Ο γιγάντιος κομήτης C/2014 UN271, γνωστότερος ως “Μπερναντινέλι-Μπερνστάιν” από τα ονόματα των αστρονόμων που τον ανακάλυψαν, είναι πραγματικά ο μεγαλύτερος που έχει ποτέ βρεθεί, επιβεβαίωσαν πέντε φωτογραφίες του διαστημικού τηλεσκοπίου Χαμπλ (Hubble), όπως ανακοίνωσε η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA).
Ο μεγα-κομήτης, ο οποίος έγινε για πρώτη φορά αντιληπτός τυχαία το 2010 και η ύπαρξη του επιβεβαιώθηκε το 2014, έχει στερεό πυρήνα διαμέτρου περίπου 80 μιλίων (129 χιλιομέτρων), 50 φορές μεγαλύτερο από τον μέσο κομήτη. Ο πυρήνας του είναι μεγαλύτερος από όλη την Πολιτεία Ρόουντ ‘Αιλαντ των ΗΠΑ. Η μάζα του εκτιμάται σε 500 τρισεκατομμύρια τόνους, 100.000 φορές μεγαλύτερη από εκείνη ενός τυπικού κομήτη. Ο προηγούμενος κάτοχος του ρεκόρ μεγέθους ήταν ο κομήτης C/2002 VQ94 που είχε ανακαλυφθεί το 2002 και η διάμετρος του πυρήνα του εκτιμήθηκε σε 60 μίλια (96 χιλιόμετρα).
“Πάντα υποπτευόμασταν ότι αυτός ο κομήτης είναι μεγάλος, επειδή είναι τόσο φωτεινός σε τόσο μεγάλη απόσταση. Τώρα το επιβεβαιώσαμε. Ο εν λόγω κομήτης είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου, καθώς πολλές χιλιάδες κομήτες είναι πολύ αχνοί για να γίνουν ορατοί στα πιο μακρινά μέρη του ηλιακού συστήματος”, δήλωσε ο καθηγητής πλανητικής επιστήμης και αστρονομίας Ντέηβιντ Τζούιτ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος ‘Αντζελες (UCLA). Οι ερευνητές έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής “The Astrophysical Journal Letters”.
Ο παγωμένος τεράστιος κομήτης κινείται με ταχύτητα περίπου 35.400 χιλιομέτρων την ώρα και βρίσκεται σήμερα μακριά από τη Γη, ενώ η κοντινότερη απόσταση του από τον πλανήτη μας αναμένεται να είναι τα 1,6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα που θα πλησιάσει το 2031 – μια απόσταση ασφαλείας που δεν εγείρει ανησυχίες. Η τωρινή θερμοκρασία του, καθώς απέχει από τον Ήλιο περίπου 3,2 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, είναι μείον 211 βαθμοί Κελσίου.
Ο κομήτης εκτιμάται ότι προέρχεται από το παγωμένο Νέφος Όορτ, την πιο μακρινή περιοχή του ηλιακού συστήματος, όπου τριγυρνάει ένας τεράστιος αριθμός κομητών, εωσότου κάποιοι αρχίσουν το “ταξίδι” τους προς το εσωτερικό ηλιακό σύστημα (και τη Γη) μετά από μια βαρυτική διατάραξη της έως τότε τροχιάς τους. Ο “Μπερναντινέλι-Μπερνστάιν”εκτιμάται ότι χρειάζεται περίπου τρία εκατομμύρια χρόνια για να διαγράψει μια ελλειπτική τροχιά γύρω από τον Ήλιο, φθάνοντας στο αφήλιο (το μακρινότερο σημείο της τροχιάς του) σε απόσταση έως μισού έτους φωτός από το άστρο μας.
Οι κομήτες αφήνουν πίσω τους μια τεράστια θεαματική ουρά, ενώ το κυρίως σώμα τους, δηλαδή ο πυρήνας τους, χαρακτηρίζεται από τους επιστήμονες ως “βρώμικη χιονόμπαλα”, επειδή αποτελείται από πάγο ανάμικτο με σκόνη.
