Κόκκινο; Πράσινο; Μπλε; Ό,τι χρώμα και να έχει κάτι, όταν θέλουμε να το προσδιορίσουμε λέμε: άσπρα κόκκινα κίτρινα μπλε (καραβάκια στο Αιγαίο δεν με βλέπετε καλέ;) Το χρώμα και ο άνθρωπος/ ζώο/ πράγμα κλπ σε ονομαστική. Δεν λέμε, όμως, χρώματος κόκκινο. Αλλα αντ’ άλλων. Χρώματος κόκκινου/ πράσινου/ γαλάζιου. Το δίνετε το αυτοκινητάκι δώρο από την εκπομπή, μάθετε και να το πλασάρετε σωστά.
Κοκκινίζουν και οι τοίχοι των στούντιο λέμε!
Τώρα, βέβαια, τι πταίει ένας απλός ρεπόρτερ όταν αρχηγός κόμματος λέει «με ιθύνων νου τον ίδιο τον πρωθυπουργό»;
Αλέξη, ρώτα τι είναι τα τριτόκλιτα, μάθε πώς κλείνονται και μη το ξανακάνεις. Διότι δεν γίνεται σχεδόν κάθε βδομάδα η στήλη να κάνει αναφορές στα γλωσσικά σου. Για άλλα θα έπρεπε να έχεις καταφέρει να σε συζητάμε.
«Επί αρχαιοτάτων χρόνων» είπε άλλος. Μια ομορφιά. Από αρχαιοτάτων χρόνων καλέ μου. Επί δικαίων και αδίκων θα έπρεπε να πίπτουν τα πρόστιμα για κακοποίηση της γλώσσας. Εξ απανέκαθεν.
«Αγνοούν τη βρετανική πραγματικότητα» είπε μειράκιον, σοβαροφανώς. «Ο Κάρολος δεν μπορεί να κουνήσει ως μεσαιωνικός βασιλιάς το σκήπτρο του και να επιβάλει κάτι». Εδώ μπερδέψαμε τον βασιλιά με τον μάγο Μέρλιν, και με όλους τους μάγους, τις μάγισσες και τις νεράιδες. Κούνα το σκήπτρο κι έγινε νομίζουμε ότι ήτανε στον Μεσαίωνα; Φυσικά και επέβαλαν οι βασιλείς, χάρη στο σκήπτρο της εξουσίας που κατείχαν, ενίοτε μπορεί και να το κουνούσαν, όμως η επιβολή επιτυγχανόταν χωρίς κινηματογραφικά εφέ.
«Η υπόθεση είναι πλατωνική». Ο Πλάτων, υποθέτω, θα δήλωνε άγνοια, δεν θα δήλωνε πάντως συμπαράσταση. Πλατωνική φιλοσοφία, έχουμε ακούσει. Πλατωνικός έρωτας, το ίδιο. Υπόθεση; Δεν νομίζω.
Θα με πεθάνετε και θα λέτε «άφησε τις τελευταίες της πνοές». Μια πνοή είναι η τελευταία, την τελευταία μας πνοή αφήνουμε εγκαταλείποντας ταυτοχρόνως τον μάταιο τούτο κόσμο. Οπου είναι πολλοί οι παράμετροι που δεν ξέρουμε ελληνικά (η παράμετρος, πώς γίνεται να είναι πολύς; Οι πολλές παράμετροι, λοιπόν. Χάρη σας κάνω που το διορθώνω, έπρεπε να το βάζω κουίζ στο τέλος. Αλλά φοβάμαι τι απαντήσεις θα λάβω).
«Η μακροβιότερη μονάρχις της Ευρώπης, πέθανε πρόωρα» λέει το αγόρι. Για να μη το κουράζουμε, πέθανε πρόσφατα, εννοούσε. Άλλο πρόωρο, άλλο πρόσφατο. Εντελώς άλλο. Αν δεν το ξέρεις, καταλήγεις στην παραγωγή μακάβριου αστείου (ή γελοίου).
«Επί πληρωμής» τα έκανε. «Για τα λεφτά τα κάνεις όλα για τα λεφτά και δεν μιλάς». Επί πληρωμή, αγάπη. Μήπως να πλήρωνες για μερικά ιδιαίτερα ελληνικής;
Δεν άκουσα. Πώς είπατε; Ορίστε; Συγγνώμη κύριε, ποιος είστε; Για «επανέλαβε» να το εμπεδώσουμε.
Επαναλαμβάνω. Η προστακτική δεν παίρνει ποτέ αύξηση. Επανάλαβε λέμε. Μόνο ο Καβάφης δικαιούται το «Επέστρεφε» για ποιητικούς λόγους. Και αν δεν θέλετε να πείτε επανάλαβε και επίστρεφε, αρκεί το «να επαναλάβεις» και το «να επιστρέφεις».
Τελευταίο το καλό της φίλης του Σοφίας.
«Ωραίο αγόρι, κουκλάκι ζωγραφιστό αλλά μου είπε ότι με την Τουρκία θα πάμε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάλκης.»
Ή θα μάθει ο νέος τη Χάγη ή ποτό στο μπαρ μετά της Σοφίας, γιοκ.
Η στήλη ασχολείται με λάθη στη χρήση της γλώσσας ή με λάθη λόγω αμάθειας. Αυστηρά. Αλλά όταν η Τουρκία μιλά για «γενοκτονία» στην Τρίπολη το 1821, και μας απειλεί με Χάγη (και όχι Χάλκη) κάτι σε πιάνει.
Οι Τούρκοι, μιλάνε για γενοκτονία, σε καιρό Επανάστασης και Πολέμου. Οπότε και σκοτώθηκαν – αλήθεια – χιλιάδες άμαχοι κατά την έφοδο για κυριαρχία στην Τρίπολη. Ένα περιστατικό, το οποίο από μόνο του δεν δικαιολογεί τον όρο, καθόσον δεν έγιναν οργανωμένες σφαγές ομοφύλων τους κατά το 1821
Ο Τούρκοι, φίλοι μου. Αυτοί που εξαφάνισαν Αρμένιους, Ασύριους και Ελληνες σε Μικρά Ασία και Πόντο κατά τον προηγούμενο αιώνα.
Αδικο, που δεν το θέλει ούτε ο Σεϊτάν, ούτε ο Διάβολος.
Ετοιμαστείτε για τα κάλαντα και αδειάστε τις καρδιές σας από ό,τι τις σκοτεινιάζει.
