Η 5η Ιουνίου έχει καθιερωθεί από τον ΟΗΕ, ως ημέρα εορτασμού του Περιβάλλοντος. Για τη φετινή χρονιά, το θέμα το οποίο αποφασίστηκε να εξεταστεί και φυσικά απασχολεί σε ένα σημαντικό ποσοστό την κοινή γνώμη είναι «Λύση στην πλαστική ρύπανση». Θα σκεφτεί κάποιος: Η πλαστική ρύπανση, είναι το μοναδικό πρόβλημα για το περιβάλλον? Εννοείται πως όχι! Δυστυχώς, υπάρχουν μια σειρά από προβλήματα υψίστης σημασίας με συνέπειες καταστροφικές για το περιβάλλον και κατ’ επέκταση για την ανθρωπότητα. Γιατί ανθρωπότητα και περιβάλλον είναι δυο έννοιες αλληλένδετες.
Της Ιωάννας Μουμτζίδου
Πολλές φορές θεωρούμε τον εαυτό μας, ως το πιο σημαντικό είδος επάνω στον πλανήτη, χωρίς να αναλογιστούμε, ότι ορισμένες από τις ενέργειες μας , είναι ζημιογόνες για αυτόν, όπως η υπερβολική χρήση των αυτοκινήτων, η καταστροφή – καύση των δασών, η μόλυνση των υδάτων, τοξικά απόβλητα, η ατμοσφαιρική ρύπανση, με το διαβόητο «νέφος κλπ. Αυτές, βέβαια, είναι μονό ορισμένες ενδεικτικές καταστροφικές ανθρώπινες παρεμβάσεις για το περιβάλλον. Και φυσικά, μόνο φυσιολογικές- κανονικές δεν μπορούν να θεωρηθούν.
Πρόσφατα, δημοσιεύτηκε, σημαντική μελέτη του περιοδικού Nature Communications για την αξία των κλιματικών οφελών από την προστασία των φυσικών περιοχών. Πιο συγκεκριμένα, υπογραμμίστηκε, ότι τα δάση παγκοσμίως έχουν αποθηκεύσει 9,65 δισεκατομμύρια μετρικούς τόνους περισσότερου άνθρακα, στους κορμούς, στα κλαδιά και τους μίσχους. Αυτό ισοδυναμεί με περίπου ένα έτος ετήσιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα από ανθρώπινες δραστηριότητες. Βέβαια, και εδώ αξίζει ιδιαίτερη προσοχή, ότι σε ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να μην συμπεραθεί το γεγονός, ότι τα δάση θα σταματήσουν την κλιματική αλλαγή. Αλλά, ας σκεφτούμε: Αν δεν είχε παρέμβει το ανθρώπινο χέρι σε αυτά, όπως με την καύση ή την αποψίλωση, σήμερα θα απολαμβάναμε πολλά περισσότερα δάση – οξυγόνο και αυτόματα, θα είχε περιοριστεί σε ακόμα περισσότερο βαθμό, η κλιματική αλλαγή.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, λοιπόν, ότι τα προβλήματα που απειλούν το φυσικό περιβάλλον είναι μεγάλα και το έργο για την προστασία του να είναι αρκετά δύσκολο και χρειάζεται υπομονή. Ωστόσο υπάρχουν λύσεις στα προβλήματα αρκεί να υπάρχει θέληση και αγάπη για την φύση. Σίγουρα, ένα σημαντικό βήμα, θεωρείται η παιδεία και η επιμόρφωση στην μικρή ηλικία. Τα παιδιά, όσο περισσότερο μάθουν να αγαπούν και να σέβονται το περιβάλλον, τόσο περισσότερο, μεγαλώνοντας θα προσπαθούν να το προστατεύουν. Επί πρόσθετα, στην προστασία του περιβάλλοντος μπορούν να συμπεριληφθούν μέτρα, όπως είναι οι διοργανώσεις προγραμμάτων αναδάσωσης, ανακύκλωσης, δενδροφύτευσης, καθαρισμού παραλιών, ο βιολογικός καθαρισμός, ( αδήριτη ανάγκη να πραγματοποιείται ο βιολογικός καθαρισμός σύμφωνα πάντα με τις σχετικές οδηγίες που υπαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση), οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έναντι των ορυκτών καυσίμων, μειώνουν την προσθήκη στην ατμόσφαιρα διοξειδίου του άνθρακα και άλλων επιβλαβών για το περιβάλλον αερίων. Ο Γενικός Γραμματέας Φυσικού Περιβάλλοντος και Υδάτων του ΥΠΕΝ, Πέτρος Βαρελίδης, επισήμανε χαρακτηριστικά για τις ΑΠΕ, την «ισχυρή προώθηση τους από πλευράς της ΕΕ που τις χαρακτηρίζει μάλιστα και ως έργα υπέρτατου δημοσίου συμφέροντος – και ως τέτοια πρέπει να προωθούνται – αλλά αναμφισβήτητα χρειάζεται μια ισορροπία», και άλλα πολλά μέτρα ακόμα .
Είναι απαραίτητο, λοιπόν, να γίνει άμεσα καταληπτό και χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις, ότι κάθε προσβολή της φύσης αυτή μας εκδικείται, είναι απαραίτητο να αντιληφθούμε το περιβάλλον ως καθημερινή μας προτεραιότητα και όχι ως ζήτημα δευτερευούσης σημασίας, αλλά ΚΥΡΙΩΣ είναι απαραίτητο, όχι μόνο στα λόγια αλλά στις ΠΡΑΞΕΙΣ, να κατανοήσουμε, ότι αποτελούμε μέρος της φύσης και όχι ηγέτες της.
