Είχαν εξαιρετικά ευρήματα στο Βρυόκαστρο της Κύθνου, όπου εδώ και χρόνια σκάβει ο Αλέξανδρος Μαζαράκης- Αινιάν με τη συνεργασία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων. Η αρχαία πόλη της Κύθνου κατοικήθηκε αδιάκοπα από τον 12ο αιώνα π.Χ. έως τον 7ο αιώνα μ.Χ. επομένως και οι έρευνες είναι πολύ σημαντικές για να κατανοήσουμε την Ιστορία της. Ανάμεσα στα νέα ευρήματα, ξεχώρισαν από τις περσινές ανασκαφές 2.000 ειδώλια, που ήταν αναθήματα στους θεούς.
Η ομάδα ανέλαβε μια πολύ καλή πληροφορία. «Έως ότου υλοποιήσουμε μια ολοκληρωμένη μελέτη για την ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου της αρχαίας πόλης της Κύθνου, και για τη διευκόλυνση των επισκεπτών, τοποθετούμε σε ορισμένα σημεία του χώρου ενημερωτικές πινακίδες με τη μορφή QR Code, που θα επιτρέπουν στους επισκέπτες να αντλήσουν ορισμένες πληροφορίες (σε ελληνικά και αγγλικά) από τον ιστότοπο της ανασκαφής που φιλοξενείται στον κόμβο του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας» γράφουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Είναι να μη τους συγχαρείς;
Εθαβαν τους νεκρούς τους
Ο Χόμο Ναλέντι ήταν συγγενής μας, αλλά δεν ήταν Χόμο Σάπιενς- Σάπιενς όπως εμείς. Ο Παλαιοανθρωπολόγος Λι Μπέργκερ από το Πανεπιστήμιο Wits και οι συνεργάτες του σημειώνουν στο Sience News ότι ο Χόμο Ναλέντι (335.000 έως 236.000 έτη πριν) έθαβε σκόπιμα τους νεκρούς του. Λείψανα αποκαλύφθηκαν στα σπήλαια με τη γενική ονομασία Rising Star της Νότιας Αφρικής, όπου και έζησε.
Μεταξύ των οστών που ανακτήθηκαν από το σύστημα των σπηλαίων υπάρχουν κάποια που πιστεύεται ότι ανήκαν σε έναν ενήλικα. Είχαν εναποτεθεί σε ρηχό λάκκο σε κάποιο χώρο του σπηλαίου. Δεν έχουν ακόμα αναλυθεί, ωστόσο παραπέμπουν σε σκόπιμη ταφή. Γιατί; Επειδή ήταν σε εμβρυική στάση, την οποία συνήθιζαν κοινωνίες της προϊστορίας, ιδίως σε τόσο αρχαίες κοινωνίες.
Το εύρημα δεν είναι μοναδικό, έχουν εντοπισθεί και άλλα, διάσπαρτα οστά, καθώς και δόντια. Οι επικριτές τους λένε ότι ίσως να είχαν μεταφερθεί μέσω υδάτων κατά μήκος επικλινών εδαφών σε πλατώματα του σπηλαίου.
Εμπλοκή στις επιστροφές στη Νιγηρία
Εχουν ήδη επιστραφεί αντικείμενα από τα λεγόμενα «Χάλκινα του Μπενίν» και οι επιστροφές συνεχίζονται. Αρκετές χώρες και ιδρύματα στέλνουν εκθέματα από δικά τους μουσεία, τα οποία είχαν λεηλατήσει Βρετανοί στρατιώτες το 1897 από την πόλη Μπενίν της Νιγηρία;. Ανάμεσά τους το Ίδρυμα Smithsonian, το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης και η γερμανική κυβέρνηση. Επίσης, υπήρχαν σχέδια σε εξέλιξη για ένα λαμπερό νέο μουσείο που σχεδιάστηκε από τον Βρετανό αρχιτέκτονα (καταγωγής από τη Γκάνα) Ντέιβιντ Ατζάγιε ώστε να εκτεθούν και να προστατευθούν οι θησαυροί που επιστράφηκαν.
Αλλά βρισκόμαστε μπροστά σε κατάρρευση αυτή τη στιγμή, καθώς ο απερχόμενος πρόεδρος της Νιγηρίας ανακοίνωσε ότι είχε μεταβιβάσει την κυριότητα των κλοπιμαίων σε έναν άμεσο απόγονο του ηγεμόνα από τον οποίο είχαν κλαπεί. Σε μια στιγμή που τα μουσεία σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να αντιμετωπίσουν αμφισβητούμενα αντικείμενα στις συλλογές τους, αυτή η εξέλιξη υπογραμμίζει πόσο περίπλοκες μπορεί να είναι οι προσπάθειες αποκατάστασης.
Τα Χάλκινα του Μπενίν κατείχε ο oba, τελετουργικός βασιλιάς τους Μπενίν. Ετσι, το δίλημμα σε ποιον ανήκουν τελικά, στον oba ή στη χώρα, δυναμιτίζει όπως όλα δείχνουν την επιστροφή. Κι αυτό, επειδή άλλο είναι να επιστρέφει ένα ίδρυμα ή μια κυβέρνηση κάτι σε μια χώρα, και άλλο σε έναν ιδιώτη. Ανάμεσα σε όσους επιφυλάσσονται είναι και το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ που κατέχει 116 εκθέματα. Εκπρόσωπός του δηλώνει πως συνεχίζονται οι συνομιλίες.
Ο Χέοπας και οι εμπορικοί δρόμοι
Ο Αιγύπτιος Φαραώ Χέοψ άφησε πίσω του μια εκπληκτική πυραμίδα, η οποία είναι γνωστή με το όνομά του. Ηταν, όπως δείχνει η Ιστορία, large ως προς το ταφικό του μνημείο. Προφανώς large θα ήταν και ως προς τη μανούλα του. Ετσι, όταν εκείνη (θα) ζήτησε βραχιόλια (σαν της Γερακίνας,, που δεν είχε γεννηθεί ακόμα) εκείνος αποφάσισε να στείλει τους χρυσοχόους του στις Κυκλάδες και στο Λαύριο για να προμηθευθούν ασήμι.
Σύμφωνα με νέα ανάλυση που τώρα δημοσιεύθηκε, το ασήμι που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή των βραχιολιών της βασίλισσας της Αιγύπτου, φωτίζει τα εμπορικά δίκτυα του Παλαιού Βασιλείου. Τα βραχιόλια βρέθηκαν στον τάφο της Hetephheres I, και αναλύσεις έδειξαν πως το μέταλλό τους περιείχε χαλκό, χρυσό και μόλυβδο. Αυτά τα κοσμήματα περιελάμβαναν επίσης ενθέσεις, κατασκευασμένες με ημιπολύτιμους λίθους όπως τυρκουάζ, λάπις λάζουλι και αχάτη, κοινούς στα αρχαία αιγυπτιακά κοσμήματα.
Ωστόσο, περί το 2600 π.Χ. οπότε και δημιουργήθηκαν, δεν είχαν ενοπισθεί πηγές αργύρου στην Αίγυπτο. Οι χημικές αναλύσεις έδειξαν πως ο άργυρος προερχόταν από τις Κυκλάδες και σε μικρότερη ποσότητα από το Λαύριο.
Όπως λέει η Karin Sowada, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, «αυτό το νέο εύρημα καταδεικνύει για πρώτη φορά τη δυνητική γεωγραφική έκταση των εμπορικών δικτύων που χρησιμοποιούσε το αιγυπτιακό κράτος στο πρώιμο Παλαιό Βασίλειο, στο απόγειο της εποχής της κατασκευής των πυραμίδων». Το ασήμι των βραχιολιών είναι η παλαιότερη απόδειξη του εμπορίου μεγάλων αποστάσεων μεταξύ Αιγύπτου και Ελλάδας.
Η βασίλισσα Hetephheres I ήταν μια από τις βασίλισσες με τη μεγαλύτερη επιρροή της αρχαίας Αιγύπτου. Ήταν σύζυγος του Σνεφέρου, του πρώτου φαραώ της τέταρτης δυναστείας (περίπου 2575 π.Χ. – 2465 π.Χ.). Οι ερευνητές δηλώνουν ότι ο τάφος του, που ανακαλύφθηκε στη Γκίζα το 1925, περιέχει πολλά αντικείμενα, όπως επιχρυσωμένα έπιπλα, χρυσά δοχεία και 20 από αυτά τα βραχιόλια.
Μερικά από τα βραχιόλια αποτελούν πλέον μέρος της συλλογής στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης.
Αυλοί από οστά πουλιών
Aυλοί 12.000 ετών, λαξευμένοι σε οστά πουλιών, βρέθηκαν σε προϊστορική θέση στο Ισραήλ. Μιμούνται τα καλέσματα ορισμένων αρπακτικών πτηνών όπως το γεράκι και βρέθηκαν στην περιοχή που ονομάζεται Aynan-Mallaha (επίσης γνωστή ως Ain Mallaha). Εκεί κατοικούσαν κάποτε άνθρωποι του Νατούφιου πολιτισμού, μιας ομάδας των τελευταίων κυνηγών-τροφοσυλλεκτών στο Λεβάντε.
Αν και οι ερευνητές έχουν εξερευνήσει εκτενώς την περιοχή από την ανακάλυψή της στη δεκαετία του 1950, οι αρχαιολόγοι έμειναν έκπληκτοι όταν βρήκαν πρόσφατα, φλάουτα διάσπαρτα σε μια συλλογή 1.100 οστών πουλιών.
Από τα πάνω από μισή ντουζίνα φλάουτα που είχαν σκαλίσει οι τεχνίτες σε κόκαλα μικρών υδρόβιων πτηνών, μόνο ένα ήταν εντελώς άθικτο, με μήκος μικρότερο από 65 χιλιοστά.
«Αυτά αντιπροσωπεύουν πιθανώς μερικά από τα μικρότερα προϊστορικά ηχητικά όργανα που είναι γνωστά σήμερα», είπε ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Laurent Davin, μεταδιδακτορικός ερευνητής αρχαιολογίας στο Γαλλικό Ερευνητικό Κέντρο στην Ιερουσαλήμ. Γνωρίζουμε ότι πιθανότατα βάφτηκαν κόκκινα λόγω των υπολειμμάτων της ώχρας. Με βάση την ανάλυση χρήσης-φθοράς τους, πιστεύουμε ότι μπορεί να ήταν δεμένα σε σχοινί.» λέει.
Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι οι άνθρωποι του Νατούφιου πολιτισμού πιθανότατα χρησιμοποιούσαν αυτά τα όργανα ενώ κυνηγούσαν, για να δημιουργήσουν μουσική, ακόμη και για να επικοινωνήσουν με πουλιά. Φαίνεται πως εκτιμούσαν τα πουλιά, όπως φαίνεται στα πολυάριθμα στολίδια από νύχια που ανακαλύφθηκαν στην περιοχή.
«Αυτά τα έργα είναι πραγματικά σημαντικά γιατί είναι τα μόνα ηχητικά όργανα σε ολόκληρο το Levant που έχουν σαφώς εντοπιστεί στην προϊστορία», είπε ο Davin. Είναι επίσης τα παλαιότερα φωνητικά όργανα στον κόσμο που μιμούνται ήχους πουλιών». λέει.
Ωστόσο, δεν είναι έτσι. Σύμφωνα με το Εθνικό Μουσείο της Σλοβενίας, υπάρχει φλάουτο ενός Νεάντερταλ, ηλικίας 60.000 ετών. Ανακαλύφθηκε σε μια σπηλιά στη Σλοβενία.
