Οι συνεχιζόμενες αποκαλύψεις γύρω από την τραγωδία του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη, το οποίο οδήγησε στην, ουσιαστικά, δολοφονία δεκάδων αθώων – ανυποψίαστων συμπολιτών μας, κυρίως νεαρής ηλικίας, συνταράσσει τα τελευταία εικοσιτετράωρα από άκρη σε άκρη τη χώρα μας και προκαλεί απαξιωτικά σχόλια σε διεθνή μέσα ενημέρωσης. Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται με βάναυσο τρόπο, το πόσο κενές περιεχομένου και άνευ ουσίας είναι οι βαρύγδουπες δηλώσεις, συνολικά, του πολιτικού συστήματος της χώρας, περί επιτελικού κράτους, περί Ελλάδας που πετάει, και δυστυχώς γίνεται αντιληπτός ο ξεπεσμός που έχει πλέον επέλθει στο λειτούργημα της δημοσιογραφίας και της αποστολής των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Εκείνο που όμως πιο επιτακτικά από οτιδήποτε άλλο μπαίνει στο τραπέζι, είναι το κατά πόσο ο άδικος και με εγκληματικό τρόπο χαμός των δεκάδων συνανθρώπων μας, θα οδηγήσει στην αφύπνιση όλων μας και στην ανάληψη της υπεράνω όλων ευθύνης μας, ως πολιτών, της χώρας που γέννησε τη δημοκρατία.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη *
Ο αείμνηστος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Θεόδωρος Ρούσβελτ, είχε πει…
“Η πρώτη προϋπόθεση ενός καλού πολίτη σε μια δημοκρατία είναι ότι θα είναι ικανός και πρόθυμος να τραβήξει το δικό του βάρος.”
Αυτά τα λόγια συνοψίζουν με τον ιδανικότερο τρόπο την ευθύνη που έχουμε όλοι και κυρίως ο καθένας ξεχωριστά, ως πολίτες αυτής της χώρας, να πούμε φτάνει, το ποτήρι ξεχείλισε και να αποδώσουμε τις ευθύνες που αναλογούν, σε όποιον αναλογούν, όσο ψηλά και εάν βρίσκεται. Και για να γίνει αυτό πρέπει, αφού ξεκινήσουμε πρώτα από την ατομική μας ευθύνη ως πολίτες για την αδιαφορία που για δεκαετίες επιδεικνύουμε έναντι της ασυδοσίας, της ρεμούλας και της διαφθοράς, που μπροστά στα μάτια μας επικρατεί, να κάνουμε ξεκάθαρο μέσα από την εξάσκηση του ύψιστου δικαιώματος που έχουμε ως πολίτες μιας δημοκρατίας, ότι ως εδώ, αυτή τη φορά δεν θα ξεχάσουμε και θα επιζητήσουμε τη δικαίωση για την, ουσιαστικά, δολοφονία των δεκάδων συμπολιτών μας.
Ο γνωστός Αμερικανός συγγραφέας σε θέματα ηγεσίας, Τζον Μάξγουελ, έχει γράψει ότι,
“Ο ηγέτης αναλαμβάνει την ευθύνη, ενώ άλλοι προβάλλουν δικαιολογίες” και ότι “Το αίσθημα ευθύνης είναι η σαφέστερη ένδειξη ώριμης ηγεσίας.”
Επίσης σημαντικές τοποθετήσεις και συμπεράσματα σε σχέση με την τραγωδία που ζούμε τα τελευταία εικοσιτετράωρα στη χώρα μας.
Το έγκλημα στα Τέμπη, βάζει με αμείλικτο τρόπο στο μικροσκόπιο την πολιτική ηγεσία του τόπου, η οποία δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να κρύβεται και να υπεκφεύγει.
Όχι, δεν είναι απλά ένα ανθρώπινο και ναι εγκληματικό λάθος, η απώλεια δεκάδων συμπολιτών μας. Όχι, δεν μπορεί να κρυφτεί το πολιτικό μας σύστημα πίσω από το ανθρώπινο λάθος, όταν εγκληματικά για δεκαετίες, στηριζόμενο από ένα ελεγχόμενο και φοβικό σύστημα μέσων μαζικής ενημέρωσης προωθεί και διαφημίζει το φανταχτερό δέντρο, εγκληματικά αγνοώντας, τη σήψη και τη διαφορά που επικρατεί στο δάσος.
Είναι τεράστια η ευθύνη που αναλογεί στο δημοσιογραφικό κόσμο της χώρας, για όλη αυτή τη ζοφερή κατάσταση που επικρατεί και έχει οδηγήσει στην πραγματική εξαθλίωση αυτού του τόπου σε σημείο που να απειλείται η ίδια η ζωή ανύποπτων πολιτών σε καθημερινή βάση.
Δυστυχώς, έχει παρέλθει εδώ και πάρα πολλά χρόνια η εποχή που κάθε πρωί ο Έλληνας Πολίτης ξυπνούσε και έπαιρνε στα χέρια του μια εφημερίδα στης οποίας τις σελίδες, έβρισκε κείμενα και αναλύσεις που τον προβλημάτιζαν και προκαλούσαν ουσιαστική και παραγωγική συζήτηση στο χώρο δουλειάς και στο καφενείο.
Έχει παρέλθει, δυστυχώς, ανεπιστρεπτί, η εποχή που ο Έλληνας πολίτης, η νέα γενιά, άνοιγε την τηλεόραση, και είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει συνέντευξη τύπου Πρωθυπουργού ή πολιτικών αρχηγών, στις οποίες αντιμετώπιζαν δημοσιογράφους των οποίων οι ερωτήσεις, τους στρίμωχναν και ασκούσαν πραγματικό έλεγχο, όπως καλεί το δημοσιογραφικό λειτούργημα και καθήκον.
Δυστυχώς σήμερα, δεν έχουμε την ευκαιρία να δούμε στις οθόνες των τηλεοράσεων, ένα “Πεντάλεπτο του Ζάχου Χατζηφωτίου” ή μια συζήτηση, στην εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού.
Είναι τεράστια η ευθύνη του πνευματικού κόσμου της χώρας μας, που μέσα από τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, εξέρχονται πλέον όχι ενεργοί πολίτες, αλλά άβουλα όντα τα οποία στερούνται ιστορικής γνώσης, κλασσικής παιδείας, αρχών και παραδόσεων της πατρίδας μας, που κληροδότησε στο σύνολο της ανθρωπότητας τις αρχές της δημοκρατίας και το μεγαλύτερο μέρος της φιλοσοφικής γνώσης και κλασσικής επιστήμης.
Αλλά πάνω από όλα αυτά, είναι τεράστια και καθοριστική η ατομική ευθύνη όλων μας, που για δεκαετίες παρακολουθούμε με πλήρη αδιαφορία αυτή την εγκληματική πορεία χωρίς όχι μόνο να κάνουμε κάτι για να την αποτρέψουμε, αλλά λειτουργώντας με τρόπο που την εκθρέφουμε και την ενισχύουμε.
Σήμερα, μετά από αυτό το επαίσχυντο και απεχθές έγκλημα στα Τέμπη, που στοίχισε τον άδικο χαμό δεκάδων συνανθρώπων μας και βύθισε τις οικογένειες και τους οικείους τους στο πένθος και την απόγνωση, τα λόγια της θρυλικής ποιήτριας Μάγια Αγγέλου, ηχούν πιο επίκαιρα από ποτέ.
“Έχω μάθει ότι οι άνθρωποι θα ξεχάσουν αυτό που είπες, οι άνθρωποι θα ξεχάσουν τι έκανες, αλλά οι άνθρωποι δεν θα ξεχάσουν ποτέ πώς τους έκανες να νιώσουν.”
Πολύ σύντομα, σε λίγες εβδομάδες, θα έχουμε την ευκαιρία ως σκεπτόμενοι και ενεργοί πολίτες μιας δημοκρατίας να αποδείξουμε ότι, επιτέλους, μέσα από ένα έγκλημα, μια ανείπωτη τραγωδία, αφυπνιστήκαμε και αποφασίσαμε να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα εκεί που αρμόζει, αλλά πάνω από όλα στον ίδιο μας τον εαυτό.
Ας αποδείξουμε ότι είμαστε πολίτες και όχι υπήκοοι. Οτιδήποτε άλλο οδηγεί σε αφανισμό.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies του Λονδίνου, και ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
