Μάθετε την είδηση και ελάτε να κάνουμε όλοι μαζί την αυτοκριτική μας. Η κυρία Αθηνά Δημοπούλου είναι καθηγήτρια στο ΕΚΠΑ και διακεκριμένη νομικός. Η ομάδα της πήρε το πρώτο βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Εικονικής Δίκης Ρωμαϊκού Δικαίου στη Νάπολη με νίκη επί του Καίμπριτζ στον μεγάλο τελικό και επί της Οξφόρδης στους ημιτελικούς. Εύγε στους φοιτητές μας Αναστασία Δρόσου (που κατέλαβε και το 3ο βραβείο αγορητή), Ακριβή Οικονόμου, Δέσποινα Πολυζώη και Χαράλαμπο Βεργαδή!
Το εύγε το έγραψε η ίδια στο Facebook και από σχόλια τρίτων μάθαμε πως δεν είναι η πρώτη φορά που παίρνουμε όχι ένα κάποιο βραβείο, αλλά το ίδιο βραβείο. Κι όμως, χθες πουθενά δεν είδαμε την είδηση αυτή. Ούτε σήμερα θα τη δούμε, ούτε ποτέ.
Ας καθίσουμε λοιπόν μπροστά στις τηλεοράσεις και ας επιβραβεύσουμε με τηλεθέαση τα πρόσωπα που αντιπροσωπεύουν το απόλυτο τίποτα και περνάνε διαρκώς από τις οθόνες μας. Ας χαρίσουμε κλικ στα σάιτ που τρελαίνονται μήπως και χάσουν κάποια είδηση σχέσεων-γάμων-χωρισμών-παιδιών ανάμεσα σε ανθρώπους που κανονικά δεν θα έπρεπε να τους ξέρει ούτε η μάνα τους.
Φταίμε κι εμείς. Πάρα πολύ. Και δυστυχώς, δεν υπάρχει περίπτωση να βάλουμε τον καθένα στη θέση η οποία του αξίζει.
Πάρτε παράδειγμα τον Μανόλη Κορρέ. Είναι ο καθηγητής εκείνος και ακαδημαϊκός, ο οποίος έχει την Ακρόπολη σκοπό ζωής. Όχι ότι δεν ασχολείται και με άλλα μνημεία ή κτήρια, αλλά η Ακρόπολη είναι στο κέντρο της προσοχής και της καρδιάς του.
Επιστήμονας από τους ελάχιστους σε όλο τον πλανήτη, ο Μανόλης Κορρές προσέγγισε ταπεινά τον Ιερό Βράχο, πρώτα ως εργαζόμενος, πολύ σύντομα από θέσεις ευθύνης, πλάι στον δάσκαλό του, τον Χαράλαμπο Μπούρα. Πλέον, ύστερα από την εκδημία του δεύτερου, ο Κορρές είναι πρόεδρος της Επιτροπής Συντηρήσεως Μνημείων Ακροπόλεως. Επίσης, διατελεί μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου στο Μουσείο Ακροπόλεως, όπως και του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, για να μην αναφερθούμε στα διεθνή βραβεία με τα οποία έχει τιμηθεί.
Ουδείς προφήτης στον τόπο του, ν όμως. Δηλαδή όχι ακριβώς στον τόπο του, σε συγκεκριμένους χώρους. Δεν έχει περάσει τόσος καιρός που να μας κάνει να το ξεχάσουμε από τότε που και ο λαμπρός αυτός επιστήμων και άλλοι- κυρίως όμως εκείνος, ως πρόεδρος της ΕΣΜΑ- επικρίθηκε σφοδρά από συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με αποκόμματα αριστεριζόντων, πως τσιμέντωσε την Ακρόπολη. Τόνοι μελάνης χύθηκαν επειδή, έλεγαν, οι νέες διαστρώσεις που έγιναν επάνω στις παλαιότερες διαδρομές Ιωάννη Τραυλού και σχεδόν σε ίδιες διαστάσεις, συνετέλεσαν δήθεν στο να τσιμεντωθεί η Ακρόπολη. Μάλιστα, έκτοτε χρησιμοποιείται ως αποτυχημένο λογοπαίγνιο και το «Τσι-μενδώνη».
Τέτοιο χιούμορ.
Έγκριτοι επιστήμονες όπως η Ραλλία Χρηστίδου, αοιδός που την πρωτογνωρίσαμε από ριάλιτι σόου, αλλά και άλλοι, σαν τη Σία Αναγνωστοπούλου, που ουδέν γνωρίζουν από αρχαιολογία και αρχιτεκτονική, έκαναν κριτική στον Μανόλη Κορρέ.
Δεν συζητάμε βεβαίως πως και ο Αλέξης Τσίπρας, που ανέβηκε στην Ακρόπολη για να κάνει αυτοψία (πρώτη φορά στον Ιερό Βράχο άραγε; ) τα βρήκε όλα χάλια. Διότι δεν μίλησε μέσα του ο πολιτικός μηχανικός, αλλά ο εκπρόσωπος 15μελούς. (Αναρωτιέμαι πότε- πότε, τι έμαθε από τις σπουδές του, αλλά δεν είναι της παρούσης).
Έρχεται τώρα η UNESCO, όχι ο κάθε συλλογάκος της συμφοράς και βγάζει πόρισμα εντεταλμένης επιτροπής του Κέντρου Πολιτιστικής Κληρονομιάς, πως η Ακρόπολη δεν τσιμεντώθηκε, όλα όσα γίνονται εκεί όλα τα χρόνια από το 1975 είναι υποδειγματικά και πως- άλλη ένσταση των κατ’ επάγγελμα διαμαρτυρομένων- το ασανσέρ πλαγιάς που τοποθετήθηκε είναι πολύ καλό και τοποθετήθηκε με άριστο τρόπο.
Δεν ξέρω τι είπε η αοιδός Ραλλία γιατί αν και είχα… αγωνία να μάθω την τοποθέτησή της, δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου κάτι. Ξέρω όμως τι είπαν κάποια γκρουπούσκουλα, κάποιες φυλλάδες και κάποια πρόσωπα που υπηρετούν πιστά τον ΣΥΡΙΖΑ: ότι κάποιοι αστερίσκοι που εμπεριέχονταν στις παρατηρήσεις της UNESCO, στην ουσία επιβεβαιώνουν το τσιμέντωμα,
Σας μοιάζει εσάς η παρατήρηση για το χρώμα των διαδρομών (που ίσως, είπε ο Διεθνής Οργανισμός, θα έπρεπε να είχε ενσωματωθεί καλύτερα με το περιβάλλον) για παραδοχή, έστω, του τσιμεντώματος; Προφανώς και όχι, διότι δεν είναι.
Όχι, ήταν, επιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ που για μια ακόμα φορά πήγε «κουβά». Να ζητήσουν συγγνώμη από τον Μανόλη Κορρέ, τώρα που διαψεύστηκαν πανηγυρικά; Ποτέ! Χρειάζεται ανάλογο ήθος, το οποίο απέδειξαν ότι δεν διαθέτουν όταν διέσπειραν ή υιοθετούσαν τα fake news τους.
Και ερωτώ τώρα: Πόσοι ξέρατε τον Μανόλη Κορρέ;
Πόσοι ξέρετε τη Ραλλία Χρηστίδου;
Εχουν το ίδιο επιστημονικό ύψος; Σαν να συγκρίνεις πορτοκάλια με μήλα, αφού ο ένας είναι αρχιτέκτονας και η άλλη καλλιτέχνις. Δεν το έχουν λοιπόν. Τότε;
Δεν ξέρω αν την ψήφισαν γιατί την γνώριζαν από την καλλιτεχνική της διαδρομή ή επειδή πείστηκαν ότι θα τα λέει καλά στη Βουλή. Ούτε και ξέρω πώς τα λέει. Εκείνο που γνωρίζω καλά είναι πως στην Ακρόπολη καθόλου καλά δεν τα είπε.
Χωρίς να ενέχει οποιαδήποτε μπηχτή για την κυρία Χρηστίδου αυτό που θα πω, γενικώς, προσέχουμε τι ψηφίζουμε. Γιατί εκτός από κακούς πολιτικούς (και δυστυχώς έχουμε πολλούς, σε πολλά κόμματα) έχουμε και κακούς μη πολιτικούς που θέλουν να γίνουν πολιτικοί. Τον Αλέξη Γεωργούλη φερ’ ειπείν.
Δεν θα πω πολλά. Μόνο ότι είμαστε, πάντοτε, όλοι με το θύμα, επειδή αυτό είναι το σωστό και επειδή δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα α λα καρτ. Ή στηρίζεις το όποιο θύμα ή άντε στο καλό και να μη μας γράφεις.
Οσοι και κυρίως όσες στηρίζουν τον καταγγελλόμενο λέγοντας «μα είναι φίλος μου» να τον στηρίξουν ιδιωτικά και να μην υπονομεύουν την αξιοπιστία του θύματος. Το ίδιο και όσοι/ όσες λόγω ΣΥΡΙΖΑ αρνούνται να το πιστέψουν και αποδίδουν το ζήτημα σε… προεκλογική κίνηση.
Ναι, καλοί μου. Είχε μεγάλη σκασίλα ο δικαστής στο Βέλγιο αν έχουμε εκλογές στην Ελλάδα. Αλλωστε, ο Γεωργούλης στην ευρωβουλή είναι. Τι σχέση έχει με τις ελληνικές εκλογές;
Οσοι, όμως, πιέζουν με τον δικό τους τρόπο προς την κατεύθυνση να μην καταθέσουν και άλλα θύματα, που όπως γνωρίζουμε υπάρχουν, διαπράττουν και αυτοί έγκλημα. Εγκλημα διέπραξαν και όσοι διέρρευσαν το όνομα της κοπέλας και ελπίζω να ανακαλυφθούν και να τιμωρηθούν.
Είμαι βεβαία για την ενοχή του; Όχι. Το δικαστήριο θα αποφανθεί. Μέχρι τότε, και αφού και ο ίδιος δεν αντικρούει το γεγονός πειστικά, είμαστε με το θύμα. Τελεία και παύλα. Period που λέμε και στη μητρική μας.
Ή μάλλον όχι. Θα σχολιάσουμε κάτι ακόμα: «Δεν έχω πρόθεση να αμφισβητήσω τα λόγια του υποτιθέμενου θύματος» είπε κάποια. Μόνο και μόνο που λέτε του «υποτιθέμενου» προδίδεστε μαντάμ. Διότι η λέξη υποκρύπτει πως δεν είναι θύμα.
Και μια και μιλήσαμε για τη Ραλλία: «Χρειαζόμαστε ένα καινούργιο αναπτυξιακό υπόδημα» είπε, εννοώντας αναπτυξιακό ένδυμα ή κάτι παραπλήσιο, όπως αναπτυξιακό αποτύπωμα.
«Εγώ για σένα, εγώ για σένα,
για σένα θα ‘πεφτα πιο κάτω απ’ τον καθένα» (αχ!)
«Ερωτήματα που χρήζουν απαντήσεις» δεν υπάρχει έκφραση. Αν χρήζουν, θα πρέπει να συνταχθούν με γενική. Που χρήζουν απαντήσεων, όπως κάποιοι χρήζουν γνώσεων.
«Λόγω των καταδίκων του» έγραψε ο άλλος σε υπότιτλο. Δεν είχε καταδίκους ο άνθρωπος, καταδίκες είχε. Επομένως, των καταδικών του. Μα ούτε τη γενική πληθυντικού να μην έχετε μάθει πώς τονίζετε; Ούτε;
«Κοιτάξτε πόσες άπειρες βάρκες» λέει ο άλλος ο ευτυχισμένος ταξιδιώτης. Εάν είναι άπειρες, δεν μπορεί να είναι πόσες. Εάν είναι πόσες και θέλουμε να εννοήσουμε μεγάλο αριθμό, τότε είναι πολλές. Πόσες άπειρες φορές θα το πούμε;
«Γευστήκανε πολλά» εκεί στο σαρβάιβορ. Μπορεί να λέμε «γεύση», δεν λέμε πάντως γεύστηκα, αλλά γεύτηκα. Εκ του γεύομαι. Δεν γεύονται που δεν γεύονται τα παλικάρια και οι νεαρές του παιχνιδιού, ας το λέμε σωστά όταν συμβαίνει.
Όχι, το ότι δεν τρώνε συχνά και πρέπει να νικήσουν σε αγώνες για να φάνε, δεν είναι λόγος να τους σεβαστούμε ή να τους θαυμάσουμε, όπως είπε κάποιος σε πρωινάδικο. Να σεβαστώ και να θαυμάσω τους ήρωες της κατοχής, που δεν έπαιζαν σε παιχνίδια, τη ζωή τους έπαιζαν κορώνα- γράμματα, πεινασμένοι μέχρι θανάτου. Μην τα κάνουμε όλα ίσωμα.
Το μυρωδάτο λεμονάκι της εβδομάδας: «Αξίζει να διαβάσετε το κατώτερο κείμενο» Το κατωτέρω εννοούσε, μην ψάχνετε, καθώς ο ανωτέρω μάλλον δεν τα πηγαίνει καλά με τη γλώσσα.
Αλλά πού να ψαρώσει και να μην πετάει κοτσάνες.