Έχει περάσει πάνω από ένας μήνας από τη στιγμή που ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, πήρε την απόφαση να προχωρήσει στην παράλογη εισβολή στην Ουκρανία, μια ανεξάρτητη χώρα στην καρδιά στης Ευρώπης. Βρισκόμαστε σε μια στιγμή που το σύνολο του δυτικού κόσμου, αλλά και εδώ στη χώρα μας, κάποιοι που ζουν σε ένα παράλληλο κόσμο, βρίσκονται στη δύσκολη θέση να έλθουν αντιμέτωποι με ένα σκληρό και αδυσώπητο έλεγχο πραγματικότητας.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη *
Λίγα εικοσιτετράωρα μετά την εισβολή της Ρωσίας, με την Ουάσιγκτον να σέρνει το χορό της εικονικής πραγματικότητας, συνολικά η Δύση, αλλά και εσωτερικά στην Ελλάδα, άρχισε να περνάει ένα μήνυμα ευφορίας, για μια Δύση και κυρίως μια Ευρώπη, η οποία είναι ενωμένη περισσότερο από ποτέ, μιλάει με μια φωνή αποφασίζει γρήγορα, και πολύ σύντομα θα γονατίσει τη Ρωσία του Πούτιν, κάνοντας τον να πληρώσει για την εισβολή στην Ουκρανία.
Όλο αυτό το επικοινωνιακό οικοδόμημα, το οποίο στηρίζουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα συστημικά μέσα μαζικής ενημέρωσης της Δύσης, βασίζεται στο γνωστό ρομαντικό σενάριο, μιας πολιτικής που βασίζεται στις αρχές του διεθνούς δικαίου και στον αγγελικά πλασμένο κόσμο ότι η διεθνής πολιτική μπορεί εκτός από το να αγνοεί την ιστορία, να έχει τη δυνατότητα να αγνοεί την πραγματική ζωή και την καθημερινότητα των πολιτών.
Στη χώρας μας, η ουκρανική κρίση, αποδεικνύει με σκληρό τρόπο, ότι επικρατεί μια άρνηση της πραγματικότητας, σε σχέση με το γεγονός ότι η υπαρξιακή απειλή για την εδαφική μας ακεραιότητα και το έθνος μας, που ακούει στο όνομα Τουρκία, μπορεί να αντιμετωπιστεί με κούφιες διακηρύξεις αρχών διεθνούς δικαίου και εναπόθεση της διαχείρισης των εθνικών μας θεμάτων σε περιστασιακούς καβγάδες της Άγκυρας με την Ουάσιγκτον.
Ξεκινώντας λοιπόν από την όμορφη επικοινωνιακή ιστορία της ενωμένης Δύσης και της ενωμένης και χειραφετημένης περισσότερο από ποτέ Ευρώπης, η τελευταία από τις πολλές και συνεχιζόμενες γκάφες του Αμερικανού Προέδρου, Τζό Μπάιντεν, στην ομιλία του στην Πολωνία, για απομάκρυνση του Πούτιν από την εξουσία στη Ρωσία, ανέδειξε μια εντελώς διαφορετική εικόνα, από την όμορφη που σερβίρεται εδώ και εβδομάδες.
Καθώς οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ συζητούν τους όρους οποιασδήποτε πιθανής ειρηνευτικής συμφωνίας που θα επιτευχθεί μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, αναδύονται σημάδια στρατηγικών διαφορών ανάμεσά τους.
Τα διλήμματα που έρχονται στο προσκήνιο είναι πολλά και ειδικά όσο αφορά τις συνθήκες που θα μπορούσαν να θεωρηθούν αποδεκτές από την Ουκρανία για οποιαδήποτε συμφωνία, ειδικά όσον αφορά τις εγγυήσεις ασφαλείας που τα μέλη της βορειοατλαντικής συμμαχίας θα μπορούσαν να προσφέρουν στο Κίεβο.
Υπάρχουν, επίσης, αποκλίσεις σχετικά με τα περαιτέρω όπλα που πρέπει να αποστείλουν στην Ουκρανία, καθώς και σχετικά με το αν η διαπραγμάτευση με τον Πούτιν είναι χρήσιμη ή όχι.
Τα προβλήματα είναι πολλά και η εικόνα που δίνεται προς τα έξω είναι τελείως πλασματική. Και αυτό είναι κάτι το οποίο έχει αρχίσει να βλέπει το φως της δημοσιότητας σε έγκυρα μέσα ενημέρωσης τα οποία διατηρούν κάποια ψήγματα αξιοπιστίας.
Το ίδιο συμβαίνει και στο κρίσιμο θέμα γύρω από αυτό τον ορημαγδό των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στην Ρωσία. Κυρώσεις οι οποίες έχουν ανατρέψει συθέμελα τους πυλώνες και κάθε έννοια λογικής που επικρατούσε μέχρι σήμερα στο διεθνές οικονομικό και εμπορικό σύστημα.
Αυτά που ελάχιστοι λέγαμε από τις πρώτες ημέρες της εισβολής και της επιβολής των κυρώσεων, για μια παρατεταμένη πολυεπίπεδη οικονομική κρίση, η οποία πέρα από το πλήγμα που θα επιφέρει στη Ρωσία θα γονατίσει και τη Δύση και πάνω από όλα την Ευρώπη, αποτελούν πλέον την πλειοψηφία καθημερινών αναλύσεων.
Η μακροχρόνια κρίση στην ενέργεια, παρά τις πανηγυρικές δηλώσεις παρουσία του Αμερικανού Προέδρου στις Βρυξέλλες, μετά την συμφωνία για προμήθεια LNG, έχουν δώσει τη θέση τους, σε έντονο προβληματισμό για το άμεσο μέλλον, με τους πανάκριβους λογαριασμούς για τα νοικοκυριά να αποτελούν το μόνο βέβαιο αποτέλεσμα αυτού του αλαλούμ που επικρατεί.
Το ίδιο ισχύει για τη βέβαιη πλέον επισιτιστική κρίση και την ακρίβεια σε καύσιμα και τρόφιμα, όπως και για την χωρίς καμία σοβαρή πιθανότητα ανάσχεσης της πληθωριστικής κρίσης για το σύνολο του Δυτικού κόσμου, με πολύ πιο δυσμενείς βέβαια επιπτώσεις κυρίως για την Ευρώπη. Οι λέξεις στασιμοπληθωρισμός και οικονομική ύφεση, ακούγονται όλο και περισσότερο σε καθημερινή βάση.
Ο παράγοντας Τουρκία
Και ας έρθουμε στην Τουρκία, και στην πλάνη που επικρατεί στη χώρα μας γύρω από τη γείτονα.
Εάν τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης που έλαβε χώρα στην Κωνσταντινούπολη, μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, υπό την υψηλή επίβλεψη και νουθεσία του Σουλτάνου, Ταγίπ Ερντογάν, δεν ταρακούνησε αρκετά την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα στην πατρίδα μας, έτσι ώστε να αφυπνιστεί και να εξέλθει από το λήθαργο του ρομαντισμού στον οποίο βρίσκεται, τότε πραγματικά έχουμε πρόβλημα.
Η Τουρκία του Ερντογάν, αργά αλλά σταθερά, αναλαμβάνει ρόλο περιφερειακής ρυθμιστικής δύναμης, με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον, της Μόσχας, των Βρυξελλών, αλλά και της Ιερουσαλήμ.
Όσοι στην Αθήνα πιστεύουν, ότι η γκρίνια του γερουσιαστή Μενέντεζ και κάποιων μελών του Κογκρέσου, για την προμήθεια από την Άγκυρα, των πυραύλων S-400, συνεχίζει να αποτελεί σοβαρό πρόβλημα για τον Ερντογάν και την Τουρκία, πραγματικά ζουν σε ένα αγγελικά πλασμένο κόσμο.
Ας αφυπνιστούν πριν να είναι αργά, γιατί έρχεται θύελλα, η οποία θα κοστίσει στη χώρα ανεπανόρθωτα.
Αρέσει δεν αρέσει σε κάποιους, η ώρα για έναν έλεγχο πραγματικότητας (realitycheck) έφτασε, και τα πράγματα δεν είναι καθόλου ευχάριστα.
Κάποιοι τα λέμε και τα γράφουμε εδώ και χρόνια, αλλά μας χαρακτήριζαν γραφικούς, εθνικιστές και ακραίους.
Δυστυχώς, έπρεπε να έρθει ένας πόλεμος από μια εγκληματική εισβολή στην καρδιά της Ευρώπης για να καταρρεύσει ο μύθος που κάποιοι είχαν πλάσει.
Τα ψέματα τελείωσαν. Η ώρα για ωμή αλήθεια και πράξεις ευθύνης έφτασε!
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, ειδικός σε θέματα Αμερικανικής Πολιτικής. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και του The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον, μέλος του The International Institute for Strategic Studies του Λονδίνου, και υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
