Την ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρισκόταν στην Αλεξανδρούπολη για την εκδήλωση έναρξης των εργασιών κατασκευής του πλωτού σταθμού αποθήκευσης και αεριοποίησης LNG, ενισχύοντας καταλυτικά τον γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας, ο Αλέξης Τσίπρας από την Ηλεία αξιοποιούσε την εισαγόμενη ενεργειακή κρίση και την ακρίβεια για να αναμασήσει ψεύδη, να μοιράσει ανεδαφικές υποσχέσεις, να καλλιεργήσει τοξικότητα.
Του Μάξιμου Σενετάκη*
Καθημερινά, ο ελληνικός λαός γίνεται μάρτυρας μιας χαώδους διαφοράς ποιότητας δυο σύγχρονων πολιτικών ανδρών που τυχαίνει να ηγούνται της χώρας σε μια εξαιρετικά κρίσιμη ιστορική συγκυρία.
Η αδυναμία ή απροθυμία του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να παρακολουθήσει (ούτε κατά διάνοια να συνδιαμορφώσει) το πολιτικό όραμα του Πρωθυπουργού, είναι εμφανής. Εξίσου εμφανής είναι και η αδυναμία του Πρωθυπουργού να συνειδητοποιήσει το μέγεθος του λαϊκισμού του Αρχηγού της Αντιπολίτευσης. Δεν είναι ο μόνος…
Κάθε φορά βρισκόμαστε έκπληκτοι από την θρασύτητα με την οποία διακινούνται ανυπόστατα επιχειρήματα, εκστομίζονται υβριστικοί χαρακτηρισμοί. Κάθε φορά βρισκόμαστε έκπληκτοι από την ευκολία με την οποία αυτοδιαψεύδονται, απορρίπτοντας όσα προ καιρού υποστήριζαν. Κάθε φορά βρισκόμαστε έκπληκτοι από την ανευθυνότητα και τον πολιτικό κυνισμό με τον οποίο παίρνουν θέσεις που αποδεδειγμένα βλάπτουν το κοινό συμφέρον, αλλά εξυπηρετούν συγκυριακά το κομματικό.
Το είδαμε στο παρελθόν με το σκίσιμο των Μνημονίων και τους Αγανακτισμένους. Με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και την “υπερήφανη διαπραγμάτευση”. Με την πανδημία και το κλείσιμο του ματιού στους αντιεμβολιαστές. Το βλέπουμε και τώρα με την ενεργειακή κρίση.
Πράγματι, το να ψαρεύει κανείς σε θολά πολιτικά νερά, δεν είναι καινούργιο στην πολιτική. Υπάρχουν περιπτώσεις πολιτικών και κομμάτων που το έπραξαν σε μια δεδομένη χρονική στιγμή για πρόσκαιρο προσωπικό ή κομματικό όφελος. Αλλά ουδέποτε το εφάρμοσαν ως κανόνα πολιτικής συμπεριφοράς. Ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι αμετανόητοι και επίμονοι.
Και αυτό, σε μια στιγμή που με τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη ρωσική εισβολή γινόμαστε μάρτυρες μιας νέας Παγκόσμιας Τάξης Πραγμάτων που διαμορφώνεται και εξαναγκάζει την πολιτική (και όχι μόνο) ελίτ της χώρας να επανεξετάσει τη θέση της Ελλάδας μέσα σε αυτήν.
Κι ενώ βρισκόμαστε εν μέσω μιας ρευστής (καθότι μεταβατικής) περιόδου ο κ. Τσίπρας και οι υποστηρικτές του βρίσκονται στο παράλληλο σύμπαν της εξαπάτησης, της μικροπολιτικής κουτοπονηριάς, του μίσους και του διχασμού.
Υπονομεύουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, την επιβεβλημένη διαμόρφωσης μιας εθνικής στρατηγικής.
Την ώρα που θα έπρεπε να διαμορφώνεται ένα νέο εθνικό όραμα, απογειώνεται ο λαϊκισμός.
Οραματιστές και λαϊκιστές συγκρούονται σε δυο μέτωπα. Στην πολύπλοκη και απαιτητική διεθνή αρένα και στην εγχώρια (μικρο)πολιτική σκηνή.
Θεατής, για την ώρα, παθητικός, ο ελληνικός λαός θα κληθεί κάποια στιγμή να ενεργήσει και να ψηφίσει.
Άλλωστε είναι αναφαίρετο δικαίωμα του. Και είναι στο χέρι του με την επιλογή του, να ευημερήσει ή να αυτοκτονήσει…
* Ο Μάξιμος Σενετάκης είναι βουλευτής ΝΔ Ηρακλείου
