν άμεσα όλες οι περιοχές και δεν θρηνήσαμε θύματα (ανθρώπινα εννοούν, τα ζώα δεν μετράνε)…..
Φταίει η κλιματική αλλαγή. Εκεί καταλήγουν όλοι. Τι να κάνουμε έτσι θα είναι η ζωή μας από εδώ και πέρα… Αλήθεια; Άρα τί; Θα ζούμε με την ελπίδα να μην καούμε κάποια στιγμή ζωντανοί; Φταίει το Κράτος. Είναι ανύπαρκτο. Αυτό ακούς πάντα. Και ναι μπορεί να φταίει και η κλιματική αλλαγή και το Κράτος, αλλά εμείς τι κάνουμε; Εμείς που είμαστε; Εμείς πως προστατευόμαστε;
Εμείς ξυνόμαστε και σφυρίζουμε αδιάφορα, είναι η απάντηση και όταν έρθει η καταστροφή σαν κλασικοί ελληνάρες, κατηγορούμε όλα τα άλλα εκτός από τον εαυτό μας. Διότι δεν φταίει το Κράτος αν εσύ έχεις αφήσει το οικόπεδο σου μέσα στο χόρτα και τα σκουπίδια. Δεν φταίει που ανοίγεις το παράθυρο σαν νεάντερταλ και πετάς το τσιγάρο έξω με τα 7 μποφόρ. Δεν φταίει που πας να κάνεις εργασίες όταν όλοι φωνάζουν ότι ο κίνδυνος πυρκαγιάς είναι στο κόκκινο. Δεν φταίει που ποτέ δεν έμαθες να σέβεσαι και να προστατεύεις, τη φύση, τα ζώα, τους συμπολίτες σου, ούτε καν την ίδια την περιουσία σου. Δεν φταίει που είμαστε απαίδευτοι και εαυτουληδες.
Το Κράτος οφείλει να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης και να διαθέτει ακόμα περισσότερα μέτρα αντιμετώπισης και να κατανοήσει επιτέλους ότι η κατάσταση θα χειροτερεύει, άρα πρέπει να κάνει ακόμα περισσότερα, αλλά δεν είναι η μαμά σου και ο μπαμπάς σου για να σου μάθει τα βασικά. Ούτε μπορεί το εκάστοτε Κράτος να είναι πάνω από τον καθένα μας για να προλάβει την βλακεία που θα σκεφτεί το κάθε κεφάλι να κάνει.
Πριν δυο μέρες με την Ελλάδα να καίγεται, πήγε ένας κύριος και έβαλε φωτιά σε ένα μπολ με καφέ για να διώξει λέει τις σφήκες. Οι καύτρες φεύγαν παντού με τον αέρα να λυσσομανά στις Κυκλάδες, ενώ ο κύριος έτρωγε αμέριμνος το φαγητό του και απολάμβανε το κρασί του. Σε αυτήν την περίπτωση λοιπόν πως ευθύνεται η κλιματική αλλαγή ή το Κράτος; Πως μπορούν να προλάβουν ή να νικήσουν την αυθεντική αυτή έκφραση της απόλυτης ηλιθιότητας;
Ναι η κλιματική αλλαγή είναι εδώ και ζητά άμεση αντιμετώπιση και δραστικές πρωτοβουλίες. Ναι το Κράτος κάποιες φορές μπορεί να αποδεικνύεται κατώτερο των περιστάσεων. Αλλά πρώτα και πάνω από όλα, ναι εμείς οι ίδιοι οφείλουμε να καταλάβουμε ότι το Κράτος και η κλιματική αλλαγή δεν αποτελούν δικαιολογία για την βλακεία που μας δέρνει αλύπητα.
ΥΓ: Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους πυροσβέστες και τους εθελοντές. Ένα μεγάλο συγγνώμη στη φύση και τα ζώα.
