Mea culpa λέει. Λάθος μου λατινιστί. Mea culpa ή μήπως mea colpa κύριε πρόεδρε; Δεν είναι δόκιμο, φυσικά, το χρησιμοποιούμε όμως στην Ελλαδίτσα μας. Αυτό που τώρα θεωρείτε λάθος (σας) την απλή αναλογική στην εκλογική διαδικασία δηλαδή, προήλθε από κόλπο και μάλιστα γκρόσο. Εφόσον (πιστεύατε ότι) βοηθούν οι πολιτικοί συσχετισμοί, θεωρούσατε πως θα κυβερνούσατε με σύμπραξη μικρότερων κομμάτων εις το διηνεκές. Ποιος δεν θα ήθελε να συνεργαστεί μαζί σας;
Ουδείς ήθελε, όπως αποδείχθηκε. Κι εσείς τι κάνατε; Αντί α υπεραμυνθείτε της επιλογής σας, και να διατρανώσετε τη στήριξή σας στην απλή αναλογική, μαζεύετε όπως- όπως τα βρεγμένα σας και ψελλίζετε mea culpa. Δώκαμε, δώκαμε.
Πριν κάνετε τη γνωστή kolotoumba το ξαδερφάκι το αφήσατε ανενημέρωτο όμως. «Θα την επαναφέρουμε (σ.σ. την απλή αναλογική). Το πότε θα την επαναφέρουμε δεν θα σας το πω» είπε ο Γιώργος Τσίπρας. Παράλληλα, εξηγώντας το γιατί επιμένει στην απλή αναλογική, ο υποψήφιος Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ είπε ότι είναι «το πιο δημοκρατικό σύστημα εκλογής και λόγω ισοτιμίας της ψήφου και σπρώχνει τα κόμματα σε μια κουλτούρα συνεργασίας». Κατά τον ίδιο «είναι καλύτερο να υπάρχουν περισσότερα από δύο κόμματα σε μια κυβέρνηση γιατί αποτρέπει πολλά άσχημα πράγματα να γίνουν».
Κι ύστερα κι ύστερα/ μα δεν υπάρχει ύστερα/ κλείσαν ξανά τα σίδερα/
κι όλα τελειώνουν σήμερα που λέει και το τραγούδι. Στην υποβλητική ερμηνεία της Μαρινέλλας, παρακαλώ.
Πορευόμαστε λοιπόν προς τις εκλογές και περιμένουμε να δούμε πού θα μας βγάλει αυτός ο δρόμος. Η κάλπη είναι γκαστρωμένη, έλεγε ο αείμνηστος Χαρίλαος Φλωράκης, εννοώντας πως δεν ξέρουμε τι «παιδί» θα βγάλει – τώρα πια ξέρουμε πάνω κάτω, έχει προχωρήσει η επιστήμη. Και η γυναικολογική και η δημοσκοπική. Εξ ου και μερικοί κλαίνε, μερικοί γελάνε και μερικοί, που και καλά δεν θέλουν να ξέρουν, καμώνονται πως δεν πιστεύουν και πολύ στα αποτελέσματα.
Καλά αν προσποιούνται. Αν όχι, να το κοιτάξουν.
Ευτυχώς, εκτός από τις εκλογές, έχουμε και τουρισμό. Που έρχεται για τη θάλασσα, τις ακρογιαλιές, τα τοπία μας, για τη φιλοξενία μας και, σε μεγάλο βαθμό, για τα μνημεία και μουσεία μας. Το εμπεδώσαμε αυτό; Πάμε στο προκείμενο τώρα.
Ρεπορτάζ από την Ακρόπολη των Αθηνών. Πόσο ωραία της βρίσκουν οι επισκέπτες, πώς για μερικούς είναι ένα ταξίδι ζωής αυτό στην Ελλάδα, επειδή θα δουν και τα μνημεία μας, γενικώς η εθνική μας υπερηφάνεια στα ύψη άμα ακούμε τέτοια.
Πλην, ο απαίδευτος καραδοκεί: Να θυμόμαστε στην Ακρόπολη, λέει από το στούντιο, όχι από τον δρόμο, αλλά να μην ξεχνάμε και το δεύτερο αναντικατάστατο στοιχείο μας, το τζατζίκι!
Ξενερώσαμε.
Συνεχίζει ακάθεκτος: ναι, αλλά οι ξένοι δεν ξέρουν πως πρέπει να φας μέντα -δυόσμο!- για να μη μυρίζει το σκόρδο!
Βρε άνθρωπε, τέτοια ξενέρα ποτέ ξανά…
«Και πού αποσκοπά αυτό;» ρωτά εκδότης (παρακαλώ) μικρού εντύπου. Μήπως του ξέφυγε, λέω από μέσα μου. Υστερα από πέντε δευτερόλεπτα, το επαναλαμβάνει άλλες δύο φορές. Το ξαναεπαναλαμβάνει, που λέμε!
Πού αποσκοπεί; Να μας τσακίσει τα νεύρα; Το πέτυχε.
«Η οικογένεια παλεύει να κρατήσει τα κουμάντα της». Μάλιστα. Κάνω τα κουμάντα μου ξέρω τι θα πει. Παλεύω να κρατήσω τα κουμάντα μου όχι. Ας νικήσει ο καλύτερος, τέλος πάντων.
«Τρομακτικό βίντεο: Η στιγμή που φοιτητής πηδά από κρουαζιερόπλοιο και εξαφανίζεται -Τι του συνέβη» γράφει στον τίτλο σάιτ. Στο κείμενο εξηγεί: «Ο Κάμερον Ρόμπινς έκανε το ταξίδι για να γιορτάσει την πρόσφατη αποφοίτησή του από το λύκειο, με τους μάρτυρες να υποστηρίζουν ότι ενήργησε σε μια πρόκληση όταν πήδηξε στη θάλασσα, σύμφωνα με το δίκτυο WAFB».
Ενήργησε σε μια πρόκληση. Ενήργησε σε μια πρόκληση. Ενήργησε σε μια πρόσκληση. Το έγραψα ήδη τρεις. Ο συντάκτης του κειμένου πόσες φορές πρέπει να γράψει το σωστό μπας και το μάθει;
«Ωραίο αγόρι αλλά λέει ότι βράζει τα μακαρόνια α λα τέντες» γράφει η φίλη μου η Σοφία, η φιλόλογος. Ετσι για να γελάσετε λιγάκι, πριν πάμε στα πιο δύσκολα.
«Το λάθος που ειπώθηκε εν ερήμη του λόγου». First things first. Εν τη ρύμη του λόγου. Κατά τη ροή της ομιλίας. Επομένως, ούτε «το λάθος που ειπώθηκε» είναι σωστό. «Αυτή έβγαλε σχολείο ερήμην» σχολίασε κάποιος. Ετσι!
«Ουκρανών τρομοκρατών όπως τους κατονόμασε». Τέλειο! Κατονομάζω σημαίνει δίνω ονόματα. Τότε, η σωστή σύνταξη θα ήταν «κατονόμασε Ουκρανούς τρομοκράτες». (Ολο για τα μπάζα).
«Ας πει κάποιος με τρόπο στους δημοσιογράφους των καναλιών, μην τρομάξουν, πως σήμερα είναι η επέτειος της απόβασης ΤΩΝ συμμάχων ΣΤΗ Νορμανδία το1944 κι όχι της απόβασης ΤΗΣ Νορμανδίας. Κι η Νορμανδία βρίσκεται στη Γαλλία, καμιά σχέση με τη Νορβηγία» σημειώνει φίλος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το τελευταίο δεν ξέρω γιατί το συμπλήρωσε, ποιος ξέρει τι θα άκουσε περί της τοποθεσίας. Αριστα.
Δημοσιογράφος, στον αέρα: «Γιόρταζαν τα τεσσαρακοστά γενέθλια της τετράχρονης». Ιησού Χριστέ μου! Jesus Christ και στη μητρική μας.
«Βοηθά όσους έχουν ορθόπνοια και γενικά άσμα». Εφτά τραγούδια θα σου πω για να διαλέξεις τον σκοπό που θα μου πεις για να σου πω όχι το σ’ αγαπώ, αλλά ότι το σωστό είναι άσθμα.
Η λέξη άσθμα προέρχεται ετυμολογικά από το ρήμα άω που σημαίνει φυσώ. Είναι γνωστό από τους ιπποκρατικούς χρόνους, εκείνος όμως που πρώτος έδωσε λεπτομερή περιγραφή κι έκανε σπουδαίες παρατηρήσεις ήταν ο Αρεταίος από την Καππαδοκία το 2ο μ. Χ.
Βρισκόμαστε στον 21ο και ακόμα δεν το μάθαμε.
Ο “λόρδος… Μπάουτμαν”! Από ερευνήτρια αναφερόμενη στον Λ. Μάουντμπαττεν (Louis Mountbatten. Κοντά στον Μπάτμαν, αλλά και όχι.
«Καλό παράδεισο στην οικογένεια του» είπε τηλεοπτικός αστήρ για τον θάνατο του Γιάννη Φλωρινιώτη. Ξαναπάμε. Καλό παράδεισο λέμε σε εκείνον που έφυγε. Αν πρέπει να πούμε αυτή την ξενερωσιά που καθιερώθηκε τα τελευταία χρόνια. Σε όσους μένουν γιατί να πούμε; Του ευχόμαστε να τον ακολουθήσουν;
«Αυτό που προτιμά ο κόσμος είναι το ιστορικώς καταξιωμένο» έσπευσε να μας δηλώσει καλλιτέχνης μιλώντας για κάποιον συνάδελφό του, που θεωρεί σπουδαίο. Μαντάρα, γενικώς.
«Κάποιος να πει στον κύριο Τάδε, ότι στα Ελληνικά ο Στιγμιαίος Μέλλοντας του παράγω δεν είναι θα παράσχω. Εκτός κι αν μιλούσε για τον Παράσχο τον υδραυλικό». Θοδωρής φίλος έφη. Δεν έχω να προσθέσω ούτε «και».
«Τα χρησιμοποίησε προς ιδίον όφελος» σου λέει. Το ίδιον, του ιδίου, το ίδιον είπαμε. Προσοχή στους τόνους, δεν ανεβοκατεβαίνουν κατά το δοκούν (όπως σας καπνίσει, δηλαδή).
Μεγάλη προσοχή. Όπως θα δούμε και στο λεμονάκι μυρωδάτο της εβδομάδας, αν μια λέξη τονίζεται κάπου, είναι γκάφα σε τηλεπαιχνίδι γνώσεων να την τονίσει η παρουσιάστρια αλλού: «Νενικήκα σε Σολομών» διάβασε- ΔΙΑΒΑΣΕ- στην ερώτηση. Και ουδείς τη διόρθωσε ρε φίλε… Ουδείς…
«Η (…) είναι η Μόνικα Μπελούτσι της Ελλάδας» είπε Σαββατιάτικα και πρωινιάτικα παρουσιάστρια. Ου παντός πλειν ες Κόρινθον, καλή μου. Δεν αρκεί να είναι μελαχρινή και χυμώδης. Θέλει και άλλα. Πολλά.
Κλείνω με τη δήλωση της εβδομάδας: «Θα ήθελα να πάρω συνέντευξη από τον Μπαράκ Ομπάμα αλλά καταλαβαίνω ότι αυτό δεν γίνεται». Τηλεπαρουσιάστρια.
Πάλι καλά που το καταλαβαίνεις, δηλαδή. Αλλά γιατί το λες; Πιστεύεις πως γέρνεις προς Οπρα Γουίνφρεϊ;
Η Οπρα, πριν από όλα, είναι δημοσιογράφος. Αλλά βγαίνουν οι πολιτικοί και σας μιλάνε στις εκλογές και ιδού τα αποτελέσματα.
Εδώ που τα λέμε, δεν είσαι η πρώτη τηλεπαρουσιάστρια σκέτη που θέλει να κάνει συνεντεύξεις… προηγήθηκαν καν και καν. Και έκαναν και τηλεθέαση!
Τώρα, φταίω εγώ να «τσιτάρω» Δημήτρη Κουτσούμπα;
«Αλλά, αυτοί είστε!»
