Ο πόλεμος στην Ουκρανία, έχει κρατήσει πολύ περισσότερο απ’ ότι υπολόγιζαν όλοι και η ζημιά που κάνει κάθε ώρα που περνά είναι τεράστια και θα πάρει καιρό να επουλωθεί. Το διεθνές σύστημα σε όλο του το φάσμα έχει τραυματιστεί βαριά από την κρίση της Ουκρανίας, και είναι πολύ δύσκολο να διαβλέψει κανείς μια επόμενη ημέρα στην οποία θα επανέλθει η σταθερότητα και η ισορροπία. Ο δρόμος για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, θα είναι μακρύς, δύσκολος, και οι απώλειες πολλές.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη *
Είναι ξεκάθαρο, ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν, για πρώτη φορά στη μακροχρόνια παρουσία του στο τιμόνι της Ρωσίας και τη διεθνή σκηνή, έκανε λάθος υπολογισμό, και το μόνο που μένει να δούμε είναι εάν θα καταφέρει τελικά να εξέλθει από το λάκκο, στον οποίο ο ίδιος έπεσε, ελαφρά ή βαριά τραυματισμένος και ακόμη χειρότερα εάν θα επιβιώσει. Το μόνο σίγουρο, είναι ότι θα είναι μοιραίο λάθος για οποιονδήποτε και ειδικά για τη Δύση, να θεωρήσει ότι έχει παίξει το τελευταίο του χαρτί. Όταν το αγρίμι είναι βαριά πληγωμένο, τότε είναι και πολύ επικίνδυνο.
Την ίδια στιγμή, ο Αμερικανός Πρόεδρος, Τζό Μπάιντεν, και η ομάδα του εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας, μπορεί να αισθάνεται αυτή τη στιγμή ότι στο σκληρό αγώνα πυγμαχίας στον οποίο βρίσκεται με τη Ρωσία του Πούτιν, έχει καταφέρει να έχει στον Ρώσο Πρόεδρο, στα σχοινιά του ρινγκ. Παρόλα αυτά, ακόμη και εάν καταφέρει να πετύχει το νοκ άουτ, αυτό δεν σημαίνει ότι θα έχει πετύχει και μια χωρίς κόστος νίκη. Τη σημασία θα έχει εάν η Ουάσιγκτον πετύχει το στόχο, και στο δια ταύτα βρεθεί την επόμενη ημέρα με διεθνές σύστημα στο χώρο της ασφάλειας και της οικονομίας συντρίμμια.
Το μεγάλο ρίσκο, από αυτή τη σύγκρουση, Ουάσιγκτον – Μόσχας, ανήκει στην Ευρώπη. Το δικό μας σπίτι, το οποίο με μοναδική εξαίρεση την Ουκρανία, που έχει καταστραφεί ως χώρα, και τον άμοιρο λαό της, που κάθε ώρα που περνά, εξοντώνεται ανηλεώς, είναι αυτό που πληρώνει το βαρύτερο τίμημα από την στρατηγικά ανόητη επιλογή του Πούτιν, αλλά και την συντριπτική σε επίπεδο κυρώσεων, υπό τα κελεύσματα της Ουάσιγκτον, απάντηση της Δύσης, χωρίς σχέδιο για την επόμενη ημέρα.
Η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, το οποίο είτε θα την οδηγήσει σε μια νέα εποχή χειραφέτησης και στρατηγικής ενηλικίωσης, είτε θα την καταστήσει δεκανίκι στήριξης στον ξεκάθαρο πλέον στρατηγικό σχεδιασμό των Ηνωμένων Πολιτειών, να αποτελέσουν και στον 21ο αιώνα, το σωτήρα μιας βαριά πληγωμένης Ευρώπης, ελέγχοντας από θέση ισχύος την ευρωπαϊκή ασφάλεια και εξωτερική πολιτική, μόνο που αυτή τη φορά το οικονομικό κόστος θα το σηκώσει η Ευρώπη.
Σε αυτό το μεγάλο παιχνίδι, η Κίνα, επιλέγει το ρόλο του συνειδητοποιημένου ουδέτερου, αναμένοντας πιθανόν να είναι εάν όχι ο απόλυτα κερδισμένος, ο ξεκάθαρα ευνοημένος ανάμεσα στα συντρίμμια, που είναι δεδομένο ότι θα αφήσει πίσω της η υφιστάμενη σύγκρουση.
Όσο για τον ήρωα της ημέρας για την Ουάσιγκτον και τις δυτικές πρωτεύουσες, Πρόεδρο της Ρωσίας, Βολοντιμίρ Ζελένσκι, ο οποίος βλέπει την χώρα του να καταστρέφεται σε καθημερινή βάση και το λαό του να αποδεκατίζεται, επιδιώκοντας να μιμηθεί ηγέτες του μεγέθους του Ουίνστον Τσόρτσιλ και του Ρόναλντ Ρέηγκαν, καλό θα είναι να αρχίσει να προσγειώνεται στην πραγματικότητα και να χρησιμοποιήσει το ταλέντο του για την επιδίωξη το συντομότερο δυνατό μια διπλωματική λύση σε αυτή την τραγωδία. Θα προσφέρει, όπως οφείλει κάθε σοβαρός και υπεύθυνος ηγέτης, τεράστια υπηρεσία πρώτα στη χώρα του και το λαό του, και μετά σε ολόκληρη την Ευρώπη, η οποία θα αντιμετωπίσει ακόμη και στην περίπτωση που ηττηθεί ο Πούτιν, πολύ δύσκολες ημέρες.
Ας ακούσουν, όλες οι πλευρές τη ρεαλιστική φωνή της ηγεσίας του Ισραήλ. Ειδικά οι Ευρωπαίοι ηγέτες, θα πρέπει το συντομότερο δυνατόν, να προσχωρήσουν και να πιέσουν σθεναρά, για το μονοπάτι που η Ιερουσαλήμ συνέστησε σε Πούτιν και Ζελένσκι, αυτό του έντιμου και με κάποιο κόστος συμβιβασμού για να μπει ένα τέλος σε αυτή την τρέλα, που όσοι συνεχίζεται θα οδηγήσει τον πλανήτη σε μια παρατεταμένη και με βαρύ κόστος αστάθεια.
Ναι ο Πούτιν προχώρησε σε ένα κολοσσιαίο στρατηγικό λάθος, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι θα πρέπει η Δύση και ειδικά η Ουάσιγκτον, επιδεικνύοντας ανωριμότητα, να μην προσπαθήσει να του δώσει μια διέξοδο να εξέλθει από το λάκκο στον οποίο ο ίδιος έπεσε. Ειδικά, όταν είναι ξεκάθαρο, ότι εάν προσπαθήσει να τον θάψει σε αυτό το λάκκο, είναι βέβαιο ότι θα πάρει πολλούς μαζί του.
Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα και η μεγάλη πρόκληση για την Ευρώπη. Αυτός είναι ο ρόλος που πρέπει να παίξει. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή, θα είναι τραγική για το μέλλον της και θα οδηγήσει σε παρατεταμένη δυσπραγία και ταλαιπωρία μεγάλο μέρος των λαών της Ευρώπης.
Είναι δύσκολη επιλογή, όταν πρέπει να δώσεις διέξοδο σε έναν εισβολέα, σε έναν απολυταρχικό και βαθιά αντιδημοκρατικό ηγέτη. Εάν όμως κάνοντάς το, εξασφαλίζεις τον τερματισμό της καταστροφής μιας χώρας, τον τερματισμό της εξόντωσης ενός αθώου λαού, την αποφυγή μιας παρατεταμένης οικονομικής και κοινωνικής βαρυχειμωνιάς για ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά και την αποφυγή μια παγκόσμιας αστάθειας, τότε έστω και με μια άσχημη γεύση στο στόμα και ένα σφίξιμο στο στομάχι, η επιλογή αυτή είναι μονόδρομος.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Αναλυτής Διεθνών Σχέσεων, Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, Μέλος του The International Institute for Strategic Studies, και επί σειρά ετών Ανταποκριτής στην Washington DC, διαπιστευμένος στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο.
