Οι γυναίκες τις τελευταίες δεκαετίες έχουν καταφέρει να επιφέρουν σημαντικές κοινωνικές αλλαγές, διεκδικώντας σθεναρά τη φυλετική ισότητα αλλά και την οριστική χειραφέτηση και αυτονόμησή τους.
Απέδειξαν ότι είναι πολυδιάστατες και δραστήριες καταρρίπτοντας τα στερεότυπα που επικρατούσαν για αιώνες. Σ’ αυτό συνέβαλαν γυναίκες οι οποίες χάρη στον αντισυμβατικό τρόπο ζωής τους κατάφεραν να γίνουν πρότυπα σε παγκόσμια κλίμακα.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας το ΑΠΕ-ΜΠΕ κάνει μία αναφορά στη ζωή δύο γυναικών, της Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ και της Μάρτζορι Μαργόλιης που αποτελούν πηγή έμπνευσης για πολλές γυναίκες σε όλον τον πλανήτη.
Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ: Μια Ζωή για τα δικαιώματα των γυναικών και των φιλελεύθερων αξιών
Το 2020, έφυγε μία σπουδαία γυναίκα, υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών: η δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ (Ruth Bader Ginsburg). Πρόκειται για τη δικαστικό που ήταν πρωτοπόρος στον αγώνα για τη χειραφέτηση των γυναικών από τη δεκαετία του 1970, σύμβολο μάχης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για ίσες αμοιβές, τις αμβλώσεις και για την ισότητα των γάμων, σύμφωνα με το δημοσίευμα του woman’s day.
Παιδί φτωχής οικογένειας από το Μπρούκλιν, είχε εξαιρετικούς βαθμούς στο σχολείο. Ολοκλήρωσε τη νομική της εκπαίδευση με εξαιρετικά διαπιστευτήρια αλλά αγωνίστηκε να βρει δουλειά ως δικηγόρος, λόγω του φύλου της και ότι ήταν μητέρα. Εκείνη την εποχή, μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό δικηγόρων στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν γυναίκες.
Ήταν η δεύτερη γυναίκα στο Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών μία απόφαση σταθμός του Μπιλ Κλίντον, ενώ αψήφησε τον Ντόναλντ Τραμπ και δεν δίστασε να τον επικρίνει.
Ήταν διάσημη για το φλογερό της πνεύμα. Σε συνέντευξή της στο τηλεοπτικό δίκτυο PBS το 2015, δήλωσε: «Όταν μερικές φορές με ρωτούν: “Πότε θα υπάρχουν αρκετές (γυναίκες στο Ανώτατο Δικαστήριο);”, η απάντησή μου είναι: “Όταν θα είναι εννέα”. Οι άνθρωποι σοκάρονται. Αλλά υπήρχαν εννέα άνδρες, και κανείς δεν έθεσε ποτέ θέμα γι’ αυτό».
Είχε τεράστια αίσθηση του καθήκοντος, δεν έλειψε ποτέ από τα καθήκοντά της, παρά τα πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε.
Το 2009 το περιοδικό «Forbes» τη συμπεριέλαβε στις 100 πιο ισχυρές γυναίκες του κόσμου, ενώ το 2015 ήταν μεταξύ των προσώπων της χρονιάς για το «Time».
Αποτέλεσε πρότυπο της Ελληνίδας ΠτΔ, Κατερίνας Σακελλαροπούλου, η οποία έχει μια μολυβοθήκη με τη μορφή της στο γραφείο.
«Ήταν η εγγύηση της ισορροπίας, της Δικαιοσύνης και της αλήθειας», μια «ηθική δύναμη της φύσης», ήταν τα λόγια της κ. Σακελλαροπούλου για εκείνη.
Μάρτζορι Μαργόλιης: Ο αγώνας της για την ενδυνάμωση των γυναικών σε όλο τον κόσμο
Ένα από τα πρώτα μαθήματα που δίδαξε στην ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών, Μάρτζορι Μαργόλιης (Marjorie Margolies) και πρώην μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, ο πατέρας της είναι ότι «σκοπός της καλής ζωής είναι η επιδίωξη της κοινωνικής δικαιοσύνης».
Και για μεγάλο μέρος της ζωής της, η 79χρονη Μάρτζορι Μαργόλιης έκανε ακριβώς αυτό, είτε εργάστηκε ως βραβευμένη με Emmy τηλεοπτική δημοσιογράφος που ανέδειξε ιστορίες γυναικών και παιδιών, είτε έγινε η πρώτη γυναίκα πολιτικός που εκπροσώπησε την 13η περιφέρεια της Πενσυλβάνια, είτε ίδρυσε τη Women’s Campaign International για την ενδυνάμωση των γυναικών σε όλο τον κόσμο.
Σήμερα είναι καθηγήτρια πολιτικών επιστημών και συγγραφέας ενός νέου βιβλίου για τα παιδιά και γιαγιά 21 εγγονιών. Ο ένας της γιος παντρεύτηκε την Τσέλτσι Κλίντον, κόρη του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον.
Το 1970, ως νεαρή τηλεοπτική δημοσιογράφος έγινε η πρώτη ανύπαντρη γυναίκα στην Αμερική που υιοθέτησε ένα παιδί από την Κορέα. Το 1974, υιοθέτησε τη Χόλι από το Βιετνάμ την οποία έχασε το 2016 από καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Στην συνέχεια άλλα τρία αγόρια από το Βιετνάμ, ενώ φιλοξενούσε στο σπίτι της για 25 χρόνια μία οικογένεια προσφύγων.
Έμπνευση για το νέο της βιβλίο είναι το «Women’s Campaign International».
«Ταξιδεύουμε σε όλο τον κόσμο και ειδικά στην Αφρική. Οι πολεμιστές Μασάι που συναντάμε δεν μας λένε: “Πώς είστε;”. Ρωτούν: “Πώς είναι τα παιδιά;”. Για μένα, αυτό είναι τέλειο. Είναι το ζητούμενο».
Σε συνέντευξή της στους «Times of Israel» περιγράφει την ζωή της ως «Χαρά και Πόνος. Τραγωδία και Θρίαμβος. Έχω ζήσει και τα δύο και απλά συνέχισα».
Εξηγεί πως η σημερινή γυναίκα μπορεί να κάνει τα πάντα, «όχι όλα ταυτόχρονα και όχι με την ίδια ενέργεια και όρεξη. Πρέπει να έχει υπομονή ανάλογα με την περίσταση».
Μιλά για την πανδημία λέγοντας ότι οι γυναίκες για άλλη μια φορά επηρεάστηκαν περισσότερο, επειδή αναγκάστηκαν να μείνουν στο σπίτι, μαζί με τα παιδιά τους, τα οποία δεν πήγαιναν στο σχολείο και πολλές έχασαν τις δουλειές τους. «Νομίζω ότι υπάρχει τεράστια ανακούφιση για την μικρή κανονικότητα που έχουμε σήμερα καθώς και ότι τα παιδιά επέστρεψαν στο σχολείο. Αλλά υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα και οι γυναίκες είναι αυτές που πρέπει να καλύψουν το μεγαλύτερο μέρος του χαμένου εδάφους».
Υπάρχει μια φράση στο βιβλίο της από την Νταϊάν Φάινσταϊν (Dianne Feinstein): «Η σκληρότητα δεν χρειάζεται να φοράει ριγέ κοστούμι».
«Πρέπει να μάθεις τις αντοχές σου. Ως γυναίκες, πάντα ζητάμε συγγνώμη. Πάντα λέμε: “Λυπάμαι” ή “Ίσως δεν έπρεπε να το πω έτσι” ή “Ίσως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να το πω”. Όταν το κάνουμε αυτό, περιθωριοποιούμε αυτό που πρόκειται να πούμε. Αυτό συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. Έχουμε συνηθίσει να το κάνουμε. Μην το κάνετε. Δεν είναι απαραίτητο».
Προς το τέλος του βιβλίου δίνει συμβουλές πώς ο πατέρας μπορεί να γίνει λίγο «μαμά». «Οι μητέρες κάνουν το Χ, το Ψ και το Ω, αλλά και οι πατέρες όταν αναλάβουν πολλές από τις ευθύνες φροντίδας, πραγματικά τις αγαπούν και τα παιδιά βλέπουν ένα διαφορετικό είδος οικογένειας. Δεν είναι τόσο ιεραρχική, είναι πιο ανοιχτή», δήλωσε η συγγραφέας και ακτιβίστρια.
