Οι κοσμογονικές αλλαγές και τα με ραγδαίο ρυθμό γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στο διεθνές σύστημα, απαιτούν μια ρεαλιστική αποτίμηση γύρω από την κατάσταση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής σήμερα. Χωρίς μια τέτοια αποτίμηση, είναι αδύνατον να υπάρξει σοβαρή ανάλυση και διαμόρφωση αξιόπιστης στρατηγικής σε οποιαδήποτε χώρα της Δύσης.
Η αμερικανική μεταψυχροπολεμική κυριαρχία, στο διεθνές σύστημα η οποία ξεκίνησε από τον Ρόναλντ Ρέιγκαν μέχρι την κυβέρνηση του Τζορτζ Γουόκερ Μπους, έχει πλέον τελειώσει.
Την αρχή της τοποθέτησης της ταφόπλακας σε αυτή την μεγάλη περίοδο της αμερικανικής πολιτικής έκανε ο Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος διάβρωσε αυτή τη μεγαλειώδη πορεία της Αμερικής, με τις κουραστικές διαλέξεις του για τις αμαρτίες του παρελθόντος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο Ομπάμα και η καταστροφική Υπουργός του των Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον, ενδυνάμωσε τους ριζοσπάστες ισλαμιστές. Έδωσε τη δυνατότητα στη Ρωσία να βάλει πόδι στη Μέση Ανατολή, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες. Σφύριζε αδιάφορα ενώ ο Βλαντιμίρ Πούτιν κατάπινε μεγάλες περιοχές της Ουκρανίας. Επέδειξε προκλητική αδιαφορία όταν ο ISIS σχεδόν κατέλαβε το Ιράκ. Και έβαλε φωτιά στην ασφάλεια και τη σταθερότητα της Ανατολικής Μεσογείου, με την καταστροφική πολιτική που εφάρμοσε στη Λιβύη.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη *
Και σήμερα, ο Αντιπρόεδρος του και νυν Αμερικανός Πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν ενισχύει σε μεγάλο βαθμό αυτό που εγκαινίασε ο Ομπάμα. Τονίζει τις καταστροφές της εξωτερικής πολιτικής που συνέταξε ο Ομπάμα μέσα από την οσμή διαφθοράς της οικογένειάς του.
Εάν η Αμερική σήμερα είχε αξιόπιστα και έντιμα μέσα ενημέρωσης, ένα αδιάφθορο Υπουργείο Δικαιοσύνης και ένα FBI που τιμά την αποστολή του, η οικογένεια Μπάιντεν, πιθανότατα, θα αντιμετώπιζε κατηγορίες δωροδοκίας σε βαθμό κακουργήματος και ψηφοφορία μομφής για μόχλευση των συμφερόντων των ΗΠΑ για μερικά εκατομμύρια μετρητά από την Ουκρανία και την Κίνα.
Είναι πραγματικά λυπηρό, αλλά ο Αμερικανός Πρόεδρος, έχει χάσει κάθε ηθική αξιοπιστία που είχε κάποτε η Αμερική, προωθώντας διεθνώς την υπεροχή των πλεονεκτημάτων της διαφανούς δημοκρατίας.
Σήμερα, η Ουάσιγκτον υπό την διακυβέρνηση Μπάιντεν, θυμίζει τριτοκοσμική πρωτεύουσα. Υπάρχει διάχυτη μια εικόνα, ότι η οικογένεια του Προέδρου, πλουτίζει υπό τη σκέπη του αξιώματος και ότι ο ίδιος ο Πρόεδρος, χειραγωγεί τις κυβερνητικές υπηρεσίες σε μια προσπάθεια να εξοντώσει τον πιθανό αντίπαλό του στις προεδρικές εκλογές του 2024.
Από την οσμή των σκανδάλων, έχει πληγεί και ο καθόλα αξιοπρεπής, σημερινός Υπουργός Εξωτερικών, Άντονι Μπλίνκεν, τον οποίο περιβάλλει μια αύρα υποτέλειας για το ράπισμα το οποίο υπέστη από Κινέζους διπλωμάτες το 2021 και άλλες ταπεινώσεις που ακολούθησαν.
Την πληγείσα εικόνα του Υπουργού Εξωτερικών δεν βοηθά το γεγονός ότι φέρεται να είναι ο ενορχηστρωτής της συλλογής, από πρώην στελέχη υπηρεσιών πληροφοριών, και δημοσίευσης ψευδών πληροφοριών, στις εκλογές του 2020, ότι ο φορητός υπολογιστής του γιού του Προέδρου, Χάντερ, είχε όλα τα χαρακτηριστικά ρωσικής παραπληροφόρησης. Όλα αυτά στην προσπάθεια του τότε συμβούλου του σημερινού Προέδρου, να βοηθήσει τον τότε υποψήφιο Τζο Μπάιντεν στο τελευταίο προεδρικό ντιμπέιτ.
Σήμερα το καθαρό αποτέλεσμα της συνέχειας της πολιτικής Ομπάμα – Μπάιντεν, είναι η ηθική και υλική κατάρρευση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Οι Αμερικανοί σήμερα είναι μπερδεμένοι που η Κίνα προκαλεί τα αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη και που παίζει επικίνδυνα παιχνίδια με τα αμερικανικά πολεμικά πλοία.
Η αεράμυνα της Αμερικής χλευάζεται, μετά την παρωδία της ανενόχλητης παρέλασης του κατασκοπευτικού μπαλονιού της Κίνας στις ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος, είναι προκλητικά σιωπηρός όσο αφορά τη δημιουργία του ιού Covid, υπό την αιγίδα του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, παρά την επακόλουθη πανδημία που σκότωσε πάνω από 1 εκατομμύριο Αμερικανούς και εκατομμύρια στον υπόλοιπο κόσμο.
Η περίεργη αντίδραση της κυβέρνησης Μπάιντεν σε αυτές τις προσβολές είναι είτε να προσπαθεί να βάλλει την επιθετικότητα της Κίνας σε ένα πλαίσιο είτε να τις αγνοεί εντελώς.
Υπό το πρίσμα του καταστροφικού πλαισίου της πολιτικής reset, Ομπάμα – Μπάιντεν με τη Ρωσία, δόθηκε ελάχιστη προσοχή στις προηγούμενες επιθέσεις του Βλαντιμίρ Πούτιν, υπήρξε κατευνασμός στις προκλήσεις του και το αποτέλεσμα ήταν η ρωσική κατάληψη των ουκρανικών συνόρων και της Κριμαίας το 2014.
Υπήρξε το διάλλειμα της κυβέρνησης Τράμπ, όπου υπήρξε μια αντιστροφή όλων αυτών, αλλά το σύστημα που στήριξε και στηρίζει αυτή την καταστροφική πολιτική, έθεσε σε εφαρμογή μια εκστρατεία αποδόμησης του πρώην Προέδρου και της εξωτερικής πολιτικής του, χαρακτηρίζοντας τον μαριονέτα του Πούτιν, παρά το γεγονός, ότι είχε στριμώξει τον Πούτιν, πλημμυρίζοντας τον κόσμο με φθηνό πετρέλαιο, ότι αποσύρθηκε από μια ασύμμετρη συμφωνία πυραύλων με τη Μόσχα, εξόντωσε επιτιθέμενους Ρώσους μισθοφόρους στη Συρία και έδωσε το πράσινο φως για επιθετικά όπλα στην Ουκρανία.
Και ενώ η Αμερική στάθηκε απαθής, όταν ο Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία δύο φορές υπό τον Ομπάμα και μία υπό τον Μπάιντεν, σήμερα το σύστημα που στηρίζει την κυβέρνηση Μπάιντεν, υιοθέτησε απότομα την ουκρανική αντίσταση ως την τελευταία της ευκαιρία να αποδείξει ότι η Ρωσία είναι ένοχη για συμπαιγνία και παραπληροφόρηση.
Και τι έχει αποφέρει όλη αυτή η τραγωδία εξωτερικής πολιτικής, ένα κινεζο-ρωσικό-ιρανικό αντιαμερικανικό άξονα.
Σήμερα τα αποθέματα όπλων των ΗΠΑ εξαντλούνται, έτσι ώστε μια πολιορκούμενη Ουκρανία να μπορεί να έχει τον τρίτο μεγαλύτερο στρατιωτικό προϋπολογισμό στον κόσμο και ένα θανατηφόρο τοπίο στατικού πολέμου τύπου μάχης του Verdun, στα σύνορα της Ευρώπης.
Ο σημερινός Αμερικανός Πρόεδρος, προσπάθησε απεγνωσμένα να αναβιώσει την αποτυχημένη συμφωνία Ομπάμα-Ιράν για τα πυρηνικά. Το σκεπτικό του ήταν να επιστρέψει στη χρεοκοπημένη αντίληψη, ότι με την ενδυνάμωση του Ιράν και των μπράβων του στο Λίβανο και τη Συρία, καθώς και της Χεζμπολάχ και της Χαμάς, η Αμερική θα μπορούσε να αξιοποιήσει συμμάχους όπως το Ισραήλ και να αποστασιοποιηθεί από φίλους όπως οι μοναρχίες του Κόλπου που εξάγουν πετρέλαιο.
Η Κίνα και η Ρωσία τρίβουν τα χέρια τους με την επαναφορά αυτής της καταστροφικής πολιτικής. Σήμερα έχουν αναλάβει να είναι οι φύλακες του πετρελαίου και του χρήματος της Μέσης Ανατολής, ενώ η Αμερική έχει αποξενώσει τους φίλους της και έχει διώξει τους συμμάχους της.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν εγκατέλειψε δισεκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτικό υλικό στην ατιμωτική αποχώρηση από το Αφγανιστάν.
Έστειλε και στέλνει δισεκατομμύρια σε όπλα στην Ουκρανία, ενώ τερμάτισε την αυτάρκεια της Αμερικής, σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, διόγκωσε το δολάριο, εκτόξευσε το χρέος και αγνόησε την αντικατάσταση των όπλων που έχει στείλει στο εξωτερικό ή εγκατέλειψε στο Αφγανιστάν.
Αντί να ανεφοδιάσει τα εξαντλημένα οπλοστάσια, η σημερινή αμερικανική κυβέρνηση, αξιοποίησε τα Στρατηγικά Αποθέματα Πετρελαίου ως φθηνό πολιτικό πλεονέκτημα την παραμονή των ενδιάμεσων εκλογών για το Κογκρέσο.
Σήμερα, ένας αδύναμος και αποπροσανατολισμένος Πρόεδρος, είναι χρήσιμος στους διαχειριστές του, για την εφαρμογή μιας ακραίας ατζέντας. Ακόμα πιο τραγικό είναι το αδιαμφισβήτητο πλέον γεγονός, ότι ο εξασθενημένος Πρόεδρος, προσωποποιεί την πτώση του γοήτρου της Αμερική, που ο ίδιος έχει προκαλέσει.
Πρόσφατα εμφανίστηκε να τον βοηθά, να σταθεροποιηθεί ο Πρόεδρος του Μεξικού. Τον τοποθέτησε στην θέση του για μια φωτογράφιση ο Ιάπωνας Πρωθυπουργός. Σε μια συνομιλία με τον Βρετανό πρωθυπουργό, ξέχασε το όνομα του Ουίνστον Τσόρτσιλ. Και έφτασε στη Σύνοδο Κορυφής της G-7 πέφτοντας από τα σκαλιά του Air Force One.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ακόμα και μαζί Ρωσία και Κίνα, δεν θα κατάφερναν να επιφέρουν τόσο σοβαρό πλήγμα στις ένοπλες δυνάμεις της Αμερικής και να μειώσουν ριζικά το παγκόσμιο ανάστημά της.
Πρόκειται για μια τραγωδία με επικίνδυνες προεκτάσεις η οποία εάν δεν αντιστραφεί σύντομα, οι επιπτώσεις θα είναι καταστροφικές για το σύνολο του πλανήτη.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
