«Την Παρασκευή 14 και το Σάββατο 15 Ιουλίου παρουσιάστηκε στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου το έργο Σφήκες σε ελεύθερη διασκευή και σκηνοθεσία της Λένας Κιτσοπούλου, βασισμένη στο έργο του Αριστοφάνη». Με αυτό τον λακωνικό τρόπο, το Εθνικό Θέατρο και ο συμπαραγωγός στη συγκεκριμένη παράσταση, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, μάς πληροφορούν ότι έγινε η πρεμιέρα των «Σφηκών» και ακολουθεί περιοδεία. Δεν θα μπορούσαν να πουν περισσότερα, άλλωστε, σε ένα Δελτίο Τύπου. Ότι, επί παραδείγματι, πολλοί έφυγαν από το πολυκλείτιο θέατρο λίγο μετά την αρχή της παράστασης, όταν ένιωσαν να σοκάρονται (ή και να προσβάλλονται; ) ή ότι υπήρξαν και διαμαρτυρίες στο τέλος.
Μάλιστα, η σκηνοθέτις φέρεται να απάντησε το βράδυ της Παρασκευής όχι με προσήκοντα τρόπο, ούτε με προσήκουσα γλώσσα. Εφόσον, βεβαίως, έχει διασκευάσει (ελευθέρως όπως λένε οι αρμόδιοι φορείς) τον Αριστοφάνη, δεν θα σταματήσεις μπροστά στην κριτική, ούτε στις διαμαρτυρίες. Θα φτάσεις μέχρι το τέλος.
Αναψαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με το τρεντ #Κιτσοπούλου να έχει πιένες στο twitter και τους χρήστες του Facebook να απορούν, να εξίστανται, αλλά και να προειδοποιούν: «Εσείς που έχετε προγραμματίσει να δείτε την σημερινή παράσταση στην Επίδαυρο, μπορείτε πολύ απλά να μην πάτε. Ή…να πάτε, και να δείτε από πρώτο χέρι τι εστί “ο απόλυτος διασυρμός του θεάτρου”» γράφει χρήστρια.
«Ντροπή, Αίσχος, Μας κακοποιείτε και πλείστα άλλα κοσμητικά ακούγονταν από τους θεατές στη διάρκεια της παράστασης, που δόθηκε στην Επίδαυρο, το περασμένο διήμερο. Προσυπογράφω και διαμαρτύρομαι έντονα για τα σεξιστικά, ρατσιστικά, ομοφοβικά σχόλια που διαμείφθηκαν στην παράσταση, που δίχασε το κοινό της Επιδαύρου, με αποτέλεσμα μισή ώρα μετά την έναρξη, να αδειάσει το μισό θέατρο εν μέσω αποδοκιμασιών…
Αντέξαμε μέχρι τέλους την ακατάσχετη χυδαιολογία, τον βιασμό αλλά και την κτηνοβασία του Πέτρου του πελεκάνου….
Απορεί ο σύγχρονος Βδελυκλέων στην αρχή της παράστασης, πώς έδωσαν το Ηρώδειο στον Ρουβά και κάποιους άλλους κι εμείς με τη σειρά μας, απορούμε πως δίνουν την Επίδαυρο έτσι ανερυθρίαστα σε αυτούς τους βέβηλους….Ντράπηκε και η ντροπή. Αιδώς Αργείοι…. ( σύγχρονοι)» γράφει άνθρωπος που τα τελευταία χρόνια σπανίως χάνει παράσταση στην Επίδαυρο. Και σε κάποιο σχόλιο στο ίδιο ποστ, λέει για τη σκηνοθέτιδα:
«Το είπε μόνη της, στο παραλήρημα, που «έκλεισε» την παράσταση: «Μη ζητάτε ευθύνες από μένα, εγώ έχω ένα ισχυρό συμβόλαιο με το Εθνικό, γι’ αυτό θα κάτσω εδώ δεν φεύγω, κι όποιος έχει αντίλογο ας έλθει κάτω να τον @@@ω….»
Εάν όντως έγινε έτσι κύριε Μόσχο μου και κύριε Πελτέκη μου, διευθυντές του Εθνικού και του ΚΘΒΕ, μάλλον θα πρέπει να ζητήσετε συγγνώμη από το κοινό. Δεν είναι δυνατόν στη σκηνή της Επιδαύρου να ακούγονται αυτά. Και μη μιλήσετε για τις βωμολοχίες του Αριστοφάνη. Ο Αριστοφάνης δεν έκανε χυδαιότητες.
«Σφήκες στην Επίδαυρο! Δημιουργία με αφορμή την κωμωδία του Αριστοφάνη. Το έργο δεν μας αποζημίωσε για το ταξίδι! Το κείμενο θύμιζε τις σάτιρες Δελφινάριου…. Ύβρις. Για Αριστοφάνη πήγαμε και μας βρήκε κακότεχνη χυδαιότητες. Είναι ιεροσυλία να ξοδεύεται έτσι το θέατρο της Επιδαύρου» γράφει άλλος χρήστης.
«Ειλικρινά πιστεύετε ότι θα πάψουν να κατακρεουργούν τα κλασικά κείμενα οι θεωρούμενοι εναλλακτικοί “καλλιτέχνες”; Αυτοί θεωρούν πως το κοινό είναι ανώριμο για να μπορέσει να κατανοήσει την προχωρημένη ανάγνωση που προτείνουν. Κυρίως υπεύθυνη είναι η διεύθυνση του φεστιβάλ που εγκρίνει τέτοιου είδους παραστάσεις. Επιπρόσθετα , το αρχαίο δράμα βάλλεται και από τους τηλεοπτικούς αστέρες που τόσο αβασάνιστα ανεβάζουν ,σε θιάσους αρπαχτής, μεγάλα κείμενα σαν να πρόκειται για έργα του Ψαθά. Εν κατακλείδι, η θεατρική παραγωγή αρχαίου δράματος είναι ρηχή ,ακαλαίσθητη και άκρως αποκρουστική. Εξαιρείται μόνον ο τεράστιος Θ.Τερζόπουλος» σημειώνει άνθρωπος που θεατρίζεται συχνά και έχει λόγο να μιλήσει.
«Τα νούμερα τρέφονται από τον κακό χαμό. Δεν έχουν σε κάτι άλλο να ελπίζουν. Και μετά καμαρώνουν πως τάραξαν τα λιμνάζοντα ύδατα κλπ. Ας σταματήσει η άνευ λόγου στήριξη και προβολή στο κάθε βούρλο που βγαίνει με το σώβρακο για περικεφαλαία και εμπορεύεται τις γνωστές 3- 4 λέξεις που ανοίγουν πόρτες και φιμώνουν κάθε κριτική» είναι η γνώμη άλλου χρήστη.
Εν ολίγοις, ποιος θα πει τα πράγματα με το όνομά τους χωρίς φόβο και χωρίς πάθος; Και ποιος θα πάρει μέτρα ώστε το Φεστιβάλ και οι κρατικές σκηνές από του χρόνου κιόλα να θυμηθούν τον ρόλο τους και να πράξουν ανάλογα; Ζητάει πολλά το κοινό που τρέφει ελπίδες ότι θα δει μια ευπρόσωπη παράσταση αρχαίας τραγωδίας ή κωμωδίας και τελικά απελπίζεται σταθερά;
