Στο περσινό λοκντάουν, ο ηθοποιός Άγης Εμμανουήλ παρακολουθούσε το ντοκιμαντέρ του Sir David Attenborough «A life on our planet», όταν τού γεννήθηκε η ιδέα να (ξανα)χρησιμοποιήσει το τρέξιμο ως μέσο ευαισθητοποίησης για το καυτό -κυριολεκτικά και μεταφορικά- θέμα της κλιματικής αλλαγής και της κρίσης που αντιμετωπίζει ο πλανήτης.
Δρομέας με εμπειρία σε μαραθώνιους από το 1996 (26 συνολικά), εννέα υπερμαραθώνιους και ήδη μια μεγάλη δράση στο ενεργητικό του -τα «240 χιλιόμετρα για τον αιγιαλό» που έτρεξε το 2014- αποφάσισε να προσθέσει πολλές εκατοντάδες ακόμη χιλιόμετρα στο καλεντάρι του και να διανύσει μια διαδρομή 2.421χλμ ώστε να βρίσκεται, στις αρχές Νοεμβρίου, στη Γλασκώβη για τη Σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (COP26). Έτσι κάπως γεννήθηκε η δράση «2.421 χιλιόμετρα για την κλιματική αλλαγή», που αν κι έμοιαζε με υπεράνθρωπο άθλο, ευοδώθηκε τελικά με επιτυχία παρά τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες, και ο Άγης Εμμανουήλ έστειλε το μήνυμα πως «τίποτα δεν είναι αδύνατο από τον οποιονδήποτε, αρκεί να το πάρει απόφαση», όπως εξηγούσε ο ίδιος στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, πριν από λίγες ημέρες, μέσα από το πλοίο της επιστροφής στην Ελλάδα.
Από την Πνύκα στη Γλασκώβη, σ’ έναν …δρόμο μετ’ εμποδίων
Το ημερολόγιο έδειχνε 11 Αυγούστου, όταν ο Άγης Εμμανουήλ ξεκινούσε, από την Πνύκα, το μακρύ του ταξίδι προς τη Γλασκώβη, ώστε την 1η Νοεμβρίου να βρίσκεται στον προορισμό του, εκεί που οι ηγέτες του πλανήτη θα συζητούσαν για το κλίμα. Ο δρόμος μακρύς και τα εμπόδια φάνταζαν πολλές φορές ανυπέρβλητα, αλλά ο ηθοποιός και δρομέας κατάφερε να τα υπερκεράσει και να αναμετρηθεί με επιτυχία ακόμη και με την ίδια τη μοναξιά που βίωσε στη διαδρομή.
«Ξεκίνησα από την Πνύκα και είχα υποστήριξη στη διάρκεια του κομματιού της Ελλάδας. Μετά πέρασα στην Ιταλία και καθώς ταξίδευα μόνος είχα μαζί μου το αυτοκίνητό μου, όπου άφηνα όλα τα πράγματά μου, όταν έτρεχα. Το άφηνα σε κάποια πόλη- βάση κι έκανα κάποια χιλιόμετρα με τρένα από και προς τη βάση. Το προτίμησα αυτό το ανορθόδοξο για να μην κουβαλάω ό,τι είχα μαζί μου. Είχα υποστήριξη στην Ιταλία μεγάλη, αλλά όχι στον δρόμο. Στον δρόμο ήμουν μόνος με εξαίρεση δύο ημέρες. Έτσι είχα τραυματισμούς, αναγκάστηκα να κάνω φυσικοθεραπείες στο Μιλάνο και μετά μπήκα στη Γαλλία που θεωρούσα -όπως κι αποδείχθηκε- ότι θα ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι καθώς ήταν και το πιο μεγάλο χιλιομετρικά και δεν είχα καμία υποστήριξη», εξιστορεί στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Άγης Εμμανουήλ.
«Ενάμιση μήνα ήμουν μόνος, πέρασα πολύ δύσκολες καταστάσεις. Η κούραση ήταν ανυπέρβλητη. Κάποιες φορές έχασα το τρένο προς τον σταθμό της βάσης, μια άλλη χάθηκα σ’ ένα δάσος, σ’ ένα άλλο άκουσα κάποιο γρύλισμα… Όλο αυτό δεν το είχα προϋπολογίσει, ούτε το είχα σχεδιάσει. Τελικά όμως τα κατάφερα, αν και αυξήθηκε δραματικά ο βαθμός δυσκολίας. Δεν υπήρχε πλήρωμα ή οποιαδήποτε άλλη βοήθεια στη διαδρομή», εξηγεί.
Εκεί που χρειάστηκε να καταθέσει πραγματικά ψυχή, μαζί με ό,τι σωματικό απόθεμα τού είχε απομείνει ήταν στη Γαλλία, όπου «οι συνθήκες ήταν εξαιρετικά δύσκολες», όπως περιγράφει. «Αυτό που έγινε στη Γαλλία ήταν πολύ σκληρό. Κι όλο αυτό το έκανε ένας άνθρωπος 52 χρονών. Αν ηρεμήσω και κάτσω και το σκεφτώ θα μού φανεί “αλλόκοτο”. Αλλά ένιωσα από την πρώτη στιγμή πως θα τα καταφέρω», λέει και θυμάται την ανακούφιση που διαπέρασε κάθε κύτταρο του σώματός του, όταν έφτασε στο Καλέ «επειδή πλέον ήμουν κοντά στην Αγγλία κι εκεί θα έβρισκα δικούς μου ανθρώπους», όπως λέει χαρακτηριστικά.
Αυτό το νοιάξιμο, η αέναη ανάγκη του ανθρώπου να αισθανθεί τη ζεστασιά ενός συνανθρώπου του -κι εν προκειμένω τη στήριξη σε ένα τόσο δύσκολο και συνάμα πρωτότυπο εγχείρημα- ήταν κάτι που τού έλειψε στη διαδρομή. «Θύμωνα κάποιες φορές για την αδιαφορία καθώς όλοι γνώριζαν πως υπήρξε παρόμοια δράση στο βιογραφικό μου. Δεν υπήρξε παρά ελάχιστη υποστήριξη. Γι αυτό και όταν αντιμετώπιζα αυτές τις δύσκολες καταστάσεις στην πορεία της διαδρομής, τα έβαζα με όλους γιατί αν υπήρχε το πολύ μεγαλύτερο κύμα συμπαράστασης και θαυμασμού που υπάρχει τώρα θα μπορούσα να έχω μεγαλύτερη συμπαράσταση και να κινηματογραφηθεί -για παράδειγμα- αυτό το μοναδικό ταξίδι», εξηγεί με έκδηλη την απογοήτευση στη φωνή.
Από την άλλη βέβαια, όπως τονίζει, σ’ αυτές τις δύσκολες καταστάσεις οφείλει τις απίστευτες εμπειρίες που έχει βάλει στον «κουμπαρά» του. «Αυτή η μοναξιά με έκανε να νιώσω ευάλωτος και να έρθω και κάνα δυο φορές σε απόγνωση, οπότε γιγαντωνόταν όλο αυτό. Πήγα σε βάθη και ύψη μέσα μου αλλά τα κατάφερα. Είναι σαν να περνάει ένας οδοστρωτήρας από πάνω σου και τα βιώνεις όλα σε απίστευτα μεγέθη. Και την απόγνωση και τη χαρά. Ήταν ανάμεικτα τα συναισθήματα κι έτσι το βίωσα», τονίζει, περιγράφοντας τον ορυμαγδό των συναισθημάτων που τον κατέκλυζαν σε κάθε βήμα της διαδρομής.
Υλική βοήθεια είχε ο Άγης Εμμανουήλ από την Περιφέρεια Αττικής, που κάλυψε τα έξοδά του, αλλά και από άλλους χορηγούς (World Human Forum, Συμμαχία για την Ελλάδα, Οικολογική Συμμαχία, Μιζούνο Ελλάδας, ΕΛΠΕν, Sunwear stores, Allianz και ΑΝΕΚ).
«Τίποτα δεν είναι αδύνατο»
«Τελικά, καταφέρατε να περάσετε το μήνυμα που θέλατε;», τον ρωτάμε και η απάντηση έρχεται αβίαστα, χωρίς δεύτερη σκέψη. «Νομίζω πως κατάφερα να καταδείξω πως τίποτα δεν είναι αδύνατο από τον οποιονδήποτε, αρκεί να το πάρει απόφαση. Είναι τόσο απλό και ταυτόχρονα τόσο δύσκολο», απαντά.
«Το θέμα της κλιματικής κρίσης», συνεχίζει, «είναι μέσα μας αφού εμείς δεχόμαστε ότι είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτήν. Άρα πρέπει να πάμε μέσα μας και ν’ αναζητήσουμε τη ρίζα του κακού κι όχι να πάμε στο σύμπτωμα και να το διορθώσουμε. Με λίγα λόγια, όπως είχα πει και για το εγχείρημα με τον αιγιαλό, νομίζω ότι “στραβά αρμενίζουμε”…».
Ο Άγης Εμμανουήλ εκτιμά πως «ο κόσμος μας πρέπει να “ενηλικιωθεί”, αλλά για να γίνει αυτό, πολύ φοβάμαι πως θα πρέπει να υπάρξει ένα σοκ» κι εδώ, όπως λέει, «υπάρχει ο κίνδυνος, σύμφωνα με τους επιστήμονες, το σοκ αυτό να είναι και τελειωτικό. Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του».
«Η δράση αυτή αποτελεί μια απόδειξη ότι όλα γίνονται. Οπότε, οποιοσδήποτε ηγέτης έλεγε ότι δεν μπορώ να τα αλλάξω όλα σε μια μέρα, θα τού έλεγα ότι μπορείς αλλά δεν θέλεις και η απόδειξη βρίσκεται απέναντί σου», επισημαίνει.
Ηθοποιός και δρομέας σε ρόλο έναν…
Η σχέση του Άγη Εμμανουήλ με τον αθλητισμό θα έλεγε κανείς ότι είναι πιο παλιά ακόμη κι απ’ αυτήν με την υποκριτική. «Ήμουν αθλητής από 13 χρονών. Δεν έχω πάψει ποτέ να αθλούμαι», λέει και εξηγεί την ευεργετική δράση της άσκησης στη ζωή του αλλά και στην καριέρα του ως ηθοποιός.
«Όταν φοιτούσα στο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ, αλλά και μετέπειτα που συμμετείχα σε διάφορες παραστάσεις, ανακάλυψα πόσο πολύ βοηθάει η αερόβια άσκηση -ειδικά η προετοιμασία για έναν μαραθώνιο- στον ρόλο», υπογραμμίζει, επισημαίνοντας πως η άσκηση συμβάλλει στην ενδυνάμωση του διαφράγματος, του μυοσκελετικού αλλά και στην ίδια την αυτοπεποίθηση ενός ηθοποιού.
«Πάντα χρησιμοποιώ την αερόβια άσκηση σαν προετοιμασία, όχι μόνο για τις παραστάσεις αλλά και γενικότερα», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Υπερμαραθώνιος και θέατρο στον τόπο όπου γεννήθηκαν
Μετά τον πρώτο υπερμαραθώνιο του 2014, στο μυαλό και την ψυχή του Άγη Εμμανουήλ φώλιασε η ιδέα του «Run and Act», ενός φιλόδοξου πρότζεκτ 2.000χλμ, που συνδύαζε τον αθλητισμό και τον πολιτισμό -υπερμαραθώνιο και θέατρο- στον τόπο όπου γεννήθηκαν, στην Ελλάδα.
Το σενάριο ήθελε μια ομάδα Ευρωπαίων ηθοποιών και υπερμαραθανοδρόμων να ξεκινούν στις 9 Μαΐου από το βορειότερο αρχαίο θέατρο, αυτό της Μαρώνειας, και να κατεβαίνει στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, ενώνοντας τα αρχαία θέατρα της ηπειρωτικής χώρας και ως σύγχρονοι μαραθωνοδρόμοι -«Φειδιππίδηδες», όπως τονίζει- να έπαιζαν μια παράσταση σε κάθε θέατρο. «Αυτό ήταν το πρότζεκτ, αυτό πάλευα τόσα χρόνια, γι αυτό και κρατούσα τον εαυτό μου σε φόρμα. Πίστευα πολύ σ’ αυτό, δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο να γίνει ως παραγωγή», υπογραμμίζει.
Το πρότζεκτ αυτό δεν έχει λάβει ακόμη «σάρκα και οστά», ωστόσο ο Άγης Εμμανουήλ δεν έχει εγκαταλείψει την ιδέα. Έτσι, όταν τον ρωτάμε ποιο είναι το επόμενο πρότζεκτ του, μας απαντά: το προηγούμενο! «Είναι το “Run and Act”. Να φέρω, δηλαδή, την Ευρώπη στην Ελλάδα και όχι να πάω εγώ στην Ευρώπη. Αν συντονιστούν όλοι οι ηθοποιοί δεν θα είναι απλώς ένας ατομικός κραδασμός μιας κάποιας εμβέλειας, αλλά ένας συντονισμός συνόλου με -ελπίζω- εκκωφαντικά θετικά αποτελέσματα», τονίζει με ενθουσιασμό.
