Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, χωρίς αμφιβολία, προχώρησε σε μια στρατηγική ανοησία, με την παράνομη εισβολή στην Ουκρανία και για πάνω από είκοσι ημέρες, μια ανεξάρτητη χώρα καταστρέφεται συστηματικά και ένας λαός αποδεκατίζεται και οδηγείται στην προσφυγιά, χωρίς να φταίει σε τίποτα. Την ίδια στιγμή ο Αμερικανός Πρόεδρος, Τζό Μπάιντεν και η κυβέρνησή του, προχώρησαν σε μια σειρά βαρύτατων κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας. Κυρώσεις οι οποίες στην κυριολεξία ξεκαρφώνουν, το διεθνές οικονομικό και εμπορικό σύστημα το οποίο γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Σε αυτό το παράτολμο μονοπάτι την Ουάσιγκτον, ακολούθησε καταπόδας και η Ευρώπη, ενώ στη Μεγάλη Βρετανία, ο μέχρι πρόσφατα μαχόμενος για την πολιτική του επιβίωση, Πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον, τρέχει να αποδείξει ότι είναι ο πιο σκληρός της παρέας.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη *
Αναμφίβολα, ο Πούτιν, θα πρέπει να τιμωρηθεί για την παράνομη και εγκληματική για την Ουκρανία και το λαό της, εισβολή, και για το λόγο αυτό οι κυρώσεις είναι και σωστές και επιβεβλημένες. Εκείνο όμως που όχι μόνο δεν είναι σωστό, αλλά είναι και εξαιρετικά επικίνδυνο, είναι αυτός ο ορυμαγδός των κυρώσεων, δεν συνοδεύεται από ένα ρεαλιστικό σχέδιο για την επόμενη ημέρα. Διότι καλώς να τιμωρηθεί ο Πούτιν για την παράνομη και εγκληματική εισβολή του, αλλά εάν η τιμωρία αποτελέσει τραγωδία για την Ευρώπη και τους λαούς της, τότε μαζί με την ήττα του, θα έχει πετύχει και μια μεγάλη νίκη.
Δεν έχει κανένα νόημα να επαναλάβουμε, αυτό που έχει ειπωθεί και έχει γραφτεί χιλιάδες φορές τις τελευταίες ημέρες, για την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο, το έχει πλέον εμπεδώσει και το μικρό παιδί. Εκείνο που έχει νόημα είναι να θέσουμε το αμείλικτο ερώτημα, εάν οι ηγεσίες της Ευρώπης και ειδικά ο Αμερικανός Πρόεδρος, με την ασφάλεια που του παρέχει η απόσταση μέχρι την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και η ενεργειακή επάρκεια των ΗΠΑ, έχουν ένα ρεαλιστικό σχέδιο για να μην παγώσουν οι ευρωπαίοι πολίτες τον επόμενο χειμώνα ή να μην πεθαίνουν σαν τα κοτόπουλα από θερμοπληξία μέσα στο καυτό καλοκαίρι που έρχεται. Ευτυχώς που πάτησε πόδι το Βερολίνο στις πιέσεις και η τρέλα των χωρίς σχέδιο κυρώσεων, δεν προχώρησε και στον ενεργειακό τομέα.
Εάν έχουν ένα σχέδιο, για την κρίση στην παγκόσμια αλυσίδα τροφίμων, η οποία δεν είναι απλά προ των πυλών, από την κρίση στην Ουκρανία, αλλά έχει ήδη αρχίσει, σύμφωνα με τις αναλύσεις και τις επισημάνσεις των αρμοδίων διεθνών οργανισμών και οργανώσεων.
Εάν έχουν ένα σχέδιο, για τη στήριξη των ήδη τεντωμένων στο έπακρο, λόγω της πανδημίας Covid19, ευρωπαϊκών οικονομιών, και ειδικά των χωρών του Νότου, οι οποίες για ακόμη μια φορά θα πληρώσουν βαρύτερα από οποιονδήποτε άλλο το μάρμαρο.
Στις 24 Μαρτίου, ο κ. Μπάϊντεν θα αποβιβαστεί στην Ευρώπη, για να συμμετάσχει στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, αλλά και στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πέρα από τον πανηγυρικό χαρακτήρα των δυο Συνόδων Κορυφής, τις όμορφες δηλώσεις, που για μια ακόμη φορά θα ακούσουμε, για το πόσο ενωμένο είναι το ΝΑΤΟ, η Ευρώπη και η Δύση και το πώς μιλάνε πλέον με μια φωνή, αλλά και τις ωραίες φωτογραφίες, καλό θα είναι να ακούσουμε και κάτι ουσιαστικό, αναφορικά με το ποιο είναι το σχέδιο για την επόμενη ημέρα της κρίσης στην Ουκρανία και των κυρώσεων που έχουν ξηλώσει συθέμελα, κάθε κανόνα και κάθε λειτουργία του διεθνούς οικονομικού και εμπορικού συστήματος.
Ο πληθωρισμός σε Αμερική και Ευρώπη έχει πλέον σπάσει ρεκόρ και όχι μόνο δεν φαίνεται να υπάρχει προοπτική ανάσχεσής του, αλλά το φάντασμα του στασιμοπληθωρισμού είναι προ των πυλών.
Οι τιμές του ηλεκτρικού, του φυσικού αερίου, των καυσίμων, των σιτηρών και των τροφίμων στα ράφια, έχουν πάρει χωρίς καμία ένδειξη βελτίωσης στο άμεσο μέλλον.
Και ενώ αυτή είναι η κατάσταση που βιώνει στην καθημερινότητά του ο ευρωπαίος πολίτης, ο Αμερικανός Πρόεδρος και οι ευρωπαϊκές ηγεσίες, έχουν επιδοθεί σε ένα αγώνα ποιος θα μιμηθεί καλύτερα τον Τσόρτσιλ, τον Ρούσβελτ και τον Ρέηγκαν.
Ο κ. Μπάϊντεν σπρώχνει την Ευρώπη, να προχωρήσει σε όλο και πιο έντονη τιμωρία του Πούτιν και της Ρωσίας, αλλά την ίδια στιγμή, στο εσωτερικό της χώρας του, στον τομέα της ενέργειας, εφαρμόζει μια πολιτική που όχι μόνο δεν στηρίζει την Ευρώπη στην προσπάθεια ενεργειακής απεξάρτησης από τη Ρωσία, αλλά ενισχύει οικονομικά των Πούτιν. Δέσμιος στους κινούμενους σε παράλληλο κόσμο ακραίους τους κόμματός του, απαγορεύει την εξόρυξη υδρογονανθράκων, σε ομοσπονδιακή γη, και απαγορεύει τη λειτουργία ενεργειακών αγωγών, που θα αυξήσουν σημαντικά την παραγωγή ενεργειακών πόρων, και θα δώσουν τη δυνατότητα να στηριχθεί άμεσα η Ευρώπη, σε αυτή τη δύσκολη στιγμή.
Καλά είναι τα πράσινα άλογα του Τσάρου του για το κλίμα, πρώην προεδρικού υποψηφίου των Δημοκρατικών και Υπουργού Εξωτερικών, Τζόν Κέρι, ο οποίος άνετος μέσα στα δισ. δολάρια της συζύγου του, του γνωστού ομίλου κέτσαπ Heinz, ζει το μύθο του. Δυστυχώς, όμως δεν θα σώσουν τον απλό ευρωπαίο πολίτη όταν το ερχόμενο χειμώνα θα παγώσει και θα πεινάει, αδυνατώντας να πληρώσει τους λογαριασμούς. Ούτε θα ταΐσει και θα ζεστάνει εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που θα εισέλθουν σε κατάσταση φτώχειας. Ακόμα και στην Αμερική έχουν φτάσει να πληρώνουν τη βενζίνη πέντε δολάρια το γαλόνι.
Και αυτοί που βιάζονται να εκτοξεύσουν κορώνες περί ευκαιρίας για χειραφέτησης της Ευρώπης, ας επανέλθουν στον πραγματικό κόσμο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι συμπάσχουμε και στηρίζουμε ολόψυχα το λαό της Ουκρανίας, στην τραγωδία και την εξόντωση την οποία υφίσταται. Παρόλα αυτά, αντέχει ο ευρωπαίος πολίτης με όλα αυτά τα προβλήματα, να πληρώσει το μάρμαρο, για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας, ειδικά εάν λάβουμε υπόψη και την τεράστια πίεση που θα υποστεί οικονομικά και κοινωνικά η Ευρώπη, από την τραγωδία του μεγαλύτερου προσφυγικού κύματος, σε ευρωπαϊκό έδαφος, μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος σε καθημερινή βάση μας λέει, ποιος φταίει για το πρόβλημα και το ότι πρέπει να τιμωρηθεί. Το έχουμε εμπεδώσει και συμφωνούμε απόλυτα μαζί του. Εκείνο που δεν μας λέει όμως και είναι σημαντικό, είναι ποιο είναι το σχέδιο, για την αντιμετώπιση των σοβαρών παράπλευρων απωλειών, από αυτή την τιμωρία. Όχι μόνο δεν μας λέει το σχέδιο, αλλά εφαρμόζει και μια πολιτική που επιδεινώνει αυτές τις απώλειες.
Καλώς να ορίσει λοιπόν ο πρόεδρος Μπάιντεν, αλλά το αμείλικτο ερώτημα που πρέπει να απαντήσει και θα πρέπει να του θέσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, είναι ένα και μοναδικό.
Και τώρα τι κύριε Πρόεδρε;
*Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, απόφοιτος του, The American University School of International Service, Washington DC, του The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, Washington DC, μέλος του, The International Institute for Strategic Studies. Υπήρξε ανταποκριτής επί σειρά ετών στην Ουάσιγκτον και διαπιστευμένος στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο.
