Ο φόβος φυλάει τα έρημα, από τα μετρημένα πρόβατα, όμως, τρώει ο λύκος. Μέχρι τώρα, σχεδόν οκτώ δεκαετίες ύστερα από τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, για διάφορους λόγους, ανάμεσα στους οποίους είναι, βέβαια, ο φόβος, δεν υπήρξε μέγιστος κίνδυνος χρήσης πυρηνικών. Ξαφνικά, δυο τρελοί, εγκληματίες πολέμου και οι δύο, θέτουν σε κίνδυνο τη Γη. Ο ένας είναι εκλεγμένος πρόεδρος. Ο άλλος είναι ο μέχρι χθες «κολλητός» του.
Η οργάνωση του δεύτερου, η Βάγκνερ, δημιουργήθηκε ως το μακρύ χέρι του πρώτου, του προέδρου Πούτιν, στην Αφρική πρώτα και πρόσφατα στην Ουκρανία. Ο Πριγκόζιν έσφαξε, δολοφόνησε, πιθανώς βασάνισε, άφησε να πεθάνουν αμέτρητοι άνθρωποι, στατολόγησε βαρυποινίτες και, ξαφνικά, μεθυσμένος από τη δύναμη που απέκτησε, επιθύμησε να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Τρίτο κάθαρμα που εμπλέκεται στην ιστορία μας, ο ηγέτης των Τσετσένων, ο πολύς Καντίροφ, βουτηγμένος και αυτός στο αίμα των θυμάτων του. Και τρομοκράτης, επιπλέον.
Με αυτούς τους τρεις απαισιότατους ξυπνήσαμε χθες και αμέσως ο φόβος ενός πυρηνικού ατυχήματος μάς κατέλαβε. Οι λεγεώνες του Κακού ξύπνησαν, αρματώθηκαν, ξεκίνησαν τον πόλεμο και τίποτα δεν τους νοιάζει. Μόνο το τομάρι του καθενός μετράει. Στον πόλεμο αυτόν, το Κακό πολεμάει το Χειρότερο. Οποιος και να νικήσει, ολέθριο θα είναι.
Περιμένουμε, λοιπόν, τα γεγονότα με την ανάσα μας να κόβεται. Τα πρώτα συμπεράσματα; Ότι όταν οι λαοί αφήνουν τους ηγέτες τους να χτίζουν προσωποπαγείς ηγεσίες και διακυβέρνηση, κινδυνεύουν να εμπλακούν εκόντες άκοντες σε πραξικοπήματα, ανωμαλίες, εκτροπές. Ακόμα και σε πόλεμο.
Από την αρχή του πολέμου κατά της Ουκρανίας, οι μυστικές υπηρεσίες δυτικών χωρών επέμεναν πως ο κίνδυνος στρατιωτικού πραξικοπήματος κατά του Πούτιν είναι πολύ μεγάλος. Μόνο εκείνος δεν φάνηκε να εκτίμησε το μέγεθος. Διότι οι δικτάτορες, ως γνωστόν, αισθάνονται άτρωτοι. Να όμως που ένα άλλο πλάσμα της δικής τους κόλασης θέλει να τους βάλει στο περιθώριο. Να που όλα οδηγούν σε εξελίξεις τα αποτελέσματα των οποίων θα κάνουμε καιρό να δούμε.
Τραγικό για τον ρωσικό λαό. Αυτόν τον λαό που σήκωσε στους ώμους του έναν αιώνα ιστορίας γεμάτο ήττες αλλά και νίκες. Αυτόν, που στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έδωσε την ψυχή, την πνοή του και εκατομμύρια νεκρούς.
Μια παρένθεση εδώ. Εξω από τη Μόσχα, υπάρχουν μνημεία που αναπαριστούν συρματοπλέγματα. Όπως μάς είχε πει ο ξεναγός μας, είναι το μνημείο όσων έπεσαν στον πόλεμο υπερασπιζόμενοι την πρωτεύουσά τους. «Αλλά οι Γερμανοί δεν μπήκαν» διατράνωσε την περηφάνεια του. Απορώντας με εμάς που θαυμάζαμε το Στάλινγκραντ, (βασικό ορόσημο για τον ΒΠΠ και την αρχή της ήττας των Γερμανών). «Τους πήραν σχεδόν ολόκληρη την πόλη» σχολίασε κάπως δηκτικά. Ετσι καταλάβαμε πόσο σημαντικό θεωρούσαν οι Ρώσοι το να έχουν αποκρουστεί οι ναζιστικές δυνάμεις επιτυχημένα πριν μπουν σε πόλη.
Σήμερα όλοι και όλα παραδέρνουν, μορφές όπως του Γκεόργκι Ζούκοφ λείπουν από τον στρατό, άλλες μορφές λείπουν από την κοινωνία και την πολιτική. Ο,τι και αν ακολουθήσει, ζοφερό προμηνύεται… Ακόμα και αν το πραξικόπημα απέτυχε όπως φαίνεται, η προεδρία Πούτιν δεν ήταν ποτέ πιο αδύναμη. Και δεν έχουμε φτάσει στο τέλος.
«Το όνειρο του Πούτιν να καταλάβει ολόκληρη την Ουκρανία και να την επανενώσει με τη Ρωσία δεν έχει πραγματοποιηθεί» έγραφε χθες στον Guardian ο Λουκ Χάρτινγκ. «Αποδείχθηκε ότι ήταν φαντασίωση δικτάτορα: προϊόν κακής νοημοσύνης, μεσσιανικής σκέψης και ακραίας απομόνωσης του Πούτιν κατά τη διάρκεια της πανδημίας του Covid. Η νίκη επί του Κιέβου φαίνεται πιο μακριά από ποτέ.»
Δεν ήταν και η καλύτερη εβδομάδα αυτή για τη Γλώσσα, όπως δεν ήταν και για τον Κόσμο. Το ναυάγιο της Πύλου, η ανατίναξη του Titan στα βάθη του ωκεανού κοντά στο ναυάγιο του Τιτανικού, το πραξικόπημα, και άλλα μικρότερης εμβέλειας γεγονότα, σκοτείνιασαν τον ορίζοντα παγκοσμίως. Κι εδώ, είχαμε μεγάλα φάουλ.
Για «Θρακοποίηση και ανάμιξη ενός ευαίσθητου εθνικού θέματος» μίλησε ο Αλέξης Τσίπρας. Τι είναι πάλι αυτή η Θρακοποίηση; Και πότε θα μάθει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του ότι τη Θράκη δεν την αγγίζουμε, δεν την πιέζουμε, δεν την εκμεταλλευόμαστε; Δηλαδή συγγνώμη κύριε πρόεδρε, οι Οργανώσεις σας στη Θράκη σάς λένε καλά πολιτεύεστε προχωρήστε;
Η προσφυγή στο «Ευρωπαϊκό Δικαστήριο της Χάγης» ήταν το επόμενο που είπε. Χρημάτισε και πρωθυπουργός αγνοεί ότι ο Δικαστήριο της Χάγης είναι διεθνές; Τι να πούμε πια;
Κερασάκι στην τούρτα «των λεμβών». Όπως λέμε των Πρεσπών και πασών των Ρωσιών…
«Η κατάληξη -όπως αποδείχθηκε την περασμένη Τετάρτη- δεν είχε αίσιο τέλος» γράφει άλλος. Η κατάληξη είναι το τέλος. Δεν έχει αρχή, δεν έχει σημείο λήξης, τίποτα δεν έχει.
«Τι ωραία καΐκια, είναι πολύ φωτογενή» λέει ο χαρούμενος ταξιδιώτης. Κάνε μια προσπάθεια βρε αγόρι μου να σκέφτεσαι τι λες! Βλέπω όμως ότι ούτε στο μοντάζ τα παίρνεις χαμπάρι τα λάθη. Δυστυχώς.
«Ενεπλέκεται το όνομα μου» τσιρίζει μέλος τηλεοπτικού πάνελ. Εντάξει αγόρι μου, θα το απεμπλέξουμε, αλλά κάνε μια προσπάθεια κι εσύ να μιλήσεις σωστά ελληνικά.
«15 πρωτεύσαντες γυναίκες αντικαταστάθηκαν από άνδρες». Μετά σάς φταίνε εκείνοι οι ακραίοι, που μιλάνε για σπουδαστά. Αφού είναι γυναίκες, είναι πρωτεύσασες. Δεν το ξέρεις; Που πρώτευσαν. Να σε χαρώ, δηλαδή.
“Σήμερα 9 μαρτυρικές καταθέσεις διασωθέντων” γράφει δικηγόρος εννοώντας τις καταθέσεις των 9 κατηγορούμενων διακινητών. Οι οποίοι δεν θα καταθέσουν ως μάρτυρες, αλλά ως ύποπτοι. Ούτε και τράβηξαν κανένα μαρτύριο. Κάθε λέξη λάθος…
Λεονάκι μυρωδάτο της εβδομάδας η λέξη άνηκε. «To dna άνηκε» είπε και ξαναείπε και ματα-ξανα-είπε ρεπόρτερ. Στον αέρα, σε ενημερωτική εκπομπή. Και δεν του είπε κανείς στο αυτί πως είναι ανήκε. Και συνέχισε να το επαναλαμβάνει και στα δελτία ειδήσεων.
Αμ να ήταν ο μόνος; Σχεδόν δεν υπήρξε ρεπόρτερ που στο έγκλημα της Κω να μην έλεγε «άνηκε». Ανήκεστο βλάβη θα πάθουμε στο τέλος. Ακούει το κοντρόλ;
