«Το συμβόλαιο αλλαγής που προτείνουμε στον ελληνικό λαό συμπυκνώνει την ελπίδα να αλλάξει σελίδα η χώρα» τονίζει ο πρώην βουλευτής και υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης, Τριαντάφυλλος Μηταφίδης στη συνέντευξη του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Ο κ. Μηταφίδης υπογραμμίζει, μεταξύ άλλων, ότι είναι «ρεαλιστικός ο στόχος της προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας» και τονίζει ότι «δεν πρέπει να πάει χαμένη αυτή η ευκαιρία, με λογικές ψήφου διαμαρτυρίας».
ΕΡ: Με τα ποσοστά που δίνουν οι δημοσκοπήσεις σήμερα στα κόμματα πόσο εφικτό είναι το σενάριο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ άλλων κομμάτων από την πρώτη Κυριακή και με ποιες δυνάμεις; Τι βλέπετε ότι θα γίνει , αν πάμε σε δεύτερες κάλπες; Πόσο πιθανό είναι το ενδεχόμενο και τρίτης εκλογικής αναμέτρησης;
ΑΠ: Ο Αλέξης Τσίπρας αναπτύσσει με κάθε ευκαιρία το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, τα 11 άρθρα του ‘Συμβολαίου για την Αλλαγή’. Επίσης, αναδεικνύει ότι είναι ρεαλιστικός ο στόχος της προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας, εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ είναι πρώτο κόμμα. Αυτό το καταλαβαίνει όλος ο κόσμος, αντίθετα με τον ανιστόρητο ‘διμέτωπο’ του ΠΑΣΟΚ και την ‘πολιτική αχρωματοψία’ του ΚΚΕ. Ζητάμε την πρώτη ευκαιρία να κυβερνήσουμε με το πρόγραμμα μας, χωρίς τους καταναγκασμούς των μνημονίων. Το δίλημμα της κάλπης της 21ης Μαΐου είναι «Μητσοτάκης ξανά ή Αλλαγή;», «Μητσοτάκης ξανά ή ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας;».
ΕΡ: Ποια πιστεύετε ότι είναι τα πιο κρίσιμα διακυβεύματα στην πολιτική ατζέντα που θα κρίνουν το αποτέλεσμα των εκλογών; Η οικονομία, η ακρίβεια, τα εθνικά θέματα, το μεταναστευτικό, άλλοι λόγοι;
ΑΠ: Έχουμε ετοιμάσει Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για την πρώτη ημέρα της προοδευτικής κυβέρνησης, πριν καν ανοίξει η Βουλή. Αυτή η ΠΝΠ έχει 3 άρθρα:
1. Θα ακυρωθούν όλοι οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας μέχρι να νομοθετηθεί το σχέδιο που παρουσιάσαμε πρόσφατα και έχει την υπογραφή και της Λούκας Κατσέλη.
2. Μείωση του ΦΠΑ στον κατώτερο συντελεστή για τα τρόφιμα, ακόμα σε μηδενικό συντελεστή για τα είδη πρώτης ανάγκης, καθώς και μείωση του ΕΦΚ καυσίμων στο κατώτερο επιτρεπτό επίπεδο που προβλέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση.
3. Κατάργηση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής στα πανεπιστήμια.
ΕΡ: Έχετε βουλευτική εμπειρία: ποια είναι τα κύρια προβλήματα που συναντήσατε στην άσκηση πολιτικής σας δραστηριότητας και ποια συναντά μπροστά του, ως εμπόδια, ένας βουλευτής σήμερα;
ΑΠ: Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η Κοινοβουλευτική Ομάδα που την στήριζε βρέθηκε, κυριολεκτικά, με την «πλάτη στον τοίχο»: άδεια ταμεία, η χώρα στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης, υπό τον διαρκή εκβιασμό των απαιτούμενων που επέβαλαν σωρευτικά τα τρία μνημόνια. Ταυτόχρονα, επιδοθήκαμε σε έναν ιδιότυπο ‘κλεφτοπόλεμο’ με τους δανειστές, εφαρμόζοντας ένα «παράλληλο πρόγραμμα» με μέτρα ανακούφισης του χειμαζόμενου λαού και εξόδου από τις συμπληγάδες του μνημονιακού ζόφου. Κυριολεκτικά, λειτουργήσαμε ως «ανάδελφο» κόμμα, έχοντας να αντιμετωπίσουμε την εχθρότητα του εσωτερικού οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου, αλλά και του πελατειακού κρατικού μηχανισμού που είχε δομήσει ο εγχώριος κρατικοδίαιτος καπιταλισμός. Όλα αυτά βέβαια δεν τα επικαλούμαι για να δικαιολογήσω αβελτηρίες και λάθη που σημάδεψαν τη σισύφεια προσπάθεια για να απαλλαγεί η χώρα από τον βρόγχο των μνημονίων και να ανατραπεί το σενάριο της «αριστερής παρένθεσης».
Ας περάσουμε όμως στο σήμερα: Και ο ίδιος ο αξέχαστος Ηλίας Νικολακόπουλος, που εισήγαγε στον δημόσιο λόγο τον όρο «καχεκτική δημοκρατία», δεν θα μπορούσε να φανταστεί την επικαιρότητά του.
Γιατί μπορεί τα χρονικά όρια της ιστορικής περιόδου που χαρακτηρίζει ως «καχεκτική δημοκρατία», να προσδιορίζονται από το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου μέχρι την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας, τα χαρακτηριστικά ωστόσο που τη συνθέτουν θα μπορούσαν κάλλιστα να περιγράψουν το σήμερα: μια ιδιότυπη σύζευξη αυταρχισμού και δημοκρατίας, αποκλεισμού και ευημερίας, ιδεολογικής οπισθοδρόμησης και λανθάνοντος φιλελευθερισμού.
Η υπόθεση της ποιότητας της δημοκρατίας δεν μπορεί παρά να περνά μέσα από την αντιμετώπιση της βασανιστικής καθημερινότητας όλων όσων δεν τα βγάζουν πέρα.
ΕΡ: Ποια προβλήματα και με ποια προτεραιότητα ελπίζετε να αναδείξετε και να προωθήσετε προς επίλυση, εφόσον εκλεγείτε βουλευτής;
ΑΠ: Η ΕΛΣΤΑΤ και η Τράπεζα της Ελλάδος με αλλεπάλληλα στοιχεία ανατρέπουν την κυβερνητική προπαγάνδα περί ‘οικονομικής ευημερίας’ και ‘διάχυσης του πλούτου’ προς τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα. Ο δείκτης της φτώχειας αυξήθηκε κατά δύο μονάδες από το 2019. Ένα στα τρία νοικοκυριά αδυνατεί να πληρώσει τους λογαριασμούς του και να τραφεί σωστά. Ένας στους δύο συνταξιούχους μαστίζεται από την ανέχεια. Την ίδια στιγμή, οι εισηγμένες στο χρηματιστήριο επιχειρήσεις, τα διυλιστήρια, οι τράπεζες, οι πάροχοι ρεύματος καταγράφουν τα υψηλότερα κέρδη της τελευταίας δεκαπενταετίας. Επομένως, είναι αδήριτη ανάγκη να αναδείξουμε μια προοδευτική κυβέρνηση, που θα νοιάζεται για τις ανάγκες των πολλών.
Τελευταίο και καθόλου έσχατο: η διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών σύμφωνα με το Πόρισμα – ‘οδικό χάρτη’ της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Διεκδίκησης και την ιστορική απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής στις 17-4-2019. Σ’ αυτή την υπόθεση είμαι στρατευμένος, χωρίς προσωπικές στρατηγικές και φιλοδοξίες.
Το συμβόλαιο αλλαγής που προτείνουμε στον ελληνικό λαό συμπυκνώνει την ελπίδα να αλλάξει σελίδα η χώρα και δεν πρέπει να πάει χαμένη αυτή η ευκαιρία με λογικές ψήφου διαμαρτυρίας.
ΕΡ: Με ποια επιχειρήματα απαντάτε στην άποψη που ακούγεται συχνά ότι “όλοι ίδιοι είναι” για το πολιτικό μας σύστημα; Υπάρχει πράγματι “ηθικό” πλεονέκτημα ενός πολιτικού χώρου έναντι άλλων, μιας που έκνομα περιστατικά ή αποκλίνουσες συμπεριφορές εμφανίζονται σε πρόσωπα σε όλο το πολιτικό φάσμα;
ΑΠ: Η δημαγωγική-φασιστική θεωρία περί ‘συλλογικής ευθύνης’ για υπαρκτά σκάνδαλα οικονομικής διαφθοράς ή ηθικής έκπτωσης ενοχοποιεί και σπιλώνει συλλήβδην κάθε προσπάθεια και θεσμό πολιτικής και κοινωνικής εκπροσώπησης. Εκθέτει στη συνείδηση των απλών ανθρώπων ιδέες και αγώνες που κόστισαν ακριβά. Η Αριστερά που πρεσβεύω, πρέπει να είναι σεμνή και ταπεινή απέναντι σ’ αυτούς που θέλει να εκπροσωπήσει. Ένα κόμμα πρέπει να κερδίζει καθημερινά την υπόληψη και την πολιτική του ηγεμονία μέσα στην κοινωνία.
