Οι δημοκρατίες δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν και μπορεί να μην επιβιώσουν, όταν οι πολίτες χάνουν την εμπιστοσύνη τους στους βασικούς θεσμούς τους και ειδικά όταν λόγω αυτής της απώλειας εμπιστοσύνης περνούν σε μια φάση αδιαφορίας. Αυτό ακριβώς. Δυστυχώς, έχει αρχίσει να συμβαίνει σήμερα από άκρη σε άκρη του δυτικού κόσμου, ξεκινώντας από τη μητρόπολη της Δύσης, την Αμερική.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη *
Αυτή η απώλεια εμπιστοσύνης και ο πικρός ιδεολογικός διχασμός είναι οι πιο βαθιές προκλήσεις για το δυτικό κόσμο και το δυτικό πολιτισμό. Αυτές οι προκλήσεις αποτελούν το απαραίτητο σκηνικό για την κατανόηση της σήψης και της διαμάχης που εντείνεται με γοργούς ρυθμούς στις δυτικές κοινωνίες.
Οι πιο θεμελιώδεις ευθύνες κάθε δημοκρατικής κυβέρνησης, είναι η διατήρηση της δημόσιας τάξης, η διασφάλιση της ασφάλειας των πολιτών της, η δίκαιη εφαρμογή των νόμων και υπεράνω όλων η προάσπιση του εθνικού συμφέροντος. Μια προσεκτική και ρεαλιστική ανάλυση αυτών που συμβαίνουν γύρω μας, καταδεικνύει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο, ότι οι θεσμοί που είναι επιφορτισμένοι με αυτές τις ευθύνες έχουν εισέλθει σε μια πορεία έντονης φθοράς, η οποία εάν δεν ανατραπεί θα οδηγήσει σε πλήρη κατάρρευση.
Αν και δεν είναι άμεσα αντιληπτό η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών, ανεξαρτήτως ιδεολογικού φάσματος το γνωρίζουν αυτό. Σε επίπεδο πολιτικού σκηνικού τα πολιτικά κόμματα και αυτοί που παίζουν, με τραγικέ συνέπειες, το ρόλο των πολιτικών ηγετών, αυτό που κάνουν με τεράστια επιτυχία, είναι να κατηγορούν ο ένας τον άλλο και κανείς να μην δέχεται καμία ευθύνη για τον εαυτό του.
Η κατάρρευση της δημόσιας τάξης είναι οδυνηρά προφανής σε πολλές μεγάλες πόλεις του δυτικού κόσμου, όπου το βίαιο έγκλημα, οι οργανωμένες κλοπές, η λαθρομετανάστευση, η απεμπόληση του εθνικού συμφέροντος και του πατριωτισμού, μαζί με άλλα πολλά τα οποία παραπέμπουν στην πορεία παρακμής, έχουν γίνει επικίνδυνα γεγονότα της καθημερινής ζωής. Οι νομοταγείς πολίτες, η ραχοκοκαλιά αυτών των πόλεων, έχουν διαπιστώσει ότι η ποιότητα της ζωής τους μειώνεται συστηματικά.
Αλλά, ας μην εθελοτυφλούμε, φέρουμε εμείς οι ίδιοι μεγάλο μέρος της ευθύνης. Εμείς οι πολίτες των χωρών και των κοινωνιών του δυτικού κόσμου, είμαστε αυτοί που εκλέγουμε και στηρίζουμε, σε κρίσιμες στιγμές, τις πολιτικές ηγεσίες οι οποίες στρογγυλοποιούν και προχωρούν σε εκπτώσεις του εθνικού συμφέροντος, αυτούς που στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δήθεν προάσπισης της δημοκρατίας, προχωρούν στη συστηματική αποδόμηση οποιουδήποτε πατριώτη και υποστηρικτή των αρχών και των παραδόσεων του δυτικού πολιτισμού και της δημοκρατίας, χαρακτηρίζοντας τους εθνικιστές, ρατσιστές και διάφορα άλλα, ενώ ταυτόχρονα προχωρούν στη συστηματική προώθηση και επιβολή, με πονηρό και ύπουλο τρόπο, των ιδεών και των απόψεων συγκεκριμένων, υποστηριζόμενων από συμφέροντα, μειοψηφικών ομάδων.
Εμείς οι πολίτες των δυτικών κοινωνιών είμαστε αυτοί που μέσω της σιωπής μας και της απάθειας που μας διακρίνει δίνουμε τη δυνατότητα να υπάρχουν και να επικρατούν, συστήματα που αρνούνται να ασκήσουν δίωξη για σοβαρά εγκλήματα και έτσι τα ενθαρρύνουν ακόμη περισσότερο. Εμείς είμαστε αυτοί που στηρίζουμε και διατηρούμε ζωντανό στο δυτικό κόσμο, στην πλειοψηφία του, ένα πολιτικό προσωπικό, που δικαιολογεί και υποθάλπει, μια αχαλίνωτη αταξία κάτω από το συγκινητικό όνομα της “κοινωνικής δικαιοσύνης”.
Εμείς ευθυνόμαστε και έχουμε τρανταχτά παραδείγματα εδώ στη χώρα μας, που λόγω του ωχ αδελφισμού μας και στο βωμό να μην ανατραπεί ο αγγελικός κόσμος της απάθειας, απορρίψαμε ηγέτες που πήραν δύσκολες και επίπονες αποφάσεις, έχοντας ως μοναδικό κριτήριο κάτι το οποίο, όλο και περισσότερο τείνει να γίνει, από υπερηφάνεια, ντροπή, το ΠΡΩΤΑ Η ΠΑΤΡΙΔΑ. Και τους απορρίψαμε για να φέρουμε τι; Ανίκανους και επικίνδυνους τσαρλατάνους, που γονάτισαν τη χώρα.
Εμείς οι ίδιοι παραμένουμε σιωπηλοί και λουφάζουμε, απέναντι στον χείμαρρο κριτικής εκλεγμένων αξιωματούχων και πολιτικών ακτιβιστών, απέναντι σε οτιδήποτε έχει να κάνει, με τις αρχές της παραδοσιακής οικογένειας, της έννομης τάξης, των πατριωτικών ιδεών και του εθνικού συμφέροντος.
Αυτή η πολιτική, ιδεολογική και ηθική κατάρρευση στο δυτικό κόσμο έχει επιδεινωθεί και συνεχίζει να επιδεινώνεται με ραγδαίους ρυθμούς, από την πολιτικοποίηση και την προκατάληψη των γραφειοκρατιών που είναι επιφορτισμένες με την εύρυθμη, δίκαιη και πάνω από όλα πραγματικά δημοκρατική λειτουργία του κράτους. Η προκατάληψη, η μυστικότητα και η ανικανότητά τους έχουν κερδίσει τη δυσπιστία του κοινού, αλλά, δυστυχώς, ταυτόχρονα και την απάθεια του.
Αυτή η δυσπιστία, καθώς και το ιδεολογικό χάσμα που πλέον επικρατεί στα έθνη του δυτικού κόσμου, αποτελεί πλέον σοβαρή υπαρξιακή απειλή για το μέλλον του ελεύθερου κόσμου. Η τραγωδία είναι ότι πλέον είναι πολύ λίγοι αυτοί που φαίνεται να αναγνωρίζουν αυτή τη ζοφερή, αμφίπλευρη αλήθεια. Είναι πολύ πιο εύκολο να δείχνεις με το δάχτυλο την άλλη πλευρά και να λες ότι είναι αποκλειστικά υπεύθυνη και τρομερά δύσκολο να κοιτάξεις στον καθρέπτη και να αναγνωρίσεις το μεγάλο μερίδιο ευθύνης που σου αναλογεί.
Η δυσωδία η οποία διευρύνεται όλο και πιο πολύ στις δυτικές κοινωνίες, καλύπτει και τις δύο πλευρές. Υπάρχει επιτακτική ανάγκη για ηγεσία που είναι έντιμη, ικανή και αποφασισμένη να διαφυλάξει τις αξίες, τις παραδόσεις, τις ιδέες της δημοκρατίας και το εθνικό συμφέρον. Αυτό σημαίνει ότι αναγκαίο να καθαρίσουμε τους στάβλους του Αυγεία και να αποκτήσουμε τον έλεγχο των διογκωμένων, προκατειλημμένων και σε μεγάλο βαθμό ασύδοτων γραφειοκρατιών που κυβερνούν τώρα την καθημερινή μας ζωή.
Μόνο ηγέτες που έχουν την διάθεση και πάνω από όλα το προσωπικό σθένος να το κάνουν αυτό μπορούν να αναστρέψουν την πορεία κατάρρευσης και να αποκαταστήσουν την κοινωνική σταθερότητα που χρειάζεται απεγνωσμένα ο δυτικός κόσμος. Το ερώτημα είναι αν τέτοιου είδους υποψήφιοι θα μπορούσαν να ξεπεράσουν τις εκλογικές διαδικασίες οι οποίες κυριαρχούνται από ένα βαθιά διαβρωμένο και σάπιο σύστημα και ταυτόχρονα είναι γεμάτες με ορδές κομματικών ακτιβιστών των οποίων η πρώτη προτεραιότητα δεν είναι η αμερόληπτη δικαιοσύνη, αλλά η τιμωρία της άλλης πλευράς.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
