Κάποτε η Μελίνα μας έσπρωχνε, για να μην πω μας πίεζε, να ασχολούμαστε με το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Ηταν στην αρχή της πρώτης θητείας της και, παρότι την «σταυρώναμε» με κριτική, εκείνη γνώριζε καλά πως η δύναμη του Τύπου μπορούσε να βάλει στη θέση τους ή να σπρώξει προς διόρθωση πολλά πράγματα και υποθέσεις. Ανάμεσα σε όσα μένουν από τα σαράντα- και βάλε- χρόνια δημοσιογραφίας και περί ΚΑΣ, είναι και η γνώση του πώς πολλαπλασιάζονται οι παρανομίες σαν της Μυκόνου, σαν της Ρόδου, σαν της Κω, σαν όλης της Ελλάδας.
Για να μιλάμε επί συγκεκριμένου- και ας αφορά σε όλα- θα χρησιμοποιήσουμε παράδειγμα που ανέφερε η εφημερίδα «Καθημερινή» ύστερα από έρευνα που έκανε. Εστω, λοιπόν, μπαρ- εστιατόριο, γενικά κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος στη Μύκονο. Οι παράνομες κατασκευές ξεκίνησαν από 600 τ.μ. (όταν πρωτοκαταγράφηκαν το 2016) και έφτασαν τα 39.780 τ.μ. το 2023. Συνολικό οι
επιθεωρητές κατέγραψαν 33 παράνομες κατασκευές, εκ των οποίων:
- Οι κλειστές κατασκευές ήταν 9.187 τετραγωνικά μέτρα.
- Οι πέργκολες 2.059 μέτρα και τα επιστρωμένα deck 3.000 τετραγωνικά
μέτρα.
- Οι τσιμεντωμένοι χώροι (κυρίως) στάθμευσης 21.490 τετραγωνικά.
- Η παράνομη περίφραξη με ξύλινα πάνελ 780 τετραγωνικά.
Θα ρωτήσετε, βέβαια, πώς γίνεται αυτό. Σωστά. Μήπως όμως δεν πρέπει να θέτει κανείς ανάλογες ερωτήσεις αν δεν θέλει να ακούσει (και να μελετήσει) τις απαντήσεις; Αν είστε βέβαιοι, συνεχίστε να διαβάζετε το κείμενο. Αν όχι, να μείνετε με την απορία.
Πρώτος φταίχτης, το κράτος, η τοπική αυτοδιοίκηση, όποιος έχει ελεγκτικούς μηχανισμούς. Εν αρχή ήσαν αυτοί οι μηχανισμοί, οι μόνοι αρμόδιοι να επιβάλουν τους νόμους. Εχουν το μαχαίρι έχουν και το πεπόνι. Ναι, η τοπική αρχαιολογική υπηρεσία φερ’ ειπείν, μπορεί να είπε, αν και εφόσον ο χώρος είναι αρχαιολογικός, ότι δεν μπορεί να επεκταθεί η επιχείρηση. Αυτή το είπε και αυτή το άκουσε. Τα σήματα διακοπής στην Πολεοδομία, στην Αστυνομία και όπου, δεν έφεραν αποτέλεσμα. Τραγικό;
Τραγικότατο, αλλά αυτό συμβαίνει σε ολόκληρη τη χώρα. Λέει, π.χ. το ΚΑΣ ότι στο Μοναστηράκι δεν πρέπει να βγαίνουν τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο προς την Αρχαία Αγορά. Ε, και που το λέει; Την ίδια στιγμή τα μέλη του ΚΑΣ μουρμουράνε ότι και τραπεζάκια θα βγουν και η Δημοτική Αστυνομία της Αθήνας (διαχρονικά) δεν θα τα μαζέψει ποτέ. Αρα;
Αρα, μη ψάχνουμε, το κράτος φταίει. Και η τοπική αυτοδιοίκηση αλλού. Πότε γιατί δεν μπορεί και πότε γιατί δεν θέλει, δεν ενοχλείται που οι ελεγκτικοί του μηχανισμοί δεν είναι αποτελεσματικοί. Μήπως όμως φταίμε κι εμείς οι πολίτες; Όχι; Είμαστε βέβαιοι;
Αμα είναι να στηθούν ανεμογεννήτριες σε κανένα βουνό, σύσσωμες οι τοπικές κοινωνίες ξεσηκώνονται. Και να οι διαμαρτυρίες, και να οι διαδηλώσεις, και να οι υπογραφές και οι προσφυγές. Δεν θα υποκριθώ πως συμφωνώ μαζί τους, εκτός εξαιρέσεων. Π.χ. όχι ανεμογεννήτριες στη Μακρόνησο. Ή σε περιοχή Natura. Δεν είναι αυτό το θέμα μου πάντως.
Το ζήτημα είναι ότι σε περιπτώσεις τοπικών παρανομιών, από ιδιώτες, το κίνημα δεν «το έχει». Δεν θα ξεσηκωθεί κανείς που γίνονται τόσες παράνομες επεκτάσεις, που κλείνεται ο αιγιαλός με τραπεζοκαθίσματα, ομπρέλες και φράχτες. Δεν θα διαμαρτυρηθεί που ο σερβιτόρος λέει ότι δεν έχει πρόβλημα να πηγαίνει σχεδόν κολυμπώντας στις πλωτές εξέδρες. Οι οποίες, εκτός των άλλων, είναι και παράνομες.
Θέλετε απόδειξη; Πόσες φορές δεν ξεσηκώθηκαν οι αρχαιολόγοι για την επένδυση στην Αφάντου της Ρόδου; Αλλά πόσες φορές οι ίδιοι αρχαιολόγοι έβγαλαν ανακοινώσεις, ψηφίσματα, διαμαρτυρίες, έκαναν απεργίες ή δεν ξέρω τι για τις παρανομίες σε κηρυγμένους αρχαιολογικούς χώρους στο νησί και στα υπόλοιπα Δωδεκάνησα; Καμία ίσως;
Δεν είναι το θέμα μου οι αρχαιολόγοι και δεν μου φταίνε σε τίποτα. Αν θέλουμε πάντως να μιλήσουμε για το κίνημα, να συζητήσουμε με ειλικρίνεια, θα πρέπει να πούμε πως και το κίνημα πρέπει να αλλάξει για να ανταποκριθεί στις προκλήσεις των καιρών. Είδαμε τι συμβαίνει όταν δεν αλλάζουμε, δεν εξελισσόμαστε. Αν αυτό θέλετε, ορίστε (be my guest που θα λέγατε και στα αγγλικά).
Ας μάθουμε πρώτα καλύτερα τα ελληνικά και βλέπουμε. Τι σήμαινε κατά την αρχαιότητα η λέξη «μάζα» ρωτάνε σε τηλεπαιχνίδι γνώσεων. Ανάμεσα στις απαντήσεις είναι και η λέξη «ψωμί» που είναι η σωστή. Το ρήμα μάσσω έχει ρίζες στην πρωτοϊνδοευρωπαϊκή και σήμαινε ζυμώνω, δουλεύω κάτι με το χέρι, πλάθω.
Υπάρχουν παρατάξεις που θέλουν να απευθυνθούν «στις μάζες». Σε όσους έχουν ζυμώσει, και πλάσει, τους έχουν δώσει δηλαδή το σχήμα που ήθελαν. Για καλό το λένε αυτό; Θα σας γελάσω.
Αφού λοιπόν δεν ξέρουν καλά ελληνικά, πώς να ξέρουν άλλες γλώσσες ; Ποιος είναι ο ιταλικός όρος για το μικρό κατάστημα που πουλάει ρούχα; «μπουτίκ» λέει, είναι το σωστό. Boutique. Γαλλικό, μπαμ κάνει. Και ισπανικά χρησιμοποιείται η λέξη. Ιταλικά πάλι, όχι!
Μετά έκανα ζάπινγκ, γιατί είχαμε φτάσει στη βροχή διάττοντων αστέρων. Το διαττόντων θα της φάνηκε παλαιικό. Πού να ξέρω;
Παραλίγο να καθίσει στην ομάδα των Σπαρτιατών η κυρία βουλευτής (ξορκισμένο το βουλεύτρια, είπαμε) αλλά ευτυχώς. Όπως λέει η ίδια, «κάποιος κύριος από τους «Σπαρτιάτες» μου το επέδειξε ότι ‘θέλετε να ανήκετε εδώ’;»
Επιδείξεις γλώσσας. Να πείτε αμέσως γρήγορα: κοράλι, ψιλοκόραλο και ψιλοκοραλάκι, δέκα φορές.
Α, και μη… μειδιάζετε. Θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα. (Να μηδίσει; Να μειδιά; Τα πάντα όλα!)
Λέει ο κοινοβουλευτικός συντάκτης στις ειδήσεις “αυτά είναι τα νέα προστίματα”. Τον διορθώνει η παρουσιάστρια, του λέει “πρόστιμα ” Κι αυτός επαναλαμβάνει για δεύτερη φορά “προστίματα”. Καλά το πάει.
Άλλος συνάδελφος, το πετάει ξαφνικά: «Και οι …εικοσιμία βουλευτές του ΚΚΕ!”. Τα αποσιωπητικά τα βάλαμε εμείς. Εκείνος ουδεμία συναίσθηση είχε. Αλλά… αυτοί είστε!
Ο Ομηρος υποφέρει γενικώς, στη σύγχρονη Ελλάδα. Γονείς, λοιπόν, από τους ανθυποσελέμπριτις, εμπνεύστηκαν από την Ηλιάδα του Ομήρου. Βρε την Ηλιάδα, θηλυκό του Ηλία προφανώς…
«Οταν μείνεις εκτός βλέπεις τα πράγματα εκ του μακρόθεν». Εκείνο το «-θεν» στην κατάληξη σαν τι να είναι, σαν τι να είναι; Μήπως σημαίνει «από», «εκ»; μήπως; Και μήπως βλέπουμε τα πράγματα μακρόθεν, και ανέκαθεν έτσι τα βλέπαμε; (ούτε από ανέκαθεν, ούτε εξαπανέκαθεν που το λέμε, βέβαια, συχνά για πλάκα).
«Του διεθνού Ολλανδού ποδοσφαιριστή» είπε ο αθλητικογράφος. Πιστός στη σχολή όσων δεν έχουν καθίσει ποτέ να διαβάσουν τριτόκλιτα. Και είναι και πολλοί.
Λεμονάκι μυρωδάτο της εβδομάδας: «κι ενώ ελλοξεύει ο κίνδυνος» που είπε πολιτικό στέλεχος στη Βουλή. Ελλοχεύει και λόξα, να τα λέμε και αυτά… Απειρη.
