Οι αστροφωτογράφοι Andrew McCarthy και Jason Guenzel ένωσαν τις δυνάμεις τους για να δημιουργήσουν μια ασύλληπτη εικόνα 140 megapixel του Ήλιου· η φωτογραφία σύνθεσης δείχνει τη φλεγόμενη επιφάνεια του αστέρα με πλούσια λεπτομέρεια καθώς και έναν «τυφώνα» πλάσματος με ύψος 14 φορές τον πλανήτη Γη. Ο McCarthy μίλησε για το εγχείρημα στο My Modern Met.
Εδώ και καιρό θαύμαζαν ο ένας τη δουλειά του άλλου και αναζητούσαν ευκαιρία να συνεργαστούν. «Ειδικεύεται στο να εξάγει απίστευτη λεπτομέρεια από ανεπεξέργαστα δεδομένα ενώ το δικό μου φόρτε είναι να δημιουργώ μεγάλες ψηφιδωτές εικόνες του Ήλιου» είπε ο McCarthy. «Συνδυάζοντας τα δυνατά μας σημεία είμασταν σε θέση να δημιουργήσουμε ένα απίστευτο έργο που ωθεί τα όρια του τι είναι εφικτό με ερασιτεχνικό εξοπλισμό» πρόσθεσε.
Για να δημιουργήσουν την τελική εικόνα, ο McCarthy τράβηξε περίπου 200.000 φωτογραφίες του Ήλιου. Επί πέντε ημέρες, αυτός και ο Guenzel επεξεργάστηκαν τα δεδομένα και συνέθεσαν τη φωτογραφία. Η φωτογραφία που πλέον είναι γνωστή ως «Fusion of Helios», αξιοποιεί 90.000 φωτογραφίες του McCarthy καθώς και μία φωτογραφία έκλειψης που τράβηξε το 2017 ο Guenzel.
«Το να αιχμαλωτίζεις τον Ήλιο απαιτεί λίγη δεξιοτεχνία λόγω της φύσης του εγχειρήματος» εξήγησε ο McCarthy. «Η ακραία γκάμα χρωματικών τόνων που είναι παρόντες στα ποικίλα επίπεδα της ηλιακής ατμόσφαιρας σημαίνει ότι οποιοδήποτε είδος παραδοσιακής φωτογραφίας δεν θα μπορέσει να τα αποκαλύψει όλα. Γι’ αυτόν τον λόγο απαιτείται κάποια δημιουργική ερμηνεία (https://www.instagram.com/p/CqG6lhYvczs/)» τόνισε. «Σε αυτή την περίπτωση, προχωρήσαμε σε προσθήκη του ηλιακού στέμματος και των αστεριών πίσω, τα οποία κατά κανόνα θα ήταν αόρατα εκτός από την περίπτωση έκλειψης Ηλίου. Αν και η προσθήκη ήταν μια καλλιτεχνική επιλογή, δόθηκε μεγάλη φροντίδα να μεταμορφώσουμε τη φωτογραφία του Jason της έκλειψης του 2017 ώστε να συμμορφώνεται γεωμετρικά προς την ηλιακή δραστηριότητα εκείνης της ημέρας· ως αναφορά χρησιμοποιήθηκε μια φωτογραφία από το SOHO της NASA (σ.σ. διαστημικό παρατηρητήριο του Ήλιου)» διευκρίνισε.
«Το αποτέλεσμα είναι ένας συνδυασμός επιστήμης και τέχνης· και το πιο αγαπημένο μου έργο στο οποίο συμμετείχα ποτέ» κατέληξε.
