Με έναν απρόσμενο επισκέπτη γιορτάζει την σημερινή, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας το Μουσείο Ακρόπολης, για την «Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας». Πρόκειται για την Αφροδίτη με το χρυσό μπικίνι, που μάς ήρθε από τη Νάπολη. Με αυτή την «επίσκεψη», το Μουσείο εγκαινιάζει μία νέα σειρά εκθέσεων ‘Περιοδικοί και απρόσμενοι επισκέπτες’, με έργα από μουσεία του κόσμου που θα το επισκέπτονται κατά διαστήματα, είτε συνδεόμενα με κάποια εορταστική εκδήλωση είτε απρόσμενα, εμπλουτίζοντας έτσι την αισθητική και τη γνώση των επισκεπτών.
Πέρυσι την ίδια μέρα, στον ίδιο εορτασμό, η έμφαση είχε δοθεί στην πνευματική συνεισφορά των γυναικών ποιητριών της αρχαιότητας με έργα μελοποιημένα από την Λένα Πλάτωνος και αποδοσμένα από τη φωνή της Μαρίας Φαραντούρη.
Φέτος, η έμφαση δίδεται στην γυναικεία ομορφιά με ένα έργο γλυπτικής που ασκεί τη δική του γοητεία με το απαράμιλλο κάλλος της Αφροδίτης, θεάς της ομορφιάς, στην οποία ο Πάρις ως κριτής τριών θεαινών, χάρισε το μήλο της Έριδος τῇ Καλλίστη, στην πιο εύ-μορφη από όλες.
Ο απρόσμενος φετινός επισκέπτης, η Αφροδίτη με το χρυσό μπικίνι, προέρχεται από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης. Το σπουδαίο αυτό έργο θα εκτίθεται στο ισόγειο του Μουσείου Ακρόπολης από σήμερα έως και τις 28 Μαΐου 2023. Για την είσοδο στο ισόγειο του Μουσείου δεν απαιτείται η αγορά εισιτηρίου. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα προβάλλεται ένα σχετικό βίντεο και θα διανέμεται δωρεάν ένα δίγλωσσο επεξηγηματικό φυλλάδιο, έργο του γενικού διευθυντή, Νίκου Σταμπολιδη.
«Το αγαλμάτιο βρέθηκε μαζί με άλλες αρχαιότητες το 1954 στην λεγόμενη έκτοτε ‘Οικία της Αφροδίτης΄ στην Πομπηία και φυλάχθηκε στο ‘Μυστικό Δωμάτιο’ του Αρχαιολογικού Μουσείου της Νάπολης, λόγω της εξαιρετικής του ποιότητας, της σπανιότητας των διακοσμητικών στοιχείων του καθώς και της ερωτικής αύρας που αποπνέει» αναφέρει ο καθηγητής στο κείμενό του.
«…Η λευκότητα του μαρμάρου που ακτινοβολεί προς το φως (άλλωστε μαρμαίρω στα αρχαία ελληνικά, εξ ού και μάρμαρο, σημαίνει αντανακλώ το φως), έρχεται σε αγαστή συμφωνία με τη χρυσή διακόσμηση του σώματος, δημιουργώντας μία αίσθηση χιονάτης, απαλής επιδερμίδας που σε προ(σ)καλεί να την αγγίξεις…»
«Η θεά φορεί χρυσό ακτινωτό περιδέραιο που κοσμεί το κάτω τμήμα του λαιμού και χρυσό φαρδύ στηθόδεσμο με διπλές λεπτές τιράντες που ξεκινούν από τις μασχάλες προς την καμπύλη των ώμων. Ο στηθόδεσμος καθώς και τα χρυσά τα περιβραχιόνιά της αποδίδονται με δρύφακτα δηλαδή κάθετα και οριζόντια τετράγωνα με εσωτερικά Χ αφήνοντας λευκές νιφάδες δέρματος να τονίζονται εντονότερα πάνω στους σχετικά μικρούς ζουμερούς μαστούς. Ο στηθόδεσμος, αφού καλύψει τα σφριγηλά στήθη αφήνει ένα λευκό τρίγωνο στο κάτω μέρος του διαφράγματος, ενώ τα άκρα του κάτω από τα στήθη ενώνονται με χιαστό κόσμημα από ρομβοειδή στοιχεία εν είδει αλυσίδας που περνούν στην άνω καμπύλη των γλουτών. Και στο κέντρο του ομφαλού της αναπτύσσεται οκτάκτινο αστέρι που μοιάζει με κάλυκα λουλουδιού.
Η όλη εικόνα του ‘ενδύματος’ της θεάς παραπέμπει στους στίχους της ραψωδίας της Ιλιάδας Ξ, 214-215 (Η Αφροδίτη έλυσε από τα στήθη της τον κεντητό ιμάντα της, τον πλουμιστό, που είχε φτιάξει με τα μάγια της).
Το ηβικό τρίγωνο της θεάς είναι ολόχρυσο και δεν αποκλείεται μικρή, λεπτή, χαμένη σήμερα χρυσή ταινία ή κορδόνι να ένωνε Το ρομβοειδές κόσμημα με το χρυσό της ήβης, Χρυσό άλλωστε ήταν και το ορθωμένο (πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά; ) μόριο του νεαρού Πριάπου. Τέλος χρυσοί είναι και οι ιμάντες του σανδαλιού καθώς και το τριγωνικό τμήμα που καλύπτει τον ταρσό της (κουντεπιέ). Γαλαζομπλέ φαίνεται να είναι και οι κόρες των ματιών, που η αλλοίωση του χρώματος από τον χρόνο δημιουργεί ένα απλανές, ρεμβώδες βλέμμα που εντείνεται από την αίσθηση του καλολειασμένου προσώπου και τα αδρά χαρακτηριστικά των φρυδιών και των βλεφάρων, με την αδρή ‘ομιχλώδη’ υφή των μαλλιών της θεάς.
Κάτω από τα πτερύγια της μύτης της θεάς, τα σχετικώς μικρά, περισπώμενα στο επάνω μέρος, χείλη έχουν μία εράσμια αυστηρότητα που δίδει την εντύπωση ότι η θεά βρίσκεται σε μία ουράνια σφαίρα, αντίθετη με αυτή που προκαλούν η «ντυμένη» γυμνότητα και οι κυματισμοί της λευκής σάρκας του σώματός της, κυρίως στην εύπλαστη κοιλιακή χώρα, αλλά και ο ορθωμένος ερωτισμός του νεαρού Πρίαπου. Το σύνολο μοιάζει να αιωρείται ανάμεσα στα ουράνια και στην πάνδημο ερωτική σφαίρα της Αφροδίτης και η χρυσή διακόσμηση του σώματός της παραπέμπει στη χρυσή Αφροδίτη του Ομήρου.»
