Αυτό που διάβασαν και κατάλαβαν κάποιοι από την επίσκεψη του, εξαιρετικά έμπειρου στα της περιοχής μας, Διευθυντή της CIA Ουίλιαμ Μπερνς, είναι ο αναβαθμισμένος ρόλος της Ελλάδας. Μακάρι τα πράγματα να ήταν τόσο απλά. Ποτέ μια επίσκεψη του επικεφαλής της εν λόγω υπηρεσίας δεν είναι τόσο απλή υπόθεση και μάλιστα όταν γίνεται σε μια στιγμή, που λόγω εκλογών, η κυβέρνηση της χώρας είναι υπηρεσιακή. Το θέμα έχει ουρά, ιδιαίτερα σημαντική για τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον, καθώς και για το ρόλο της Ελλάδας στο νέο άγριο γεωπολιτικό πόκερ που βρίσκεται σε εξέλιξη. Για μια ακόμη φορά, στο σκληρό παιχνίδι εμπλέκεται η Τουρκία του Ερντογάν μαζί με άλλες γειτονικές χώρες, οι Βρυξέλλες, χώρες – κλειδιά του Καυκάσου και της Κασπίας, και στο βάθος η Ρωσία του Πούτιν. Παραφράζοντας λοιπόν το γνωστό λαϊκό άσμα, τι γυρεύει τέτοια ώρα ο ψαράς μέσα στη χώρα;
Του Δημήτρη Γ. Απόκη *
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως τα ενεργειακά είναι στο επίκεντρο του σκληρού πόκερ ανάμεσα στην Ουάσιγκτον, τη Ρωσία, την Κίνα και ειδικά διεθνώς, μετά και τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Τους τελευταίους μήνες βρίσκονται σε εξέλιξη κάποια γεγονότα στο χώρο αυτό, τα οποία κτύπησαν καμπανάκια στην Ουάσιγκτον και προκάλεσαν την έλευση του κ. Μπερνς, έτσι ώστε να συντονίσει το παιχνίδι επί τόπου.
Όταν στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα έπλεκε το εγκώμιο της Ελλάδας, ως στρατηγικού εταίρου των ΗΠΑ και χώρας με στρατηγική σημασία στα ενεργειακά, εγκωμιάζοντας την Αλεξανδρούπολη και τη Ρεβυθούσα, πριν μας αφήσει άναυδους με τις παραινέσεις να τα βρούμε με την Τουρκία του Ερντογάν, λογικά γνώριζε ότι για μια ακόμη φορά η 5η φάλαγγα μέσα στο σπίτι της Δύσης (Τουρκία) έπαιξε ένα βρώμικο παιχνίδι στο κρίσιμο ενεργειακό παιχνίδι, το οποίο έχει ως στόχο την αποδυνάμωση του ρόλου της Ελλάδας, αλλά και την ενίσχυση της Ρωσίας του Πούτιν.
Την ώρα που το αμερικανικό LNG γέμιζε τις δεξαμενές στη Ρεβυθούσα και το Αζέρικο αέριο έρεε μέσω του ΤΑΡ και του πρόσφατα εγκαινιασμένου IGB, η Βουλγαρία υπέγραφε συμφωνία για προμήθεια 1,5 δισ. κμ αερίου με την Τουρκία. Λογικά Αζέρικου αερίου, αλλά τα πράγματα για το τι γίνεται με τους αγωγούς ανατολικά της Κασπίας σηκώνει πολύ συζήτηση.
Η Βουλγαρία δεν έμεινε εκεί. Σε συνεργασία με την Τουρκία, τη Ρουμανία, την Ουγγαρία και τη Σλοβακία προβάλλουν το σχέδιο ενός νέου αγωγού, που παρακάμπτει την Ελλάδα, και μάλιστα υπέβαλαν το σχέδιο προς χρηματοδότηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με αποτέλεσμα να αντιδράσει η Ελλάδα.
Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι αυτές τις ημέρες βρίσκεται στο Αζερμπαϊτζάν, ο εξαιρετικά έμπειρος και ικανός, πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα και νυν υφυπουργός αρμόδιος για τα ενεργειακά στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Τζέφρι Πάιατ.
Χωρίς να θέλω να υπεισέλθω σε περισσότερες λεπτομέρειες, για άλλη μια φορά η Τουρκία του Ερντογάν, υποσκάπτει με ύπουλο και επικίνδυνο τρόπο τα συμφέροντα της Αμερικής και της Δύσης, σε ένα κορυφαίο για την έκβαση της υπό εξέλιξη παγκόσμιας γεωπολιτικής σύγκρουσης, ζήτημα. Και το αδυσώπητο ερώτημα που τίθεται είναι: Ποια είναι τελικά η στάση της Ουάσιγκτον, απέναντι στον πειρατή του διεθνούς δικαίου και πολέμιο των δυτικών συμφερόντων Ερντογάν;
Θα αποφασίσει επιτέλους να τον τοποθετήσει στην πραγματική του θέση που καμία σχέση δεν έχει με σύμμαχο του ΝΑΤΟ και μέλος της οικογένειας της Δύσης ή για μια ακόμη φορά θα προσπαθήσει να τον ικανοποιήσει για να τον κρατήσει στο μαντρί, πιέζοντας την Ελλάδα να προχωρήσει σε εκπτώσεις των εθνικών της συμφερόντων.
*Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The JohnsHopkins University, The PaulH. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
