Εχει μια χάρη να είσαι διανοούμενος. Μπορείς να πεις τα πάντα πιο κομψά, πιο εκλεπτυσμένα. Πιο «κάπως» βρε αδερφέ. Να τα συμμεριστούν και όσοι έχουν ένα άλφα μορφωτικό επίπεδο, όχι μονάχα οι πλεμπαίοι.
Ας πάρουμε φερ’ ειπείν εκείνο το παλιό και βραχύβιο σύνθημα «Λαέ, ντροπή σου για την εκλογή σου» που είχε ειπωθεί κάποτε από χείλη αριστερών. Δεν μακροημέρευσε, πιθανώς επειδή εκτός από την πολιτική ορθότητα, που τότε δεν είχε εφευρεθεί, δεν περιέκλειε και σοβαρότητα. Ή ο λαός είναι κυρίαρχος και σοφός και ό,τι αποφασίζει είναι σεβαστό, ή δεν είναι, οπότε γιατί κάνουμε τον κόπο να του απευθυνόμαστε;
Εντάξει, θα πει κάποιος, ήταν κυρίαρχος και ο Γερμανικός λαός κατά τη δεκαετία του 30 και είδαμε τι έκανε. Σωστό κι αυτό. Συμβαίνει, ενίοτε, κάποιοι λαοί, κάποιες κοινωνίες για να το πούμε ειδικότερα, να παρασύρονται και να γοητεύονται από θεωρίες. Συνήθως, όλα αυτά καταλήγουν σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Από τον ναζισμό, υπαίτιο για τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, μέχρι το κυνήγι μαγισσών σε προηγούμενους αιώνες. Και τόσα ακόμη. Μερικά πράγματα, όπως η Ελευθερία, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν μπαίνουν σε «τάξη», διότι τότε κινδυνεύουν. Το ίδιο και οι λαοί.
«Όταν ακούς “τάξη” ανθρώπινο κρέας μυρίζει», έγραφε ο Οδυσσέας Ελύτης στη Μαρία Νεφέλη. Τα έχουν πει όλα οι ποιητές, εφόσον είναι αληθινοί. Επειδή υπάρχει και ο «ποιητής» τον οποίο ο σοφός λαός επιστρατεύει όταν δεν καταλαβαίνει κάτι. Ναι, αυτό είναι εύκολη «μομφή» κατά της ποίησης. Όμως δεν είναι της παρούσης.
Οι «ποιητές» σε εισαγωγικά λοιπόν, λένε πολλά. Ενας εξ αυτών, o κ. Νίκος Ξυδάκης, είπε εσχάτως: «Ίσως σε ένα μέρος του πληθυσμού, μέσα στη συσκότιση, την παραπληροφόρηση και την ομίχλη στα μυαλά, υπάρχει ένα σύνδρομο “είμαστε θυρωροί της νύχτας”, ένα “σύνδρομο της Στοκχόλμης”».
Δεν τελειώσαμε, μη βιάζεστε. Συνέχισε λέγοντας πως οι νέοι που ψήφισαν ΝΔ «είτε δεν έχουν καταλάβει οι ίδιοι είτε δεν έχουν καταλάβει οι γονείς τους». Συμπλήρωσε πάντως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να γοητεύσει τους νέους, ενώ έχασε και τα λαϊκά στρώματα. (Πάλι καλά, για το τελευταίο).
Δεν είπε «λαέ ντροπή σου για την εκλογή σου» το είπε πλαγίως. ‘Η, μάλλον, δικαιολόγησε τη λαϊκή ψήφο, με «σύνδρομο Στοκχόλμης» και «Ο θυρωρός της νύχτας». Οπου σύνδρομο, είναι η ψυχολογική σύνδεση που αναπτύσσουν θύματα απαγωγής για τους εγκληματίες που τα άρπαξαν και τα φυλάκισαν. Οπου θυρωρός, η ταινία της Λιλιάνα Καβάνι, μια πραγματεία της λαγνείας και του έρωτα.
Όχι, δεν έπαθε λαγνεία και έρωτα ο για τον ΣΥΡΙΖΑ ο λαός (αν πάθαινε, μάλλον ο εν λόγω δεν θα τον κατηγορούσε). Η ταινία αναφέρεται στην εξάρτηση μιας κρατούμενης στρατοπέδου συγκέντρωσης (Σαρλότ Ράμπλινγκ) προς τον βασανιστή της, (Ντερκ Μπόγκαρντ) με τον οποίο είχε σεξουαλικές σχέσεις. Οταν τον συναντά χρόνια μετά, και ενώ εκείνος, ως στέλεχος των ναζιστών, θα περάσει από δίκη για τη δράση του, τα παρατά όλα, πηγαίνει να ζήσει μαζί του και στο τέλος δολοφονούνται και οι δύο. Από τους πρώην συντρόφους εκείνου, που βλέπουν να κινδυνεύουν και οι ίδιοι με την αποκάλυψη.
Να ο λαός σε θέση θύματος απαγωγέων και ναζιστών. Κάτι καλύτερο δεν μπορούσε να βρει; Εχει την κουλτούρα. Η επιλογή του, επομένως, ήταν απολύτως συνειδητή.
Την επιστρέφουμε.
Δεν θα ξεμπερδέψουμε εύκολα από αυτό το κόμμα. «Ο Αλεξης Τσίπρας ήταν ο καλύτερος ιμάντας των αγωνιών των εκατοντάδων χιλιάδων μελών και ψηφοφόρων» είπε η κυρία Ρένα. Θυμίζω τον ιμάντα- αλυσίδα ποδηλάτου που έκανε τον Γιώργο Παπανδρέου να πέσει, όταν πήγε να τον διορθώσει. Εν κινήσει, όπως θυμόμαστε. Επομένως, καλύτερα να μη μιλά για δράση εν κινήσει ο Αλέξης. Ναι, αλλά “οριοθέτησε και μια διαφορετική ημέρα” σού λέει η ίδια η κυρία Ρένα.
Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά…
Εχουν λεηλατήσει την λαϊκή ψήφο, είπε άλλη. Προβαίνουν σε «λεηλατία». Αχ κύριε Μπαμπινιώτη μας, μπορείτε να πείτε μια κουβεντούλα;
Την είπε βέβαια ο αγαπημένος καθηγητής όλων μας. Αν είμαστε γυναίκες δεν λέμε θέτω εαυτόν, αλλά θέτω εαυτήν. Δεν διευκρίνισε για ποια το είπε, επομένως θα το «καρφώσω». Η Πόπη δήλωσε πως θέτει εαυτόν στη διάθεση του κόμματος.
…Στους κάμπους πέφτει χιόνι.
Στην ΕΡΤ, έγραψαν «των κάλπεων» Το μπέρδεψαν με τις Άλπεις όπως σχολιάζει ο φίλος μου Νίκος, που μού το κάρφωσε.
«Εχω ευρέα πεποίθηση» ξεφούρνισε τηλεπερσόνα. Η μόνη Εβραία είναι η Εβραία το θρήσκευμα, αλλά και πάλι δεν υπάρχει Εβραία πεποίθηση. Αρα; Ευρεία πεποίθηση, να χαρείς ό,τι αγαπάς.
Αστειεύεστε; Συνεχίζει: Modus operandus. Οπου Modus operandi, είναι λατινική φράση, που σημαίνει τρόπος του λειτουργείν. Οπου modus operandus είναι αγραμματοσύνη.
«Πάνος Μουζουράκης: Η εκκλησία και το κτήμα που θα παντρευτεί ο τραγουδιστής» σε τίτλο. Αφού το γράφεις, άρα το βλέπεις, έχεις περιθώριο και να το διορθώσεις. Οπου θα παντρευτεί. Δεν παντρεύεται κτήμα. Δεν παντρεύεται, γενικώς. Νυμφεύεται- ψιλά γράμματα. Το «που» δεν προσφέρεται για πάσα χρήση, έλεος. Πού έμαθες γράμματα;
Λεμονάκι μυρωδάτο της εβδομάδας, είδηση σχετική με την Αμφίπολη. Ομιλία της Κατερίνας Περιστέρη, και: «Πάντως η επισκεψιμότητα για το κοινό, κατά δήλωση της, θα ανοίξει το 2027». Δεν το είπε, η ίδια, το έγραψε τοπική εφημερίδα.
Αρνούμαι να το εξηγήσω, αρνούμαι και να το σχολιάσω.
Δεν περιγράφω άλλο.
