Ο πολιτικός σεισμός της Κυριακής φέρνει τον Σύριζα σε μια ισχυρή περιδίνηση και σε μια παρατεταμένη εσωστρέφεια την ώρα που σ ‘ένα μήνα από τώρα πάμε σε δεύτερη εκλογική αναμέτρηση με τη ΝΔ να έχει ένα ισχυρότατο momentum και τον αέρα του 41%.
Του Κυριάκου Μπερμπερίδη*
Ο Σύριζα μπαίνει σ ‘ένα κρίσιμο υπαρξιακό δίλημμα.
Στην παρούσα φάση είναι αδύνατον ν ´αλλάξει ηγεσία.
Και αν αλλάξει μετά, θα εξαϋλωθεί πολιτικά μέσα σ ‘ένα εξάμηνο το πολύ.
Καλώς ή κακώς ο Τσίπρας παρότι κυνικός και αδίστακτος, θεωρείται χαρισματικός και είναι αυτός που πήρε κάποτε τον Σύριζα και από ένα κόμμα διαμαρτυρίας τον έκανε κόμμα εξουσίας.
Αν πάλι δεν αλλάξει, θα υποστεί το μαρτύριο της σταγόνας και την αποδόμηση σε δόσεις.
Η εξουσία λειτουργεί ως συγκολλητικός ιστός και η απώλειά της μαζί με την απώλεια της προοπτικής, γεννά φυγόκεντρες δυνάμεις.
Ο Μητσοτάκης κατήγαγε θρίαμβο που εκ των πραγμάτων αλλάζει το πολιτικό σκηνικό.
Ο Σύριζα υποτίμησε τη δυναμική των κοινωνικών αλλαγών που συντελέστηκαν στη μεταμνημονιακή εποχή, χωρίς καν να επιχειρήσει ν ‘αλλάξει ο ίδιος, πράγμα που συνιστά θανάσιμο σφάλμα στην πολιτική.
Ακόμα και μετά τη χθεσινή συντριβή, συνεχίζουν να ερμηνεύουν τα γεγονότα λάθος.
Ο “αναστοχασμός” που υποτίθεται ότι επιχείρησαν για τα αίτια της καθίζησης, τους οδήγησε στο συμπέρασμα ότι έφταιξε το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και οι υπόλοιπες “προοδευτικές δυνάμεις”.
Όλοι δηλαδή οι άλλοι εκτός απ´ αυτούς.
Το κρίσιμο τώρα ερώτημα είναι αν αυτό το 20% που πήρε ο Σύριζα, συνιστά και τον σκληρό του πυρήνα ή αν έχει και ακόμη παρακάτω.
Θα το ξέρουμε σ ‘ένα περίπου μήνα από τώρα.
Το ΠΑΣΟΚ σημείωσε κι αυτό μεν μια νίκη αλλά κακώς θριαμβολογεί. Από μικρό κόμμα έγινε τώρα μικρομεσαίο αλλά για να μπει σε τροχιά εξουσίας θέλει πολλή δουλειά ακόμα.
Και η δουλειά αυτή δεν είναι καθόλου εύκολη.
Για να συνεχίσει τις εκροές απ´ τον Σύριζα χρειάζεται να μιλήσει στη γλώσσα που αυτό το ακροατήριο καταλαβαίνει. Αν όμως το επιχειρήσει, κινδυνεύει πιθανότατα να χάσει όσους κεντρογενείς ψηφοφόρους το εμπιστεύθηκαν, προς όφελος του Μητσοτάκη που ούτως ή άλλως κυριαρχεί στο Κέντρο.
Αν πάλι δεν το κάνει, υπάρχει η πιθανότητα οι εκροές του Σύριζα να κατευθυνθούν στα υπόλοιπα μικρά κόμματα της Αριστεράς που οριακά δεν μπήκαν στη Βουλή χθες.
Δύσκολη πολιτική εξίσωση την ώρα που ο Ανδρουλάκης δεν πείθει ακριβώς ότι μπορεί να συσπειρώσει ευρύτερα ακροατήρια.
Το εκκωφαντικό 41% της ΝΔ, ήταν άλλωστε και μια έμμεση αλλά ηχηρή αποδοκιμασία και στις καινοφανείς απόψεις του ίδιου περί παραμερισμού του αρχηγού του πρώτου κόμματος και περί της ανάθεσης της πρωθυπουργίας σε τρίτα και άγνωστα πρόσωπα που μόνο ο ίδιος γνώριζε.
Σε ό,τι αφορά τη ΝΔ, το 41% συνιστά προφανώς μια μεγαλειώδη νίκη.
Θα πρέπει όμως να γίνει κατανοητό ότι οι χοροί μπορούν να περιμένουν.
Χθες έγινε η μισή δουλειά, υπολείπεται όμως και η άλλη μισή σ ‘ένα μήνα από τώρα.
Και θα ήταν λάθος να θεωρήσει κανείς αυτό το 41% ως απολύτως δεδομένο.
Γιατί όπως λένε και οι στοιχηματικές εταιρίες στις διαφημίσεις τους, “οι τωρινές αποδόσεις δεν διασφαλίζουν τις μελλοντικές”.
Και αυτό ισχύει κατά μείζονα λόγο και στην πολιτική.
*Ο Κυριάκος Μπερμπερίδης είναι μέλος της Γραμματείας Προγράμματος και των Τομέων Υγείας & Πολιτικής Υποστήριξης της Νέας Δημοκρατίας.
