Οι αγανακτισμένοι δημοσιογράφοι και οι αγανακτισμένοι πολίτες συνηθίζουν να διατυπώνουν την αντίθεσή τους σε κάτι, εισάγοντάς το με το «δεν είναι δυνατόν να…». Και ακολουθεί η περιγραφή αυτού που δεν είναι δυνατόν να γίνεται. Στην περίπτωση της Κολοβού αυτή την εισαγωγή την ακούσαμε πολλές φορές από «αλληλέγγυους συντρόφους»: για το σπάσιμο της πόρτας, για την ώρα που έγινε αυτό, για τον πλειστηριασμό του διαμερίσματος, για το αίτιο του πλειστηριασμού, για το συσχετισμό του με τα χρέη των βουλευτών και των κομμάτων, για τις τράπεζες, για τα κοράκια, για τα πάντα.
Του Θάνου Τζήμερου
Να δεχθώ, λοιπόν, σύντροφε, ότι η ιστορία της Κολοβού δεν έπρεπε να γίνει όπως έγινε. Θα πρέπει όμως να ορίσουμε το πώς θα έπρεπε να γίνει, ε; Διότι αυτό που έγινε, έγινε βάσει νόμων. Δεν έχει σημασία αν τους ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΝΔ. Είναι νόμοι του κράτους κι αν θέλουμε κάπως αλλιώς να γίνεται η ιστορία της κάθε Κολοβού, θα πρέπει να φτιάξουμε άλλους νόμους. Πάμε λοιπόν, σύντροφε, να νομοθετήσουμε.
Δεν είναι δυνατόν να πηγαίνουν να την βγάλουν από το σπίτι στις 5:30 το πρωί.
Τι ώρα να πηγαίνουν; Να βάλουμε από τις 11:00 το πρωί, που ξυπνάει η αριστερή κουλτούρα, μέχρι τις 9:00 το βράδυ ή θες νωρίτερα; Μέχρι τις 6 το απόγευμα, ας πούμε; Πάει λοιπόν ο δικαστικός επιμελητής στις 12:00 χτυπάει το κουδούνι και δεν ανοίγει κανένας. Είναι μέσα η κάθε Κολοβού και δεν ανοίγει ή λείπει; Δεν το ξέρει. Τι πρέπει να κάνει, για να το γράψουμε στον καινούργιο νόμο; Να φύγει και να έρθει μια άλλη ώρα; Μια άλλη μέρα; Κι αν η κάθε Κολοβού δεν ανοίξει ποτέ; Στα πόσα πήγαινε – έλα μπορεί ο δικαστικός επιμελητής να παραβιάσει την πόρτα; Στα 5; Στα 10; Στα 100; Και ποιος θα τον πληρώνει για να κάνει αυτή τη δουλειά; Η κάθε Κολοβού που δεν πληρώνει τίποτα ή ο νέος ιδιοκτήτης που δεν φανταζόταν ότι θα του έβγαινε κι αυτό το κοστουμάκι όταν αγόραζε, νομιμότατα, το σπίτι της; Αν λοιπόν δεχθούμε ότι π.χ. στις 3 φορές έχει δικαίωμα ο δικαστικός επιμελητής να παραβιάσει την πόρτα, τι θα συμβεί αν η κάθε Κολοβού φροντίσει να λείπει; Να σου πω εγώ, σύντροφε. Ο δικηγόρος της θα την συμβουλέψει να μηνύσει τον δικαστικό επιμελητή ότι της έκλεψε προσωπικά της είδη. Θα φέρει και 2-3 αλληλέγγυους ψευδομάρτυρες και θα τραβολογιέται ο επιμελητής στα δικαστήρια. Αυτό πώς θα το αντιμετωπίσουμε, σύντροφε; Γι΄ αυτό πήγε ο επιμελητής στις 5:30 το πρωί. Για να είναι σίγουρος πως η Κολοβού είναι μέσα στο σπίτι, ώστε να γίνει η καταγραφή της κινητής της περιουσίας, να υπογράψει τον κατάλογο των αντικειμένων, να ορισθεί μεσεγγυητής, για να μην έχουμε δικαστικά ντράβαλα. Αν προτείνεις κάτι άλλο σύντροφε, ευχαρίστως να το ακούσω.
Δεν είναι δυνατόν να σπάνε την πόρτα.
Συμφωνώ απολύτως. Η πόρτα δεν ανήκει πλέον στην κάθε Κολοβού, αλλά στον νέο ιδιοκτήτη. Θα έπρεπε να έρθει κλειδαράς. Θα πληρωνόταν, βεβαίως, αλλά σίγουρα θα έπαιρνε λιγότερα από το κόστος αντικατάστασης της πόρτας. Όμως, η όλη διαδικασία αποκάλυψε ένα πρόβλημα της νομοθεσίας. Αν χρωστάς €40.000 και το σπίτι σου πουληθεί για €90.000, οι €50.000 της διαφοράς (μείον τα δικαστικά έξοδα) δεν πρέπει να σου κατατεθούν στον λογαριασμό σου αμέσως, αλλά μόνο μετά την παράδοση του σπιτιού στον νέο ιδιοκτήτη. Κάθε έξοδο που προκύπτει από την άρνηση της κάθε Κολοβού να παραδώσει το σπίτι της, θα πρέπει να βαρύνει την ίδια.
Δεν είναι δυνατόν να της παίρνουν το σπίτι για αρχικό χρέος €15.000.
Από ποιο ποσό και πάνω είναι δυνατόν να της το παίρνουν; Από κανένα; Δηλαδή μπορεί κάποιος να φεσώνει την κάρτα του, χωρίς όριο, και να μην την εξοφλεί ποτέ; Αν βάζαμε όριο ποιο θα ήταν αυτό; Οι €20.000; Οι €50.000; Για να μην παίζουμε την κολοκυθιά, ας πούμε ότι μέχρι €50.000 δεν μπορεί να γίνει εκπλειστηριασμός ακινήτου. Αυτός ο νόμος θα ισχύει για όλους, όχι μόνο για την Κολοβού, έτσι δεν είναι; Πες μου, σύντροφε, έναν λόγο για τον οποίο ένας οφειλέτης θα εξοφλήσει την κάρτα του, αν ξέρει ότι η τράπεζα δεν μπορεί να τον αγγίξει. Όχι μόνο δεν θα την εξοφλήσει, αλλά μυριάδες νέες Κολοβού θα σπεύσουν να βγάλουν κάρτες τις οποίες θα φορτώσουν με 50 χιλιάρικα χρέος, και θα το πιστολιάσουν, κανονικά και με τον νόμο. Τι θα συμβεί μετά; Οι τράπεζες θα χρεοκοπήσουν. Δηλαδή, το χρέος που θα συσσωρευτεί θα το πληρώσουν οι (μικρο)μέτοχοι των τραπεζών. Για να μην κατεβάσουν όμως οι τράπεζες ρολά και χάσουν και οι καταθέτες τα λεφτά τους, θα χρειαστούν ανακεφαλαιοποίηση, δηλαδή νέο χρήμα που θα το πληρώσει ο προϋπολογισμός, δηλαδή ο φορολογούμενος, διότι νέοι ιδιώτες επενδυτές αποκλείεται να προκύψουν. Πες μου έναν, σύντροφε, που θα δεχόταν να ρίξει τα λεφτά του σε μια τράπεζα η οποία θα δάνειζε, αλλά αν δεν της τα επέστρεφαν, θα απαγορευόταν να διεκδικήσει τα οφειλόμενα. Εσύ θα το έκανες;
Δεν είναι δυνατόν το αρχικό χρέος των €15.000 να γίνεται €40.000.
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Αν το σπίτι της Κολοβού έβγαινε στο σφυρί αμέσως μετά την απροθυμία της να πληρώσει τις αρχικές €15.000, αυτό θα λειτουργούσε ως πίεση. Μια και είχε εισοδήματα, ως συνταξιούχος από το «ευγενές» ταμείο των δημοσιογράφων (ευγενές λόγω αγγελιοσήμου, με τα λεφτά των άλλων, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία) η προοπτική του άμεσου πλειστηριασμού θα την ανάγκαζε να εξοφλήσει ή να διακανονίσει σε πολλές δόσεις το χρέος. Αν, πάλι, δεν έκανε τίποτε, θα της έμεναν €75.000 μετά την κατάσχεση κι όχι €50.000. Να πώς οι «φιλάνθρωποι» νόμοι που «παγώνουν» ένα πρόβλημα, όταν το ξεπαγώσουν το κάνουν τρισχειρότερο. Η κατσέλεια δήθεν «προστασία» της πρώτης κατοικίας από την κατάσχεση για χρέη, μέσω «παγώματος», έδωσε στους μπαταχτσήδες την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να μην πληρώσουν ποτέ, χωρίς επιπτώσεις. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήρε την προστασία, το χρέος εμφανίστηκε ξανά, υπερδιπλάσιο.
Δεν είναι δυνατόν το επιτόκιο των καρτών να είναι τόσο ψηλό.
Συμφωνώ και επαυξάνω. Ειδικά όταν το επιτόκιο των καταθέσεων είναι τόσο χαμηλό. Όμως, το επιτόκιο κάθε τραπεζικού προϊόντος αντισταθμίζει την πιθανότητα της απώλειας. Να το πω απλά: οι συνεπείς πληρώνουν και για τους φεσατζήδες. Οι τράπεζες διαπίστωσαν ότι πολλά χρέη καρτών ουδέποτε εξοφλούνται, ειδικά αν κάποιος δεν έχει κανένα περιουσιακό στοιχείο για να κατασχεθεί. Τι θα έπρεπε να κάνουν; Αν δεν έδιναν κάρτες σε πελάτες χωρίς περιουσιακά στοιχεία, θα έβγαινες στα κάγκελα, σύντροφε, να καταγγείλεις το τραπεζικό σύστημα που λειτουργεί με «ταξικά κριτήρια» και στραγγαλίζει τη «λαϊκή οικογένεια». Όμως κανένας δεν υποχρέωσε την κάθε Κολοβού να βγάλει πιστωτική κάρτα. Όταν την έβγαλε, ήξερε πως αν την εξοφλούσε στο τέλος του μήνα, το επιτόκιο θα ήταν μηδέν. Αν δεν την εξοφλούσε, το επιτόκιο θα ήταν γύρω στο 20%. Προτίμησε το δεύτερο. Πώς θα νομοθετούσαμε, σύντροφε, για να το αλλάξουμε αυτό; Θα ορίζαμε, με νόμο, επιτόκιο των καθυστερημένων δόσεων στο 2%; Θα ήταν σαν να καταργούσαμε τις κάρτες. Καμμία τράπεζα δεν θα έβγαζε πιστωτικές για κανέναν. Κανένας δεν σκορπάει λεφτά σε μια δουλειά που τον «βάζει μέσα». Αν έχεις αμφιβολίες περί τούτου, ρώτα το ΚΚΕ γιατί έκλεισε την «Τυποεκδοτική» και το κανάλι «902».
Δεν είναι δυνατόν να βγαίνει στο σφυρί η πρώτη κατοικία.
Κάθε πρώτη κατοικία; Και η βίλα με πισίνα; Όχι, θα πεις. Το έγραψε, άλλωστε, και η Αυγή, πρωτοσέλιδο, όταν οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ κατάργησαν την «προστασία» της Κατσέλη. Άρα, να βάλουμε ένα όριο, ε; Πόσο να αξίζει η πρώτη κατοικία για να προστατεύεται; 100.000 ευρώ; Λίγα δεν είναι; Ούτε δυάρι τόσο. Όλες οι «λαϊκές οικογένειες» κινδυνεύουν. Να το κάνουμε €200.000; ΟΚ, κατακυρώνεται. Κι αν ένας μένει σε γκαρσονιέρα που αξίζει €50.000 κι έχει ένα σπίτι στο χωριό των €130.000, δεν είναι άδικο να το χάσει, ενώ ο άλλος με το κόμπακτ διακοσαχίλιαρο να είναι «προστατευμένος»; Ας βάλουμε, λοιπόν, ότι προστατεύεται συνολικά η «λαϊκή» περιουσία μέχρι τις €200.000. Τι σημαίνει αυτό; Ό,τι και με τις κάρτες. Όσοι έχουν περιουσία μέχρι €200.000, μπορούν να φεσώνουν το σύμπαν. Δεν πρόκειται κανένας να τους ενοχλήσει. Τι θα συμβεί μετά; Οι τράπεζες θα χρεοκοπήσουν. Βλέπε προηγούμενες παραγράφους.
Δεν είναι δυνατόν τα κόμματα να χρωστάνε 400 εκατομμύρια το καθένα και να βγάζουν έξω την Κολοβού για πενταροδεκάρες.
Αυτό το επιχείρημα, επειδή είναι επί της αρχής, χρειάζεται διευκρίνιση. Συμφωνείς που τα κόμματα δεν έχουν πληρώσει δεκάρα τσακιστή και ζητάς η πατέντα να επεκταθεί και στην κάθε Κολοβού; Θες τα κόμματα να πληρώσουν, αλλά να μην πληρώσει η κάθε Κολοβού; Ή θες τα κόμματα να πληρώσουν για να πληρώσει και η Κολοβού; Μάλλον δεν θες το πρώτο. Αν θες το δεύτερο, περιγράψαμε τι θα συμβεί. Αν θες το τρίτο, προσυπογράφω και με τα δύο χέρια. Ό,τι ακριβώς έγινε στην Κολοβού, πρέπει να γίνει σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ναι, καταχρεωμένα κόμματα που δεν υπάρχει περίπτωση να αποπληρώσουν το χρέος τους ούτε σε 1000 χρόνια, θα έπρεπε να υφίστανται τις συνέπειες της… ασυνέπειάς τους, όπως και η Κολοβού. Κατάσχεση και λουκέτο, μολονότι δεν έχουν ακίνητη περιουσία και τα πάγιά τους είναι αμελητέας αξίας. Για λόγους αρχής. Για λόγους ηθικής τάξης. Για να αποκτήσει ξανά ο πολίτης εμπιστοσύνη στους θεσμούς της Πολιτείας. Για να μην αισθάνεται ο συνεπής πως είναι το μόνιμο κορόιδο σ΄ αυτή τη χώρα.
Επίλογος
Στον πραγματικό κόσμο, δεν υπάρχει διαγραφή χρέους. Ό,τι δεν πληρώνεται από τον οφειλέτη, το πληρώνει κάποιος άλλος. Αυτή η αρχή ισχύει για τα πάντα: για τις κάρτες, για τα καταναλωτικά και για τα στεγαστικά δάνεια, μια που έχουν ξαναμπεί στην κουβέντα. Οι μόνες δίκαιες λύσεις είναι αυτές που προτείνει ο γράφων, από το ’12. Τις εφαρμόζουν, εν μέρει, οι Ισπανοί και – επιτέλους – τις καλοβλέπει η κυβέρνηση. Εμείς τις προτείναμε καθαρές, φιλελεύθερες και ταυτόχρονα φιλολαϊκές: να κατεβεί η δόση στις δυνατότητες του οφειλέτη, με παράλληλη επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, ακόμα και πέρα από το προσδόκιμο ζωής του.
Δεν ξεσπιτώνεσαι, δεν κοκκινίζει το δάνειο, το ποσό είναι μικρότερο κι από ενοίκιο, και τα παιδιά σου θα αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν να αποπληρώνουν το εναπομείναν μέρος του δανείου για την περιουσία που κληρονομούν ή θα αποποιηθούν την κληρονομιά. Δίκαιο, χωρίς δημοσιονομικό κόστος, και χωρίς καμμία άλλη εμπλοκή του κράτους, πέραν του θεσμικού πλαισίου για την επιμήκυνση. Εννοείται ότι τη μικρότερη δόση θα την πληρώνεις, σύντροφε. Πιστόλιασμα δεν παίζει. Αλλιώς τινάζεται στον αέρα όλη η Οικονομία.
Άλλη δίκαιη και λογική λύση είναι η ανταλλαγή. Πήρες δάνειο €300.000 την εποχή των παχιών αγελάδων, αγόρασες μια μεζονέτα 250 τετραγωνικών και τώρα δεν μπορείς να την αποπληρώσεις; Δώσ’ την στην τράπεζα και πάρε ένα από τα μικρότερα και φτηνότερα ακίνητα που έχει στη διάθεσή της, οπότε το δάνειο θα κατέβει ανάλογα, μπορεί και να μηδενισθεί. Οποιαδήποτε διαγραφή, κούρεμα, μιζανπλί, επιδότηση δανείου, πάγωμα, κατσέλωμα, και όλα αυτά τα κοκκινογαλαζοπράσινα «ανθρωπιστικά» είναι ΚΛΟΠΗ των συνεπών δανειοληπτών, των μετόχων των τραπεζών και των φορολογουμένων. Μα έφταιγα εγώ για την κρίση, για το ότι μου μειώθηκε ο μισθός, η σύνταξη κ.λπ. κ.λπ.; Στην Οικονομία κανένας δεν φταίει. Απλώς, πήρες λεφτά με την υπόσχεση να τα επιστρέψεις, δεν τα επέστρεψες, και λείπουν από το ταμείο. Ποιος πρέπει να τα βάλει;
Καλό είναι, σύντροφε, να συμφωνήσουμε πάνω στις αρχές με τις οποίες θα λειτουργεί η Πολιτεία. Θες εσύ να πληρώνεις το δικό μου χρέος; Αν η απάντηση είναι ΟΧΙ, βρήκαμε μια κοινή αρχή. Αν ο Γιάνης, ο Κρίτων, ο Κλέων, ο Αλέξης ή η Κολοβού, έχουν νομοθετική αντιπρόταση, ευχαρίστως να την ακούσουμε.
